Dankzij de opmars van de elektrische auto hebben de fabrikanten weer volop keuze bij het kiezen van het aandrijvingsconcept: op de voorwielen, de achterwielen of op alle vier de wielen. Elke vorm van aandrijving heeft zijn specifieke voordelen en nadelen.

Volvo stapt over van voor- naar achterwielaandrijving

©Stuart G W Price

Onlangs kwam Volvo met een opmerkelijk nieuwtje. Hadden de elektrische C40 en XC40 Pure Electric eerst nog voorwielaandrijving, met ingang van het nieuwe modeljaar – medio september 2023 – maakt het Zweedse automerk voor zijn elektrische middenklassers de overstap naar achterwielaandrijving. Een switch die maar zelden eerder is vertoond, simpelweg vanwege de complexiteit en de kosten die ermee gemoeid zijn.

Maar Volvo heeft het zich met de overstap van voor- naar achterwielaandrijving nou ook weer niet zó moeilijk gemaakt. Bij elektrische auto’s worden de wielen zonder tussenkomst van een versnellingsbak direct aangedreven door de elektromotor. Van de C40 en XC40 bestond al een versie met vierwielaandrijving – dus met twee elektromotoren. Wat Volvo nu in een notendop heeft gedaan, is voor het nieuwe modeljaar de elektromotor tussen de voorwielen weghalen, in plaats van de motor tussen de achterwielen, zoals tot op heden werd gedaan.

Geen duidelijke voorkeur

Elektrische auto’s geven de automerken alle vrijheid om te kiezen tussen voor-, achter- of vierwielaandrijving. Dat wil zeggen: als de EV is gebaseerd op een modulair opgebouwd platform – denk daarbij aan een LEGO-autootje in grootformaat. Je hebt een plateau waarin de batterijen zijn geïntegreerd, een vooras en een achteras en ten slotte één of twee motoren. Waar de elektromotor bij een auto met een enkele aangedreven as wordt geplaatst, is de keuze van de fabrikant.

We zien dat er bij de autofabrikanten geen duidelijke voorkeur is voor óf voorwielaandrijving, óf achterwielaandrijving. Zo hebben Renault voor de Megane Electric E-Tech en Nissan voor de Ariya bij hun gezamenlijk ontwikkelde platform gekozen voor voorwielaandrijving als uitgangsbasis (de meest krachtige Nissan Ariya heeft trouwens twee motoren en vierwielaandrijving).

De ID-reeks van Volkswagen, de Skoda Enyaq iV en de Cupra Born worden op hun beurt echter voortgestuwd door een elektromotor op de achteras. Hyundai en Kia kiezen voor-, achter- en vierwielaandrijving, BMW levert de standaard i4 met achterwielaandrijving, maar de elektrische iX1 en iX3 hebben 4WD. En Volvo stapt – samen met zustermerk Polestar – nu dus over van voor- op achterwielaandrijving. Zoveel merken, zoveel smaken.

Voorwielaandrijving: zolang het motorvermogen laag blijft

De meeste auto’s met benzine- of dieselmotor hebben voorwielaandrijving. Als een elektrische auto is gebaseerd op een model met verbrandingsmotor – zoals de Mercedes-EQ EQA eigenlijk een op elektrische aandrijving aangepaste GLA is – blijft de fabrikant doorgaans vasthouden aan de oorspronkelijke aandrijfmethode.

De Volvo C40 en XC40, maar ook de technisch grotendeels identieke Polestar 2, laten zien dat er ook uitzonderingen op die regel zijn. Voorwielaandrijving heeft als belangrijk voordeel dat alle techniek in de neus van de auto is gelegd. Het neemt dus geen kostbare binnen-/bagageruimte in. Bij auto’s met een betrekkelijk laag vermogen bestaat bovendien niet het gevaar dat de aangedreven voorwielen snel zullen doorslippen.

Waarmee we meteen zijn aanbeland bij het belangrijkste nadeel van voorwielaandrijving. Zeker als een EV een wat grotere accu heeft, en dus een hoog gewicht, kost het met (trekkende) voorwielaandrijving meer moeite om de massa in beweging te brengen dan met (duwende) achterwielaandrijving.

