Wellicht heb je een goed idee voor een app, maar heb je niet de kennis om deze helemaal zelf te programmeren. Dat zou je kunnen uitbesteden, maar een app maken zonder programmeerkennis is ook een optie. We gebruiken hiervoor Glide en leggen ook uit wat de beperkingen van deze aanpak zijn.

Het doel van ‘no-code programmeren’ is om het programmeren van apps toegankelijk te maken voor technisch minder onderlegde personen. De term ‘programmeren’ mag je wat ons betreft wel met een korrel zout nemen. No-codetools bestaan steevast uit een bepaalde verzameling van functies, die jij op een visuele manier combineert tot jouw eigen app.

Uiteraard kun je met die aanpak apps maken, maar écht vernieuwende programma’s hoef je niet te verwachten. Je mogelijkheden blijven altijd beperkt tot de functionaliteit die de programmeurs van de no-codetool hebben voorzien.

Codeloos programmeren kun je nog het best vergelijken met het ontwikkelen van een website in een cms zoals WordPress, in plaats van zelf html, css en javascript te schrijven. Het volstaat prima voor heel wat toepassingen, maar vroeg of laat loop je toch tegen beperkingen aan en zit er niets anders op dan alsnog zélf code te schrijven.

Wil je aan de slag met codeloos programmeren? De belangrijkste keuze is welke tool je zult gebruiken, want die bepaalt in grote mate de mogelijkheden én beperkingen van jouw app. Voor dit artikel kozen we voor Glide. Glide is in eerste instantie bedoeld voor webapps die geoptimaliseerd zijn voor mobiele apparaten. Je kunt Glide-apps ook openen in een browser op je pc, maar dan krijg je nog steeds de mobiele lay-out te zien.

Achterliggend gebruikt elke Glide-app een Google-spreadsheet om data te bewaren. Maak je wijzigingen aan de spreadsheet in Google Sheets, dan zie je die meestal al na enkele seconden in de app verschijnen. Omgekeerd werkt dat trouwens ook.

Media zoals afbeeldingen, geluid en video zie je als links in de spreadsheet. Voor publiek toegankelijke bestanden kun je gewoon verwijzen naar url’s op andere webservers. Bestanden die je uploadt via de Glide-app komen in Google Cloud terecht.

Voorbeelden

De snelste manier om met Glide aan de slag te gaan, is op basis van een template. Op glideapps.com/templates vind je driehonderd templates, waarvan ongeveer een derde gratis te gebruiken is. Je kunt elke template eerst uitproberen, voordat je besluit om je eigen app op basis van die template te bouwen. Enkele voorbeelden zijn:

- een app om je persoonlijke uitgaven te inventariseren

- een app om je takenlijstje te beheren

- een eenvoudige webwinkel

- een menukaart voor een restaurant

- een database van personeelsleden

- apps met verschillende fitnesswork-outs

©PXimport

Je merkt meteen dat de meeste Glide-apps niet meer doen dan een lijst van een bepaald type gegevens (uitgaven, recepten, fitnessoefeningen enzovoort) op een gebruiksvriendelijke manier presenteren. Om te weten of Glide geschikt is voor jouw app, stel je dus het best de volgende vraag: is er een probleem dat je kunt oplossen door gegevens te manipuleren in een spreadsheet? 

Luidt het antwoord ja, dan is Glide een prima oplossing om jouw app te bouwen!

Voordat we onze eigen app gaan bouwen, tonen we je eerst hoe je Glide-apps kunt gebruiken. Kies een template uit de lijst en klik op Copy app for free om de gekozen template te openen in de editor. Klik vervolgens rechtsboven op Copy template om een eigen app te maken op basis van die template. Tot slot klik je op de Share-knop en kies je Publish app.

Glide toont nu een url voor jouw app, bestaande uit twee willekeurige woorden en een cijfer. Je kunt die url naar je smartphone kopiëren via de getoonde qr-code of via een tekstbericht naar jouw mobiele telefoonnummer. Daarna gebruik je de app rechtstreeks in je browser of installeer je ’m door te klikken op App toevoegen aan startscherm (op Android, voor iOS is er een vergelijkbare functie).

Daarna vind je de app terug tussen jouw andere apps en kun je hem buiten de browser in een volledig scherm openen. De app past zich trouwens ook automatisch aan als je je scherm kantelt, wat vooral handig is op tablets.

