Wil je meer controle over je internetverbinding en de manier waarop programma’s gebruikmaken van de connectie? We kijken in dit artikel naar het Windows Firewall-alternatief TinyWall. Waarom zou je daarvoor kiezen en hoe werkt deze software?

Met een firewall zorg je voor een beveiliging van je pc door controle uit te oefenen op het netwerkverkeer van en naar je computer. Windows kent een ingebouwde firewall: de Microsoft Defender Firewall. Die biedt een degelijke basisbeveiliging, maar heeft relatief weinig instelmogelijkheden. Gelukkig ben je niet afhankelijk van de standaardfirewall in je pc. Je kunt ook zelf kiezen welke firewall je gebruikt.

Een interessant alternatief is TinyWall. Kenmerkend aan deze firewall is de grote hoeveelheid controle die je hebt over de verbinding en de gebruiksvriendelijke omgeving. Dat maakt deze gratis firewall geschikt voor zowel beginnende als gevorderde gebruikers. Bovendien heeft het programma, zoals de naam al doet vermoeden, een compacte omvang: het neemt ongeveer 2 MB in beslag.

TinyWall hanteert daarbij een andere filosofie dan de meeste firewalls, inclusief Windows’ ingebouwde firewall: in plaats van de meeste programma’s netwerktoegang te verlenen, vraagt TinyWall je per app aan te geven of deze netwerktoegang mag krijgen. Je geeft hierdoor alleen de programma’s toegang die je daadwerkelijk gebruikt en beperkt daarmee de kans dat er ongemerkt programma’s van de verbinding gebruikmaken.

TinyWall downloaden en installeren

TinyWall downloaden doe je via de officiële site van de software. Het programma kent een rigoureuze aanpak: direct na installatie worden alle verbindingen geblokkeerd. Door deze vervolgens op de whitelist te plaatsen, kun je ze stuk voor stuk toestaan.

Direct na installatie open je TinyWall via het bijbehorende pictogram in het systeemvak van Windows, waar je al pictogrammen vindt zoals het volume en de netwerkverbinding. Klik op het pictogram van TinyWall om het snelmenu te openen.

©PXimport

In tegenstelling tot de meeste firewalls toont TinyWall geen vensters waarin je wordt gevraagd om internettoegang voor het betreffende programma toe te staan. De vensteraanpak kan na verloop van tijd hinderlijk worden en brengt het risico met zich mee dat de gebruiker sneller programma’s goedkeurt, om van de pop-up af te zijn.

TinyWall hanteert een minder opdringende aanpak, waarbij je zelf telkens bepaalt welk programma toestemming krijgt. Het programma biedt hiervoor drie manieren.

Werken met de whitelist

De eerste is het aanwijzen van het programma dat je toegang wilt geven. Klik op het pictogram van TinyWall en kies Whitelist volgens uitvoerbaar bestand. Een verkennervenster wordt geopend. Open nu de map waarin het programma zich bevindt en wijs het uitvoerbaar bestand (bijvoorbeeld Programma.exe) aan.

Met de tweede manier kun je ook een proces toegang geven tot de internetverbinding. Klik op het pictogram van TinyWall en kies Whitelist volgens proces. Een overzicht van alle processen verschijnt. Selecteer het proces dat je toegang wilt geven. Gebruik de Shift-toets om in één keer hele secties te selecteren of de Ctrl-toets om meerdere, losse processen te selecteren. Klaar? Bevestig met een klik op Selecteer.

De derde en laatste manier om snel toegang te verlenen is direct de eenvoudigste: je wijst simpelweg het programmavenster aan dat je wilt toevoegen. Klik op het pictogram van TinyWall en kies voor Whitelist volgens venster. Klik nu in het midden van het venster dat je wilt toevoegen. Het wordt in de lijst met toegestane programma’s gezet.

©PXimport

Actuele verbindingen

Een goede beveiliging begint met inzicht. Bekijk welke programma’s gebruikmaken van de internetverbinding. Open het menu van TinyWall en kies Toon verbindingen. In een lijst verschijnen de programma’s die gebruikmaken van de internetverbinding. Standaard worden de actieve verbindingen getoond. Klik op de kolom Proces om de programma’s op alfabetische volgorde te sorteren.

Je kunt ook opvragen welke poorten worden gebruikt: plaats een vinkje bij de optie Toon open poorten. Het venster biedt verder de mogelijkheid om geblokkeerde programma’s te tonen, via de optie Toon geblokkeerde toepassingen. Dit venster komt ook van pas als een programma in je ogen onnodig wordt geblokkeerd.

