Je moet het Elon Musk nageven: van alle zijn creaties (denk: een vlammenwerper, een Roadster en in de ogen van velen zelfs de Model 3) leek een uit RVS vervaardigde sci-fi pick-up truck het meest onrijp voor productie. Maar niets is minder waar. De Tesla Cybertruck ís er – en Irwin van InstaAutoVlog heeft Tesla's interpretatie van de American pick-up truck inmiddels uitgebreid bekeken.

Grappig genoeg is de Tesla Cybertruck niet de eerste volledig elektrische pick-up truck. In Amerika is het merk Rivian zeer succesvol met de R1T en zelfs Ford heeft de F-150 Lightning. Daarnaast komt Dodge later dit jaar met een elektrische RAM 1500 , heeft Chevrolet een Silverado EV op de planning staan en gaat GMC met de Sierra EV komen. En o ja, vergeet ook de Hummer EV niet! Ja, pick-up trucks zijn in het land dat meer fastfoodrestaurants dan stenen huizen heeft razend populair en in die goedlopende business wil ook Tesla zich mengen. 

De gemene deler van alle bovenstaande trucks? Het zijn 'gewoon trucks'. De Hummer en Rivian zijn weliswaar iets futuristischer, maar voor de rest zijn alle EV-trucks vrij traditioneel gevormd en gebouwd. Dat kunnen wij beter! moeten ze bij Tesla hebben gedacht en het resultaat was in 2019 – toen de Cybertruck als concept vehicle gepresenteerd werd – inderdaad op zijn zachtst gezegd opzienbarend. En dat is niet vreemd, want Musk en zijn team hebben zich voor het design laten inspireren door de film Blade Runner. 

©Irwin Versteegh - Duijnstee

Roestvrijstaal meets biljartlaken

Het meest opvallende aan de Cybertruck, uiteraard afgezien van het hoekige design (zelfs de achteruitrijspiegel heeft geen afgeronde hoeken ☝🏼), is toch wel het materiaal waaruit de Cybertruck is vervaardigd. Het is een door Tesla gepatenteerd roestvrijstaal dat ook voor de SpaceX-raketten wordt gebruikt. '30X Cold Rolled Stainless steel' noemt Tesla het zelf: het staal is minimaal 30 keer 'gerold' waardoor elke oneffenheid verdwijnt en het staal echt ijzersterk is (daarover verderop meer). Het is geen gemakkelijk proces, maar het resultaat mag er zijn: kaarsrechte panelen met een oppervlak zo glad als een biljartlaken.

©Irwin Versteegh - Duijnstee

Scherp en gloeiendheet

Het lastige proces is waarschijnlijk ook de reden dat diverse panelen her en der niet mooi aansluiten en dat de vele hoeken en scherpe randen een eventuele homologatie (👇🏼) in Europa onmogelijk kunnen maken. Kom je een voetganger tegen? Je snijdt hem bij wijze van spreken zo in tweeën. En pas op zomerse dagen ook op met tegen de auto aan leunen: ons eerste halfuurtje met de Cybertruck maakte direct duidelijk dat het ruwe RVS-jasje de warmte van de zomerzon goed vasthoudt.

Exoskelet en pantser

De Cybertruck beschikt over een exoskelet. Diverse exterieurpanelen maken samen met de accu onderdeel uit van het complete chassis. Uniek, zeer sterk, maar wellicht ook kostbaar en lastig in het geval van schade. Over schade gesproken: Tesla claimt dat het RVS-jasje bestand is tegen 9mm-kogels. Bovendien zijn de ramen gemaakt van zogenaamd Tesla Armor Glass. Dankzij een extra laag polycarbonaat is het raamwerk niet alleen idioot sterk, maar scoort het ook nog eens extra punten voor wat betreft geluidsisolatie.

©Irwin Versteegh - Duijnstee

Laadruimte en trekgewicht

Zeg pick-up truck en je zegt natuurlijk: laadruimte! Die is hier riant: er past maximaal 1700 liter aan bagage, boomstammen of mountainbikes in. Onder de laadvloer zit nog een extra opbergruimte. Het laadvermogen bedraagt dik 1100 kg. Ook zien we een stopcontact en daarmee kan de Cybertruck tot maar liefst 11,5 kW afgeven aan andere apparaten (waaronder andere EV's). Een flinke powerbank dus! Mooi is ook dat hij standaard over een zogenaamde tonneau-cover beschikt, een soort rolluik. Als deze cover eenmaal elektrisch is gesloten, kan het tot maximaal 135 kg aan gewicht (ver)dragen.

Zoals het een echte pick-up truck betaamt, mag er tot 5 ton achter worden gehangen. Al is dat voor de Nederlandse markt minder relevant, aangezien we hier – in combinatie met een BE-rijbewijs – maximaal 3,5 ton hanteren. 