Account en prijzen

Om met Glide te starten, surf je naar go.glideapps.com. Gezien de koppeling met Google Docs is het niet verwonderlijk dat je je dient aan te melden met een Google-account. Vind je dat maar niets, dan kun je natuurlijk altijd een extra Google-account aanmaken om uitsluitend te gebruiken met Glide.

Glide onderscheidt vier soorten apps, elk met eigen beperkingen. Het begint bij de Personal app, de enige die gratis te gebruiken is. Je kunt dan slechts 500 rijen van een spreadsheet inladen en 100 MB data uploaden (zoals foto’s of pdf-bestanden). Ook het aantal updates vanaf Google Sheets is beperkt tot duizend per maand. Voor persoonlijke apps is dat vaak al voldoende.

Wil je meer data bewaren, de reclame voor Glide verwijderen, een eigen domein gebruiken of de app enkel toegankelijk maken voor geregistreerde gebruikers? Dan kun je overstappen op een Basic app, een Pro app of een Private app. Daarnaast kun je ook zogenaamde Boosts aanschaffen die voor al jouw apps gelden, zoals 500 rijen extra voor 5 dollar per maand.

©PXimport

In de stijgers zetten

Wij laten de templates links liggen en bouwen vanaf nul een eigen app. Denk om te beginnen even na welke data jouw app zal bevatten en hoe je die het best organiseert in een spreadsheet. Maak vervolgens een nieuwe Google Sheet aan met minstens enkele rijen aan data. Je hoeft uiteraard niet alle data nu al in te voeren: dat kan straks makkelijker via je app! In het startscherm van Glide klik je vervolgens op Create app... / From Google Sheet... en selecteer je de net aangemaakte spreadsheet. Glide maakt dan een standaardapp aan op basis van jouw data.

Als voorbeeld bouwen we een app om het winkelen voor mensen met een voedselallergie iets makkelijker te maken. Iedereen met zo’n allergie weet natuurlijk welke ingrediënten absoluut moeten worden vermeden. Helaas bevatten veel producten ook de vermelding “kan sporen bevatten van ...”. Uit ervaring weten we dat de consumptie van dergelijke producten altijd een loterij is. Soms kan het absoluut geen kwaad, maar andere keren krijg je toch weer te maken met milde of zelfs erge allergische reacties.

Om te vermijden dat we tweemaal dezelfde fout begaan, kunnen we in onze app dus bijhouden welke voedingsmiddelen veilig zijn en welke niet. In de afbeeldingen hieronder zie je de spreadsheet waarmee we starten en de initiële versie van de app in Glide.

©PXimport

De kans is erg klein dat de Glide-app er meteen uitziet zoals jij wilt. Daarom beginnen we met het aanpassen van de lay-out, via de bovenste knop in de navigatiebalk links. Standaard toont Glide jouw data in een lijst met tien elementen per pagina. Dat pas je snel aan door een van volgende stijlen te kiezen:

- Compact toont meer elementen per pagina

- Tiles geeft meer ruimte aan de afbeeldingen

- Cards lijkt op Tiles, maar toont extra informatie per element

- Details toont alle gegevens van één element

Het spreekt voor zich waarvoor je Calendar, Map en Checklist kunt gebruiken, maar voor onze toepassing hebben we die niet nodig. Verder kun je bij elke stijl de verschillende kolommen van de spreadsheet nog op de juiste plaats in de app zetten, bijvoorbeeld als titel, ondertitel of detailinformatie.

Standaard toont de app de gegevens in dezelfde volgorde als in de spreadsheet. Dat pas je eventueel aan in de Sort-optie onder het tabblad Features. Ook de Group by-optie is nuttig om meer structuur aan te brengen in langere spreadsheets. Tot slot kun je gebruikers ook in staat stellen om resultaten te filteren op bepaalde kolommen (Filter by) of de sorteervolgorde zelf aan te passen (Sort by). Experimenteer gerust met die opties totdat de lay-out helemaal naar wens is.

Data toevoegen en bewerken

De Cards- en Tiles-stijlen zijn pas echt aantrekkelijk met afbeeldingen. Daarvoor voeg je via de Data-knop in de navigatiebalk van Glide of via Google Sheets een extra kolom toe. Vervolgens stel je die kolom in voor de afbeeldingen onder Layout / Layout / Data.

Het zal je alvast opgevallen zijn dat de app nog geen mogelijkheid biedt om extra data in te voeren. Vink daarom de optie Allow users to add items aan onder het Properties-tabblad. Er verschijnt dan een +-icoontje rechtsboven in de app. Je dient wel nog even de verschillende velden in te stellen die de gebruiker mag invoeren.

