Niet iedereen wil of kan 700 euro uitgeven aan een high-end smartphone, zeker niet als je iedere paar jaar een nieuwe wil. Voor minder dan 200 euro heb je echter ook al veel keuze. Wij zoeken uit welk vlees je dan in de kuip hebt, ook als je een zogeheten ‘Chinaphone’ koopt.

Tot enkele jaren geleden was het aanschaffen van een smartphone van 200 euro of minder niet bepaald aan te raden. Je kreeg dan vrijwel zonder uitzondering een toestel met een slecht scherm, heel erg weinig opslagcapaciteit en regelmatig een tergend langzame processor. Om eens te kijken wat je op dit moment voor om en nabij de 200 euro op de kop kunt tikken, hebben we tien toestellen getest. Lees ook: De 15 beste smartphones die je in 2016 kunt kopen.

Negen hiervan zijn smartphones die je op dit moment ‘gewoon’ in Nederland op de kop kunt tikken. De Samsung Galaxy J5 is op het moment van schrijven net uit en kost 230 euro. De kans is echter groot dat hij tegen de tijd dat je dit leest al behoorlijk is gezakt in prijs. Aangezien we regelmatig te horen krijgen dat je voor zo’n 200 euro een Chinees toestel kunt kopen dat beter is, hebben we via een webshop een Xiaomi Redmi Note 3 aangeschaft. Inclusief verzendkosten hebben we daar net iets meer dan 200 euro voor afgerekend.

Uiterlijk en bouwkwaliteit

Een goedkoop toestel hoeft er echt niet meer goedkoop uit te zien en dito aan te voelen. Het is wel nog altijd duidelijk dat je niet te maken hebt met een toestel van 700 euro, maar de bouwkwaliteit is zonder uitzondering dik in orde. Het enige wat ons is opgevallen bij het uitgebreid betasten van de toestellen, is dat de achterkant van Pop 4S van Alcatel net iets te ver in te drukken is. De fraaiste afwerking hebben wat ons betreft de LG K10 en de Samsung Galaxy J5. De Huawei P8 Lite, Wiko U Feel Lite en de Xiaomi Redmi Note 3 zijn de enige modellen met een aluminium achterkant. Qua knoppen is het LG die het meest opvalt, omdat op de K10 de knoppen allemaal achterop zitten. De Alcatel Pop 4S, Huawei P8 Lite, Wiko U Feel Lite en de Xiaomi Redmi Note 3 beschikken over een vingerafdrukscanner. Bij de Huawei en de Xiaomi is deze achterop aangebracht, bij de andere twee zit deze in de startknop. Op het gebied van knoppen is het ten slotte nog opvallend dat Alcatel de powerknop helemaal bovenaan aan de rechterkant heeft zitten. Zeker bij een smartphone met een diagonaal van 5,5 inch is dat behoorlijk rekken met de duim of vinger.

©PXimport

Geen TN meer

Je hoeft niet langer bang te zijn dat je wordt afgescheept met inferieure TN-panelen en/of met iets onbruikbaars als 840 x 480 pixels als resolutie. Alle toestellen in deze test hebben minimaal 1280 x 720 pixels en maken gebruik van IPS- of amoled-technologie. Qua resolutie springen twee telefoons in deze test erbovenuit, namelijk de Alcatel Pop 4S en de Xiaomi Redmi Note 3. Die hebben namelijk een Full-HD-resolutie (1920 x 1080 pixels). Met name op een diagonaal van 5,5 inch is dat echt een goed zichtbare upgrade.

Een punt waarop met name is ingeleverd is de maximale helderheid. Geen enkel toestel in deze test komt op dit punt boven de 500 candela per vierkante meter uit. De Alcatel lijkt de helderheid van het scherm zeer agressief te regelen en krijg je soms handmatig niet boven de 200 candela per vierkante meter. De amoled-panelen in de telefoons van Microsoft en Samsung hebben een zwartwaarde van nul, wat voor die apparaten een nagenoeg oneindig contrast oplevert. Technisch is het paneel in de Samsung Galaxy J5 de beste uit deze test als je kijkt naar de accuraatheid van de weergave. Let wel, hiervoor moet je hem wel in de Basis-instelling zetten.

