Of je nu een PlayStation 4 of een PlayStation 4 Pro hebt, als actieve gebruiker van de console loop je uiteindelijk tegen ruimtegebrek aan. De consoles zijn er in grofweg twee smaken: 500 gigabyte en 1 terabyte, maar met spellen die gemiddeld 10 tot 20 gigabyte groot zijn, zijn die harde schijven natuurlijk heel snel gevuld. Gelukkig hoeft dat geen probleem meer te zijn. Een externe harde schijf op PlayStation 4 aansluiten doe je zo.

Sinds software update 4.50 in 2017 is het mogelijk om een externe schijf aan je PlayStation 4 te hangen, waardoor je de opslagcapaciteit aanzienlijk kunt uitbreiden. Maar wat voor schijf heb je nodig, hoe maak je deze gereed voor de PS4 en hoe weet de PS4 welke schijf te gebruiken?

In dit artikel bespreken we het uitbreiden van de opslagcapaciteit van de PlayStation 4 met behulp van een externe harde schijf. We doen dat, omdat het de meest eenvoudige methode is om de opslagcapaciteit uit te breiden, waarvoor je niets met je PS4 hoeft te doen dat de garantie van het apparaat doet vervallen. Dat gezegd hebbende, is het ook prima mogelijk om de interne harde schijf van de PS4 te vervangen.

De PS4 bevat geen ssd maar een harde schijf met 5400 RPM. Kortom, dat kan een stuk sneller. Wanneer je de standaard harde schrijf van de PS4 of PS4 Pro zou vervangen voor een ssd, zouden spellen onmiddellijk een stuk sneller laden. Echter, je moet daarvoor de PlayStation 4 open schroeven en een flinke reeks andere stappen ondernemen. Bijvoorbeeld om ervoor te zorgen dat alle gegevens van de oude schijf ook op de nieuwe staan, anders werkt de hele PS4 niet meer.

PS4: ssd of hdd?

We gaven al even aan dat werken met een ssd een stuk sneller is dan werken met een hdd. Daaruit zou je wellicht af kunnen leiden dat het verstandiger is om een ssd aan te schaffen als externe schijf, in plaats van een traditionele harde schijf. Toch is ssd niet per definitie de meest logische keuze. Ssd is duurder dan een hdd, waardoor de keuze al snel valt op een schijf met wat minder opslagcapaciteit, zoals 1 TB of 2 TB. Dat is natuurlijk al meer dan wat je van Sony zelf krijgt, maar voor datzelfde geld of minder koop je een hdd van 4 TB. En dat maakt écht een behoorlijk verschil.

Maar moet je nu kiezen voor snelheid of voor ruimte? We zullen de keuze wat makkelijker maken: of je nu gaat voor een ssd of een moderne hdd (zoals de Seagate 4TB Portable), games zullen sowieso sneller laden dan op de standaardschijf van de PS4 en PS4 Pro, deze is namelijk bijzonder traag. Om die reden zijn wij dus gegaan voor een 4TB hdd: niet de snelste oplossing, maar wel sneller dan wat we hadden én zeer betaalbaar.

©PXimport

Wanneer je naar een gamewinkel gaat en vraagt om een harde schijf voor je PS4 of PS4 Pro, dan zal de verkoper naar alle waarschijnlijkheid een officiële PlayStation 4-schijf tevoorschijn toveren. Dat is verleidelijk, want als het Sony en PS4-logo op de verpakking staan, dan zal het wel goed zijn toch? Dat is zeker waar, maar er is werkelijk niets anders aan de schijf dan de schijven die je in andere computerwinkels vindt. Je betaalt dus voor een logo. Zo vonden we exact dezelfde schijf, van dezelfde fabrikant, mét en zonder PS4 logo, met een prijsverschil van maar liefst 30 euro.

Dat is overigens niet zozeer oplichting, je betaalt namelijk voor het feit dat je je huiswerk niet hoeft te doen op dit vlak. Maar doe je dat huiswerk wél, dan scheelt dat je dus direct geld.