In ons voorbeeld maakte Glide automatisch vier velden aan met vrije tekstinvoer: Merk, Product, Categorie en Allergische reactie. Voor die twee laatste hebben we liever dat de gebruiker enkel de keuze heeft uit een aantal vooringestelde waarden. We verwijderen die velden dus door op het kruisje ernaast te klikken en voegen een nieuw veld toe met de blauwe plusknop. Daarna klikken we in de Picker-categorie op Choice en kiezen we zowel bij de optie Source / Values als bij Data / Column de gewenste kolom (bijvoorbeeld Categorie).

©PXimport

Let wel op dat alle mogelijke waarden reeds aanwezig moeten zijn in jouw spreadsheet. Optioneel geef je nog aan dat het veld verplicht is en of je op voorhand een standaardwaarde wilt invullen. Voeg tot slot nog een Image Picker-element toe aan de pagina om later afbeeldingen te kunnen uploaden in de app.

Onze app heeft nu wel een knop om extra data toe te voegen, maar ingevoerde data kun je niet meer bewerken. Dat los je op door te klikken op een element in de lijst van je app en het Edit-tabblad te openen. Vink de opties Allow users to edit en Allow users to delete aan. Er verschijnt dan een potloodicoontje op de detailpagina in je app. Vervolgens stel je dezelfde velden in als bij het venster om data toe te voegen (let op: Choice vind je nu onder de categorie Edit components). In het Layout-tabblad kun je de lay-out van de detailpagina overigens naar wens aanpassen.

Meerdere tabbladen

Onze app is nog erg eenvoudig van opzet, maar je hoeft je niet te beperken tot slechts één venster. Klik op de Tabs-knop in de navigatiebalk en vervolgens op de blauwe plusknop om extra tabbladen toe te voegen aan je app.

Je navigeert tussen de verschillende tabbladen met behulp van de icoontjes en de tekst onder in je app. Kies voor beide tabs eerst een duidelijke naam en een passend icoontje. Jammer genoeg heb je bij een gratis app slechts keuze uit vijftien categorieën met icoontjes.

Vergeet niet dat elke tab een eigen blad binnen je spreadsheet nodig heeft, dus maak dat ook even aan. Daarna koppel je het nieuwe blad aan de nieuwe tab in je app. Vervolgens keer je terug naar het Layout-onderdeel om de nieuwe tab vorm te geven, net zoals je dat voor de eerste tab gedaan hebt.

Linksonder in de preview van de app zie je twee icoontjes staan: een afspeelknop (Play Mode) en een pijltje (Select Mode). In Play Mode kun je alle functionaliteit van je app testen, zoals navigeren tussen de verschillende tabs, gegevens opzoeken, data invoeren, data bewerken enzovoort. Select Mode gebruik je om snel individuele elementen van je app te selecteren en aan te passen.

Meer componenten

De bouwstenen van een Glide-app zijn de zogenaamde componenten die je in de verschillende tabs van je app plaatst. Je hebt al kennisgemaakt met enkele componenten, maar er zijn er nog véél meer.

Houd de muiscursor even boven een component voor een korte beschrijving ervan. Het gaat te ver om ze hier allemaal op te sommen, maar we willen er toch enkele aanstippen:

- invoervelden voor tekst, e-mail, telefoonnummer of locatie

- kiezers voor bestanden, afbeeldingen, scores of datum en tijd

- media zoals audio, video of een kaart (Google Maps)

- knoppen

©PXimport

Onder het tabblad Features van een component kun je ervoor kiezen om bepaalde voorwaarden op te leggen. De component is dan enkel zichtbaar in je app wanneer aan die voorwaarden wordt voldaan.

Aan sommige componenten (zoals een knop) moet ook nog een actie worden gekoppeld, bijvoorbeeld een rij toevoegen, teruggaan naar het vorige scherm of een notificatie tonen. Op het eerste gezicht lijkt het aantal beschikbare acties misschien beperkt, maar je zult merken dat dat zeker niet het geval is!

Settings nalopen

Onze app is nu bijna klaar, maar we moeten nog enkele algemene instellingen aanpassen. Die vind je allemaal terug onder de Settings-knop in de navigatiebalk.

Onder Appearance kun je een thema, een lettertype en een accentkleur kiezen. Onder App Info stel je de naam en een korte beschrijving in voor jouw app. Je kunt ook een icoontje kiezen uit een van de beschikbare emoji’s of een eigen afbeelding uploaden. Onder Data Sync kies je ten slotte hoe vaak de app de data moet updaten vanuit de spreadsheet.