©PXimport

Intern

Intern is het – in tegenstelling tot wat het geval is in het duurdere segment – niet alleen Qualcomm dat de klok slaat. Het op de budgettoestellen gerichte MediaTek is ook sterk vertegenwoordigd. De opvallendste is die in de Xiaomi: de MT6795. Er zijn drie octacores in deze test, waarvan deze MT3795 beduidend sneller is dan de MediaTek MT6755M die we zien in de Alcatel en de HiSilicon Kirin 620 in de Huawei. De Xiaomi Redmi Note 3 heeft ook als enige 3 GB werkgeheugen aan boord. De minst geavanceerde SoC van het stel is de Qualcomm Snapdragon 212 in de Microsoft Lumia 650.

De interne opslag van toestellen in dit segment was lange tijd om te huilen. Inmiddels lijkt 16 GB de standaard te zijn geworden. Alleen de Moto G blijft met 8 GB wat achter, maar daarvan is voor een paar tientjes meer ook een versie met 16 GB te koop. Xiaomi is de positieve uitschieter, met een capaciteit van 32 GB. Mocht je extra opslag willen toevoegen, dan kan dat dankzij microSD bij alle toestellen in deze test. Zoek je een dualsim-telefoon, dan heb je in deze prijsklasse meer keuze dan in het duurdere segment. Op het gebied van draadloze aansluitingsmogelijkheden zien we alleen bij de Xiaomi dualband-wifi met ondersteuning voor 802.11ac, de rest moet het doen met singleband 802.11n. Bluetooth is in alle apparaten van de partij, allemaal varianten van bluetooth 4. Alle toestellen ondersteunen ten slotte 4G LTE, maar houd er rekening mee dat de Xiaomi alleen overweg kan met 1800 en 2600 MHz, niet met 800 MHz.

©CIDimport

Camera

Een van voornaamste verschillen tussen het high-end-segment en de instapmodellen die we hier bespreken, is te vinden in de prestaties van de camera. De meeste hebben een camera met een sensorresolutie van 13 megapixel. De prestaties van een camera worden echter door veel meer bepaald dan de resolutie. Verwacht in deze prijsklasse geen extreem lichtgevoelige lenzen met een diafragma van minder dan f/2.0 of optische beeldstabilisatie. Dat betekent dat je bij minder goede lichtomstandigheden sneller een onscherp plaatje te zien krijgt. Bij slechte lichtomstandigheden en in het donker weet geen enkel toestel te overtuigen. De meest bruikbare foto’s worden geschoten door de LG en de Xiaomi, maar dat is met name omdat ze de belichting fors opschroeven. Laat je deze foto’s buiten beschouwing, dan doen de Motorola en de Wileyfox het van de rest het minst slecht in het donker. Bij daglicht is het zeker niet zo dat ze allemaal wel goed presteren. De enige toestellen die ons kunnen bekoren in de betere omstandigheden zijn de Acer, Microsoft, Motorola en de Xiaomi. De rest maakt er een beetje een potje van qua belichting of weet niet het volledige plaatje enigszins scherp te reproduceren.

©CIDimport

Accuduur

Kijken we naar de accuduur, dan is er in de vorm van de Acer Liquid Zest Plus een overduidelijke winnaar. Die heeft namelijk een capaciteit van 5000 mAh. Bij onze accutest waarbij we een film in een loop afspelen tot de accu helemaal leeg is, houdt dit toestel het liefst 1237 minuten (meer dan 20 uur) vol. Daar komt geen van de andere deelnemers ook maar in de buurt. De toch ook zeer goede prestaties van de Alcatel, Motorola, Samsung, Wiko en de Xiaomi komen hierbij vergeleken een beetje gewoontjes over. In het algemeen is het zo dat je behoorlijk goed zit in dit segment als je op zoek bent naar een smartphone met een bovengemiddelde accuduur.

