Even een autostoeltje (veel mensen zeggen dan meteen de Maxi Cosi) bevestigen in de auto: het klinkt zo gemakkelijk. Helaas gaat er in de praktijk toch nog weleens mis en daarom geven we je graag wat tips.

Isofix of autogordel?

Een kinderstoeltje of autostoeltje vastzetten in de auto kan op twee manieren: met behulp van de autogordel of met Isofix. In dit artikel gaan we dieper in op beide manieren. Daarbij hebben we ook oog voor de voor- en nadelen. We beginnen met Isofix. Want wat is Isofix precies? En hoe herken je een Isofix auto?

Wat is Isofix?

Een veelgehoorde vraag is: wat is Isofix? Isofix is een systeem waarmee je een kinderzitje in de auto bevestigt. Een Isofix autostoel bevestigen doe je via de speciale Isofix-bevestigingsbeugels in de auto. Een Isofix autostoel (of het Isofix-onderstel) is uitgerust met grijphaken, die je in de bevestigingspunten vastklikt. Dit kunnen de al eerder genoemde beugels zijn (die of al standaard in de auto zitten, of die je er in kunt laten monteren), plus een extra bevestigingspunt. Dit extra punt kan op verschillende plekken in de auto zitten.

Autostoeltje vastzetten met behulp van Isofix

Het Isofix-autostoeltje of de Isofix base zijn voorzien van grijphaken. Je installeert het autostoeltje door die grijphaken in de Isofix aansluiting in de auto te klikken. De bevestigingspunten bevinden zich tussen de rugleuning en de zitting van de achterbank, en zitten vast aan de carrosserie van de auto.

Bij baby- en peuterautostoelen is er een derde bevestigingspunt nodig: een Top Tether-aansluiting of een steunpoot. Daar gaan we verderop wat dieper op in. Raadpleeg voor het kopen van een zitje altijd de handleiding van je auto om te bepalen of jouw auto geschikt is.

©PXimport

Universele en niet-universele Isofix-autostoeltjes

Universele Isofix-autostoeltjes hebben naast twee haken ook nog een haak aan de bovenkant van de stoel, ook wel de Top Tether-aansluiting genoemd. Hiermee kun je, met een speciale bevestigingsgordel, het stoeltje op een extra punt in de auto vastzetten. Je voorkomt hiermee dat het kinderzitje bij een eventuele aanrijding voorover kantelt.

Niet-universele Isofix-autostoeltjes hebben in plaats van een derde bevestigingspunt aan de bovenkant een extra steunpoot. Deze poot steunt op de vloer van de auto. Je kunt ze niet voor elke auto gebruiken: er bestaan bijvoorbeeld auto’s waarbij er een bagagevak onder de vloer zit. De steunpoot zou het deksel hiervan kunnen beschadigen.

Heeft mijn auto Isofix?

Je kunt dus alleen een Isofix-stoeltje gebruiken als je auto een Isofix-systeem heeft. Je volgende vraag laat zich zodoende gemakkelijk raden: heeft mijn auto Isofix? Je kunt dit terugvinden in de gebruiksaanwijzing van je auto en/of een label op de bekleding. Zo ja, dan kun je het Isofix-stoeltje (of de Isofix base) op deze Isofix-punten vastmaken. Auto's met een bouwjaar vanaf 2014 beschikken sowieso over dit systeem. Het is echter alsnog zaak even goed te kijken: oudere auto’s hebben bijvoorbeeld vaak nog geen Top Tether-bevestigingspunt, zodat je het autostoeltje niet extra kunt vastzetten.

Mocht jouw auto niet over dit systeem beschikken, maar wil je toch gebruik maken van een Isofix-stoeltje? Isofix inbouwen is soms mogelijk. Ook kun je sommige Isofix-autostoeltjes ook bevestigen met de autogordel. Doe dat echter nooit zonder de handleiding van het autozitje erop na te slaan!

Autostoeltje vastzetten met behulp van de autogordel

Zoals gezegd, zijn er dus twee manieren om een autostoeltje vast te zetten. Een autostoel bevestigen met de 3 punts-gordel van je auto is waarschijnlijk de bekendste manier. Je maakt hierbij gebruik van de gewone autogordel. Je zóu denken dat deze methode juist simpeler is dan een Isofix-systeem, maar helaas klopt dat in de praktijk meestal niet. Er worden namelijk vrij veel fouten gemaakt, zodat de gordel vaak niet strak genoeg zit. Raadpleeg bij het autostoel vastzetten met de gordel dan ook goed de instructies in de gebruiksaanwijzing: dat is van essentieel belang voor het veilig vervoeren van je kind.