Opslagcapaciteit en juiste aansluiting

Wanneer je een schijf koopt is het belangrijk om van tevoren even te bedenken hoeveel opslagcapaciteit je nodig denkt te hebben. Wellicht denk je dat 2 TB wel genoeg is. Dat zou prima kunnen, als je na een jaar of twee plotseling geen ruimte meer hebt op de interne harde schijf. Logischer is waarschijnlijk dat je al een paar maanden aan het emmeren bent met het verwijderen van games die je niet zo vaak meer speelt, om ruimte te maken voor iets nieuws. In dat geval kunnen we je vertellen dat 2TB waarschijnlijk niet genoeg is.

Zodra er namelijk meer dan genoeg ruimte is, kun je weer naar hartenlust downloaden, en we garanderen je dat je de schijf binnen een half jaar alweer helemaal vol hebt (zéker wanneer je gebruikmaakt van PS Plus). We raden je aan om een schijf van 4TB te nemen (als je voor hdd gaat), omdat de balans tussen de prijs en wat je daarvoor krijgt op dit moment zeer gunstig is. Wat voor schijf je ook koopt, zorg dat deze niet groter is dan 8 TB, want dat is het maximale dat de PS4 ondersteunt.

©PXimport

Het huiswerk waar we het over hadden heeft bijvoorbeeld te maken met het feit dat je wel de juiste aansluiting moet hebben. De schijf die je zoekt, is een harde schijf met een usb 3.0 stekker. Het is niet zo dat usb 2.0 niet zal werken, maar de bestandsoverdracht is dan zo traag dat spellen bijna niet meer te spelen zullen zijn. Daarnaast is het belangrijk dat je een schijf koopt die z’n stroomvoorziening via usb krijgt, en niet ook nog eens een externe voeding nodig heeft.

Gelukkig zijn er steeds meer schijven die aan deze specificaties voldoen, maar dat is dus wel even iets om op te letten. Ben je bang dat je de verkeerde schijf koopt, dan is het misschien een geruststellende gedachte om toch de officiële PS4-schijf te kopen, zodat je je geen zorgen hoeft te maken over compatibiliteit.

Externe schijf aansluiten

Wanneer je een PS4 hebt, dan is er maar één manier waarop je de externe schijf kunt aansluiten: namelijk via de usb-poorten aan de voorkant. Heb je een PS4 Pro, dan heb je ook nog een usb-aansluiting aan de achterkant, maar het is niet de bedoeling dat je deze gebruikt. Deze poort is namelijk specifiek bedoeld voor andere randapparatuur, zoals PSVR. Wanneer je de externe schijf aansluit op deze poort, dan zal hij niet werken.

Houd er overigens rekening mee dat dit betekent dat je een usb-poort aan de voorkant moet opofferen. Want je mag de harde schijf er niet zomaar even uittrekken wanneer je bijvoorbeeld een controller wilt opladen terwijl je ook al andere randapparatuur hebt aangesloten (Zoals een portal van Dimensions, Skylanders, enzovoort). Mocht dit een probleem worden, dan is het een idee om een externe oplader aan te schaffen voor de controllers, zodat je de usb-poorten niet meer nodig hebt voor het opladen.

Formatteren

Wanneer je de harde schijf hebt aangesloten, dan kun je er nog niet direct mee aan de slag. Net zoals bij een pc en een mac, zul je de harde schijf eerst moeten formatteren zodat de PS4 erop kan lezen en schrijven. Gelukkig is dat niet moeilijk, er zijn hier verder geen keuzes te maken. Navigeer in het menu van je PlayStation 4 naar Instellingen en vervolgens naar Appararaten/USB-opslagapparaten en druk daarna op de aangesloten externe schijf. Let op: je kunt maar één schijf tegelijkertijd gebruiken als externe opslagschijf. Als je er twee aansluit, zal je PS4 deze wel zien in dit menu, maar zul je hem niet kunnen formatteren als opslagschijf.

