Mozilla Firefox heeft in de paar jaar van zijn bestaan een grote schare fans verzameld. Toch blijft er altijd ruimte voor verbetering, bijvoorbeeld op het gebied van snelheid. Met Firefox 4 pakt Mozilla de pijnpunten aan en introduceert tegelijkertijd enkele interessante nieuwe features.

Wat als eerste opvalt aan onze testversie van Firefox 4, is de vernieuwde interface. Voor gebruikers van Mac, Windows Vista en 7 wordt linksboven de Firefoxknop weergegeven. Deze vervanger van de menubalk heeft de meest gebruikte opties onder één knop. Onder Windows XP en (vooralsnog) Linux blijft de traditionele menubalk wel zichtbaar. De werkbalk met bladwijzers wordt standaard ook niet weergegeven. De favoriete webpagina's bevinden zich nu onder een knop, maar als u de werkbalk fijner vindt, is deze nog te herstellen. Deze twee aanpassingen leveren een groot gewin op aan schermruimte: de hele bovenrand van Firefox 4 is veel compacter, waardoor er meer ruimte overblijft voor de weergave van webpagina’s.

Een even simpele als controversiële aanpassing is het omwisselen van tabs en adresbalk. De adresbalk wordt nu onder de tabs weergegeven in plaats van erboven. Volgens Mozilla heeft dit te maken met de “evolutie van het web als een platform”. Voor ons is het logisch: elke tab heeft een ander webadres, dus om de adresbalk 'in' de tab weer te geven, is een logische stap. Ook het zoekveld van Google en de navigatieknoppen bevinden zich nu in de tabs. Mocht dit alles u niet bevallen, dan zijn de wijzigingen alsnog terug te draaien. De navigatieknoppen zien er nu iets strakker uit en bovendien zijn de knoppen voor Stop en Vernieuwen samengevoegd. In de adresbalk kon u voorheen al zoeken, maar nu wordt automatisch ook gezocht in de openstaande tabs en kunt u direct naar de betreffende tab overspringen.

Webtrends

Net als de rest van de browserontwikkelaars gelooft ook Mozilla in de toekomst van webapplicaties. Omdat veel mensen gebruikmaken van webmail, online kalenders en zelfs online muziek (denk aan diensten als Spotify), wordt de browser steeds vaker gebruikt als verzamelpunt voor toepassingen. In Firefox 4 heeft Mozilla daarom App Tabs geïntroduceerd. U kunt willekeurige tabs markeren als App Tabs, waarna deze als een soort favorieten worden vastgepind aan de linkerkant van de tabbalk. U kunt ze niet per ongeluk sluiten als u met andere tabs bezig bent, en als u Firefox opnieuw opstart, verschijnen ze vanzelf weer. Erg handig, ware het niet dat ze in de door ons geteste bètaversie nog niet werkten. Voor mensen die veel gebruikmaken van webdiensten zijn App Tabs erg nuttig, en zeker als webapplicaties door html5 meer mogelijkheden krijgen, zoals het weergeven van notificaties, kunnen webapplicaties concurreren met desktoptoepassingen.

Het Firefox-team heeft hard gewerkt aan ondersteuning van nieuwe webstandaarden. Uit de css3-specificatie hebben de ontwikkelaars gezorgd dat overgangen (transitions) beschikbaar zijn. Webontwikkelaars kunnen met css3 hun pagina’s voorzien van nette overgangsanimaties in plaats van abrupte stijl- of kleurveranderingen. Er zijn echter nog genoeg delen van de css3-specificatie die nog niet af zijn en ondersteuning verschilt per browser, dus veel webpagina's die van css3 gebruikmaken zult u nog niet tegenkomen.