©PXimport

Software

De laatste jaren is er een trend gaande waarbij fabrikanten de skin die over Android heen wordt gebouwd, zo licht mogelijk maken. Motorola gebruikt al jaren vrijwel stock Android, maar nu zijn ook fabrikanten zoals Acer en Alcatel vrijwel volledig van hun eigen skin afgestapt. Een eigen skin is ook minder noodzakelijk dan voorheen, want veel functionaliteit die voorheen werd toegevoegd (zoals een zaklamp-functie) is inmiddels een standaardonderdeel van Android geworden.

De enige fabrikanten in deze test die nog een duidelijke signatuur aan Android geven zijn Huawei, LG, Samsung en Xiaomi. De opvallendste Android-implementatie is Cyanogen OS op de Wileyfox Swift. Cyanogen OS biedt je veel mogelijkheden om Android aan te passen. De vreemde eend in de bijt is uiteraard de Microsoft Lumia 650, die op Windows 10 Mobile draait. De beschikbaarheid van apps is nog altijd verre van optimaal en de interface toont iets te veel animaties om het gebrek aan snelheid te verdoezelen wat ons betreft. Toch is het besturingssysteem zeker niet vervelend om mee te werken. De live-tiles blijven een uniek kenmerk van dit besturingssysteem en werken in de praktijk ook prettig. Tot slot is het ook altijd goed om te kijken hoe up-to-date de besturingssystemen zijn. Daar valt LG toch wel een beetje door de mand, want de K10 draait nog op Android 5.1. Xiaomi maakt het nog wat bonter, die doet het nog met versie 5.0.

©PXimport

Conclusie

We zijn blij verrast over de kwaliteit van betaalbare smartphones tegenwoordig. Er zit simpelweg geen enkel echt slecht toestel tussen. Dat betekent uiteraard niet dat er geen uitschieters te noteren zijn, te beginnen bij de Chinese deelnemer aan deze test. Die is op vrijwel alle vlakken de andere deelnemers de baas. Wij zien alleen niet echt wat de zware MIUI-skin toevoegt, zeker als je bedenkt dat dit betekent dat hij onderliggend op Android 5.0 draait. Houd er ook rekening mee dat hij de meest voorkomende 4G LTE-band niet ondersteunt. Naast de Xiaomi Redmi Note 3 zijn de overige uitschieters wat ons betreft de Acer Liquid Zest Plus, de Motorola Moto G (2015) en de Wileyfox Swift. De Acer presteert over de gehele linie goed en springt eruit door z’n uitmuntende accuduur. De Motorola en Wileyfox zijn de toestellen waar je voor moet gaan als je in de markt bent voor de beste verhouding tussen prijs en prestaties. Hierbij lijkt de Wileyfox het puur op specificaties te winnen, zeker gezien zijn lagere prijs, maar in de praktijk is de Moto G wat ons betreft toch het betere toestel. De accuduur is beter en ook de camera is merkbaar beter. Al met al komt de Acer Liquid Zest Plus uit de bus als Best getest en de Motorola Moto G als Redactietip.

©PXimport

Een Chinese telefoon kopen: aandachtspunten

Als je de specificatielijst van een moderne televisie of monitor bekijkt, zie je achter het kopje 'verversingssnelheid' vaak een getal staan gevolgd door 'Hz'. Jarenlang was 50 of 60 Hz de standaard, maar tegenwoordig pronken fabrikanten met 100, 120 of zelfs 144 Hz. Klinkt sneller, en sneller is meestal beter, maar wat betekent het nou eigenlijk voor jouw kijkervaring? Is het een noodzaak voor iedereen, of vooral leuk voor fanatieke gamers?

