Microsoft zou werken aan emulatie van x86-apps op ARM-processors, wat nuttig kan zijn voor Windows Phone. Maar de weerslag is veel groter dan dat kleine smartphone-OS. Wil Microsoft Apple nadoen?

Windows Phone is op flinke afstand de nummer drie op de markt voor mobiele besturingssystemen. Een van de oorzaken voor die Calimero-positie is het gebrek aan apps voor dit smartphone-OS. Ironisch, want Windows’ grote concurrentievoordeel was altijd juist het enorme aantal applicaties. Maar dan apps voor pc’s met x86-processors waarop het reguliere Windows draait. Microsoft heeft niet kunnen opboksen tegen de enorme voorsprong van Apple’s iOS en de flinke inhaalslag van Google’s Android.

Zoveelste emulatiepoging?

Geruchten duiken nu op dat de Windows-maker werkt aan technologie waarmee x86-programma’s kunnen draaien op ARM-processors. Die energiezuinige chips naar ontwerp van het Britse bedrijf ARM (nu in Japanse handen) zijn de de facto standaard op de mobiele markt. Dit ondanks veel werk en flinke investeringen van x86-processorproducent Intel, die op de pc-markt de scepter zwaait. ‘ARM Inside’ is de realiteit van smartphones en van veel tablets.

Het emuleren (of virtualiseren) van apps van een veelgebruikt besturingssysteem voor een kleiner alternatief klinkt dan ook logisch. Dit is echter al vaker geprobeerd en mislukt. Zie bijvoorbeeld IBM’s OS/2 en Windows-programma’s en ook recenter BlackBerry’s BB10 en Android-apps. De realiteit volgt echter niet de logica, onder meer doordat app-emulatie vaak toch beperkt blijkt of doordat dergelijke platformoverbrugging niet aanslaat bij developers.

Astoria en Continuum

Begin dit jaar heeft Microsoft deze realiteit ingezien en heeft het een streep gezet door een eigen overbruggingsproject. Dat ging om Project Astoria waarmee developers Android-apps makkelijk naar Windows 10 moesten kunnen overzetten. Dit zou dan nuttig voor Windows-tablets zijn. Technisch ging dit om porten en niet om emuleren, wat dus de insteek is van het werk dat Microsoft naar verluidt nu verricht. De mogelijk in wording zijnde x86-emulatie op ARM-chips kan Windows Phone helpen, maar daar houdt het nut niet op.

Microsofts kleine mobiele besturingssysteem is dankzij de Continuum-functie interessant voor zakelijke gebruikers, die vaak nog veel x86-software gebruiken. Continuum laat een Windows Phone-toestel via een dock dienst doen als pc met extern breedbeeldscherm, toetsenbord en muis. Dit werkt alleen voor apps uit de Windows Store, maar HP biedt via virtualisatie op een cloudserver ook de mogelijkheid om x86-applicaties te gebruiken.

Apple imiteren

Het door Windows zelf emuleren van x86-software maakt afname van deze HP-oplossing overbodig. Toch blijft het dan een niche binnen de zeer kleine markt van Windows Phone. Waarom neemt Microsoft dan de moeite? Het heeft immers net voor de zomer een stap terug gezet wat de smartphonemarkt betreft. Het antwoord is dat Microsoft misschien wel Apple wil navolgen met een naadloze overstap voor zijn hoofdplatform.

Intel is heer en meester op de pc-markt, maar ARM blijkt onomzeilbaar op de mobiele markt. Microsoft heeft eerder al een poging gedaan om die chips te omarmen. Het heeft een aparte uitvoering van Windows 8 uitgebracht, die dan alleen draaide op computers met ARM-processors. Dit besturingssysteem, Windows RT, moest het dan wel doen zonder de rijke catalogus van bestaande Windows-programma’s. Het eigen Office is wel geport naar RT, maar uiteindelijk heeft Microsoft er de stekker uit getrokken.

Rosetta als overbrugging

Emulatie van x86-applicaties op een ARM-uitvoering van Windows kan herhaling van dit debacle voorkomen. Dat is geen theorie, want er is een succesvol precedent. Apple is jaren terug voor zijn Macs overgestapt van PowerPC-processors naar Intel-chips. Voor applicaties heeft het daarbij een tijd lang een tussenlaag (Rosetta) in OS X aangehouden, waardoor PPC-apps functioneerden op Intel-Macs.