Ook aan het grote buzzword van het afgelopen jaar is gedacht: html5. In Firefox 3.6 werden al diverse html5-elementen ondersteund, zoals de videotag. In Firefox 4 is daar de WebM-codec aan toegevoegd. Video’s die met deze door Google beheerde codec zijn geëncodeerd, zijn in Firefox nu zonder verder configuratieperikelen te bekijken. Op onze test-pc lijkt dit echter niet probleemloos te verlopen. De testvideo’s van Mozilla zelf beginnen soms na een minuut zodanig te stotteren (terwijl ze wel volledig geladen zijn) dat we de pagina opnieuw moeten openen om een fatsoenlijke weergave te krijgen. Raar, want de video's worden met hardwareversnelling weergegeven, dus zouden voor onze test-pc geen probleem moeten vormen.

Techniek

Firefox is altijd sterk geweest met het aanbod van duizenden add-ons. Met versie 4 probeert Mozilla het vinden en installeren van add-ons nog eenvoudiger te maken. De nieuwe add-onbeheerder wordt schermvullend weergegeven en laat u eenvoudig extensies, thema's en plugins beheren. Add-ons kunnen nu ook automatisch bijgewerkt worden zonder tussenkomst van de gebruiker. De overzichtelijke manier om nieuwe add-ons te installeren, was in onze testversie helaas nog niet beschikbaar.

Vorige versies van Firefox wilden nog wel eens snelheid verliezen. Een vol profiel of veel tabs konden zorgen voor lange opstarttijden of langzame rendertijden. Van langzaam opstarten hebben we in onze tests met Firefox 4 niets gemerkt. Ook het openen van tabs en het laden van pagina’s gaat zonder merkbare vertraging. Wel is het geheugengebruik van Firefox als vanouds hoog: met één tab waarin we slechts enkele webpagina’s hebben bezocht, zitten we in no time boven de 120 mb. De Acid3-test, die compatibiliteit met webstandaarden onderzoekt, wordt met 97 van de 100 punten beter doorlopen dan Firefox 3.6 (die op 94 punten blijft steken). Ter vergelijking: Opera 10.60 haalt de volledige 100 punten, maar concurrent Internet Explorer blijft in versie 8 steken op een magere 20 punten.

PluspuntenMinpuntenConclusie

Qua moderne webtechnologieën komt Firefox 4 moeiteloos mee – op papier. Met de video-ondersteuning voor WebM ondervinden wij nog wat problemen. Een andere nieuwe feature, App Tabs, werkt ook nog niet naar behoren. De nieuwe, verduidelijkte interface bevalt ons in ieder geval al goed, en zodra de beloofde features ook naar behoren geïmplementeerd worden, zal Firefox op features een geduchte concurrent blijven voor Opera en Chrome.

Het gebrek aan een rijk contrast is een van de grootste ergernissen bij lcd- en ledtelevisies. Fabrikanten hebben daarom een slimme techniek bedacht die het contrast aanzienlijk verbetert: local dimming. In dit artikel leggen we uit hoe deze techniek van jouw grijze nachtlucht weer een inktzwarte sterrenhemel maakt.

Het contrast van je televisie is misschien wel de belangrijkste eigenschap voor mooi beeld. We willen dat wit verblindend wit is en zwart echt inktzwart. Bij oledtelevisies is dat makkelijk, want daar geeft elke pixel zelf licht. Maar de meeste televisies in de Nederlandse huiskamers zijn nog steeds lcd- of ledschermen (inclusief QLED). Die werken met een lamp achter het scherm, de zogeheten backlight. Local dimming is de techniek die probeert de nadelen van die achtergrondverlichting op te lossen.

