Zoals verwacht heeft Apple tijdens het evenement in Cupertino een nieuwe editie van de Apple Watch aangekondigd, of zoals Apple het noemt, de intelligente gezondheidsbewaker, de Apple Watch Series 4.

Volgens het bedrijf is alles aan het horloge opnieuw ontworpen. Dat begint met het display dat, nu net als bij de iPhone, het volledige oppervlak van het apparaat beslaat. De displays zijn volgens het bedrijf 30 procent groter dan dat van de voorgangers, zonder dat er aan de afmeting van de apparaten zelf veel veranderd is. Een groter display betekent dat je veel meer kunt zien op je smartwatch, waardoor het apparaat direct een stuk nuttiger wordt (lees: minder beperkt). Een groter display betekent ook dat er meer informatie getoond kan worden op de wijzerplaten, waardoor deze functioneler worden.

©PXimport

©PXimport

©PXimport

©PXimport

Betere ontvangst

De achterkant van de Apple Watch heeft ook een metamorfose gekregen. Deze achterkant is gemaakt van een materiaal dat radiogolven beter doorlaat, waardoor je ontvangst met je Smart Watch vele malen beter zou moeten zijn (in Nederland hebben wij geen Apple Watch die onafhankelijk is van de smartphone, dus dat verschil zullen wij niet merken. De luidspreker is daarnaast 50 procent luider dan die van het vorige model, en dat is een zeer welkome verbetering.

Valdetectie

De nadruk bij de Apple Watch heeft altijd al op gezondheid gelegen, maar in de Series 4 gaat apple nog een stapje verder. De Apple Watch kan nu namelijk, dankzij een nieuwe gyroscoop, waarnemen wanneer iemand valt, zodat er hulp ingeschakeld kan worden wanneer de drager van het horloge dat zelf niet meer kan, door er een alarm aan te koppelen. Wanneer je valt, en het horloge neemt waar dat er een minuut lang geen activiteit meer is, word een noodbericht met je locatie naar je noodcontact verzonden.

Hart

De Apple Watch houdt daarnaast ook in de gaten hoe het met je hartslag gesteld is. Als blijkt dat je hartslag te laag is, dan detecteert je horloge dat, en zal je daarvan op de hoogte stellen. Ook is je Apple Watch in staat om (de meeste gevallen van) hartritmestoornissen op te merken. 'De meeste gevallen' is natuurlijk wel wat dubieus, maar het is een mooie stap richting de toekomst. Daarnaast kun je nu je vinger op de kroon van het horloge leggen, om binnen 30 seconden een ECG te maken. Apple claimt dat de Apple Watch Series 4 het allereerst ECG-apparaat is dat rechtstreeks aan consumenten wordt verkocht. De ECG kun je exporteren naar PDF, die je kunt meenemen naar of sturen aan je huisarts (of cardioloog).

Batterij

Apple geeft aan dat de Apple Watch Series 4 een hele dag meegaat zonder op te laden (18 uur) en dat je zes uur ononderbroken kunt sporten met GPS, voordat de batterij z'n laatste adem uitblaast (tot je hem weer oplaadt uiteraard).

©PXimport

Prijs en beschikbaarheid

De Apple Watch Series vier zal verkrijgbaar zijn in drie kleuren, te weten grijs, zwart en mat goud (of stainless gold zoals Apple het noemt). Het toestel zal 399 dollar gaan kosten. Wil je kunnen bellen zonder het toestel aan je telefoon te koppelen, dan betaal je 499 dollar. Pre-orders beginnen aanstaande vrijdag, het toestel verschijnt een week later...ook in Nederland, alleen hebben wij helaas alleen het model zonder zelfstandige mogelijkheden, en dat toestel kost 429 euro voor het 40 mm model en 459 euro voor het 44 mm model.

Een paar bestanden hernoemen is zo gebeurd. Maar zodra je tientallen of honderden namen moet aanpassen, schiet handmatig werk tekort. Dan komt externe software goed van pas. PowerRename, onderdeel van de PowerToys-collectie, biedt uitkomst. Met deze slimme tool kun je grote aantallen bestanden in één keer hernoemen. Dat gaat snel, efficiënt en precies zoals jij het wilt.

PowerRename activeren

PowerRename is een stuk krachtiger dan de standaard hernoemfunctie van Windows. De tool maakt deel uit van PowerToys, een opensource-project van Microsoft. Wil je de Microsoft Store-versie installeren? Open dan het Startmenu, zoek naar Microsoft Store en start de app. Typ PowerToys in het zoekveld bovenaan. Klik op Installeren zodra je het programma hebt gevonden. Na installatie verschijnt PowerToys in het systeemvak van Windows. Open het, kies in de linkerkolom PowerRename en je ziet meteen een korte animatie van hoe de tool werkt. Klik op Instellingenopenen en controleer of PowerRename is ingeschakeld. Let op: bij ons werkte PowerRename pas na een herstart van het systeem.

Contextueel menu in Verkenner

Open de map met de bestanden die je wilt hernoemen. Selecteer ze allemaal met Ctrl+A en klik met de rechtermuisknop op de selectie. In het contextmenu van Windows Verkenner kies je onderaan de opdracht Naam wijzigen met PowerRename.