©PXimport

Wanneer je de schijf hebt geselecteerd, druk je op Formatteren voor uitgebreide opslag. Druk hierna op Volgende en Formaat (superslecht vertaald natuurlijk). Druk tot slot op Ja bij de waarschuwing dat alle gegevens verloren zullen gaan, en de schijf zal worden geformatteerd. Je zult zien dat je een beetje ruimte kwijtraakt, maar dat er nog voldoende over zal zijn voor alle spellen die je hierop wilt plaatsen.

Games overzetten

Je hebt de schijf nu gereed gemaakt voor gebruik, maar de schijf in de PS4 zit natuurlijk nog steeds net zo vol. Als deze zo vol zit dat je niet eens meer screenshots en video’s kunt opslaan, dan is het een goed idee om spellen over te zetten van de interne harde schijf naar de externe. Dit kun je direct doen na het formatteren van de harde schijf, maar als je deze optie hebt gemist, dan navigeer je naar Instellingen / Opslag. Selecteer Systeemopslag en druk op de Options-toets op je controller. Kies voor Verplaatsen naar uitgebreide opslag. Plaats nu een vinkje bij de titel(s) die je wilt overzetten naar de externe harde schijf en vervolgens op OK.

De geselecteerde titels zullen nu worden overgezet naar de externe schijf, dit kan uiteraard even duren, afhankelijk van de hoeveelheid titels die je hebt geselecteerd. Op dezelfde manier kun je uiteraard ook titels van de externe schijf terugzetten naar de interne.

Installatielocatie wijzigen

Wanneer je een schijf hebt geformatteerd als uitgebreide opslag, dan zal je PlayStation 4 nieuwe spellen automatisch op de externe schijf opslaan. Dat mag dan een logische stap zijn, het kan natuurlijk zijn dat je het liever anders ziet (bijvoorbeeld, omdat je alle spellen van je interne schijf naar de externe hebt gezet, waardoor de interne nu helemaal leeg is en weer ruimte biedt voor spellen). In dat geval kun je aangeven dat je de interne schijf nog steeds als standaardopslag wilt gebruiken.

©PXimport

Om dit te doen navigeer je naar Instellingen / Opslag en druk op de Options-toets op je controller. Hier kun je aangeven of je de Systeemopslag (interne schijf) of de Uitgebreide opslag (externe schijf) voortaan wilt gebruiken als installatielocatie. Je kunt dit op elk gewenst moment wijzigen.

Externe schijf verwijderen

Je mag niet zomaar de stekker van de externe schijf uit de PlayStation trekken. Dit kan leiden tot onleesbare gegevens op je harde schijf, en er zelfs voor zorgen dat je de harde schijf volledig opnieuw moet formatteren. Geen ramp, je kunt alles weer opnieuw installeren, maar wel een hoop gedoe. Alsje de harde schijf om wat voor reden dan ook tóch wilt loskoppelen, dan doe je dit door de PS-toets op je controller ingedrukt te houden, en vervolgens in het snelmenu te drukken op Geluid/apparaten en daarna op de optie Gebruik van uitgebreide opslag stoppen.

Wanneer je op deze optie drukt worden de gegevens op de schijf niet verwijderd. Je kunt het vergelijken met de optie Veilig verwijderen waar je op klikt in Windows, alvorens je een schijf verwijdert. Het zorgt ervoor dat er niets wordt weggeschreven op de schijf en de schijf in ‘ruststand’ wordt gezet, zodat deze zonder risico verwijderd kan worden.

LG blijft verbetert de oled-techniek nog veel verder en dat werpt dit jaar eindelijk zijn vruchten af. De LG OLED EVO 65G56LS is uitgerust met een nieuw type oled-paneel dat aanzienlijk meer piekhelderheid en kleurbereik levert. Daarnaast heeft LG webOS 25 uitgerust met een aantal AI-functies die het gebruiksgemak moeten verbeteren.