Het prestatieverlies door die ingebakken emulatielaag was toen wel fors, maar dat nam geleidelijk af naarmate de hardware sneller werd. Tegenwoordig is er veel meer ruimte om de last van emulatie (en virtualisatie) te dragen. Microsoft zou met zijn x86-op-ARM project dus wel eens kunnen werken aan een nieuwe ARM-toekomst voor Windows, die dan voor gebruikers eigenlijk onzichtbaar is. Of het bedrijf wil dit als optie hebben indien Intel het voor smartphones en tablets blijft afleggen tegen ARM.

Van 4 naar 2 naar 1

Vergeet ook niet dat Windows (NT) ooit draaide op maar liefst vier verschillende processorarchitecturen: x86, Alpha, MIPS en PowerPC. De twee laatstgenoemden zijn al snel gesneuveld en de support voor Alpha-chips is later geschrapt. Tussentijds is er nog wel Intels Itanium-processorplatform bijgekomen, wat ook weer is verlaten door Microsoft. Deze processors waren allen voor servers. ARM-chips waren aanvankelijk voor PDA’s, telefoons en smartphones. Microsoft heeft die processorarchitectuur gebruikt met Windows (CE, Mobile en Phone) en er later ook tablets mee gevoerd (met Windows RT).

Al deze pogingen tot diversificatie van het Windows-platform hebben Microsoft echter geen succes opgeleverd. Een belangrijke reden daarvoor was het feit dat software telkens apart gemaakt - of flink aangepast - moest worden voor de andere hardware-ondergrond. Goed uitgevoerde emulatie biedt een uitweg. En mogelijk is Microsoft met een eventuele ARM-overstap Apple een stap voor.

Een paar bestanden hernoemen is zo gebeurd. Maar zodra je tientallen of honderden namen moet aanpassen, schiet handmatig werk tekort. Dan komt externe software goed van pas. PowerRename, onderdeel van de PowerToys-collectie, biedt uitkomst. Met deze slimme tool kun je grote aantallen bestanden in één keer hernoemen. Dat gaat snel, efficiënt en precies zoals jij het wilt.

PowerRename activeren

PowerRename is een stuk krachtiger dan de standaard hernoemfunctie van Windows. De tool maakt deel uit van PowerToys, een opensource-project van Microsoft. Wil je de Microsoft Store-versie installeren? Open dan het Startmenu, zoek naar Microsoft Store en start de app. Typ PowerToys in het zoekveld bovenaan. Klik op Installeren zodra je het programma hebt gevonden. Na installatie verschijnt PowerToys in het systeemvak van Windows. Open het, kies in de linkerkolom PowerRename en je ziet meteen een korte animatie van hoe de tool werkt. Klik op Instellingenopenen en controleer of PowerRename is ingeschakeld. Let op: bij ons werkte PowerRename pas na een herstart van het systeem.

Contextueel menu in Verkenner

Open de map met de bestanden die je wilt hernoemen. Selecteer ze allemaal met Ctrl+A en klik met de rechtermuisknop op de selectie. In het contextmenu van Windows Verkenner kies je onderaan de opdracht Naam wijzigen met PowerRename.

Zoeken en vervangen

Daarna opent het venster van PowerRename. In het veld Zoeken geef je in welk deel van de bestandsnaam je wilt vervangen. In het veld eronder typ je de nieuwe tekst. In ons voorbeeld vervangen we het woord Image door Kreta2015. Nog vóór de wijziging wordt uitgevoerd, toont PowerRename een overzicht: links de oorspronkelijke bestandsnamen, rechts de nieuwe. Zo zie je meteen wat er verandert. Daaronder kies je of de aanpassing moet gelden voor de volledige naam inclusief extensie, alleen de bestandsnaam, of alleen de extensie.

Met de knoppen onder Tekstopmaak pas je eenvoudig het hoofdlettergebruik aan, van alles in kleine letters, naar alles in hoofdletters, alleen een hoofdletter aan het begin, of elke beginletter van een woord in hoofdletters. Het laatste pictogram schakelt de nummering in. Activeer je dat, dan voegt PowerRename automatisch nummers tussen haakjes toe aan de bestandsnamen.