In gratis apps verschijnen handmatige wijzigingen aan de spreadsheet hooguit enkele minuten later in de app; omgekeerd duurt het slechts enkele seconden. Automatische wijzigingen, bijvoorbeeld door functies zoals NOW of GOOGLEFINANCE, worden niet getoond in een gratis app. Daarvoor moet namelijk de optie Refresh while editing or using the app worden ingeschakeld, en die is enkel beschikbaar in Pro apps.

©PXimport

Tot nu toe hebben we één belangrijk aspect van onze app over het hoofd gezien: beveiliging. Het is niet bij elke app de bedoeling dat iedereen die zomaar kan gebruiken. Zo is onze app eigenlijk uitsluitend bedoeld voor onszelf en enkele vrienden en familieleden.

Gelukkig bevat Glide verschillende mogelijkheden om de toegang tot jouw app te beperken: je vindt ze onder Privacy. Elke app is ofwel publiek, ofwel privé. Bij publieke apps kun je eisen dat de gebruikers inloggen met een e-mailadres of een Google-account. Dat vereist wel een upgrade naar een Basic app.

Bij een privé-app kun je de toegang beperken tot enkel jouw e-mailadres of Google-account, of stel je een globaal wachtwoord in voor de app. Beide opties zijn gratis, maar het nadeel is dat slechts één gebruiker tegelijk de app kan gebruiken. Wil je meerdere gebruikers toegang geven tot een privé-app, dan dien je over te stappen naar een Private app.

De precieze lay-out van het inlogscherm pas je eventueel nog aan onder Sign-In Screen, al zijn de meeste opties niet beschikbaar voor gratis apps.

Koppelen aan Zapier

We hebben eerder al vermeld dat je erg uitgebreide acties kunt koppelen aan componenten in je Glide-app. Daarvoor dien je Glide wel eerst aan een Zapier-account te koppelen. Over Zapier lees je hier meer. We gaan er van uit dat je weet hoe Zapier werkt: we bekijken hier enkel de integratie met Glide.

Onder Settings / Integrations klik je op de knop om de Zapier API Key te kopiëren. Log in op je Zapier-account en maak een nieuwe zap. Als trigger kies je Glide en als trigger event New Zapier Action (dat is de enige keuze). Klik op Continue, vervolgens op Sign in to Glide en plak de API Key in het tekstveld. Je hebt Zapier nu gekoppeld aan jouw Glide-app. Voor elke nieuwe app zet je een aparte koppeling op.

©PXimport

Vervolgens configureer je de zap naar wens, met als enige verschil dat je ’m niet rechtstreeks kunt testen vanuit Zapier. De zap heeft namelijk input nodig van Glide om correct te functioneren, maar we hebben de zap nog niet toegevoegd aan onze Glide-app.

Je koppelt de zap aan een component in Glide door de Zapier-actie te selecteren en daarna de gewenste zap te kiezen. Vergeet niet om alle variabelen uit de zap te koppelen aan het juiste informatieveld in je Glide-app. Tot slot trigger je de zap vanuit je Glide-app (bijvoorbeeld door op een knop te klikken) en kijk je in de Task History van Zapier of de taak correct is uitgevoerd. Vergeet ook niet dat gratis apps maar honderd Zapier-acties per maand ondersteunen.

Tot slot

Glide is een prima tool om eenvoudige mobiele apps te bouwen. In slechts een paar uurtjes maak je al een functionele app. De mogelijkheden zijn uiteraard wat beperkt, maar toch voldoende voor heel wat apps.

In de templates vind je erg uiteenlopende voorbeelden van wat je allemaal kunt maken met Glide. Kort gezegd kun je met Glide een app bouwen voor elk probleem dat je via een spreadsheet zou kunnen oplossen. Dankzij de integratie met Zapier werkt jouw app ook prima samen met verschillende clouddiensten.

Het enige nadeel is dat voor sommige toepassingen de gratis Glide-apps niet zullen volstaan. Je zult dan over moeten stappen naar een betaald abonnement en dat kost minstens 7 à 8 euro per maand.

Inloggen met enkel een wachtwoord blijft riskant. Steeds vaker stappen diensten daarom over op tweestapsverificatie of op volledig wachtwoordloos inloggen. In combinatie met een fysieke beveiligingssleutel leveren beide een nog robuustere bescherming op. Hoe werkt dit precies en wat zijn enkele concrete mogelijkheden?

