In een vorig artikel zetten we een seriële verbinding op met de Raspberry Pi. Maar wat als je geen kabel wilt aansluiten en ook zonder wifi-netwerk op je Pi wilt kunnen inloggen? Dan starten we een seriële verbinding via bluetooth.

Een seriële verbinding via een usb-naar-ttl-kabel is handig om met je Pi te verbinden als er geen netwerk is, maar je moet een kabel aansluiten en vlakbij je Pi blijven met je computer. Gelukkig is bij de nieuwste Pi’s ook een seriële verbinding via bluetooth mogelijk. De Raspberry Pi 3 en Raspberry Pi Zero W hebben immers bluetooth ingebouwd. Op deze manier log je ook eenvoudig vanaf je smartphone of tablet draadloos op je Raspberry Pi in, zelfs zonder wifi.

Bootpartitie en rootpartitie

Bluetooth op voorhand configureren (zonder dat we daarbij tijdelijk een scherm of toetsenbord nodig hebben of zonder dat we gebruikmaken van een andere headless manier) vereist wat meer voorbereidingswerk dan in de vorige workshops. We moeten namelijk bestanden in de rootpartitie van de micro-sd-kaart gaan aanpassen.

Dat vereist wat uitleg. Het image van Raspbian bevat twee partities. Enerzijds de bootpartitie, waarmee we in de vorige workshops al kennismaakten. Die bevat onder andere de bootconfiguratie en de Linux-kernel van het besturingssysteem. De bootpartitie gebruikt als bestandssysteem fat32, waardoor Windows ze herkent en je de bestanden eenvoudig in Windows kunt aanpassen.

Het image bevat ook een rootpartitie. Dit bevat de rest van de bestanden van Raspbian, waaronder de programma’s, opstartbestanden en configuratiebestanden. De rootpartitie heeft als bestandssysteem ext4, wat Windows niet herkent. Omdat we bestanden op de rootpartitie dienen aan te passen, werkt de aanpak uit de vorige workshops niet.

Om de ext4-partitie te kunnen lezen, installeren we het Linux File Systems for Windows van Paragon Software. Dit programma heeft een gratis trial. Na de proefperiode neemt de snelheid af, maar blijft de ext4-partitie benaderbaar.

Na de installatie van de software steek je de micro-sd-kaart van Raspbian in je computer, waarna Windows beide partities herkent en ze aankoppelt. De rootpartitie vind je onder Deze pc / rootfs.

©PXimport

Script voor seriële communicatie

Navigeer nu naar de directory home in de rootpartitie, klik met rechts op een lege plaats in de directory en maak een nieuw tekstdocument aan met de naam btserial.sh. Verwijder de extensie .txt en wanneer je de vraag krijgt of je dat echt wilt, bevestig je je keuze. Open dit bestand nu in WordPad (niet in Kladblok). Plak in dit bestand de inhoud van het script setup.sh van het project RPi-bluetooth-Console op GitHub. Maar verwijder de code

uit de regel die begint met

Sla het bestand op. Met dit script schakelen we bluetooth in, maar nu willen we nog dat Raspbian dit script bij het opstarten aanroept. Open daarvoor met WordPad (niet Kladblok) het bestand etc.local in de rootpartitie. Plaats daarin vlak voor de regel

de volgende regel:

Let op: Linux gebruikt de ‘forward slash’ (/) in bestandspaden in plaats van de ‘backward slash’ (\) van Windows, dus voer dit hier correct in. Sla het bestand op, ontkoppel het rootbestandssysteem in de software van Paragon, werp de bootpartitie uit in Verkenner en steek de micro-sd-kaart in je Pi.

Inloggen op Raspberry Pi via smartphone en pc

Start je Pi op en wacht een halve minuut. Het script om de bluetooth-verbinding op te zetten, wordt normaal uitgevoerd. Nu kun je vanaf je smartphone een seriële bluetooth-verbinding met je Pi openen. Onder Android gaat dat bijvoorbeeld met de app Serial Bluetooth Terminal van Kai Morich, die expliciet de Raspberry Pi 3 ondersteunt.

Je koppelt (‘pairt’) eerst je smartphone met de Pi. Daarna verbind je met je Pi in de app. Nadat je je gebruikersnaam en wachtwoord hebt ingevuld, kun je opdrachten uitvoeren. Raak je niet verbonden, reboot dan je Pi door de stekker even uit te trekken en terug in te steken, en probeer opnieuw te verbinden met Serial Bluetooth Terminal.

In Windows log je via PuTTY in op de seriële bluetooth-verbinding. In macOS en Linux hoef je geen extra software zoals PuTTY te installeren om via een seriële verbinding op je Pi in te loggen. Je werkt dan met het programma screen, dat in macOS en de meeste Linux-distributies standaard is geïnstalleerd. Vraag eerst de lijst van beschikbare seriële verbindingen op met

Kies daaruit de seriële verbinding naar je Pi en start de verbinding met de opdrach

waarbij je uiteraard de juiste seriële verbinding invult. Dit werkt zowel voor de seriële verbinding via bluetooth als via een usb-naar-ttl-kabel.