JBL breidt zijn Junior-serie uit met de JBL Junior FREE, de eerste open-ear koptelefoon van het merk die speciaal is ontworpen voor kinderen. Het model combineert een open ontwerp met ouderlijk toezicht via een app en een maximale geluidssterkte van 85 decibel, zodat kinderen veilig kunnen luisteren zonder volledig afgesloten te zijn van hun omgeving.

De Junior FREE maakt gebruik van JBL's OpenSound-technologie, waarbij geluid via luchttrillingen naar het oor wordt geleid zonder de gehoorgang af te sluiten. Daardoor horen kinderen nog wat er om hen heen gebeurt, wat handig is tijdens huiswerk of onderweg. Tegelijkertijd beperkt de ingebouwde JBL Safe Sound-functie het volume tot 85 decibel, een niveau dat als veilig wordt beschouwd voor jonge oren. Ouders kunnen via de JBL Headphones-app het volume en de luistertijd in real-time volgen, en krijgen dagelijkse of wekelijkse rapporten over gebruik en geluidsblootstelling.

Het ontwerp is afgestemd op kinderen: lichtgewicht, flexibel en gemaakt van zacht siliconenmateriaal. De open-ear constructie rust op het oor in plaats van erin, wat volgens JBL extra comfort biedt bij langdurig gebruik. De grotere knoppen maken de bediening eenvoudig, en de spatwaterdichte behuizing (IPX4) moet de koptelefoon bestand maken tegen dagelijkse ongelukjes. De batterij houdt het tot tien uur vol, en met tien minuten opladen komt daar nog eens drie uur bij.

JBL heeft ook gedacht aan speelse details. De verpakking kan worden omgevormd tot een telefoonstandaard en in de doos zitten stickers waarmee kinderen hun koptelefoon kunnen versieren.

©JBL

De JBL Junior FREE is vanaf november verkrijgbaar in paars, turquoise en perzik. De adviesprijs is 69,99 euro.

Stel: je hebt een tekstdocument en je wilt zowel een lange versie als een korte versie afdrukken of als pdf uitvoeren. Je kunt dan met verschillende documentversies weerken, maar soms is het juist minder omslachtig om in hetzelfde document bepaalde stukken tekst te verbergen.

Om de tekst te verbergen, selecteer je eerst de inhoud die je tijdelijk aan het oog wilt onttrekken. Daarna open je het lettertype-dialoogvenster. Dat kan door met de rechtermuisknop op de tekstselectie te klikken en de opdracht Lettertype te kiezen. Of je gebruikt simpelweg de toetscombinatie Ctrl+D. In dit dialoogvenster zet je onder Effecten een vinkje bij de eigenschap Verborgen tekst. Of nog sneller: selecteer de tekst die je wilt verbergen en gebruik de combinatie Ctrl+Shift+H (met de H van hide). Hierdoor verdwijnt de tekst uit beeld. Er zal ook geen extra witruimte te zien zijn.

Alles weergeven

Wil je de tekst tonen, dan kun je die inschakelen via de optie Alles weergeven (Ctrl+*). Dat is de knop met het alineapictogram in het tabblad Start in de groep Alinea, en wordt ook weleens ‘Toon onzichtbare tekens’ genoemd. Hierdoor wordt de verborgen tekst tijdelijk weer zichtbaar, maar hij is wel met kleine grijze puntjes onderstreept. Dat is om aan te geven dat deze tekst nog steeds het kenmerk verborgen heeft en dus niet wordt afgedrukt. Om de tekst wel weer definitief zichtbaar te maken, haal je hem eerst via de functie Alles weergeven tevoorschijn. Daarna selecteer je de met puntjes onderstreepte tekst en vervolgens verwijder je het vinkje Verborgen tekst in het dialoogvenster Lettertype. Vraag je het aantal woorden in het document op met Controleren / Aantal woorden, dan zal de verborgen tekst altijd blijven meetellen. Wanneer je het document afdrukt of exporteert als pdf, zal de verborgen tekst echter niet te zien zijn.

Verborgen tekst altijd weergeven

Ten slotte zit er een optie in Word om verborgen tekst altijd te tonen. Ga daarvoor naar Bestand, kies Opties en selecteer in de linkerkolom Weergave. Je kunt nu met een vinkje aangeven dat je verborgen tekst altijd op het scherm wilt zien. Daaronder bij de Afdrukopties is het mogelijk om in te stellen dat je verborgen tekst altijd wilt afdrukken. Die twee opties zijn niet de standaardinstelling.