World of Warcraft. Het is een fenomeen in RPG-land. Elke keer dat er een uitbreiding wordt gelanceerd, staat de gamewereld op zijn kop en verschuilen hardcore fans zich weer weken thuis om al het nieuwe in de spelwereld te verkennen. Maar hoe lang blijft dit nog leuk?

Inmiddels is World of Warcraft, dat in 2004 werd gelanceerd, alweer toe aan haar vierde uitbreiding. De massively multiplayer online role-playing game (MMORPG) trekt anno 2012 nog altijd een miljoenenpubliek, en dat is een prestatie op zich te noemen. Met Mists of Pandaria hoopt ontwikkelaar Blizzard een frisse wind door de inmiddels klassieke spelwereld te laten waaien.

Pandaren

In eerste instantie was het nieuwe Pandaren-ras, waar de uitbreiding Mists of Pandaria om draait, een 1 aprilgrap in de oude Warcraft-games. Dit leek wat kritiek teweeg te brengen voordat de uitbreiding er was. Want zal dit komische ras wel kunnen zorgen voor serieuze quests? Gelukkig was alle vrees voor niets. De Pandaren zijn juist bloedserieus en geven verschillende quests die ook nog eens een diepe verhaallijn hebben.

Spelers die voorheen niet verder konden groeien dan level 85, kunnen middels deze uitbreiding verder spelen tot level 90. Natuurlijk zal hier aardig wat tijd in gaan zitten. De te spelen quests lopen gelukkig goed in elkaar over, waardoor u in de game van het ene gebied naar het andere wordt geleid. Dit is een aanzienlijke verbetering, want voorheen leek het niet dat de gebieden goed te verkennen waren.

Vliegen

Blizzard heeft het gevoel van samenhang ook weten te bewerkstelligen met een andere truc. Zo is het namelijk niet mogelijk om te vliegen totdat u daadwerkelijk level 90 heb bereikt. Op deze manier worden de gebieden dus lopend verkend, waardoor u de prachtige gebieden beter kunt zien en hier meer in op zal gaan.

©PXimport

Mists of Pandaria biedt spelers een geheel nieuw gebied om te verkennen.

Maar in welke mate kunnen we nog van 'pracht' spreken bij een game die al meer dan acht jaar oud is? Gelukkig wordt de game-engine elke keer wel opgepoetst door Blizzard, maar feit blijft dat de game grafisch gezien is ingehaald door de concurrenten. Dat haalt overigens niet weg dat Pandaria een mooi continent is.

Blijven bewegen

Is er genoeg nieuwe content bijgekomen om de WoW-veteranen weer een tijdje bezig te houden? Dat zeker! Naast enkele nieuwe dungeons is er dus een heel nieuw ras om te verkennen en heeft Blizzard ook een extra moeilijkheid ingebouwd. Niet langer is het rendabel om stil te staan en in een standaard volgorde de verschillende aanvallen af te werken. Nu loont het meer om te blijven bewegen. Hierdoor kunt u meer aanvallen ontwijken, wat ervoor zorgt dat u uw aandacht veel beter bij de gevechten moet houden.

Zodra het u is gelukt om het hoogste level te bereiken, is er nog genoeg te doen in de spelwereld. Naast de 'dagelijkse' missies (die snel al een paar uur in beslag nemen), zijn er ook nieuwe dungeons om te ontdekken en wordt er gebruik gemaakt van nieuwe scenario's. Hierbij is het mogelijk om met een vriend korte verhaaltjes te spelen die u naar verschillende plekken in de game zal brengen. Voor deze quests krijgt de speler punten voor nieuwe in-game accessoires en geld.

©PXimport

Grafisch is af en toe goed te zien dat World of Warcraft ruim 8 jaar oud is.

Daar waar enkele andere MMORPG's momenteel succes oogsten in het PvP-gedeelte (speler tegen speler), haakt WoW aan met twee nieuwe Battlegrounds. Deze strijdvelden vragen elk om een andere speelstijl, waarbij de een lijkt op een team deathmatch-modus en de ander veel weg heeft van een klassieke domination-modus.