Als een auto vanuit stilstand accelereert, drukt er meer gewicht op de achteras. De voorwielen worden dan minder stevig op de ondergrond gedrukt en slippen door het direct beschikbare maximumvermogen gemakkelijk door. Dat voel je bovendien in de stuurinrichting; de voorwielen moeten niet alleen het vermogen op de weg zien over te brengen, maar hebben daarnaast óók de taak om de auto van richting te veranderen.

Nog een nadeel: bij een auto met de elektromotor voorin kan onder de voorklep geen ruimte worden benut voor bagage.

©Stefan Isaksson

Achterwielaandrijving: uitstekende tractie, maar wel minder kofferruimte

Wat trouwens beslist niet wil zeggen dat alle elektrische auto’s met achterwielaandrijving wél over zo’n zogenaamde ‘frunk’ (een samenstelling van front en trunk) beschikken. Zo’n extra bagageruim is bijvoorbeeld handig om bij een volle bagageruimte de laadkabel in te vervoeren, zodat ze niet boven op je goede spulletjes hoeven te liggen – of dat je de hele kofferbak moet leeghalen als je de laadkabel achterin onder de laadvloer hebt opgeborgen.

Een elektromotor is niet zo groot als een conventionele benzine- of dieselmotor, maar moet natuurlijk toch ergens in de auto worden gehuisvest. Als de fabrikant kiest voor de elektromotor achterin, wordt daarbij automatisch kofferruimte opgeofferd. Daar staat echter tegenover dat een auto met de motor achterin een uitstekende tractie heeft. Doordat het gewicht van de auto bij optrekken op de ‘duwende’ motor drukt, is de kans klein dat de aangedreven achterwielen bij vol vermogen zullen doorslippen.

Vierwielaandrijving: volle kracht vooruit!

Ten slotte is er nog de combinatie van voor- én achterwielaandrijving, oftewel vierwielaandrijving. Met andere woorden: ook de voor- én nadelen worden gecombineerd. Elektrische auto’s met vierwielaandrijving beschikken over twee en soms zelfs drie motoren, en worden door de fabrikant vaak aangeprezen als echte performance-EV’s. Het zijn elektrische auto’s met een acceleratievermogen dat zelfs de meest spectaculaire supercars nog laat verbleken. Opgeteld kan het vermogen van de elektromotoren gemakkelijk oplopen tot meer dan 600 pk. In een enkel geval – zoals de Tesla Model S Plaid en Lucid Air Dream Edition – komt het totale vermogen zelfs dik over de 1.000 pk.

Twee (of drie) elektromotoren betekent echter ook meer gewicht. In combinatie met een groot accupakket kan een EV zomaar 2.500 kilo wegen. Voordeel is vaak ook dat de auto een zware aanhangwagen mag trekken. De Nio EL7 mag een aanhangwagen van 2.200 kilo trekken, de BMW iX gaat zelfs tot een geremd trekgewicht van 2.500 kilo. De auto zelf weegt ongeveer hetzelfde, dus als je gebruik wilt maken van de mogelijkheden, dan zit je algauw vast aan een rijbewijs BE.

Een ander nadeel van een EV met vierwielaandrijving is het hogere energieverbruik. Met andere woorden: de range van een auto met vierwielaandrijving zal kleiner zijn dan die van een auto met gelijke accucapaciteit en aandrijving op één as. Om het verhaal van de EV met vierwielaandrijving ten slotte nog een positieve wending te geven: door de goede tractie zijn deze auto’s vaak ook heel geschikt voor de wintersport.

Conclusie

Resteert de hamvraag: wat is voor jou de beste keuze? Biedt voorwielaandrijving meer voordelen dan achterwielaandrijving – of andersom? Elke koper van een EV heeft andere eisen en behoeften, dus een duidelijke onderverdeling tussen 'goed' en 'slecht' is er niet. Daarbij is het ook van belang om de prijscategorie waarin je kunt winkelen mee te wegen. Als je het budget hebt voor een grotere en duurdere auto met een hoog motorvermogen, dan zit je al snel vast aan vierwielaandrijving.

Auto's die lager geprijsd zijn en een maximumvermogen hebben van pak-'m-beet 200 tot 220 pk, hebben doorgaans één enkele elektromotor. De keuze tussen de EV van het ene merk (met voorwielaandrijving) en de EV van het andere (met de aandrijving op de achterwielen) hoeft echter alleen te worden gemaakt als dat van invloed is op jouw specifieke eisen en wensen.