Om te begrijpen wat die Hertz (Hz) doet, moet je een televisie of monitor niet zien als een statisch schilderij, maar als een soort digitale flipbook. Het beeld dat je ziet, wordt immers continu opnieuw opgebouwd. Een standaard 60Hz-scherm ververst het beeld 60 keer per seconde. Dat is voor het menselijk oog snel genoeg om een vloeiende beweging waar te nemen bij normaal tv-kijken, zoals het nieuws of een dramaserie. Een 120Hz-scherm doet dat dus dubbel zo vaak: 120 keer per seconde.

©DC Studio

Waarom zou je meer beelden per seconde willen?

Het grootste voordeel van een hogere verversingssnelheid is soepelheid. Hoe meer beelden er per seconde worden getoond, hoe vloeiender bewegingen eruitzien. Bij 60 Hz kunnen snelle acties soms wat schokkerig ogen of last hebben van bewegingsonscherpte, ook wel 'motion blur' genoemd. Bij 120 Hz blijven details scherp, zelfs als de camera snel draait of als er bijvoorbeeld een raceauto voorbij raast. Daarnaast voelt de besturing van games directer aan. Tussen het moment dat je een knop indrukt en het moment dat je actie op het scherm ziet, zit minder tijd. Dat verschil in milliseconden lijkt verwaarloosbaar, maar je brein pikt het direct op als een responsievere ervaring.

Het verschil tussen 120 en 144 Hz (en hoger)

Terwijl 120 Hz de nieuwe gouden standaard is voor televisies, zie je bij computermonitors vaak getallen als 144 Hz, 165 Hz of zelfs 240 Hz en hoger. Het principe blijft hetzelfde, maar de toepassing verschilt. 120 Hz is de limiet voor de huidige generatie spelcomputers, zoals de PlayStation 5 en Xbox Series X. Televisies richten zich daarom specifiek op dat getal. Pc-gamers hebben echter vaak krachtiger videokaarten die nóg meer beelden per seconde kunnen produceren. Daarom zie je monitors met 144 Hz of meer.

Is het verschil tussen 120 en 144 Hz zichtbaar? Voor de gemiddelde gebruiker nauwelijks. Waar de stap van 60 naar 120 Hz een wereld van verschil is die bijna iedereen direct ziet, is de stap naar 144 Hz of hoger vooral voer voor professionele e-sporters die elke mogelijke fractie van een seconde winst nodig hebben. Voor de consument die een monitor zoekt voor thuisgebruik en gaming, is alles boven de 120 Hz doorgaans een uitstekende keuze.

©ER | ID.nl

Heb jij het nodig?

Het antwoord op die vraag hangt volledig af van wat je met je scherm doet; of dat nu een tv of een gamemonitor is. Kijk je voornamelijk lineaire televisie, films en series via streamingdiensten? Dan is een 120Hz-scherm geen harde noodzaak, aangezien films doorgaans in 24 beelden per seconde worden geschoten. Toch hebben 100/120Hz-panelen in televisies vaak wel een betere beeldkwaliteit en kunnen ze die films rustiger weergeven dan goedkopere 60Hz-panelen.

Ben je echter een gamer? Dan is het antwoord volmondig ja. De nieuwste spelcomputers en moderne videokaarten zijn gemaakt om die hoge snelheden te benutten. Games spelen soepeler, zien er scherper uit tijdens actiescènes en je reageert sneller op wat er gebeurt. Als je nu een nieuwe tv of monitor koopt met het oog op de toekomst en gaming, is 120 Hz of hoger eigenlijk een vereiste op je wensenlijstje. Let er bij televisies wel op dat je beschikt over een HDMI 2.1-aansluiting, want alleen die kabel kan de enorme hoeveelheid data van 4K-beeld met 120 Hz verwerken.

Drie tv's met 120 Hz of meer

De meeste high-end tv's van dit moment ondersteunen 120 Hz voor spelcomputers (PS5/Xbox Series X) en gaan zelfs tot 144 Hz als je ze aan een krachtige gaming-pc hangt.