Conclusie

Mists of Pandaria biedt genoeg content voor zowel nieuwe spelers als de WoW-veteranen onder ons. De nieuwe dungeons, het nieuwe ras, nieuwe dagelijkse missies, het zorgt ervoor dat er voor iedere gamer wel wat te vinden is. Pandaria is daarbij een mooi nieuw gebied om te verkennen en zal dan ook voor genoeg uren speelplezier zorgen. Het is echter wel duidelijk te merken dat World of Warcraft al acht jaar oud is. De achterhaalde graphics zijn enigszins opgepoetst, maar de vraag is natuurlijk hoe lang Blizzard dit nog kan volhouden.

World of Warcraft: Mists of Pandaria

Prijs € 34,99

Taal Engels gesproken

Platform PC, Mac

Ontwikkelaar Blizzard

Uitgever Blizzard

PEGI 12+

Genre MMORPG

Releasedatum 25 september 2012

Oordeel 9/10

Pluspunten

Veel nieuwe content

Genoeg te doen voor beginners en veteranen

Combat systeem biedt meer interactiviteit

Pandaren en Pandaria mooie toevoeging

Minpunten

Doorstaat nog net de tand des tijds

Een paar bestanden hernoemen is zo gebeurd. Maar zodra je tientallen of honderden namen moet aanpassen, schiet handmatig werk tekort. Dan komt externe software goed van pas. PowerRename, onderdeel van de PowerToys-collectie, biedt uitkomst. Met deze slimme tool kun je grote aantallen bestanden in één keer hernoemen. Dat gaat snel, efficiënt en precies zoals jij het wilt.

PowerRename activeren

PowerRename is een stuk krachtiger dan de standaard hernoemfunctie van Windows. De tool maakt deel uit van PowerToys, een opensource-project van Microsoft. Wil je de Microsoft Store-versie installeren? Open dan het Startmenu, zoek naar Microsoft Store en start de app. Typ PowerToys in het zoekveld bovenaan. Klik op Installeren zodra je het programma hebt gevonden. Na installatie verschijnt PowerToys in het systeemvak van Windows. Open het, kies in de linkerkolom PowerRename en je ziet meteen een korte animatie van hoe de tool werkt. Klik op Instellingenopenen en controleer of PowerRename is ingeschakeld. Let op: bij ons werkte PowerRename pas na een herstart van het systeem.

Contextueel menu in Verkenner

Open de map met de bestanden die je wilt hernoemen. Selecteer ze allemaal met Ctrl+A en klik met de rechtermuisknop op de selectie. In het contextmenu van Windows Verkenner kies je onderaan de opdracht Naam wijzigen met PowerRename.

Zoeken en vervangen

Daarna opent het venster van PowerRename. In het veld Zoeken geef je in welk deel van de bestandsnaam je wilt vervangen. In het veld eronder typ je de nieuwe tekst. In ons voorbeeld vervangen we het woord Image door Kreta2015. Nog vóór de wijziging wordt uitgevoerd, toont PowerRename een overzicht: links de oorspronkelijke bestandsnamen, rechts de nieuwe. Zo zie je meteen wat er verandert. Daaronder kies je of de aanpassing moet gelden voor de volledige naam inclusief extensie, alleen de bestandsnaam, of alleen de extensie.

Met de knoppen onder Tekstopmaak pas je eenvoudig het hoofdlettergebruik aan, van alles in kleine letters, naar alles in hoofdletters, alleen een hoofdletter aan het begin, of elke beginletter van een woord in hoofdletters. Het laatste pictogram schakelt de nummering in. Activeer je dat, dan voegt PowerRename automatisch nummers tussen haakjes toe aan de bestandsnamen.

Het gebrek aan een rijk contrast is een van de grootste ergernissen bij lcd- en ledtelevisies. Fabrikanten hebben daarom een slimme techniek bedacht die het contrast aanzienlijk verbetert: local dimming. In dit artikel leggen we uit hoe deze techniek van jouw grijze nachtlucht weer een inktzwarte sterrenhemel maakt.