Voordat je de knoop doorhakt: maak altijd eerst een uitgebreide proefrit met de (elektrische) auto's op je shortlist en laat jouw definitieve keuze afhangen van je ervaringen. Dan maakt het uiteindelijk niet zo heel veel uit of die auto voor- of achterwielaandrijving heeft.

🚘Wil je een laadpaal thuis laten plaatsen? Vraag de vrijblijvende offerte aan!

Bij ID.nl zijn we dol op kwaliteitsproducten waar je niet de hoofdprijs voor betaalt. Een paar keer per week speuren we binnen een bepaald thema naar zulke deals. Ben je op zoek naar een goedkope soundbar waarmee je het tv-geluid kunt verbeteren? Vandaag hebben we vijf interessante modellen voor je gespot.

Denon DHT-S216

Zoek je een betaalbare soundbar van een bekend hifimerk? In dat geval is de Denon DHT-S216 een interessante kandidaat. Ondanks zijn lage prijskaartje oogt de behuizing erg chic. De stoffen afwerking aan de voorzijde geeft dit audiosysteem een luxe uitstraling. Vanwege de bescheiden hoogte van slechts zes centimeter zet je de DHT-S216 probleemloos voor de meeste televisies neer. Daarnaast kun je het apparaat ook ophangen. Je combineert deze soundbar bij voorkeur met een middelgrote of grote smart-tv, want de behuizing meet 89 centimeter lang.

Een pluspunt is dat je de soundbar op vrijwel elke televisie kunt aansluiten. De achterzijde telt twee HDMI-poorten, een optische ingang en een analoge aansluiting. Dat is erg netjes voor een product in deze prijsklasse. Mooi meegenomen is dat de DHT-S216 videostreams met een meerkanaals audiospoor kan verwerken, zoals Dolby Digital en DTS Virtual:X. De betere films en series klinken hierdoor ruimtelijk. Verder kun je ook nog muziek streamen. Koppel een smartphone of tablet via bluetooth en kies in een willekeurige muziek-app een leuke afspeellijst.

JBL Bar 2.0 All-in-One MK2

Deze compacte soundbar van JBL matcht prima met een wat kleinere televisie. De strak vormgegeven behuizing meet namelijk 61,4 × 5,6 × 9 centimeter. Nuttig voor wie bijvoorbeeld het geluid van een slaapkamer-tv wil upgraden. Met een uitgangsvermogen van 80 watt is de Bar 2.0 All-in-One MK2 behoorlijk krachtig. Je verbindt dit audiosysteem via HDMI of een optische ingang met een beeldbuis. Bij geschikte films, series en tv-programma’s kan de soundbar een Dolby Digital-audiospoor verwerken. Verder is er een bluetooth-adapter ingebouwd, waardoor je rechtstreeks vanaf een mobiel apparaat liedjes streamt.

De Bar 2.0 All-in-One MK2 is maar 5,6 centimeter hoog, zodat hij waarschijnlijk niet jouw tv-scherm blokkeert. Ophangen kan trouwens ook, want de fabrikant levert een eenvoudige muurmontageset mee. Gebruik voor de bediening de knoppen bovenop de behuizing of de inbegrepen afstandsbediening. Benieuwd naar ervaringen van andere gebruikers? Deze onafhankelijke reviewers komen tot een gezamenlijk oordeel van een 8,2.

Bose TV Speaker

Normaal gesproken hebben producten van de Britse audiospecialist Bose een behoorlijke prijs, maar dat valt bij deze soundbar alleszins mee. Een enkele webshop duikt zelfs net onder de prijsgrens van tweehonderd euro. Buiten een schappelijk prijskaartje heeft de Bose TV Speaker ook nog eens een goede reputatie. Zo krijgt dit product van ruim dertig Kieskeurig.nl-bezoekers een gemiddelde beoordeling van een 8,3. Een pluspunt is dat je het apparaat op verschillende manieren met een televisie kunt verbinden. Kies tussen HDMI, de optische aansluiting of de analoge 3,5mm-geluidsingang. Een nuttige functie is dat je met de dialoogfunctie menselijke stemmen kunt versterken. Daarnaast heeft de afstandsbediening een knop om het basniveau op te voeren.