Verbinding verder beveiligen

De bluetooth-verbinding is standaard niet zo veilig: iedereen in de buurt kan je Pi via bluetooth vinden en erop proberen in te loggen. Dat is zeker een risico als je het standaardwachtwoord van de gebruiker pi nog niet hebt aangepast. Zodra je bent ingelogd, schroef je daarom beter de beveiliging op.

Voer het configuratieprogramma van Raspbian uit met

Ga daar naar Change User Password, voer een nieuw wachtwoord in en bevestig het. Ga daarna met de tabtoets naar Finish en druk op Enter om het configuratieprogramma af te sluiten.

Start daarna de bluetooth-commandoregel op met:

Schakel uit dat je Pi via bluetooth te vinden is:

En schakel ook pairing uit:

Sluit daarna bluetoothctl af:

Je Pi is nu niet meer door andere apparaten te detecteren en kan ook niet meer met andere apparaten pairen. Zodra je Pi herstart, is het toestel echter terug detecteerbaar en kun je terug pairen. Je zet dan best weer een seriële verbinding via bluetooth op om dan opnieuw de verbinding te beveiligen en zo te voorkomen dat iemand anders in de buurt ziet dat je Pi via bluetooth te benaderen is.

Een verzwaringsdeken gebruiken lijkt misschien vreemd: extra gewicht op je lichaam om beter te slapen? Toch ervaren veel mensen dat het werkt. Het rustgevende effect helpt je lichaam om sneller in de slaapstand te komen. Hoe dat precies zit, welke soorten er zijn en hoe je de juiste kiest, lees je hieronder.

Wat is een verzwaringsdeken precies?

Een verzwaringsdeken lijkt op een gewone deken of plaid, maar voelt een stuk zwaarder. Dat extra gewicht komt van de vulling: kleine glazen bolletjes of kunststof korrels die gelijkmatig over de deken zijn verdeeld. De meeste dekens bestaan uit meerdere lagen, met een zachte buitenkant, een binnenvoering die de vulling op zijn plek houdt en vaak ook een losse hoes die je kunt wassen. Dankzij de indeling in vakjes blijft het gewicht mooi verdeeld en zakt het niet naar één kant.

Waarom worden er glazen bolletjes gebruikt?

Glazen bolletjes worden veel gebruikt omdat ze zwaar maar klein zijn. Je kunt ze het beste vergelijken met zandkorrels of kleine kraaltjes. Meestal hebben ze een doorsnee van 0,5 tot 1 millimeter. Daardoor voelt de deken soepel aan en sluit hij beter aan op je lichaam. Kunststof korrels zijn lichter en wat groter, waardoor een deken vaak dikker aanvoelt en soms 'ritselt' wanneer je hem verschuift (misschien herinner je je van vroeger nog wel de zitzakken; denk aan dat geluid). Glas heeft dat nadeel niet. Het materiaal is bovendien veilig: de bolletjes zitten stevig vast in de binnenste laag, waardoor ze niet loskomen. Je voelt ze niet afzonderlijk, je voelt alleen de gelijkmatige druk die ze samen geven.

©Katelin - stock.adobe.com

Hoe werkt een verzwaringsdeken?

Het principe achter een verzwaringsdeken heet Diepe Druk Stimulatie (DDS). Je kunt het vergelijken met het gevoel van een stevige knuffel of het gewicht van een dik winterdekbed. Je zenuwstelsel krijgt daardoor signalen dat je lichaam veilig en rustig is. Dit kan leiden tot een hogere aanmaak van de slaaphormonen melatonine en serotonine, terwijl het stresshormoon cortisol juist daalt. Het gevolg: veel mensen vallen sneller in slaap en slapen dieper door.

Werkt een verzwaringsdeken voor iedereen?

Niet iedereen ervaart hetzelfde effect. Sommige mensen merken meteen dat ze sneller in slaap vallen en minder vaak wakker worden, terwijl anderen weinig verschil merken. Uit onderzoek blijkt vooral effect bij mensen met slapeloosheid, angstklachten of ADHD. Maar ook zonder medische klachten kan een verzwaringsdeken bijdragen aan een gevoel van rust en geborgenheid.

Kan iedereen een verzwaringsdeken veilig gebruiken?

Voor de meeste volwassenen is een verzwaringsdeken veilig, maar er zijn uitzonderingen. Mensen met ademhalingsproblemen, zoals astma of slaapapneu, kunnen moeite hebben met het extra gewicht. Ook bij spier- of gewrichtsklachten kan het minder prettig zijn. Raadpleeg bij twijfel altijd een arts. Voor jonge kinderen geldt dat sowieso: gebruik een verzwaringsdeken alleen na medisch advies.

Waar let je op bij de aanschaf?

Een belangrijke vuistregel is dat een verzwaringsdeken tussen de 8 en 12 procent van je lichaamsgewicht moet wegen. Weeg je 70 kilo, dan kies je dus het beste voor een deken van 6 tot 8 kilo. Te licht werkt minder goed; een te zware deken kan er juist voor zorgen dat je ingesloten of onrustig gaat voelen.

