Wil je echt serieus aan de slag met geluidsopnamen op je iPhone of iPad, dan is een professionele audiorecorder noodzakelijk. Zoals Ferrite. Niet de goedkoopste (in de betaalversie), maar onmisbaar voor wie voor werk of studie hoogwaardige opnamen én montages wil maken. Draai er o.a. je eigen documentaire of podcast mee in elkaar.

Voor de allerbeste geluidskwaliteit als het gaat om interviews en dergelijke is in elk geval een goede microfoon nodig. Hoe goed de microfoons in de huidige generaties iPad en iPhone ook zijn, ze halen het niet bij (bijvoorbeeld) een goede handmicrofoon. Er zijn verschillende oplossingen, Bluetooth of – altijd beter – bekabeld en geschikt voor de Lightning-poort van je telefoon. Gebruikers van de recentere iPad (Pro’s) hebben meer keuze dankzij USB-C. 

Plan B is gebruik maken van een externe analoog-digitaal-converter (ofwel een USB audio-interface; mogelijk heb je een USB-C naar USB of Lightning-naar-USB-verloopje nodig). Die zijn er in verschillende soorten en maten, van bijvoorbeeld Behringer of Roland. 

Ze zijn vooral handig voor stationair gebruik (vanwege de afmetingen), maar bieden als extra dat ingangsvolume eenvoudig regelbaar is op het apparaat zelf, terwijl ook professionele XLR-microfoons ondersteund worden. Perfect voor studio (op locatie)-gesprekken bijvoorbeeld.

Ferrite gratis of Pro

Ferrite is een voor dit soort doeleinden gemaakte app. In de volledige versie betaal je er wel een bedrag van net geen €30 voor, maar de mogelijkheden maken die prijs snel goed. Het is niet alleen een geluidsrecorder, maar ook een uitgebreide (multitrack) editor. 

Wil je geen geld betalen, dan kan dat ook. In de gratis versie zijn opnamen tot een lengte van 1 uur mogelijk, waarbij verder meer geavanceerde bewerkingsmogelijkheden ontbreken. Maar voor bijvoorbeeld studiedoeleinden kan ook de kosteloze variant zonder meer genoeg zijn, kwestie van gewoon eens uitproberen!

©PXimport

Opnamevolume aanpassen

In dit voorbeeld gaan we simpelweg aan de slag met de in een iPad ingebouwde microfoons, om even een snelle indruk van de mogelijkheden te geven. Voordeeltje daarvan: je kunt nu stereo-opnamen maken. Centrale spil is de opname-volumeregelaar in de vorm van een cirkeltje. Dat vind je rechtsonder het centraal geplaatste microfoonknopje.

Tik erop en veeg naar links of rechts om het niveau aan te passen. Het opnamevolume regel je zo, dat het net onder ’t rode gebied van de VU-meters qua uitslag blijft. Voor de oude rotten: digitale opnames werken niet als cassettes of tapes, waarbij je – afhankelijk van soort tape, recorder en fingerspitzengefühl – vaak beter net wat in het rood kon uitsturen. 

Rood in de digitale wereld betekent simpelweg oversturing en daardoor ontstane vervelende en ‘harde’ vervorming. Klik vervolgens op de microfoon om een opname te starten. Klaar? Tik dan op de stop-knop.

©PXimport

Audio bewerken

Om een opname direct te bewerken tik op klik je op de bewerkingsknop (meest linkse) op de knoppenbalk. Je ziet nu de opname als (in elkaar gedrukte) golfvorm. Een opname inkorten doe je door het begin- of eindpunt naar de gewenste plek(ken) te slepen. 

Met de kleine driehoekjes bovenaan de golfvorm kun je een fade-in en fade-oud van het betreffende blok instellen. Handig, want daarmee voorkom je tikken in gesneden fragmenten. Inzoomen op de golfvorm kan via een horizontale spreidbeweging met twee vingers.

Een krachtige optie is Split. Veeg simpelweg van boven naar beneden op het gewenste splitspunt, net alsof je een plak worst afsnijdt. Zoom eventueel in om het precieze punt te vinden.

©PXimport

Wil je een fragment in een opname verwijderen, dan splits je op het begin- en eindpunt van het ongewenste deel. Tik dan op het geïsoleerde blokje en dan in het verschenen menu op Delete. Aansluitend verwijder je desgewenst het nu ontstane ‘gat’ door op Ripple Delete te tikken. Of je sleept de overgebleven blokken naar een andere positie. 

Je kunt eventueel ook gebruik maken van meerdere tracks; een nieuwe, lege, track maak je door op de +-knop rechtsonder de golfvorm te tikken. Voordeel van de multitrack-werkwijze is dat je overzicht kunt houden door bijvoorbeeld de interviewer en geïnterviewde elk een eigen spoor te geven.

Bestandsformaten en codecs

Als je klaar bent met bewerken, klik je op de knop linksonder in beeld. Je keert dan terug in de overgangsweergave. Om een opname te delen, tik je op de deelknop bij een opname in de opnamenlijst. De gebruikelijke opties verschijnen nu, zo behoort bewaren als bestand tot de mogelijkheden. 

In welk bestandsformaat – gecomprimeerd of ongecomprimeerd en volgens welke codec – wordt opgenomen en (of) geëxporteerd bepaal je door in het hoofdpaneel van de app op de moersleutel rechtsboven in beeld te tikken. Tik op Settings en dan Recording. 

Lossless levert altijd de beste geluidskwaliteit en het beste uitgangspunt voor bewerken op, maar het kost wel (beduidend) meer opslagruimte. Voor professioneel gebruik en (of) verdere bewerking is dit toch echt de enige juiste keuze.

©PXimport

Qua exporteerformaat tref je de benodigde formaten aan onder de moersleutel, Settings en de kop SHARING FORMAT. Ook hier geldt weer dat lossless natuurlijk het beste is. Maar als je onderweg bent en snel via een mobiele dataverbinding je werk moet doorzenden is comprimeren ook een praktische optie. 

Per formaat zijn kwaliteitsinstellingen beschikbaar; kies in principe voor de hoogst mogelijke bitrates om kwaliteitsverlies zoveel mogelijk te voorkomen. Ben je een pro die werkt in opdracht van bijvoorbeeld een radiostudio dan is en blijft verliesvrij de beste optie. Bovendien geef je dan de ontvanger nog de kans om eventueel nog wat te editen indien de wens daartoe bestaat.

Veel mogelijkheden

Ferrite beschikt over nog veel meer opties en mogelijkheden, waaronder filteren via in- en externe filters (en filter-apps). Het is een zeer compleet geheel waarmee je kant-en-klare producties kunt maken zonder ooit achter een ‘echte’ computer te hoeven zitten. Waarbij vanzelfsprekend geldt dat het ruimer bemeten scherm van een iPad een stuk prettiger werkt.

Niets staat je echter in de weg om een opname op je iPhone te maken en die later te bewerken op de iPad. De app gaat bovendien beduidend verder dan de standaard dictafoon van iOS en iPad. Hoewel tegenwoordig ook behoorlijk uitgebreid is en blijft dat een dictafoon.  Perfect voor interviews die niet voor uitzendingen op podcasts bedoeld zijn, zoals bijvoorbeeld een interview voor een werkstuk dat je later uittikt. 

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.