De nieuwe G-serie van LG is verkrijgbaar in twee versies. Een met een centrale voet in doos zoals ons testmodel, te herkennen aan de letters ‘LS’ achteraan en een model met een meegeleverde wandbeugel, die modellen hebben de letters ‘LW’ achteraan. De G-reeks mikt nog steeds in eerste instantie op wandmontage. Het toestel zelf is 24mm diep, dat lijkt misschien veel, maar die dikte heeft het wel over het hele oppervlak. Er is geen behuizing voor elektronica die verder uitsteekt. De rand is afgewerkt met een zilverkleurige strip, en dat geeft deze tv van opzij bekeken echt een premium look. De wandbeugel is verstelbaar, je kunt het toestel beperkt links en rechts draaien. De voet kun je monteren in twee posities, hoog en laag, in de hoge positie is er ruim plaats voor een soundbar. Het moet gezegd ook op een tv-meubel ziet hij er prima uit, wandmontage is zeker geen verplichting. 

Aansluitingen

De selectie aansluitingen die LG gebruikt is al enige tijd onveranderd gebleven, maar is dan ook erg goed. Met vier hdmi-poorten die allemaal de maximale hdmi 2.1-bandbreedte (48Gbps) leveren, zitten gamers in ieder geval gebeiteld. Verdere gamingfuncties zijn ALLM, 4K120 en VRR (AMD FreeSync en NVIDIA G-Sync). PC-gamers kunnen zelfs tot 4K165 gaan, dat is een duidelijke upgrade ten opzichte van vorig jaar. Input-lag is altijd een sterk punt geweest bij LG, dat is dit jaar niet anders, in 4K60 meten we 10,5ms, in 2K120 zelfs maar 5,5ms. Op poort 2 kan je ARC/eARC gebruiken, gamers die een soundbar willen aansluiten, houden nog steeds drie volwaardige HDMI-poorten over. 

Wil je de opstelling zo netjes mogelijk houden, altijd mooi bij een premium tv, dan kun je de bijgeleverde IR-blaster gebruiken om brontoestellen te besturen met de LG-afstandsbediening, ook als die apparaten bijvoorbeeld in een kast staan. De G5 ondersteunt het WiSA-protocol (Wireless Speaker and Audio Association), maar is beperkt tot 2.1-configuraties. Daarmee is jammer genoeg geen draadloze surroundopstelling mogelijk. Alle kabels kun je via twee clips en twee verzonken kanalen wegleiden naar de voet. 

Nieuw oled-paneel, nieuw record

Nieuwe ontwikkeling op vlak van oled-technologie zijn niet uitzonderlijk. Twee jaar geleden introduceerde LG bijvoorbeeld oled-panelen met een laag microlenzen die voor een mooie verbetering in helderheid zorgden. Die microlenzen zijn op de G5 echter niet meer aanwezig. In ruil gebruikt dit model een gloednieuw paneel dat een andere opbouw van de oled-materialen gebruikt. Onder de naam OLED evo Met Brightness Booster Ultimate belooft de G5 hogere piekhelderheid en een breder kleurbereik. En dat blijken geen loze beloftes. Op het 10%-venster haalt de G5 2409 nits, en op een volledig wit beeld zelfs 356 nits. 

Dat alles gemeten in de uitstekend gekalibreerde HDR Filmmaker mode. Ter verduidelijking, dat is een 50 procent verbetering tegenover de G4 van vorig jaar, en voldoende om de kop van het oled-peloton aan te voeren. Vooral de verbetering op het volledig wit veld is impressionant. Daardoor moet de G5 nu de helderheid veel minder laten dalen als het beeld veel wit bevat, iets wat op vorige generaties nog merkbaar was. Ook het kleurbereik is weer groter geworden, en met 99,9% P3 is de G5 perfect uitgerust voor prachtige HDR-beelden. Het paneel had een uitstekende uniformiteit en weert zeer goed reflecties. De kijkhoek is prima.