We hoeven je niet meer uit te leggen dat inloggen met alleen een wachtwoord niet veilig is, zeker niet als je hetzelfde eenvoudige wachtwoord bij meerdere diensten gebruikt. Een wachtwoordbeheerder als Bitwarden helpt je wel complexere en verschillende wachtwoorden te gebruiken, maar de zwakheden blijven: wachtwoorden kunnen via phishing worden onderschept, bij een datalek buitgemaakt of met brute-force achterhaald. Daarom winnen alternatieve loginmethodes aan populariteit. Denk aan tweestapsverificatie, waarbij je naast je wachtwoord nog een extra factor gebruikt, zoals een code of biometrie, en aan wachtwoordloos inloggen, een methode op basis van een cryptografisch sleutelpaar. Beide methoden verhogen de beveiliging, maar met een fysieke beveiligingssleutel kun je het nog veiliger maken.

Fysieke sleutel

Zo’n fysieke sleutel is een stukje hardware van doorgaans zo’n 4 cm lang en 2 cm breed, enkele mm dik en met een gewicht van circa 4 gram. Er bestaan ook wel kleinere sleutels in de vorm van een usb-c-dongel, die nauwelijks uitsteken uit de poort van een computer. Verderop bekijken we enkele concrete, uiteenlopende toepassingen, maar hoe werkt zo’n sleutel eigenlijk?

Wanneer je een sleutel voor het eerst koppelt aan een dienst of account, wordt er een cryptografisch sleutelpaar aangemaakt. De private sleutel blijft altijd veilig in een aparte chip van de beveiligingssleutel, terwijl de publieke sleutel naar de server van de betreffende dienst wordt doorgestuurd. Wanneer je vervolgens inlogt op de site, vraagt de server via je browser de sleutel om een cryptografische handtekening te zetten.

Veiligheid

De sleutel checkt daarbij welke domeinnaam in de browser actief is, bijvoorbeeld account.google.com, en zet de handtekening alleen als dit overeenkomt met het domein waarvoor je de sleutel eerder hebt geregistreerd. Daardoor is het systeem nagenoeg phishing-bestendig, in tegenstelling tot bijvoorbeeld sms- of OTP-codes. Zo’n code kun je immers ook op een valse site intypen, waarna een aanvaller deze meteen kan doorsturen naar de echte site. Bij wachtwoorden, sms en OTP bestaan bovendien gedeelde geheimen, zoals codes of hashes, die bij een datalek gestolen kunnen worden, terwijl er bij een fysieke sleutel zelfs bij een serverdatalek niets bruikbaars te halen valt. Een smartphone kan bovendien malware bevatten of gestolen worden, waardoor een aanvaller toegang kan forceren; een fysieke sleutel daarentegen bewaart de geheime sleutel veilig in een niet-uitleesbare chip.

Nadelen

Zo’n fysieke sleutel geldt dus als een van de veiligste methoden, al zijn er ook enkele praktische nadelen. Zo moet je de sleutel bij je hebben tijdens het inloggen en bij verlies of diefstal riskeer je buitengesloten te raken als je geen back-up hebt, bijvoorbeeld in de vorm van back-upcodes of een tweede, veilig bewaarde sleutel. Bovendien ondersteunen nog niet alle sites of diensten zo’n sleutel. Op onder meer www.kwikr.nl/f2sup en www.kwikr.nl/yubisup vind je wel lijsten met diensten die via een of ander protocol inloggen met een fysieke sleutel ondersteunen. Tot slot kost een sleutel ook wel iets: tussen de 30 en 80 euro, afhankelijk van de ondersteunde functies en standaarden.

Inloggen via 2FA

We weten nu hoe een sleutel eruitziet, hoe die werkt en waarom die zo veilig is. Dat volstaat om er zelf mee aan de slag te gaan, in verschillende scenario’s en met diverse protocollen. In dit artikel gebruiken we een YubiKey 5(C) NFC die ongeveer 65 euro kost, maar je kunt ook andere sleutels inzetten zolang ze de vereiste protocollen ondersteunen. Sleutels die enkel FIDO U2F en FIDO2 ondersteunen, zijn al verkrijgbaar vanaf 15 euro.

Laten we als voorbeeld starten met de sleutel als tweede factor bij een Facebook-account. Hiervoor volstaat een sleutel met FIDO U2F, al accepteren niet alle diensten U2F. Zo vereisen Apple en Microsoft in dit geval een FIDO2-sleutel.