Om te begrijpen waarom local dimming nodig is, moet je eerst weten hoe een standaard led-tv werkt. Simpel gezegd is het een groot paneel met pixels die zelf geen licht geven, maar alleen van kleur veranderen. Achter die pixels brandt een grote lichtbak. Als het beeld zwart moet zijn, sluiten de pixels zich om het licht tegen te houden. Helaas lukt dat nooit voor de volle honderd procent; er lekt altijd wat licht langs de randjes. Hierdoor zien donkere scènes er vaak wat flets en grijzig uit. De achtergrondverlichting staat immers vol aan, ook als het beeld donker moet zijn.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

De lampen dimmen waar het donker is

Local dimming pakt dit probleem bij de bron aan. In plaats van één grote lichtbak die altijd aan staat, verdeelt deze techniek de achtergrondverlichting in honderden (en bij duurdere tv's soms duizenden) kleine zones. De televisie analyseert de beelden die je kijkt continu. Ziet de processor dat er linksboven in beeld een donkere schaduw is, terwijl rechtsonder een felle explosie te zien is? Dan worden de lampjes in de zone linksboven gedimd of zelfs helemaal uitgeschakeld, terwijl de lampjes rechtsonder juist fel gaan branden.

Het resultaat is direct zichtbaar. Zwart wordt weer echt zwart, simpelweg omdat er geen licht meer achter dat deel van het scherm brandt. Tegelijkertijd blijven de lichte delen van het scherm helder. Dat zorgt voor een veel groter contrast en geeft het beeld meer diepte. Vooral bij het kijken van HDR-films en -series is dat van belang. Zonder local dimming kan een led-tv eigenlijk geen goed HDR-beeld weergeven, omdat het verschil tussen licht en donker dan te klein blijft.

©ER | ID.nl

Niet alle local dimming is hetzelfde

Het klinkt als een wonderoplossing, maar de uitvoering verschilt enorm per televisie. Het grote toverwoord hierbij is het aantal zones. Hoe meer zones de tv onafhankelijk van elkaar kan aansturen, hoe preciezer het licht kan worden geregeld. Goedkopere televisies gebruiken vaak edge lit local dimming. Hierbij zitten de lampjes alleen in de rand van de tv. Dat werkt redelijk, maar is niet heel nauwkeurig. Je ziet dan soms dat een hele verticale strook van het beeld lichter wordt, terwijl er eigenlijk maar één klein object moest worden verlicht.

De betere variant heet full array local dimming. Hierbij zitten de lampjes over de hele achterkant van het scherm verspreid. De allernieuwste en beste vorm hiervan is miniLED. Daarbij zijn de lampjes zo klein geworden dat er duizenden in een scherm passen, wat de precisie van oled begint te benaderen. Als er te weinig zones zijn, kun je last krijgen van zogenaamde 'blooming'. Dat zie je bijvoorbeeld bij witte ondertiteling op een zwarte achtergrond: er ontstaat dan een soort wazige lichtwolk rondom de letters, omdat de zone groter is dan de tekst zelf.

Ga voor de full monty!

Local dimming is dus geen loze marketingkreet, maar een dankbare techniek voor iedereen die graag films of series kijkt op een led- of QLED-televisie. Het maakt het verschil tussen een flets, grijs plaatje en een beeld dat van het scherm spat met diepe zwartwaarden. Ben je in de markt voor een nieuwe tv? Vraag dan niet alleen óf er local dimming op zit, maar vooral of het gaat om full array dimming. Je ogen zullen je dankbaar zijn tijdens de volgende filmavond!

Bij ID.nl zijn we gek op producten waar je niet de hoofdprijs voor betaalt of die zijn voorzien van bijzondere eigenschappen. Met een robotstofzuiger wordt de vloer schoongehouden, terwijl je er niet bij hoeft te zijn. En stofzuigen is dan wel het minste dat ze kunnen, want ook dweilen is voor veel modellen geen proleem. We vonden vijf geavanceerde exemplaren.

Philips HomeRun 7000 Series XU7100/01

De Philips HomeRun 7000 Series XU7100/01 is ontworpen om grote ruimtes aan te kunnen. Het apparaat heeft een stofzak van 3 liter en een werktijd tot 180 minuten in de laagste stand. In tegenstelling tot veel kleinere robots is deze HomeRun uitgerust met een stille motor; de opgave van 66 dB maakt hem relatief stil.