Zoals je van een Bose-product mag verwachten, leent het audiosysteem zich ook goed voor het luisteren van muziek. Verbind een smartphone of tablet via bluetooth en laat je favoriete afspeellijsten op deze soundbar los. Met een maximaal vermogen van honderd watt realiseert de TV Speaker in een kleine tot middelgrote kamer een vol geluid. De stijlvolle behuizing is voor soundbar-begrippen erg compact. Zo bedragen de afmetingen slechts 59,4 × 5,6 × 10,2 centimeter. Houd er rekening mee dat de fabrikant geen HDMI-kabel meelevert.

Lees ook: Zo vind je de ideale soundbar voor jouw televisie

Sharp HT-SBW182

De Sharp HT-SBW182 is een goedkope soundbar met een losse subwoofer. Je zet deze basspeaker neer op een willekeurige plek op de vloer. Een kabel trekken is niet nodig, want de subwoofer communiceert draadloos met de soundbar. Logischerwijs is dit audiosysteem een goede keuze voor liefhebbers van een flinke portie bas. De HT-SBW182 voorziet films en series van een diepe laagweergave. Het totale vermogen bedraagt maximaal 160 watt, waardoor je het volume flink kunt opschroeven.

Met een lengte van 74 centimeter is deze soundbar niet zo lang. Je kunt hem met een kleine of middelgrote smart-tv combineren. Verbind beide apparaten met een optische kabel of HDMI-snoertje. Daarnaast is er nog een analoge 3,5mm-audiopoort. Tot slot bevindt zich in de behuizing een bluetooth-ontvanger, zodat je muziek vanaf een mobiel apparaat kunt streamen. Je past met de aanwezige equalizer de geluidsinstellingen naar eigen smaak aan.

TCL S45H

TCL timmert in de drukbezette televisiemarkt de laatste jaren stevig aan de weg. Bij ID.nl zijn we gek op producten die veel bieden voor weinig, en de TCL S45H (ook wel S45HE) past perfect in dat plaatje. Voor een bedrag ver onder de honderd euro haal je met deze soundbar een flinke audio-upgrade in huis. Verwacht geen losse subwoofer die de vloer laat trillen; dit is een compact 2.0-kanaals alles-in-één systeem. Toch weet TCL indruk te maken met ondersteuning voor zowel Dolby Atmos als DTS Virtual:X, features die je doorgaans pas in veel duurdere modellen terugvindt.

Dankzij het slimme ‘Dual Bass’-systeem en de speciale akoestische kamers klinken films en series een stuk voller en ruimtelijker dan via je standaard tv-speakers. Bovendien is hij met HDMI eARC, optische aansluiting en Bluetooth 5.2 helemaal bij de tijd. Zoek je een betaalbare oplossing voor de slaapkamer of een kleine woonkamer zonder gedoe met extra kabels en kasten? Dan biedt dit model absoluut waar voor je geld.

Je smartphone is tegenwoordig veel meer dan een telefoon; het is de kluis van je digitale leven. Bankzaken, privéfoto's, e-mails en locatiegegevens: het staat er allemaal op. Het goed beveiligen van die toegang is dus geen overbodige luxe. Maar kies je voor het ouderwetse wachtwoord, je vingerafdruk of toch je gezicht? Wij leggen de voor- en nadelen van elke methode naast elkaar.

De klassieker: pincode of wachtwoord

Elke telefoon vraagt erom bij het opstarten: een code. Dit is de basisbeveiliging. Zonder code kun je vaak geen gezichtsherkenning of vingerafdruk instellen. Maar is het ook de beste methode voor dagelijks gebruik?

©ID.nl

Pincode of wachtwoord: de voordelen

• Veiligheid in eigen hand

Het sterke aan een code is dat het in je hoofd zit. Maar een code als 1234 of 0000 is zo gekraakt. Maar kies je voor een langere cijferreeks? Dan is het voor iemand die je smartphone in handen krijgt digitaal gezien nagenoeg onmogelijk om de code te kraken. Voeg je ook letters toe, (zie kader), dan is dit digitaal gezien de moeilijkste methode om te kraken.

• Juridisch sterker

Een interessant weetje: in veel rechtsgebieden val je met een toegangscode onder het zwijgrecht. De politie mag je vaak niet dwingen je code af te staan. Je vinger op een scanner leggen kan in sommige situaties wel als dwangmiddel worden ingezet.