De Filmmaker Mode is er voor wie minimale beeldverwerking wil, en de mooiste beelden getrouw aan de intentie. In SDR laat dat prachtige resultaten zien, maar de echte pracht van de G5 komt tevoorschijn bij HDR-beelden. Ook hier is de kalibratie nagenoeg perfect met enorm veel witdetail, intense kleuren, en dankzij de hoge piekhelderheid tintelende lichtaccenten. Kleuren worden goed bewaard als ze zeer helder zijn, dat dankt de tv aan het nieuwe paneel. Enkel in de donkerste beelden laat de G5 wat steken vallen. Er is veel schaduwdetail, maar in sommige beelden merken we veel ruis die het beeld ruw maakt en detail verbergt. In een ander geval was er wat blokvorming en bandvorming zichtbaar. We hopen dat LG nog wat aan de software kan sleutelen. 

Prima beeldverwerking

De Alpha11 beeldprocessor is aan zijn tweede generatie toe, maar nieuwe features lijken er niet te zijn. De upscaling en ruisonderdrukking zijn erg goed. In deinterlacing van 1080i-beeld merkten we op een testpatroon opnieuw een foutje waardoor kamvorming zichtbaar was, al bleek dat bij de meeste content niet tot problemen te leiden. Kleurstroken in zachte gradiënten elimineer je met de Vloeiende Gradatie-instelling, maar activeer die enkel als je het echt nodig acht, en dan alleen in de laagste stand. In een van onze testclips veegde die instelling ook wolken uit de lucht. Ook de dynamische tonemapping waar we gebruikelijk erg tevreden over zijn, laat je op dit model beter uit inactief.

Die maakte het beeld te helder, waardoor het aan contrast en impact verliest. Bovendien levert de G5 ook zonder dynamische tonemapping knap beeld. Goede punten waren er voor de bewegingsscherpte. Het oled-paneel laat nauwelijks of geen dubbele rand optekenen rond bewegende voorwerpen. Wie in 24Hz-filmmateriaal te veel last heeft van judder bij snelle camerabewegingen, activeert best TruMotion, bijvoorbeeld in ‘Cinematografische Beweging’ als je minimale invloed wenst. Maar ook hogere instellingen leverden goede resultaten, en de G5 toonde erg weinig beeldfouten zelfs met TruMotion in de Vloeiend-stand. 

Geen DTS-ondersteuning meer

Het is jammer, maar de G5 ondersteunt alleen nog maar Dolby Atmos, geen DTS meer. Vooral voor mensen met een uitgebreide bibliotheek Blu-ray schijven is dat een tegenvaller. Streaming gebruikt overwegend Dolby Atmos, dus daar weegt dat gebrek minder. De 60 Watt 4.2 kanaalsoplossing leek ons onveranderd. De klank is goed gebalanceerd, met een warm karakter en duidelijke baslijn. Zelfs surround is goed hoorbaar. Voor veel mensen zal dit volstaan, maar voor echte bioscoop audio zal een soundbar toch vereist zijn. Nieuw dit jaar is de Personal Sound Wizard. Die laat je een aantal keer in groepen van vier fragmenten horen met verschillende geluidsinstellingen, jij duidt aan wat je het best vindt klinken. Na de test bepaalt de processor op basis van je keuzes je geprefereerde klankinstellingen. Iets gelijkaardig bestond vorig jaar al voor beeld, maar we vinden dat je daar beter voor Filmmaker Mode of Cinema beeldmode kiest. Bij audio mogen persoonlijke voorkeuren wat meer doorwegen. 

WebOS 25, AI als persoonlijk hulpje

Kunstmatige intelligentie moet de nieuwe troef zijn van webOS 25, maar al deze nieuwe functies bleken niet te werken in het Nederlands. Voice ID, waarbij de tv je herkent op basis van je stem is nog niet beschikbaar in Nederlands. Maar ook andere functies, zoals de AI Chatbot die je moet helpen bij eenvoudige vragen zoals het aanpassen van beeldkwaliteit of aanbevelingen geven voor content, leek zelden te weten wat hij met onze vragen moest doen. LG kondigde ook generatieve kunst aan die je kan gebruiken in de screensaver, maar ook dit was nog niet beschikbaar. Nu missen we die AI-functies wel niet, de G5 is zo ook gebruiksvriendelijk, maar we hopen toch dat dit via software updates verbeterd wordt. 

