De Salora AirTable is een opmerkelijke speaker. Eentje die je niet zo vaak ziet. Eigenlijk is het eerder een aardig meubelstuk dan een speaker. En niet alleen omdat hij er uitziet én fungeert als bijzettafel. Want luister naar de AirTable en je komt eigenlijk bedrogen uit: dit grote apparaat mag er dan cool uitzien, erg goed klinken doet hij niet. Een review.

Het Finse Salora zet met de AirTable een vrij gedurfde stap in de audiobranche. Een ietwat vreemde stap ook, want design is nou niet iets waar het merk, dat zich vooral richt op producten in het lagere prijssegment, om bekend staat. Het maakt tv’s, actioncam’s, beamers en andere randapparatuur dat het beste kan worden omschreven als functionele maar eenvoudige elektronica voor de kleine portemonnee.

Bijzettafel

©PXimport

Een stijlvolle bijzettafel met een ingebouwde speaker hoort daar niet direct bij. De AirTable kent drie poten, daarboven zit een vrij grote, ronde speaker die tevens dienstdoet als houten tafelblad. Hij weegt iets minder dan zes kilo en is met afmetingen van 41 x 41 x 64,5 cm best flink te noemen. Daarmee schept hij dus wat verwachtingen: van zo’n relatief groot apparaat mag je aannemen dat ‘ie meer dan voldoende ruimte heeft om tot goed geluid te komen, maar dat is helaas niet het geval. Het model kent vier 12 watt speakers en 2 stuks 20 watt tweeters, maar die komen samen nou niet echt tot een fijn dynamisch geluid. Het klinkt allemaal schel, blikkerig en vooral: goedkoop. Wel kan het apparaat hard. Heel hard. Moet je alleen wel het enorm schelle resultaat op de koop toe nemen. Voor audiopuristen is dit kunststuk een weinig geschikt, dus.

Dan is de vraag: voor wie dan wel? Nou, vermoedelijk een hoop mensen. Mensen die zich niet druk (willen) maken om kwaliteitsaudio, maar graag wel de vruchten van een uitgebreid en veelzijdig meubelstuk willen plukken. Want deze ietwat vreemde gadget fungeert niet alleen als bluetooth-speaker, maar biedt ook tal van andere opties. Zo kun je via 2 usb-aansluitingen je smartphone of tablet opladen (handig!) en kent hij een handsfree modus om draadloos te bellen.

©PXimport

Veelzijdig apparaat

Tel daarbij op dat hij een sterke 6600 mAh accu kent en je hebt feitelijk een compleet apparaat dat eigenlijk ideaal is om naast je bank te zetten. Al is het maar omdat hij, eenmaal opgeladen helemaal geen enkele kabel kent en dus een erg elegant alternatief voor logge speakers lijkt. Juist daarom is het zo jammer dat de geluidskwaliteit te wensen overlaat: je gaat de AirTable niet zo snel gebruiken als belangrijkste audiospeler, eerder als een soort van reserve-optie. Wat dat betreft lijkt een multiroom(set) van bijvoorbeeld Teufel, Sonos of Denon een (veel) betere keuze voor thuis.

©PXimport

Conclusie: de AirTable als bijzettafel?

Overigens fungeert de AirTable ook prima als bijzettafel. Kun je makkelijk je biertje, afstandsbediening en smartphone op kwijt. Maar om daar nu 199,99 euro voor te betalen? Dat is misschien een beetje teveel van het goede.

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.