Als je op zoek bent naar een laptop, dan is de kans zeer aanwezig dat je stuit op een laptop met touchscreen. Zeker als je dit niet gewend bent, dan is dat even iets helemaal nieuws. Iets nieuws dat zo zijn voor- en zijn nadelen heeft.

Als je nog nooit een touchscreen hebt gebruikt op een laptop, dan is de kans groot dat je er niet zoveel heil inziet. Waarom een scherm aanraken als je ook een toets kunt indrukken? Toch zijn er ook veel mensen die erbij zweren: immers is een touchscreen ook hoe je je smartphone bedient en in veel gevallen is de laptop inmiddels een verlengde van de smartphone geworden.

Voordeel touchscreen

Het grootste voordeel aan een touchscreen, dat is dat je nul verstand hoeft te hebben van wat knoppen doen om het apparaat toch te laten doen wat je wil. Het is heel visueel: je ziet wat je hebt geopend en je kunt daarbinnen navigeren door met je vinger te duwen op de optie naar keuze. Even scrollen of iets tekenen, daar heb je geen muis voor nodig, want je kunt gewoon met je vinger over het scherm swipen.

Daarom is vooral voor creatievelingen een touchscreen erg handig. Je kunt met een stylus of met je vinger mooie tekeningen maken, zonder dat je hierbij onhandig hoeft te doen met de muis die nooit helemaal accuraat genoeg is. Ook zijn creatieve mensen vaak visueler ingesteld, waardoor ze zeer goed uit de voeten komen met de wijze van navigeren via een touchscreen.

Al die vingers op het scherm betekenen wel iets anders: je moet vaker je scherm schoonmaken. Of het nou vette strepen zijn of dat je een glanzend scherm hebt waarop je nu eenmaal elke vingerafdruk ziet: hoe vaker je iets aanraakt, des te meer het onderhevig is aan vlekken. Iets vaker een lapje erover, wat op zich geen overbodige luxe is bij welke laptop dan ook. Een uitdaging kan hierin zijn dat iemand die niet weet dat je een touchscreenlaptop hebt even iets weg wil vegen en meteen allerlei dingen opent of sluit.

©PXimport

Glanzend scherm

Sterker nog, vaak zijn de schermen van touchscreen-laptops glanzend, wat betekent dat ze echt alleen in een bepaalde hoek kunnen worden bekeken. Zit je net niet in die hoek, dan zie je het beeld niet (goed). Zeker als je je laptop wil gebruiken om met iemand anders een film of serie te kijken, maar ook bij presentaties geven aan een restauranttafel, kan dat glanzende scherm een probleem zijn. Het scherm is bovendien niet alleen vaak glanzend, het is ook kwetsbaarder. Het scherm loopt eerder schade op omdat het materiaal wat zachter is. Zelfs een flinke zandkorrel kan al een heleboel verpesten.

Een ander iets om rekening mee te houden wanneer je voor een laptop met touchscreen kiest, dat is dat deze waarschijnlijk een iets andere balans heeft. Het scherm dat je omhoog klapt is namelijk wat zwaarder en soms ook wat dikker. Het verschil is niet groot en de meeste laptopmakers houden er rekening mee door de onderkant wat stabieler of zwaarder te houden, maar het is zeker als je het niet gewend bent en hem vaak open draagt wel iets om je bewust van te zijn. Plus, als je zoekt naar een laptop die lichtgewicht is voor in je tas, dan zal je waarschijnlijk grote verschillen zien in gewicht tussen apparaten met en zonder touchscreen.

Een belangrijke kwestie is echter de batterijduur, want een laptop met aanraakscherm vergt meer stroom dan eentje zonder. Dit betekent dat je batterij eerder op gaat. Een laptop met touchscreen die gemiddeld 4 uur meegaat op één keer opladen, die zal zonder touchscreen waarschijnlijk ongeveer 7 uur meegaan. Het hangt er wel vanaf in hoeverre je het scherm ook daadwerkelijk op volle, felle kleuren zet, maar het is zeker als je batterijduur belangrijk vindt het overwegen waard.