In dit overzichtsartikel vind je alle informatie over webOS. WebOS 25 is van uitzicht niet echt veranderd op wat details na. Zo kan je live tv en HDMI-ingangen nu als tegels toevoegen in de rij met apps op het Home-scherm. Apps en Quick Cards die je niet gebruikt, kan je verbergen. Het app-aanbod is erg ruim en de G5 ondersteunt Airplay2 en Google Cast. LG toont helaas reclame op het Home-scherm en in de screensaver, lees in dit artikel hoe je reclame verwijdert.

De ‘Magic Remote’ heeft een nieuw ontwerp gekregen. Een rechthoekige vorm met afgeronde hoeken, en vooral minder toetsen. Weg zijn de cijfer- en kleurtoetsen, de volume- en kanaaltoetsen zijn nu kanteltoetsen. De mute-toets is verdwenen, muten doe je door de volume knop lang naar beneden te duwen. De ingangen-toets is vervangen door een Home Hub-toets, maar wanneer je die lang indrukt, toont de tv de ingangen. De aanwijsfunctie is gebleven, je kan de cursor op het scherm besturen door de afstandsbediening te bewegen. De afstandsbediening oogt moderner, en het gebruiksgemak is prima, maar we zouden hem niet beter noemen dan de oude versie. 

Conclusie

LG toont met de G5 dat er nog flink wat vooruitgang geboekt kan worden in oled-technologie. Perfect is deze tv echter nog niet, vooral in heel donkere beelden moet LG de software nog aanpassen om ruis en zichtbare gradaties te vermijden.  De OLED65G56LS haalt uit het nieuwe oled-paneel echter wel een indrukwekkende piekhelderheid, en erg ruim kleurvolume. We durven bijna zover gaan om te zeggen dat hij de klassieke zwakke punten van oled elimineert. Samen met de uitstekende kalibratie geniet je zo in Filmmaker Mode van bijna referentie beeldkwaliteit.

De ingebouwde luidsprekers leveren een aangename klank, wel jammer dat LG DTS-ondersteuning geschrapt heeft. De nieuwe AI-features in webOS 25 moeten duidelijk nog verder rijpen, voorlopig leveren ze geen meerwaarde, maar webOS blijft wel erg gebruiksvriendelijk. De nieuwe afstandsbediening sluit aan bij de moderne trend met minder toetsen. Gamers tot slot vinden op de G5 alles wat ze maar kunnen wensen. Dit is een topmodel, met een bijhorend prijskaartje, maar hij is het zeker waard.

Het is misschien niet het eerste waar je aan denkt, maar ook Android heeft – net als Windows – een klembord. Daarmee kun je gemakkelijk tekst kopiëren van de ene app naar de andere. Maar hoe open je dat klembord eigenlijk? En waar vind je wat erop staat? Je leest het in dit artikel!

Tekst of afbeeldingen kopiëren en plakken: het is een van de basisfuncties van elk besturingssysteem. Ook Android ondersteunt dit natuurlijk. Je kunt iets kopiëren in de ene app en het vervolgens plakken in een andere. Maar het Android-klembord kan meer dan alleen dat. Alles wat je kopieert, wordt daar namelijk tijdelijk opgeslagen. Handig als je per ongeluk iets hebt weggehaald, iets wilt terugvinden of gewoon even wilt kijken wat je allemaal hebt gekopieerd.

Let wel: hoe je precies bij het klembord komt, hangt af van je toestel en de Android-versie die je gebruikt. Zo hebben merken als Samsung en LG hun eigen klembordfunctie ingebouwd. Andere toestellen vereisen meestal een specifieke toetsenbord-app om het klembord te kunnen openen. In dit artikel leggen we je uit hoe je dat doet met zo’n toetsenbord-app.