Als we kijken naar de huidige generatie televisies, kunnen we niet om de LG OLED evo C5 heen. Dit is de gloednieuwe opvolger van de populaire C4 en wordt gezien als de standaard voor gamers en filmliefhebbers. Hij beschikt over vier HDMI 2.1-poorten die de volle 144 Hz ondersteunen, wat hem toekomstbestendig maakt voor pc-gamers, terwijl hij naadloos samenwerkt met de PlayStation 5 en Xbox Series X op 120 Hz. Het nieuwe paneel heeft een nog hogere helderheid dan zijn voorganger, waardoor HDR-beelden nog meer impact hebben.

Daarnaast is de Samsung OLED S95F een absolute blikvanger in de winkels. Waar Samsung vorig jaar hoge ogen gooide met de S95D, doet de F-serie er nog een schepje bovenop met een vernieuwde antireflectielaag die nog beter werkt in lichte kamers. Dit model combineert de diepe zwartwaarden van OLED met de intense kleuren van Quantum Dots. Ook dit scherm ondersteunt verversingssnelheden tot 144 Hz en beschikt over de uitgebreide Gaming Hub van Samsung, waarmee je zelfs zonder console games kunt streamen.

Voor wie liever geen OLED wil, is de Samsung Neo QLED QN90F de meest courante keuze in het high-end lcd-segment. Dit 2025-model maakt gebruik van geavanceerde Mini-LED-technologie, waardoor de helderheid veel hoger ligt dan bij OLED-schermen. Dat maakt hem ideaal voor een zonovergoten woonkamer. Met een verversingssnelheid die oploopt tot 144 Hz en een extreem lage invoervertraging, is dit voor veel competitieve gamers de favoriete keuze.

Drie monitors met 120 Hz of meer

Bij monitors ligt de standaard tegenwoordig al hoger dan 120 Hz, omdat snelheid de uitkomst van een potje schieten of racen bepaalt. Deze modellen zijn populair op Kieskeurig.

Op het gebied van monitoren zien we dat 240 Hz langzaam de nieuwe standaard wordt voor de serieuze gamer. Een model dat momenteel erg goed scoort op Kieskeurig is de LG UltraGear 27GR83Q. Dit is een 27-inch IPS-scherm met een razendsnelle verversingssnelheid van 240 Hz. In tegenstelling tot oudere modellen biedt dit scherm een extreem snelle responstijd van 1 milliseconde, waardoor je in snelle shooters geen last hebt van wazige beelden. Het is een van de meest complete monitoren van dit moment die zowel voor pc als console geschikt is.

Zoek je de absolute top in beeldkwaliteit, dan is de Samsung Odyssey G6 (G60SD) een model dat je veel ziet. Dit is een moderne OLED-monitor met een verversingssnelheid van maar liefst 360 Hz. Hoewel dat misschien overkill klinkt, zorgt de combinatie van de OLED-techniek en deze snelheid voor een ongekend vloeiende en scherpe ervaring. Het scherm heeft bovendien een nieuw koelsysteem waardoor de kans op inbranden – een angst bij oudere OLED-monitoren – aanzienlijk is verkleind.

Voor wie een beperkter budget heeft maar wel snelheid wil, is de MSI MAG 27CQ6F een actuele hardloper. Dit is een gebogen scherm (Curved) met een snelheid van 180 Hz, wat net dat beetje extra soepelheid geeft ten opzichte van de standaard 144 Hz-schermen. Het paneel biedt een hoog contrast en is daarmee een uitstekende instapper voor wie zijn game-ervaring wil upgraden zonder direct de hoofdprijs te betalen.

QD-OLED is steeds vaker terug te vinden in gamingmonitoren. Waar deze techniek eerst vooral was voorbehouden aan het hogere segment, zie je steeds vaker in modellen die voor een veel bredere groep gamers betaalbaar zijn. De vraag is natuurlijk of je dat verschil in beeldkwaliteit ook echt merkt tijdens het spelen. In dit artikel lees je hoe QD-OLED werkt en wanneer je het verschil in de praktijk merkt.