Er zit een dweilfunctie in zodat je de robot na het stofzuigen ook direct kunt laten dweilen. Via de app kies je voor een van de modi of plan je een schoonmaakprogramma in. De robot kan zichzelf navigeren, obstakels omzeilen en keert na gebruik terug naar het laadstation. Omdat de opvangbak groot is hoef je niet vaak te legen en dankzij de Li‑ion‑accu is hij geschikt voor grotere woningen. Het apparaat is van recente datum en daarom nog volop verkrijgbaar.

Dreame L10s Pro Ultra Heat

Deze robot combineert een groot stofreservoir van 3,2 liter met een lange werktijd van ongeveer 220 minuten. Dankzij de geïntegreerde dweilfunctie verwijdert hij niet alleen stof maar kan hij ook nat reinigen. De L10s Pro Ultra Heat gebruikt een zak in het basisstation, waardoor je het reservoir minder vaak hoeft te legen.

De Dreame is voorzien van een Li‑ion‑batterij aanwezig en de robot keert automatisch terug naar het station voor opladen en legen. De sensortechnologie helpt bij het vermijden van obstakels en het nauwkeurig schoonmaken van zowel harde vloeren als tapijt. Dankzij de meegeleverde app stuur je de schoonmaak aan, stel je no‑go‑zones in of plan je een dweilrondje.

Philips HomeRun 3000 Series Aqua XU3100/01

Deze Philips‑robot is bedoeld voor wie minder vaak handmatig wil schoonmaken. Hij beschikt over een gecombineerde stofzuig‑ en dweilfunctie en kan zichzelf legen via het automatische station. Met een gebruiksduur tot 200 minuten in de laagste stand en een geluidsniveau van 66 dB kan hij urenlang zijn werk doen zonder al te veel herrie. De stofcontainer van 35 cl is kleiner dan bij de HomeRun 7000, maar door het automatische leegmechanisme is dat geen probleem.

Je bedient het apparaat via de app en kunt daar zowel een schema programmeren als zones instellen. De Aqua XU3100/01 is een model uit de recente 3000‑serie en doordat hij een mop‑pad heeft kan hij zowel droog als nat reinigen, wat handig is voor harde vloeren zoals tegels en laminaat.

iRobot Roomba Combo j9+

De Roomba Combo j9+ is een model dat je vloeren zowel kan stofzuigen als dweilen. De Combo j9 beschikt over een opvangbak van 31 cl en hij kan zelf zijn inhoud legen in het automatische basisstation dat bij de set hoort. De Li‑ion‑accu zorgt voor een lange gebruiksduur en de robot maakt een routeplanning zodat elke ruimte efficiënt wordt schoongemaakt.

Via de app kun je zones instellen waar de robot niet mag komen en het dweilelement in‑ of uitschakelen. In de basis maakt de Combo j9+ zelfstandig een kaart van je woning en keert terug naar het station wanneer de accu moet opladen of de stofcontainer vol is. De robot is bedoeld voor huishoudens die gemak belangrijk vinden en biedt naast stofzuigen ook een dweilfunctie voor hardere vloeren.

MOVA Tech P50 Ultra

De MOVA Tech P50 Ultra is een forse robotstofzuiger met een basisstation. Het apparaat heeft een stofreservoir van 30 cl en wordt geleverd met een basisstation waarin je het stof eenvoudig kunt verwijderen. De robot produceert een geluidsniveau van 74 dB, iets hoger dan de Philips‑modellen, en weegt inclusief station ruim 13 kg.

Hij kan uiteraard ook automatisch terugkeren naar het station om op te laden of te legen. In de specificaties staat dat de MOVA is voorzien van een Li‑ion‑batterij en dat hij zowel kan stofzuigen als dweilen. De meegeleverde app maakt het mogelijk om routes in te stellen en zones te blokkeren. Met een vermogen van 700 W is hij krachtig genoeg voor tapijten en harde vloeren. Het is geschikt voor mensen die een uitgebreid station met automatische functies willen.