De Huawei FreeBuds SE zijn draadloze in-ears die voor enkele tientjes te krijgen zijn. Voor dat geld krijg je een overtuigende geluidskwaliteit, maar moet je het wel doen met minder functies, gedoe met de bijbehorende app en een twijfelachtig merk. Of dat de moeite waard is lees je in deze Huawei FreeBuds SE review.

Agh ja, de serienaam “SE” was natuurlijk nog niet overgenomen van Apple door Chinese merken. Apple gebruikt SE voor de betaalbaarste serie iPhones. In dit geval heeft Huawei SE gebruikt voor de productnaam van de betaalbaarste oortjes. En waar de laatste generatie van de iPhone SE een regelrechte afrader is, valt dat zeker niet te zeggen over de Huawei FreeBuds SE in-ears.

Budgetoortjes

De Huawei FreeBuds SE hebben een adviesprijs van vijfitg euro en zijn op het moment van schrijven zelfs al verkrijgbaar voor een tientje minder. Tenminste. Als je de witte uitvoering verkiest boven de babyblauwe. Dat is een zeer toegankelijke prijs vergeleken met de luxueze uitvoeringen van headsets van andere merken als Sony, Apple, Bose en Sennheiser, die voor prijzen boven de 200 euro gaan.

Voor het prijskaartje van veertig à vijftig euro moet je wel concessie maken. Zo beschikken de oortjes niet over ruisonderdrukking (ANC), een transparante modus, draadloos opladen, LDAC-codec of andere slimme functies.

Qua ontwerp doen de Huawei FreeBuds SE niet onder voor andere oortjes. Net als AirPods steekt een plastic steeltje uit het oor, met als kleine verschil dat er minder microfoons in het steeltje zitten (is ook niet nodig zonder ruisonderdrukking of transparante modus). Het gewicht en de pasvorm zijn ideaal om goed in het oor te plaatsen en comfortabel te dragen. Bovendien kun je met verwisselbare tipjes de oortjes op maat afstellen.

Alleen merkte ik in praktijk dat ik de oortjes vaak even goed terug moest duwen in het gehoorkanaal, wat een enorm verschil maakt in de geluidsbeleving. Het wat kleine rubber tipje zorgt ervoor dat de oortjes een beetje af kunnen zakken. Vooral als je de oortjes gebruikt bij activiteiten.

Geluidskwaliteit van Huawei FreeBuds SE

Eén van de concessies is dat de FreeBuds SE geen hoogwaardige codecs gebruikt zoals HD Audio of LDAC, maar SBC of AAC. Een codec bepaalt hoe het geluidssignaal via bluetooth naar de oortjes wordt gestuurd. Desondanks zorgen de oortjes niet voor een slechte geluidsbeleving. Wanneer ze goed geplaatst zijn klinkt het geluid vooral krachtig en opmerkelijk gebalanceerd en gedetailleerd. Het toonbereik is echter niet heel breed, waardoor diep basgeluid wat te dof klinkt. Maar desondanks ben ik onder de indruk van hoe overtuigend het geluid klinkt door de kracht.

Lees ook: Alles wat je wilt weten over bluetooth-codecs

In de bijbehorende app kun je niet terecht om via een equalizer zelf aan de geluidsafstellingsknoppen te zitten. En om eerlijk te zijn, heb je de Huawei FreeBuds SE in bezit. Dan kun je de app beter niet installeren. Dat is nog los van het vele wantrouwen dat er is tegen het merk. De Huawei AI Life app moet op Android op een zeer onveilige manier geïnstalleerd worden via een APK-installatiebestand (waarbij ook nog eens gepoogd wordt Huawei’s eigen applicatiewinkel te installeren), omdat Huawei geen toegang meer heeft tot de Play Store. De app zelf is functioneel zo beperkt dat deze net zo goed niet geïnstalleerd kan worden: je kunt de oortjes updaten en de aanraakbediening anders instellen. En dat is het.

Accuduur van Huawei FreeBuds SE

Wanneer de oortjes opgeladen zijn kun je er zo’n vijf uur mee luisteren. Dat valt iets tegen. Vooral omdat er geen ANC of transparantiemodus beschikbaar is, functies die doorgaans nog meer eisen van de accu. Het oplaaddoosje heeft genoeg capaciteit om beide oortjes vijf keer volledig op te laden en nog een beetje over te houden.

Wanneer je de oortjes gebruikt bij het (video)bellen gaan ze zo’n vier uur mee. Let ook op dat de microfoons ook niet van de hoogste kwaliteit zijn.

Conclusie: Huawei FreeBuds SE kopen?

Zoek je betaalbare no-nonsense in-ears. Koop dan gerust deze Huawei FreeBuds SE. De geluidskwaliteit is voor deze prijs dik in orde en de oortjes zitten comfortabel in het oor. Er zijn wel kleine nadelen: er is geen ANC of transparantie, de app is een afrader en bij beweging komen de oortjes wat los. Zijn dat dealbreakers, dan moet je gewoonweg veel dieper in de buidel tasten.

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.