Zoeken en vervangen

Daarna opent het venster van PowerRename. In het veld Zoeken geef je in welk deel van de bestandsnaam je wilt vervangen. In het veld eronder typ je de nieuwe tekst. In ons voorbeeld vervangen we het woord Image door Kreta2015. Nog vóór de wijziging wordt uitgevoerd, toont PowerRename een overzicht: links de oorspronkelijke bestandsnamen, rechts de nieuwe. Zo zie je meteen wat er verandert. Daaronder kies je of de aanpassing moet gelden voor de volledige naam inclusief extensie, alleen de bestandsnaam, of alleen de extensie.

Met de knoppen onder Tekstopmaak pas je eenvoudig het hoofdlettergebruik aan, van alles in kleine letters, naar alles in hoofdletters, alleen een hoofdletter aan het begin, of elke beginletter van een woord in hoofdletters. Het laatste pictogram schakelt de nummering in. Activeer je dat, dan voegt PowerRename automatisch nummers tussen haakjes toe aan de bestandsnamen.

Het gebrek aan een rijk contrast is een van de grootste ergernissen bij lcd- en ledtelevisies. Fabrikanten hebben daarom een slimme techniek bedacht die het contrast aanzienlijk verbetert: local dimming. In dit artikel leggen we uit hoe deze techniek van jouw grijze nachtlucht weer een inktzwarte sterrenhemel maakt.

Het contrast van je televisie is misschien wel de belangrijkste eigenschap voor mooi beeld. We willen dat wit verblindend wit is en zwart echt inktzwart. Bij oledtelevisies is dat makkelijk, want daar geeft elke pixel zelf licht. Maar de meeste televisies in de Nederlandse huiskamers zijn nog steeds lcd- of ledschermen (inclusief QLED). Die werken met een lamp achter het scherm, de zogeheten backlight. Local dimming is de techniek die probeert de nadelen van die achtergrondverlichting op te lossen.

Om te begrijpen waarom local dimming nodig is, moet je eerst weten hoe een standaard led-tv werkt. Simpel gezegd is het een groot paneel met pixels die zelf geen licht geven, maar alleen van kleur veranderen. Achter die pixels brandt een grote lichtbak. Als het beeld zwart moet zijn, sluiten de pixels zich om het licht tegen te houden. Helaas lukt dat nooit voor de volle honderd procent; er lekt altijd wat licht langs de randjes. Hierdoor zien donkere scènes er vaak wat flets en grijzig uit. De achtergrondverlichting staat immers vol aan, ook als het beeld donker moet zijn.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

De lampen dimmen waar het donker is

Local dimming pakt dit probleem bij de bron aan. In plaats van één grote lichtbak die altijd aan staat, verdeelt deze techniek de achtergrondverlichting in honderden (en bij duurdere tv's soms duizenden) kleine zones. De televisie analyseert de beelden die je kijkt continu. Ziet de processor dat er linksboven in beeld een donkere schaduw is, terwijl rechtsonder een felle explosie te zien is? Dan worden de lampjes in de zone linksboven gedimd of zelfs helemaal uitgeschakeld, terwijl de lampjes rechtsonder juist fel gaan branden.

Het resultaat is direct zichtbaar. Zwart wordt weer echt zwart, simpelweg omdat er geen licht meer achter dat deel van het scherm brandt. Tegelijkertijd blijven de lichte delen van het scherm helder. Dat zorgt voor een veel groter contrast en geeft het beeld meer diepte. Vooral bij het kijken van HDR-films en -series is dat van belang. Zonder local dimming kan een led-tv eigenlijk geen goed HDR-beeld weergeven, omdat het verschil tussen licht en donker dan te klein blijft.

©ER | ID.nl

Niet alle local dimming is hetzelfde

Het klinkt als een wonderoplossing, maar de uitvoering verschilt enorm per televisie. Het grote toverwoord hierbij is het aantal zones. Hoe meer zones de tv onafhankelijk van elkaar kan aansturen, hoe preciezer het licht kan worden geregeld. Goedkopere televisies gebruiken vaak edge lit local dimming. Hierbij zitten de lampjes alleen in de rand van de tv. Dat werkt redelijk, maar is niet heel nauwkeurig. Je ziet dan soms dat een hele verticale strook van het beeld lichter wordt, terwijl er eigenlijk maar één klein object moest worden verlicht.

De betere variant heet full array local dimming. Hierbij zitten de lampjes over de hele achterkant van het scherm verspreid. De allernieuwste en beste vorm hiervan is miniLED. Daarbij zijn de lampjes zo klein geworden dat er duizenden in een scherm passen, wat de precisie van oled begint te benaderen. Als er te weinig zones zijn, kun je last krijgen van zogenaamde 'blooming'. Dat zie je bijvoorbeeld bij witte ondertiteling op een zwarte achtergrond: er ontstaat dan een soort wazige lichtwolk rondom de letters, omdat de zone groter is dan de tekst zelf.

Ga voor de full monty!

Local dimming is dus geen loze marketingkreet, maar een dankbare techniek voor iedereen die graag films of series kijkt op een led- of QLED-televisie. Het maakt het verschil tussen een flets, grijs plaatje en een beeld dat van het scherm spat met diepe zwartwaarden. Ben je in de markt voor een nieuwe tv? Vraag dan niet alleen óf er local dimming op zit, maar vooral of het gaat om full array dimming. Je ogen zullen je dankbaar zijn tijdens de volgende filmavond!