Wat QD-OLED anders maakt

Een traditioneel LCD-paneel werkt met achtergrondlicht dat door meerdere lagen heen moet voordat je een beeld ziet. Dat kost tijd en maakt dat zwart nooit volledig zwart wordt. QD-OLED laat die tussenlagen achterwege. Elke pixel geeft zelf licht en schakelt onafhankelijk van de rest. Daardoor reageert het beeld direct. De quantum-dot-laag zet het blauwe OLED-licht om in diepe en zuivere kleuren. Het voelt alsof je condens van een raam veegt: zodra de waas verdwijnt, zie je het beeld helder en zonder vertraging.

©ID.nl

Vloeiende beelden bij snelle actie

Die directe pixelreactie merk je vooral wanneer je snelle spellen speelt. Omdat pixels vrijwel meteen overschakelen naar een nieuwe kleurstand, blijven objecten die over het scherm vliegen scherp in beeld. In shooters, racespellen en andere games waarbij snelheid telt, bijvoorbeeld voetbalgames, ontstaat daardoor een rustiger beeld met minder bewegingsonscherpte. Je ogen hoeven zich minder vaak aan te passen. Daardoor raken ze minder snel vermoeid en houd je makkelijker overzicht, ook wanneer je langere tijd achter elkaar speelt.

©ID.nl

Zicht in donkere scènes

QD-OLED blinkt uit in donkere scènes. Pixels die geen licht hoeven te geven, staan volledig uit en leveren een diep zwart dat je bij LCD-panelen zelden ziet. Doordat heldere elementen hier direct naast kunnen staan zonder dat ze licht lekken, ontstaat een sterk contrast dat schaduwen en lichte accenten duidelijker scheidt. Daardoor verdwijnen grijze waasjes in schaduwhoeken en blijven contouren van objecten helder zichtbaar. Vooral in stealth-games, horrorspellen en shooters waarin je tegenstanders soms alleen als silhouet ziet, levert dat een tastbaar voordeel op.

©ID.nl

Kleurrijk zonder overdrijven

De quantum-dot-laag zorgt voor een breed kleurbereik waardoor lichteffecten, huidtinten en subtiele schaduwen goed zichtbaar blijven. Veel QD-OLED-monitoren tonen kleuren standaard wat verzadigd, vooral in de felste modi. In een sRGB- of filmmodus wordt het beeld zachter en natuurgetrouwer, wat beter aansluit bij fotobewerking en dagelijks gebruik. Zodra je de juiste modus gebruikt, lopen kleuren vloeiend in elkaar over en blijven ze gelijkmatig, terwijl uitgesproken elementen zoals neon en magie juist duidelijk opvallen. Dat merk je niet alleen in games, maar ook wanneer je foto's bewerkt of films kijkt.

Helderheid en HDR in perspectief

QD-OLED heeft op het gebied van helderheid flinke stappen gezet ten opzichte van eerdere OLED-generaties. In HDR-games kunnen lichte delen krachtig oplichten zonder dat fel zacht of dof oogt; explosies, glinsteringen op water en fel tegenlicht komen daardoor beter tot hun recht. Toch is het goed om te weten dat deze techniek niet alle beperkingen wegneemt. De helderheid van QD-OLED hangt sterk af van de schermvulling. Bij SDR (standaard dynamisch bereik, het normale helderheidsniveau voor dagelijkse pc-taken) op een volledig wit scherm ligt de helderheid meestal rond de 200 tot 250 nits. Bij kleinere, heldere onderdelen kan dit oplopen richting 400 tot 500 nits. In HDR kunnen pieken van 1000 tot 1300 nits worden bereikt, maar die waarden gelden vooral voor kleine accenten en niet voor het hele scherm. Mini-LED-monitoren houden hogere helderheidsniveaus langer vast, wat in fel verlichte kamers zichtbaar voordeel geeft in extreme highlights. QD-OLED compenseert veel daarvan met perfect zwart, waardoor het contrast wel krachtig blijft (zie ook kader QD-OLED versus Mini-LED) .