Pincode of wachtwoord: de nadelen

• Afkijken

Iemand die in de trein over je schouder meekijkt, heeft je pincode zo gezien. Ook vette vingers op het scherm kunnen je patroon verraden.

• Gemak

Tachtig keer per dag een lange code intikken gaat vervelen. Mensen kiezen daardoor vaak voor een te simpele code, en dat maakt het juist onveilig.

©ID.nl

2. Lekker snel (maar niet altijd even veilig): vingerafdrukscanner

De vingerafdrukscanner is mateloos populair vanwege het enorme gebruiksgemak: in één soepele beweging pak je je telefoon en ben je vrijwel direct binnen. Toch is het belangrijk om te weten dat de ene scanner de andere niet is en dat dit systeem zowel sterke als zwakke punten heeft.

Vingerafdrukscanner: de voordelen

• Snelheid

Het is vaak de snelste manier om je telefoon te openen, zeker als de scanner in de aan-knop verwerkt zit.

• Betrouwbaarheid (bij de juiste techniek)

Heb je een toestel met een fysieke scanner (achterop/zijkant) of een moderne ultrasone scanner (zoals in de Samsung S-serie)? Dan is de beveiliging uitstekend. Ultrasone scanners maken een 3D-map van je vinger en zijn zeer moeilijk te foppen.

Vingerafdrukscanner: de nadelen

• Natte vingers en pleisters

Heb je natte handen? Dan weigeren veel scanners dienst. Ook met een pleister om je vinger herkent de telefoon je niet. Tip: zorg daarom dat je vingerafdrukken van allebei je handen opslaat.

• Ongewenste toegang

Een klein (maar reëel) risico is dat iemand toegang krijgt terwijl je slaapt of bewusteloos bent, door voorzichtig je vinger op de scanner te leggen.

• Onveilige optische scanners

Veel budget-telefoons hebben een 'optische scanner' onder het scherm. Deze maakt een 2D-foto van je vinger. Dit is minder veilig en makkelijker te foppen dan de ultrasone varianten.

©ID.nl

Gezichtsherkenning: gemak of schijnveiligheid?

Telefoon ontgrendelen door ernaar te kijken voelt als magie. Maar pas op: hier zit de grootste valkuil voor consumenten.

Gezichtsherkenning: de voordelen

• Ultiem gemak

Je hoeft niets aan te raken. Kijken is openen. Ideaal als je bijvoorbeeld handschoenen draagt in de winter.

• Extreem veilig (alleen bij 3D)

Heb je een iPhone (FaceID) of een dure Android met 3D-sensoren? Dan worden er duizenden onzichtbare puntjes op je gezicht geprojecteerd om diepte te meten. Dit is amper te misleiden.

Gezichtsherkenning: de nadelen

• Schijnveiligheid (bij 2D)

Veel goedkopere Android-telefoons gebruiken simpelweg de selfiecamera (2D-herkenning). Dit is niet veilig. Soms is een foto van jou (van Facebook of Instagram) al genoeg om in te breken. Gebruik dit type gezichtsherkenning zeker nooit voor je bank-app.

• Toegang tijdens slaap

Als je niet oplet, kan iemand je telefoon voor je gezicht houden terwijl je slaapt om hem te ontgrendelen. Tip: Zet in de instellingen altijd de optie "Aandacht vereist" of "Ogen open" aan. Dan werkt het alleen als je echt naar het scherm kijkt.

Vingerafdruk, pincode of gezichtsherkenning: wat is het best?

Wat de slimste keuze is, hangt volledig af van je toestel. Heb je een iPhone of een high-end Android-telefoon met 3D-scan? Dan kun je gerust gebruikmaken van gezichtsherkenning; dat is niet alleen snel en makkelijk, maar ook veilig. Bezit je echter een middenklasse- of budgettoestel, kies dan liever voor de vingerafdrukscanner. De gezichtsherkenning op deze modellen is namelijk vaak onveilig.

Vergeet ook de basis niet: zorg altijd voor een sterke toegangscode (liefst alfanumeriek of langer dan vier cijfers) als back-up. Start je telefoon bovendien af en toe opnieuw op. Hierdoor wordt de biometrische beveiliging tijdelijk uitgeschakeld, waardoor je telefoon op zijn veiligst is.

📱Ook interessant: Help! Ik ben het wachtwoord van mijn Apple ID vergeten