Klembord binnen toetsenbord-apps

Om toegang te krijgen tot het klembord, heb je een toetsenbord-app nodig die die functie ondersteunt. Populaire keuzes zijn Gboard van Google en SwiftKey van Microsoft. Beide bieden vergelijkbare klembordfuncties, dus je kunt zelf kiezen welke je het prettigst vindt. Download en installeer de app, en stel deze daarna in als je standaard toetsenbord.

©PXimport

Met een ander toetsenbord in Android heb je meer mogelijkheden.

Dat instellen doe je via het instellingenmenu van je Android-telefoon. Gebruik het zoekveld bovenin het scherm en typ 'toetsenbord'. Je krijgt dan een lijst met resultaten. Kies de optie waarmee je het standaard toetsenbord kunt wijzigen en tik daarop.

Kies vervolgens de toetsenbord-app die je net hebt geïnstalleerd, zoals Gboard of SwiftKey. Let op: de vormgeving van de instellingen kan per toestel verschillen. Gebruik je liever een andere toetsenbord-app met klembordfunctie? Geen probleem – zolang je maar de juiste app selecteert bij het instellen.

Tekst kopiëren en plakken

Het klembord werkt meestal alleen met tekst. Wil je iets kopiëren naar een andere app? Selecteer dan een stuk tekst en kopieer het. Open bijvoorbeeld WhatsApp, ga naar een chat en houd het tekstveld even ingedrukt om de tekst direct te plakken. Soms zie je ook een klembordsymbooltje verschijnen, net boven het toetsenbord en onder het tekstveld. Tik daarop om het volledige klembord te openen.

Zie je dat symbooltje niet meteen? Dan krijg je waarschijnlijk eerst de suggestie om alleen de laatst gekopieerde tekst te plakken. Tik in dat geval op het witte rondje met het pijltje naar rechts – zo krijg je alle opties te zien.

Onder het kopje Recent zie je een lijstje met wat je als laatste hebt gekopieerd. Tik op een item om het direct in het tekstveld te plakken. Let wel: deze lijst wordt na een tijdje automatisch geleegd. Gebruik je vaak dezelfde tekst? Dan kun je die vastpinnen, zodat hij bewaard blijft. Zowel Gboard als SwiftKey ondersteunen deze functie: houd het item ingedrukt en kies voor Vastpinnen.

Klembord sinds Android 13

Sinds Android 13 is het klembord flink verbeterd. De basis is nog steeds hetzelfde: je kopieert tekst of een afbeelding in de ene app en plakt die in een andere. Maar de manier waarop je het klembord gebruikt, is een stuk handiger en overzichtelijker geworden. Dat maakt het werken met meerdere fragmenten tegelijk een stuk efficiënter.

Een van de grootste vernieuwingen is dat je nu meerdere items kunt bewaren – zowel tekst als afbeeldingen. Alles wat je kopieert, verschijnt in een nieuw klembordpaneel. Je opent dat paneel via het meldingscentrum of door een tekstveld lang ingedrukt te houden. Daar kun je door je gekopieerde items bladeren, kiezen wat je wilt plakken, en dingen die je niet meer nodig hebt, direct verwijderen. Je kunt zelfs een tekstfragment nog aanpassen voordat je het plakt.

Het klembordpaneel dat in Android 13 zijn intrede heeft gemaakt.

Met de komst van Android 13 werden er ook meteen een aantal nieuwe privacyfuncties voor het klembord geïntroduceerd. In eerdere versies konden apps op de achtergrond soms ongemerkt meelezen wat je had gekopieerd – met alle risico’s van dien. Nu heb je als gebruiker veel meer controle. Zo is er een nieuwe toestemmingsvraag voor klembordtoegang én krijg je een melding als een app probeert mee te kijken. Een stuk veiliger dus.