©PXimport

Gamen

Wil je gamen op je laptop, dan is een touchscreen helemaal niet handig: gamen wordt nog steeds vooral traditioneel gedaan op de pc en dat geldt ook voor de laptop. Er zijn weinig games die het aanraakscherm ook daadwerkelijk inzetten, behalve spellen voor op de smartphone. Bovendien zijn laptops met aanraakscherm vaak wat duurder en zeker voor gamers is de aanschaf van een apparaat waarop je goed kunt gamen al erg prijzig.

Kortom, een touchscreen zal waarschijnlijk in de meeste gevallen geen reden zijn om een laptop niet te kopen, en waarschijnlijk ook niet om het juist wel te kopen. Voor sommigen betekent het echter aanzienlijk meer comfort, terwijl een ander juist opziet tegen hogere kosten, een lagere batterijduur en vieze vingers op het scherm. Gelukkig worden laptops met touchscreens inmiddels steeds goedkoper, maar het blijft een persoonlijke keuze of het echt meerwaarde voor je kan bieden.

Een paar bestanden hernoemen is zo gebeurd. Maar zodra je tientallen of honderden namen moet aanpassen, schiet handmatig werk tekort. Dan komt externe software goed van pas. PowerRename, onderdeel van de PowerToys-collectie, biedt uitkomst. Met deze slimme tool kun je grote aantallen bestanden in één keer hernoemen. Dat gaat snel, efficiënt en precies zoals jij het wilt.

PowerRename activeren

PowerRename is een stuk krachtiger dan de standaard hernoemfunctie van Windows. De tool maakt deel uit van PowerToys, een opensource-project van Microsoft. Wil je de Microsoft Store-versie installeren? Open dan het Startmenu, zoek naar Microsoft Store en start de app. Typ PowerToys in het zoekveld bovenaan. Klik op Installeren zodra je het programma hebt gevonden. Na installatie verschijnt PowerToys in het systeemvak van Windows. Open het, kies in de linkerkolom PowerRename en je ziet meteen een korte animatie van hoe de tool werkt. Klik op Instellingenopenen en controleer of PowerRename is ingeschakeld. Let op: bij ons werkte PowerRename pas na een herstart van het systeem.

Contextueel menu in Verkenner

Open de map met de bestanden die je wilt hernoemen. Selecteer ze allemaal met Ctrl+A en klik met de rechtermuisknop op de selectie. In het contextmenu van Windows Verkenner kies je onderaan de opdracht Naam wijzigen met PowerRename.

Zoeken en vervangen

Daarna opent het venster van PowerRename. In het veld Zoeken geef je in welk deel van de bestandsnaam je wilt vervangen. In het veld eronder typ je de nieuwe tekst. In ons voorbeeld vervangen we het woord Image door Kreta2015. Nog vóór de wijziging wordt uitgevoerd, toont PowerRename een overzicht: links de oorspronkelijke bestandsnamen, rechts de nieuwe. Zo zie je meteen wat er verandert. Daaronder kies je of de aanpassing moet gelden voor de volledige naam inclusief extensie, alleen de bestandsnaam, of alleen de extensie.

Met de knoppen onder Tekstopmaak pas je eenvoudig het hoofdlettergebruik aan, van alles in kleine letters, naar alles in hoofdletters, alleen een hoofdletter aan het begin, of elke beginletter van een woord in hoofdletters. Het laatste pictogram schakelt de nummering in. Activeer je dat, dan voegt PowerRename automatisch nummers tussen haakjes toe aan de bestandsnamen.

Het gebrek aan een rijk contrast is een van de grootste ergernissen bij lcd- en ledtelevisies. Fabrikanten hebben daarom een slimme techniek bedacht die het contrast aanzienlijk verbetert: local dimming. In dit artikel leggen we uit hoe deze techniek van jouw grijze nachtlucht weer een inktzwarte sterrenhemel maakt.

