Er is een handjevol Amerikaanse start-ups dat net als Tesla onze wereld met hightech elektrische voertuigen een stukje mooier en schoner wil maken. Denk aan Fisker, Canoo of Rivian. Soms met succes, maar gezien het recente faillissement van Fisker niet zonder risico. Een kanshebber is echter Lucid. Mede dankzij de nodige liquiditeit uit Saoedi-Arabië, een partnership met Aston Martin en een top-engineer die aan de wieg van de Tesla Model S stond. Irwin van InstaAutoVlog reed dan ook met de Lucid Air en vertelt er in dit artikel en video meer over.

Extreem lage CW-waarde

Met een lengte van 4,97 meter en een breedte van 1,93 meter concurreert de Air met auto’s als de Tesla Model S of de BMW i5. Opvallend is echter het hoogteverschil. De Air is met 1,41 meter zo’n tien centimeter lager dan de BMW, iets wat ongetwijfeld met de zeer lage CW-waarde van de Air heeft te maken. Deze bedraagt slechts 0,21 en dat moet een gunstig effect op het energieverbruik en dus ook de maximale range hebben. 

Op de bok 

Die lage CW-waarde staat een enigszins comfortabele instap in de weg, zeker gezien de hedendaagse tendens van auto's met een hogere instap. Het zitcomfort is daarentegen goed. De stoelen zijn fors en goed gevormd en het enige wat opvalt is de wat 'op de bok'-zitpositie. Dit is het gevolg van de batterij die in de bodem is verwerkt, waardoor de stoel niet lager gezet kan worden. 

©Irwin Versteegh - Duijnstee

Toonbeeld van fraaie materialen

In het interieur is de Lucid Air, zelfs bij het instapmodel, een toonbeeld van fraaie materialen als velours, echt leder en fraaie stiksels. De afwerking staat op een hoog niveau, maar teleurstellend (qua kwaliteitsbeleving) zijn de enigszins gammele schakelaars ten behoeve van de climate control en die op het stuurwiel. 

©Irwin Versteegh - Duijnstee

Scherm swipen 

Kijken we naar de drie displays, dan zien we dat de Air in de basis al wat ouder is. De menustructuur is prima, de werking ook. Met name de matige snelheid ervan valt tegen en de opstartprocedure van bijvoorbeeld het navigatiesysteem mag vlotter. Fraai is wel het digitale instrumentarium en het verticale scherm wat lager op de middenconsole. Hier kun je de auto naar smaak finetunen. Een leuke gadget is de mogelijkheid om dit scherm omhoog te swipen, waarna je er extra opbergruimte achter aantreft. 

©Irwin Versteegh - Duijnstee

Ruim en riant

Achterin is de Air comfortabel. Voor wat betreft de zit-, been- en ook zeker de hoofdruimte overklast 'ie de BMW én Tesla. Ook de kofferruimte is met 480 of maximaal 1835 liter fors en er voorin ook nog opslagruimte, ook wel bekend als frunk. De inhoud hiervan is met 285 liter uiterst riant. 

©Irwin Versteegh - Duijnstee

1251pk 

De Air is in vier smaken leverbaar. Als geteste RWD Pro met 442 pk en 747km range, als AWD Touring met 629 pk en 725 km range, AWD Grand Touring met 812 pk en 839 km range en als topper de AWD Sapphire met een duizelingwekkende 1251 pk. De eerste twee versies hebben een 92kWh batterij, een 22kW boordlader en een DC-pieksnelheid van 200kW, mede dankzij 800volt-technologie. Vanaf de Grand Touring zien we echter een immense 112kWh-accu en ligt ook de DC-snelheid hoger met een maximum van 253kW.  

©Irwin Versteegh - Duijnstee

Premium rijdynamiek

Voor de test is gereden met een oud model Pro. In tegenstelling tot de nu leverbare Pro is deze auto van een extra elektromotor op de vooras voorzien. Net als met het interieur heeft Lucid zich met de Air gefocust op sportieve en premium rijeigenschappen, iets waarin ze zeker zijn geslaagd.

De auto rijdt prettig, is aangenaam stabiel en ook de rijdynamiek, het stuurgevoel en balans zijn op niveau. Toch is het niet een auto die uitnodigt. Zo betrekt een BMW i5 je meer bij het rijden, terwijl de Model S dankzij luchtvering rondom (de Lucid Air heeft een normaal onderstel) een iets betere allrounder is. 

©Irwin Versteegh - Duijnstee

Minder zuinig dan verwacht

Waar 'ie wel excelleert is de rechtuit-stabiliteit en het rijcomfort op hogere snelheid. Iets wat je, dankzij de ingenieuze techniek, die in eigen huis is ontwikkeld en waardoor het merk als hofleverancier voor toekomstige elektrische Aston Martins mag worden gezien, zelfs lang moet vol kunnen houden.

De praktijk? Iets minder gunstig dan gedacht. De Lucid Air Pro AWD verbruikte gedurende de test gemiddeld 17kWh/100km. Vergelijkbaar met de BMW i5 die ik eerder heb getest en zelfs iets onzuiniger dan de Tesla Model S Long Range. 

©Irwin Versteegh - Duijnstee

Video

Meer weten en zien over de Lucid Air? Bekijk dan de video:

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.