Het contrast van je televisie is misschien wel de belangrijkste eigenschap voor mooi beeld. We willen dat wit verblindend wit is en zwart echt inktzwart. Bij oledtelevisies is dat makkelijk, want daar geeft elke pixel zelf licht. Maar de meeste televisies in de Nederlandse huiskamers zijn nog steeds lcd- of ledschermen (inclusief QLED). Die werken met een lamp achter het scherm, de zogeheten backlight. Local dimming is de techniek die probeert de nadelen van die achtergrondverlichting op te lossen.

Om te begrijpen waarom local dimming nodig is, moet je eerst weten hoe een standaard led-tv werkt. Simpel gezegd is het een groot paneel met pixels die zelf geen licht geven, maar alleen van kleur veranderen. Achter die pixels brandt een grote lichtbak. Als het beeld zwart moet zijn, sluiten de pixels zich om het licht tegen te houden. Helaas lukt dat nooit voor de volle honderd procent; er lekt altijd wat licht langs de randjes. Hierdoor zien donkere scènes er vaak wat flets en grijzig uit. De achtergrondverlichting staat immers vol aan, ook als het beeld donker moet zijn.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

De lampen dimmen waar het donker is

Local dimming pakt dit probleem bij de bron aan. In plaats van één grote lichtbak die altijd aan staat, verdeelt deze techniek de achtergrondverlichting in honderden (en bij duurdere tv's soms duizenden) kleine zones. De televisie analyseert de beelden die je kijkt continu. Ziet de processor dat er linksboven in beeld een donkere schaduw is, terwijl rechtsonder een felle explosie te zien is? Dan worden de lampjes in de zone linksboven gedimd of zelfs helemaal uitgeschakeld, terwijl de lampjes rechtsonder juist fel gaan branden.

Het resultaat is direct zichtbaar. Zwart wordt weer echt zwart, simpelweg omdat er geen licht meer achter dat deel van het scherm brandt. Tegelijkertijd blijven de lichte delen van het scherm helder. Dat zorgt voor een veel groter contrast en geeft het beeld meer diepte. Vooral bij het kijken van HDR-films en -series is dat van belang. Zonder local dimming kan een led-tv eigenlijk geen goed HDR-beeld weergeven, omdat het verschil tussen licht en donker dan te klein blijft.

©ER | ID.nl

Niet alle local dimming is hetzelfde

Het klinkt als een wonderoplossing, maar de uitvoering verschilt enorm per televisie. Het grote toverwoord hierbij is het aantal zones. Hoe meer zones de tv onafhankelijk van elkaar kan aansturen, hoe preciezer het licht kan worden geregeld. Goedkopere televisies gebruiken vaak edge lit local dimming. Hierbij zitten de lampjes alleen in de rand van de tv. Dat werkt redelijk, maar is niet heel nauwkeurig. Je ziet dan soms dat een hele verticale strook van het beeld lichter wordt, terwijl er eigenlijk maar één klein object moest worden verlicht.

De betere variant heet full array local dimming. Hierbij zitten de lampjes over de hele achterkant van het scherm verspreid. De allernieuwste en beste vorm hiervan is miniLED. Daarbij zijn de lampjes zo klein geworden dat er duizenden in een scherm passen, wat de precisie van oled begint te benaderen. Als er te weinig zones zijn, kun je last krijgen van zogenaamde 'blooming'. Dat zie je bijvoorbeeld bij witte ondertiteling op een zwarte achtergrond: er ontstaat dan een soort wazige lichtwolk rondom de letters, omdat de zone groter is dan de tekst zelf.

Ga voor de full monty!

Local dimming is dus geen loze marketingkreet, maar een dankbare techniek voor iedereen die graag films of series kijkt op een led- of QLED-televisie. Het maakt het verschil tussen een flets, grijs plaatje en een beeld dat van het scherm spat met diepe zwartwaarden. Ben je in de markt voor een nieuwe tv? Vraag dan niet alleen óf er local dimming op zit, maar vooral of het gaat om full array dimming. Je ogen zullen je dankbaar zijn tijdens de volgende filmavond!