Het gebrek aan een rijk contrast is een van de grootste ergernissen bij lcd- en ledtelevisies. Fabrikanten hebben daarom een slimme techniek bedacht die het contrast aanzienlijk verbetert: local dimming. In dit artikel leggen we uit hoe deze techniek van jouw grijze nachtlucht weer een inktzwarte sterrenhemel maakt.

Het contrast van je televisie is misschien wel de belangrijkste eigenschap voor mooi beeld. We willen dat wit verblindend wit is en zwart echt inktzwart. Bij oledtelevisies is dat makkelijk, want daar geeft elke pixel zelf licht. Maar de meeste televisies in de Nederlandse huiskamers zijn nog steeds lcd- of ledschermen (inclusief QLED). Die werken met een lamp achter het scherm, de zogeheten backlight. Local dimming is de techniek die probeert de nadelen van die achtergrondverlichting op te lossen.

Om te begrijpen waarom local dimming nodig is, moet je eerst weten hoe een standaard led-tv werkt. Simpel gezegd is het een groot paneel met pixels die zelf geen licht geven, maar alleen van kleur veranderen. Achter die pixels brandt een grote lichtbak. Als het beeld zwart moet zijn, sluiten de pixels zich om het licht tegen te houden. Helaas lukt dat nooit voor de volle honderd procent; er lekt altijd wat licht langs de randjes. Hierdoor zien donkere scènes er vaak wat flets en grijzig uit. De achtergrondverlichting staat immers vol aan, ook als het beeld donker moet zijn.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

De lampen dimmen waar het donker is

Local dimming pakt dit probleem bij de bron aan. In plaats van één grote lichtbak die altijd aan staat, verdeelt deze techniek de achtergrondverlichting in honderden (en bij duurdere tv's soms duizenden) kleine zones. De televisie analyseert de beelden die je kijkt continu. Ziet de processor dat er linksboven in beeld een donkere schaduw is, terwijl rechtsonder een felle explosie te zien is? Dan worden de lampjes in de zone linksboven gedimd of zelfs helemaal uitgeschakeld, terwijl de lampjes rechtsonder juist fel gaan branden.

Het resultaat is direct zichtbaar. Zwart wordt weer echt zwart, simpelweg omdat er geen licht meer achter dat deel van het scherm brandt. Tegelijkertijd blijven de lichte delen van het scherm helder. Dat zorgt voor een veel groter contrast en geeft het beeld meer diepte. Vooral bij het kijken van HDR-films en -series is dat van belang. Zonder local dimming kan een led-tv eigenlijk geen goed HDR-beeld weergeven, omdat het verschil tussen licht en donker dan te klein blijft.

©ER | ID.nl

Niet alle local dimming is hetzelfde

Het klinkt als een wonderoplossing, maar de uitvoering verschilt enorm per televisie. Het grote toverwoord hierbij is het aantal zones. Hoe meer zones de tv onafhankelijk van elkaar kan aansturen, hoe preciezer het licht kan worden geregeld. Goedkopere televisies gebruiken vaak edge lit local dimming. Hierbij zitten de lampjes alleen in de rand van de tv. Dat werkt redelijk, maar is niet heel nauwkeurig. Je ziet dan soms dat een hele verticale strook van het beeld lichter wordt, terwijl er eigenlijk maar één klein object moest worden verlicht.

De betere variant heet full array local dimming. Hierbij zitten de lampjes over de hele achterkant van het scherm verspreid. De allernieuwste en beste vorm hiervan is miniLED. Daarbij zijn de lampjes zo klein geworden dat er duizenden in een scherm passen, wat de precisie van oled begint te benaderen. Als er te weinig zones zijn, kun je last krijgen van zogenaamde 'blooming'. Dat zie je bijvoorbeeld bij witte ondertiteling op een zwarte achtergrond: er ontstaat dan een soort wazige lichtwolk rondom de letters, omdat de zone groter is dan de tekst zelf.

Ga voor de full monty!

Local dimming is dus geen loze marketingkreet, maar een dankbare techniek voor iedereen die graag films of series kijkt op een led- of QLED-televisie. Het maakt het verschil tussen een flets, grijs plaatje en een beeld dat van het scherm spat met diepe zwartwaarden. Ben je in de markt voor een nieuwe tv? Vraag dan niet alleen óf er local dimming op zit, maar vooral of het gaat om full array dimming. Je ogen zullen je dankbaar zijn tijdens de volgende filmavond!