Reflecties in daglicht

De meeste QD-OLED-monitoren hebben een glanzende afwerking. Dat helpt bij de kleurweergave en het contrast, maar maakt het paneel gevoeliger voor reflecties bij daglicht. Daarnaast ontbreekt een polarisatiefilter. Daardoor kunnen zwartwaarden in fel licht een paarse of grijze waas krijgen: het diepe zwart wordt zichtbaar opgelicht, meer dan bij een gewone spiegeling. Dat drukt het contrast in een goed verlichte kamer en kan afleiden bij gamen. Gebruik je de monitor vooral in een donkere of gelijkmatig verlichte ruimte, dan speelt dit nauwelijks. In kamers met veel direct zonlicht of grote ramen komt een matte Mini-LED-monitor daarom vaak rustiger over.

©ID.nl

Minimale inputvertraging

Naast de snelle pixelreacties is ook de invoervertraging laag. Moderne QD-OLED-modellen reageren direct op elke muisbeweging en elke controlleractie. Vooral in competitieve shooters is dat een voordeel, omdat elke handeling zonder merkbare vertraging op het scherm verschijnt. 

Burn-in en levensduur

Burn-in blijft bij elke OLED-variant een punt van aandacht, al zijn moderne QD-OLED-schermen duidelijk verder dan eerdere generaties. Ze gebruiken meerdere beschermingsmechanismen die de belasting door statische beelden beperken. Voor normaal gamegebruik werkt dat in de praktijk goed en blijft het risico klein.

Dat neemt niet weg dat enige nuance op zijn plaats is. Gebruik je een monitor dagelijks vele uren voor taken met veel vaste elementen, zoals spreadsheets, fotobewerkingspanelen of het steeds terugkerende HUD van één game, dan is de kans op inbranden groter dan bij LCD- of Mini-LED-panelen. Afwisseling in wat je op het scherm toont en af en toe even pauze nemen helpt om het paneel langer in goede staat te houden. Even pauze nemen is ook voor jezelf goed trouwens!

Wat voor beschermingstechnieken kun je tegenkomen?

©AGON by AOC

Voorbeeld: bescherming in de praktijk

Veel QD-OLED-monitoren combineren verschillende beschermingsmechanismen om het risico op burn-in te beperken. In onderstaande tabel zie je bijvoorbeeld wat je kunt vinden in een aantal recente modellen uit de AGON PRO line-up van AOC. Je kunt al deze functies zelf in- en uitschakelen en je kunt de intensiteit ervan aanpassen. Dat betekent dat je zelf kunt bepalen hoe sterk de bescherming is.

Voor wie QD-OLED vooral interessant is

Gamers die veel snelle actie spelen, halen het meeste uit QD-OLED. De voordelen van de techniek zijn in elk genre zichtbaar, maar vallen vooral op in shooters en racespellen, waar tempo en directe reacties tellen. Ook filmische games die sterk leunen op licht-donkercontrasten winnen zichtbaar aan sfeer en detail.

Conclusie

QD-OLED combineert diepe zwartwaarden met snelle pixelreacties en een breed kleurbereik. Dat zorgt voor een vloeiend beeld in snelle games en meer overzicht in donkere scènes. HDR komt overtuigend tot zijn recht, al blijven Mini-LED-schermen beter overeind bij zeer hoge helderheid en fel daglicht. Inbranden blijft een punt van aandacht wanneer hetzelfde element lange tijd in beeld staat, maar moderne modellen beschikken over uitgebreide beschermingsmaatregelen. Voor veel gamers is QD-OLED daarmee een goede keuze: snel, sfeervol en klaar voor de komende jaren.