Kies voor Toon open poorten en klik met de rechtermuisknop op het programma dat je wilt aanpassen. Kies voor Deblokkeer.

©PXimport

Uitzonderingen

Naast het snelmenu vind je het onderdeel Beheer alle instellingen. Het venster is opgebouwd uit meerdere tabbladen. Via het beheervenster kun je zien welke programma’s netwerktoegang hebben. Handig, zo houd je grip op de programma’s en kun je naderhand altijd een programma verwijderen als je de netwerktoegang wilt ontzeggen.

Open de tab Toepassingsuitzondering. Een lijst met toegestane programma’s verschijnt. Selecteer een programma en klik op Wijzig om de eigenschappen op te vragen. Interessant aan het eigenschappenvenster is de optie Uitzondering lifetime, waarmee je de toegangsinstellingen voor het programma kunt wijzigen en dit laat gelden voor een bepaalde periode.

©PXimport

Ook kun je hier de instellingen verder aanpassen. Wil je bijvoorbeeld niet dat het programma beperkingen krijgt opgelegd, dan kies je Geen beperkingen. Terug naar het overzichtsvenster van toegestane programma’s. Rechtsboven vind je de knop Detecteren. Via deze optie kun je automatisch laten zoek naar geopende programma’s en deze toevoegen aan de lijst met netwerktoegang.

Klik op Start en laat TinyWall naar de programma’s zoeken. Zorg ervoor dat je voordat je de zoekactie begint, de programma’s hebt geopend waarvoor je de toegang wilt instellen. In de lijst Zoekresultaat plaats je vinkjes naast de programma’s die je netwerktoegang wilt geven. Klik hierna op Toepassen.

Voor de gevorderde gebruiker is het tabblad Speciale uitzonderingen interessant. Hierop zijn specialistische taken en programma’s verzameld.

©PXimport

Items met een vinkje hebben toestemming voor netwerktoegang. Zo vind je hier onder meer Windows Update (het updatemechanisme van Windows), Windows Store Update (dat zorgt dat de Microsoft Store actueel is) en Windows Time Sync (dat de tijd synchroniseert met de internettijd).

Verwijder alleen vinkjes naast services waarvan je zeker weet dat je zonder kunt. In het vak rechts, bij Optioneel, vind je aanvullende diensten waarvoor je de netwerktoegang kunt inschakelen. Maak je bijvoorbeeld gebruik van Extern Bureaublad om de computer op afstand te benaderen, dan plaats je een vinkje bij Windows Remote Desktop.

Automatisch instellen

In plaats van het systeem handmatig te configureren, iets wat nog altijd de veiligste keuze is, kun je de firewall ook automatisch instellen. Hierbij wordt alle verkeer toegestaan en wordt tijdens de sessie opgeslagen welke programma’s van de verbinding gebruikmaakten. Deze modus bespaar je veel tijd, maar is uiteraard iets minder veilig dan handmatige configuratie.

De modus leent zich goed bij schone systemen, bijvoorbeeld wanneer je onlangs een schone installatie van Windows hebt uitgevoerd. Is het systeem besmet met bijvoorbeeld malware, dan kan er alsnog een malafide softwareverbinding worden gemaakt en op de whitelist terechtkomen. Klik op het pictogram van TinyWall en kies Verander staat, Automatisch leren.

Windows Firewall uitschakelen (of niet?)

De firewall van Windows blijft in principe ingeschakeld als u voor een alternatieve firewall kiest. Het draaien van twee firewalls is alleen onnodig en zelfs niet wenselijk. Je verliest daarmee het overzicht, omdat beide firewalls anders zijn geconfigureerd. Je kunt bijvoorbeeld bij een blokkade ook niet direct herleiden waar de oorsprong ligt. Daarom leggen we nog even uit hoe je Windows Firewall kunt uitschakelen.

Open het instellingenvenster van Windows via de Windows-toets+I en kies voor Bijwerken en beveiliging, Windows-beveiliging. Kies daarFirewall- en netwerkbeveiliging.

©PXimport

Het beste kun je de ingebouwde Defender Firewall uitschakelen. Dit is overigens niet verplicht: twee firewalls kunnen wel naast elkaar draaien. Controleer bij de beveiligingsgebieden Particulier netwerk, Openbaar netwerk (en Domeinnetwerk, als je gebruikmaakt van de Pro-editie van Windows 10) of de firewall is in- of uitgeschakeld.

Om tot slot de firewall uit te schakelen, klik je op het onderdeel en zet je de schuif op Uit in de sectie Microsoft Defender Firewall.

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.