De maat moet passen bij je lichaam en je bed. De deken moet groot genoeg zijn om je volledig te bedekken, maar mag niet zo ver over de rand hangen dat hij naar beneden trekt. Let ook op het materiaal: katoen ademt beter en voelt koeler, polyester houdt warmte langer vast. Heb je het snel warm, kies dan voor een ademende stof. Voor extra comfort is een afneembare hoes handig, die je eenvoudig kunt wassen.

©Johana Mlíchová

Wat kost een verzwaringsdeken?

De prijs hangt af van het formaat, het gewicht en de gebruikte materialen. Voor een eenvoudige deken betaal je vaak tussen de 70 en 120 euro. Luxere uitvoeringen met hoogwaardige stoffen of een aparte hoes kunnen oplopen tot 200 euro of meer. Dat is meer dan een gewone deken, maar ze gaan vaak jaren mee.

Verzwaringsdeken wassen en onderhouden

Een verzwaringsdeken vraagt wat meer zorg bij het schoonmaken. De meeste exemplaren hebben een losse hoes die je gewoon op 30 of 40 graden in de wasmachine stopt. Dat is vaak de meest praktische manier om hem fris te houden. Gebruik bij het wassen van de hoes een mild wasmiddel en vermijd wasverzachter, omdat dit de stof minder ademend maakt. Laat de hoes bij voorkeur aan de lucht drogen; in de droger kan hij sneller slijten.

De binnenste deken met de vulling is lastiger. Kijk eerst op het wasetiket of hij gewoon in de wasmachine kan. Ja? Kijk dan naar de capaciteit van je wasmachine. Grote kans dat de deken daar te zwaar voor is. Bij professionele wasserettes hebben ze doorgaans wasmachines die zo'n zware deken wél aankunnen. Luchten in de buitenlucht is een goed alternatief om hem fris te houden.

Tip: wen er rustig aan

Niet iedereen slaapt direct lekker onder een verzwaringsdeken. Je lichaam moet soms even wennen aan het gewicht. Begin bijvoorbeeld met een dutje op de bank of gebruik de deken alleen over je benen of onderlichaam. Na een paar dagen voelt het meestal vanzelf vertrouwd.

©Katelin - stock.adobe.com

Conclusie

Een verzwaringsdeken is meer dan een hype. Door de gelijkmatige druk die hij geeft, kan hij helpen om sneller te ontspannen en beter te slapen. Kies wel de juiste maat en het juiste gewicht en houd rekening met warmte Voor veel mensen is het een simpele maar doeltreffende manier om de nachtrust te verbeteren. Welterusten!

Je ontvangt een bestand op een usb-stick of via mail, maar ergens in je achterhoofd klinkt een waarschuwing. Is dit wel veilig? Zou het bestand malware kunnen bevatten? Als je niet zeker bent of een bestand geïnfecteerd is, kun je het altijd handmatig scannen.

Scannen vanuit Verkenner

Windows Defender, ook bekend als Windows Security, is de antivirussoftware die in Windows 10 en 11 is ingebouwd. Defender zorgt voor een realtime bescherming tegen malware zoals virussen, ransomware, spyware en andere soorten aanvallen. Die bescherming loopt op de achtergrond. Toch zitten er in Windows 10 en 11 enkele mogelijkheden om specifieke bestanden en mappen handmatig te scannen.

Open Windows Verkenner en blader naar de locatie waar het bestand of de map staat die je wilt scannen. Voor deze gelegenheid werken wij met een bestand waarin een testvirus zit. Selecteer een of meerdere items terwijl je de Ctrl-toets ingedrukt houdt. Dan klik je er met rechts op en kies je de optie Scannen met Microsoft Defender. Als je deze functie niet ziet, dan selecteer je eerst Meer opties weergeven. Daarna opent Windows Defender automatisch de pagina Virus- en bedreigingsbeveiliging. Het verdachte bestand (of de map) is ondertussen gescand en je leest bovenaan of het veilig is.

Vanuit Windows-beveiliging

De andere weg is dat je via het startmenu zoekt naar Windows-beveiliging en vandaar de module opent. Daar klik je op Virus- en bedreigingsbeveiliging en dan op Scanopties. Selecteer de optie Aangepaste scan. Daarna klik je op de knop Nu scannen. In het volgende keuzevenster selecteer je de maplocatie die je wilt scannen. En tot slot klik je op de knop Map selecteren. Hier moet je onthouden dat je geen specifiek bestand kunt selecteren om te scannen, maar wel een bepaalde map.

Actie

Tijdens het scannen kun je de computer gewoon verder gebruiken, maar dit kan de snelheid van de scan wel beïnvloeden. Door ons testvirus verschijnt het risicolabel Ernstig, dus klikken we op de knop Acties starten en dan lees je meestal dat je het bestand kunt verwijderen. Soms gebeurt er niets nadat je op deze knop hebt geklikt. Dat kan te wijten zijn aan het niet hebben van beheerrechten, dat de Windows Defender-service is uitgeschakeld, onjuiste instellingen enzovoort. In dat geval verwijder je toch het best het verdachte bestand handmatig en zonder het te openen.