Jouw zakelijke leaseauto is niet van jou en staat niet op jouw naam. In veel gevallen is dat geen enkel probleem, maar wat heb je nodig als je met je zakelijke leaseauto naar het buitenland gaat?

Bij een zakelijke leaseconstructie staat de auto niet op jouw naam, maar op naam van de leasemaatschappij. Normaal gesproken levert dat geen problemen op, maar wat als je naar – pak 'm beet – Frankrijk rijdt en je wordt staande gehouden? Hoe kun je bewijzen dat dit weliswaar niet jouw auto is, maar dat je wel degelijk wordt gezien als de de facto eigenaar van het voertuig? En mág je eigenlijk wel naar het buitenland met een leaseauto? We zetten een paar do's en dont's van het rijden in het buitenland op een rijtje.

©Irwin Versteegh

Nee, een leaseauto is niet van jou

De letterlijke vertaling van het Engelse werkwoord 'to lease', is 'huren'. Bij een leaseconstructie húúr je dus een auto. Deze auto blijft gedurende de hele periode waarin je hem gebruikt eigendom van de leasemaatschappij. Zit de looptijd erop, dan breng je de auto terug en stap je over op iets anders. Dat betekent dat een leaseauto dus nooit van jou is en je dus nooit in je eigen auto rijdt. Dat is binnen de Nederlandse grenzen sowieso geen probleem, maar in diverse landen heb je extra documentatie nodig, die bewijst dat je niet rondrijdt in een auto waar je niets in te zoeken hebt.

Buitenlandverklaring

Wat je in sommige landen nodig hebt als je daar in je zakelijke leaseauto rijdt, is een zogenaamde buitenlandverklaring. Hierin staat dat de leasemaatschappij jou als bestuurder officieel toestemming heeft gegeven om met de auto in het buitenland te rijden. Deze buitenlandverklaring kun je in de regel eenvoudig aanvragen via de leasemaatschappij en wordt zo verstrekt. 

In welke landen heb je een buitenlandverklaring nodig?

Voor de meest populaire vakantielanden heb je geen buitenlandverklaring nodig. Landen als Duitsland, Frankrijk, Italië en Spanje hebben deze verplichting bijvoorbeeld niet. Waar het wel moet? Een buitenlandverklaring heb je nodig in:

• Albanië

• Algerije

• Bulgarije

• Bosnië-Herzegovina

• Estland

• Finland

• Griekenland

• Hongarije

• Israël

• Kroatië

• Letland

• Litouwen

• Macedonië

• Marokko

• Moldavië

• Oekraïne

• Polen

• Roemenië

• Servië

• Slovenië

• Slowakije

• Tsjechië

• Tunesië

• Turkije

• Verenigd Koninkrijk

• Noord-Ierland

Is in al deze landen een buitenlandverklaring genoeg?

Niet helemaal. In Algerije, Marokko, Oekraïne, Tunesië en Turkije heb je nog een extra verklaring nodig in de vorm van een gelegaliseerde machtiging. Hierin heb je de volgende gegevens nodig.

De meeste leasemaatschappijen kunnen deze additionele informatie moeiteloos voor je regelen, al is het niet altijd gratis. Voor een dergelijke verklaring kunnen kosten in rekening worden gebracht, maar die lopen nooit heel erg op. Wil je trouwens met je leaseauto naar Algerije, dan is het verstandig om vooraf contact op te nemen met het ministerie van Buitenlandse Zaken. Algerijnse regels wijken namelijk iets af van de rest van de genoemde landen, en dit land vraagt de meeste documentatie van mensen met een leaseauto.

©Sundry Photography

Hoe zit dat met de overige Europese landen?

In de overige Europese landen zijn de regels aanmerkelijk soepeler en kun je min of meer vrij reizen met je leaseauto. Wel is het natuurlijk belangrijk om de gebruikelijke documentatie aan boord te hebben, zoals je rijbewijs. Maar dat spreekt natuurlijk voor zich. Zoals gezegd zijn de meeste populaire vakantielanden vrij van verplichtingen voor een buitenlandverklaring en hoef je dus geen extra voorzorgsmaatregelen te treffen.

Let altijd op je kilometers

Vanuit het perspectief van een zakelijke leaseconstructie is een trip naar het buitenland iets zakelijks, óf een privéreis. Is de trip zakelijk, dan houd je gewoon de kilometers bij zoals je dat altijd doet en verandert er niets binnen je contract. Is de trip echter privé, dan gaan de privékilometers tellen. Daar zit in veel gevallen een beperking op, dus houd altijd rekening met de kilometers die je gaat rijden. Je wilt hoe dan ook voorkomen dat je aan het eind van het jaar te veel privékilometers hebt gereden, omdat zoiets je op een naheffing komt te staan. Is de reis echter volledig gepland en heb je er goed over nagedacht, stap dan vooral lekker in je auto en geniet.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.

De tijd dat een screensaver nodig was om je computerscherm te beschermen tegen inbranden, ligt ver achter ons. Vandaag is een screensaver vooral een manier om je computer een persoonlijk tintje te geven. Met een eenvoudige tool verander je je vakantiefilmpjes of familievideo's in een levendige screensaver die je scherm vult zodra de pc even pauze neemt.

Stap 1: Download PUSH VideoWallpaper

Voordat je een video als bureaubladachtergrond instelt, is het verstandig om eerst na te denken over de juiste clips. Voor een opvallend en toch rustig effect werkt een korte video die in een lus draait meestal het best. Met PUSH Video Wallpaper kun je bovendien een afspeellijst maken zodat meerdere clips elkaar automatisch opvolgen. Deze Windows-app is eenvoudig in gebruik en levert de beste resultaten. Je kunt video's afspelen vanaf de harde schijf, maar ook geanimeerde gifs en zelfs YouTube-fragmenten zijn mogelijk. Het programma is niet gratis: een licentie voor persoonlijk gebruik kost 9,95 euro en een thuislicentie voor vijf pc's 14,95 euro. Er is wel een gratis proefversie, waarbij alleen een klein watermerk rechtsonder zichtbaar is.

De eerste stap is het downloaden van PUSH Video Wallpaper (26 MB). Na het binnenhalen installeer je de tool met het bestand VideoWallpaper_setup.exe. Aan het einde van de installatie verschijnt een pop-up met de vraag of je PUSH Video Wallpaper meteen wilt starten en of je de app ook als schermbeveiliging wilt instellen. Vink beide opties aan en klik op Voltooien.

Stap 2: Instellingen

Via het pictogram in het systeemvak kun je met de rechtermuisknop de instellingen openen. Klik bovenaan op het kleine voorbeeldscherm om een afspeellijst samen te stellen. Er staan standaard enkele voorbeeldvideo's klaar. Verwijder die en voeg je eigen filmpjes toe die je als screensaver wilt gebruiken. Ga vervolgens terug naar het tandwieltje en schakel de optie Start with Windows uit. Klik ten slotte op Instellen als schermbeveiliging. De ontwikkelaar gaat ervan uit dat je de tool gebruikt als video-wallpaper. De screensaverfunctie is eigenlijk een extraatje. Door het automatisch opstarten uit te schakelen, gebruik je de app uitsluitend als screensaver en niet als dynamische bureaubladachtergrond.

Stap 3: Als schermbeveiliger instellen

Herstart de pc en ga naar Instellingen / Persoonlijke instellingen / Vergrendelingsscherm / Schermbeveiliging. Hier kun je dan PUSH Video Screen Saver selecteren voor schermbeveiliging.