Het contrast van je televisie is misschien wel de belangrijkste eigenschap voor mooi beeld. We willen dat wit verblindend wit is en zwart echt inktzwart. Bij oledtelevisies is dat makkelijk, want daar geeft elke pixel zelf licht. Maar de meeste televisies in de Nederlandse huiskamers zijn nog steeds lcd- of ledschermen (inclusief QLED). Die werken met een lamp achter het scherm, de zogeheten backlight. Local dimming is de techniek die probeert de nadelen van die achtergrondverlichting op te lossen.

Om te begrijpen waarom local dimming nodig is, moet je eerst weten hoe een standaard led-tv werkt. Simpel gezegd is het een groot paneel met pixels die zelf geen licht geven, maar alleen van kleur veranderen. Achter die pixels brandt een grote lichtbak. Als het beeld zwart moet zijn, sluiten de pixels zich om het licht tegen te houden. Helaas lukt dat nooit voor de volle honderd procent; er lekt altijd wat licht langs de randjes. Hierdoor zien donkere scènes er vaak wat flets en grijzig uit. De achtergrondverlichting staat immers vol aan, ook als het beeld donker moet zijn.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

De lampen dimmen waar het donker is

Local dimming pakt dit probleem bij de bron aan. In plaats van één grote lichtbak die altijd aan staat, verdeelt deze techniek de achtergrondverlichting in honderden (en bij duurdere tv's soms duizenden) kleine zones. De televisie analyseert de beelden die je kijkt continu. Ziet de processor dat er linksboven in beeld een donkere schaduw is, terwijl rechtsonder een felle explosie te zien is? Dan worden de lampjes in de zone linksboven gedimd of zelfs helemaal uitgeschakeld, terwijl de lampjes rechtsonder juist fel gaan branden.

Het resultaat is direct zichtbaar. Zwart wordt weer echt zwart, simpelweg omdat er geen licht meer achter dat deel van het scherm brandt. Tegelijkertijd blijven de lichte delen van het scherm helder. Dat zorgt voor een veel groter contrast en geeft het beeld meer diepte. Vooral bij het kijken van HDR-films en -series is dat van belang. Zonder local dimming kan een led-tv eigenlijk geen goed HDR-beeld weergeven, omdat het verschil tussen licht en donker dan te klein blijft.

©ER | ID.nl

Niet alle local dimming is hetzelfde

Het klinkt als een wonderoplossing, maar de uitvoering verschilt enorm per televisie. Het grote toverwoord hierbij is het aantal zones. Hoe meer zones de tv onafhankelijk van elkaar kan aansturen, hoe preciezer het licht kan worden geregeld. Goedkopere televisies gebruiken vaak edge lit local dimming. Hierbij zitten de lampjes alleen in de rand van de tv. Dat werkt redelijk, maar is niet heel nauwkeurig. Je ziet dan soms dat een hele verticale strook van het beeld lichter wordt, terwijl er eigenlijk maar één klein object moest worden verlicht.

De betere variant heet full array local dimming. Hierbij zitten de lampjes over de hele achterkant van het scherm verspreid. De allernieuwste en beste vorm hiervan is miniLED. Daarbij zijn de lampjes zo klein geworden dat er duizenden in een scherm passen, wat de precisie van oled begint te benaderen. Als er te weinig zones zijn, kun je last krijgen van zogenaamde 'blooming'. Dat zie je bijvoorbeeld bij witte ondertiteling op een zwarte achtergrond: er ontstaat dan een soort wazige lichtwolk rondom de letters, omdat de zone groter is dan de tekst zelf.

Ga voor de full monty!

Local dimming is dus geen loze marketingkreet, maar een dankbare techniek voor iedereen die graag films of series kijkt op een led- of QLED-televisie. Het maakt het verschil tussen een flets, grijs plaatje en een beeld dat van het scherm spat met diepe zwartwaarden. Ben je in de markt voor een nieuwe tv? Vraag dan niet alleen óf er local dimming op zit, maar vooral of het gaat om full array dimming. Je ogen zullen je dankbaar zijn tijdens de volgende filmavond!