©Irwin Versteegh - Duijnstee

©Irwin Versteegh - Duijnstee

Ook binnen heel veel opbergruimte

Gaan we aan boord van de Cybertruck, dan valt direct op dat de instap een stuk lager is dan bij al zijn concurrenten. En dat ondanks de 20 cm vrije bodemspeling die dankzij de slimme luchtvering tot maximaal 40 centimeter op te rekken is. Je stapt dan ook comfortabel – als in een Model Y - in en neemt plaats in een typisch (maar enorm!) Tesla-interieur. Met name voorin heb je behoorlijk veel zit- en opbergruimte en dat terwijl een Model X of Y op dat vlak al bepaald niet teleurstelt. Om dat even te illustreren: zo zijn de opbergvakken in de deurpanelen bij wijze van spreken net zo breed als de middentunnel in een Model 3 en is de ruimte onder de middenarmsteun groot en diep genoeg om een reisvoorraad frisdrank voor een compleet Amerikaans gezin in kwijt te kunnen.

©Irwin Versteegh - Duijnstee

Tesla-interieur

Wat er nog meer opvalt? Allereerst het immense 18 inch grote infotainment systeem, dat verder qua bediening en snufjes gelijk is aan dat van andere Tesla's. Daarnaast springt meteen het vrij compacte Yoke-stuurwiel in het oog. Dit stuur kenden we al uit de Model S en de Model X, maar het is in de Cybertruck meer dan ooit op zijn plek. Verderop lees je daar mee over.

Nemen we plaats op de tweede zitrij, dan gaat het er ook daar uiterst riant aan toe. Je zit comfortabel, verzuipt in de been- en hoofdruimte en hebt de beschikking over een eigen 8 inch infotainmentsysteem. Het gaafste is toch echter de mogelijkheid om de zitting van de achterbank omhoog te klappen. Dan krijg je een complete vlakke vloer waar je bijvoorbeeld gemakkelijk een paar grote honden kwijt kunt. 

©Irwin Versteegh - Duijnstee

Steer By Wire en vierwielsturing

Maar dan terug naar dat Yoke-stuur, want daarmee is iets bijzonders aan de hand. Zo beschikt de Cybertruck om te beginnen over steer-by-wire-technologie. Een fysieke verbinding tussen de wielen en het stuurwiel ontbreekt, en dat maakt het mogelijk dat er met de overbrenging gevarieerd kan worden. Rijd je bijvoorbeeld langzaam, ben je aan het manoeuvreren of sta je wellicht stil, dan is slechts één omwenteling – met beide handen aan de uiteindes – voldoende voor een maximale stuuruitslag. Overigens beschikt de Cybertruck voor extra wendbaarheid standaard over vierwielsturing. 

©Irwin Versteegh - Duijnstee

Optioneel met extra accu

De aandrijving is ook standaard op alle vier de wielen. Deze Dual Motor-instapper beschikt dan over 600 pk waarmee de 3 ton zware en immense kolos in 4,5 seconden naar de 100 km/u sprint. De power krijgt hij dan van een 120 kWh-accu waarmee een range van circa 450 kilometer mogelijk moet zijn. Het opladen gaat met een 3-Fase 11 kW boordlader – vrij magertjes als je het ons vraagt – en snelladen kan hij met maximaal 250 kW, al leert de praktijk dat er soms zelfs boven de 300 kW wordt gepiekt. 450 km niet genoeg? Dan kun je in de States opteren voor een range extender in de vorm van een extra batterij (à 16.000 dollar). Deze voegt dan ongeveer 200 km range toe, maar dat kost je dan wel laadruimte en laadvermogen.  

🤯 Is 600 pk niet voldoende? Dan is-ie er ook als TriMotor Cyberbeast met drie in plaats van twee motoren en een totaal vermogen van 816 pk en 1400 Nm trekkracht. Krankzinnige cijfers voor een dan ook echt totaal ridicule auto... die wel slechts 3 seconden nodig heeft om de 100 km/u te bereiken.

Leuk voor in de USA. Maar hier?

Ja, het net geen halfuurtje dat we aan de Cybertruck mochten snuffelen heeft absoluut duidelijk gemaakt dat Tesla de pick-up truck opnieuw heeft uitgevonden. Vooral leuk voor de mensen in de USA, want ondanks het revolutionaire ontwerp en productieproces is het voor ons in Europa eigenlijk een onhaalbare en onnodige machine. Te groot, lomp, zwaar en bovendien grof afgewerkt. We beschikken hier niet over drive thru's met een breedte van 3, 65 meter (geen grapje) bij een van onze 200.000 fastfoodrestaurants. En dan vergeten we voor het gemak nog maar de haast onmogelijke regelgeving waar deze auto door het gewicht en de ronduit scherpe en puntige hoeken van het plaatwerk tegenaan zal lopen. 

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.