Microsoft zou werken aan emulatie van x86-apps op ARM-processors, wat nuttig kan zijn voor Windows Phone. Maar de weerslag is veel groter dan dat kleine smartphone-OS. Wil Microsoft Apple nadoen?

Windows Phone is op flinke afstand de nummer drie op de markt voor mobiele besturingssystemen. Een van de oorzaken voor die Calimero-positie is het gebrek aan apps voor dit smartphone-OS. Ironisch, want Windows’ grote concurrentievoordeel was altijd juist het enorme aantal applicaties. Maar dan apps voor pc’s met x86-processors waarop het reguliere Windows draait. Microsoft heeft niet kunnen opboksen tegen de enorme voorsprong van Apple’s iOS en de flinke inhaalslag van Google’s Android.

Zoveelste emulatiepoging?

Geruchten duiken nu op dat de Windows-maker werkt aan technologie waarmee x86-programma’s kunnen draaien op ARM-processors. Die energiezuinige chips naar ontwerp van het Britse bedrijf ARM (nu in Japanse handen) zijn de de facto standaard op de mobiele markt. Dit ondanks veel werk en flinke investeringen van x86-processorproducent Intel, die op de pc-markt de scepter zwaait. ‘ARM Inside’ is de realiteit van smartphones en van veel tablets.

Het emuleren (of virtualiseren) van apps van een veelgebruikt besturingssysteem voor een kleiner alternatief klinkt dan ook logisch. Dit is echter al vaker geprobeerd en mislukt. Zie bijvoorbeeld IBM’s OS/2 en Windows-programma’s en ook recenter BlackBerry’s BB10 en Android-apps. De realiteit volgt echter niet de logica, onder meer doordat app-emulatie vaak toch beperkt blijkt of doordat dergelijke platformoverbrugging niet aanslaat bij developers.

Astoria en Continuum

Begin dit jaar heeft Microsoft deze realiteit ingezien en heeft het een streep gezet door een eigen overbruggingsproject. Dat ging om Project Astoria waarmee developers Android-apps makkelijk naar Windows 10 moesten kunnen overzetten. Dit zou dan nuttig voor Windows-tablets zijn. Technisch ging dit om porten en niet om emuleren, wat dus de insteek is van het werk dat Microsoft naar verluidt nu verricht. De mogelijk in wording zijnde x86-emulatie op ARM-chips kan Windows Phone helpen, maar daar houdt het nut niet op.

Microsofts kleine mobiele besturingssysteem is dankzij de Continuum-functie interessant voor zakelijke gebruikers, die vaak nog veel x86-software gebruiken. Continuum laat een Windows Phone-toestel via een dock dienst doen als pc met extern breedbeeldscherm, toetsenbord en muis. Dit werkt alleen voor apps uit de Windows Store, maar HP biedt via virtualisatie op een cloudserver ook de mogelijkheid om x86-applicaties te gebruiken.

Apple imiteren

Het door Windows zelf emuleren van x86-software maakt afname van deze HP-oplossing overbodig. Toch blijft het dan een niche binnen de zeer kleine markt van Windows Phone. Waarom neemt Microsoft dan de moeite? Het heeft immers net voor de zomer een stap terug gezet wat de smartphonemarkt betreft. Het antwoord is dat Microsoft misschien wel Apple wil navolgen met een naadloze overstap voor zijn hoofdplatform.

Intel is heer en meester op de pc-markt, maar ARM blijkt onomzeilbaar op de mobiele markt. Microsoft heeft eerder al een poging gedaan om die chips te omarmen. Het heeft een aparte uitvoering van Windows 8 uitgebracht, die dan alleen draaide op computers met ARM-processors. Dit besturingssysteem, Windows RT, moest het dan wel doen zonder de rijke catalogus van bestaande Windows-programma’s. Het eigen Office is wel geport naar RT, maar uiteindelijk heeft Microsoft er de stekker uit getrokken.

Rosetta als overbrugging

Emulatie van x86-applicaties op een ARM-uitvoering van Windows kan herhaling van dit debacle voorkomen. Dat is geen theorie, want er is een succesvol precedent. Apple is jaren terug voor zijn Macs overgestapt van PowerPC-processors naar Intel-chips. Voor applicaties heeft het daarbij een tijd lang een tussenlaag (Rosetta) in OS X aangehouden, waardoor PPC-apps functioneerden op Intel-Macs.

Het prestatieverlies door die ingebakken emulatielaag was toen wel fors, maar dat nam geleidelijk af naarmate de hardware sneller werd. Tegenwoordig is er veel meer ruimte om de last van emulatie (en virtualisatie) te dragen. Microsoft zou met zijn x86-op-ARM project dus wel eens kunnen werken aan een nieuwe ARM-toekomst voor Windows, die dan voor gebruikers eigenlijk onzichtbaar is. Of het bedrijf wil dit als optie hebben indien Intel het voor smartphones en tablets blijft afleggen tegen ARM.

Van 4 naar 2 naar 1

Vergeet ook niet dat Windows (NT) ooit draaide op maar liefst vier verschillende processorarchitecturen: x86, Alpha, MIPS en PowerPC. De twee laatstgenoemden zijn al snel gesneuveld en de support voor Alpha-chips is later geschrapt. Tussentijds is er nog wel Intels Itanium-processorplatform bijgekomen, wat ook weer is verlaten door Microsoft. Deze processors waren allen voor servers. ARM-chips waren aanvankelijk voor PDA’s, telefoons en smartphones. Microsoft heeft die processorarchitectuur gebruikt met Windows (CE, Mobile en Phone) en er later ook tablets mee gevoerd (met Windows RT).

Al deze pogingen tot diversificatie van het Windows-platform hebben Microsoft echter geen succes opgeleverd. Een belangrijke reden daarvoor was het feit dat software telkens apart gemaakt - of flink aangepast - moest worden voor de andere hardware-ondergrond. Goed uitgevoerde emulatie biedt een uitweg. En mogelijk is Microsoft met een eventuele ARM-overstap Apple een stap voor.

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.