Meld je aan bij je Facebook-account via https://accountscenter.facebook.com. Ga in Accountinstellingen naar Wachtwoord en beveiliging. Open Tweestapsverificatie en selecteer je Facebook-account. Na het invullen van een verificatiecode via mail kies je de gewenste methode. Klik op Beveiligingssleutels en bevestig met Doorgaan. Na de controle van de beveiligingscode klik je op Beveiligingssleutel registreren. Selecteer Beveiligingssleutel, druk op Volgende en OK. Plaats de sleutel, raak deze even aan en klik opnieuw op OK. Bevestig ten slotte met je wachtwoord zodat de sleutel als tweede factor wordt toegevoegd.

2FA in Bitwarden

Zolang je nog met wachtwoorden werkt, is een wachtwoordbeheerder sterk aan te raden. Een degelijke en gratis te gebruiken tool is Bitwarden. We gaan ervan uit dat je deze hebt gedownload en geïnstalleerd (via www.kwikr.nl/bwpers; beschikbaar voor Windows, macOS en Linux) en dat je een Bitwarden-account hebt aangemaakt. Handig is ook de Bitwarden-browserextensie, die automatisch invullen en opslaan van wachtwoorden in je browser veel eenvoudiger maakt, maar daar gaan we hier niet verder op in. We bekijken hier namelijk vooral het koppelen van je fysieke sleutel aan je Bitwarden-account.

Meld je aan op https://vault.bitwarden.com. Open Instellingen en kies Beveiliging. Ga naar het tabblad Tweestapsaanmelding en klik op Beheren bij FIDO2 WebAuthn. Vul je Bitwarden-hoofdwachtwoord in en voer bij Naam een korte beschrijving van de sleutel in. Plaats je sleutel (via usb of NFC) en klik op Sleutel lezen. Als de sleutel om een pincode vraagt, vul je die in en raak je de sleutel kort aan. Bevestig met OK en klik op Opslaan zodat de sleutel wordt toegevoegd. Op dezelfde manier kun je ook een andere sleutel als reserve koppelen (zie ook verderop ‘10 Voorzorgsmaatregelen’). Bij het inloggen, ook via de Bitwarden-app, moet je nu naast je wachtwoord ook je sleutel gebruiken.

Inloggen met passkey

Steeds meer diensten ondersteunen wachtwoordloze aanmeldingen via toegangssleutels, oftewel passkeys. Wil je hiervoor je fysieke sleutel gebruiken, dan moet deze FIDO2/WebAuthn ondersteunen, waarbij de private sleutel van het cryptografische sleutelpaar op de sleutel zelf wordt bewaard. Om in te loggen hoef je de sleutel enkel te plaatsen of via NFC op je smartphone te gebruiken, als dit wordt ondersteund, en daarna te bevestigen met pincode en aanraaksensor. Kortom, je sleutel wordt je loginmiddel. We tonen dit met een Google-account.

Log in via https://myaccount.google.com. Ga naar Beveiliging en klik bij Inloggen bij Google op Tweestapsverificatie. Klik indien nodig op Tweestapsverificatie aanzetten. Voeg desgewenst een telefoonnummer toe en klik bij Toegangssleutels en beveiligingssleutels op Beveiligingssleutel toevoegen. Klik vervolgens op + Toegangssleutel maken en kies Ander apparaat gebruiken. Selecteer in het pop-upvenster Beveiligingssleutel. Druk op Volgende en daarna tweemaal op OK. Plaats nu de sleutel en voer de pincode in, of maak een nieuwe aan als de sleutel nieuw of gereset is. Bevestig met OK en raak de sleutel kort aan. De sleutel staat nu in de lijst met toegangssleutels in je Google-account.

Wanneer je je daarna bij Google afmeldt en opnieuw aanmeldt, zul je merken dat je je wachtwoord – op ondersteunde browsers en platformen – niet meer hoeft in te geven en met de sleutel kunt aanmelden. Google acht deze methode namelijk veilig genoeg. Wil je dit toch niet, open dan opnieuw Beveiliging, klik bij Inloggen bij Google op Wachtwoord overslaan als dat mogelijk is en schakel deze optie uit. Je sleutel fungeert dan enkel nog als tweede factor, waarvoor in principe FIDO U2F volstaat.

Passkey bij Microsoft

Bij veel diensten werkt het koppelen vergelijkbaar als bij Google. We tonen je wel kort hoe je een beveiligingssleutel inzet in een wachtwoordloze oplossing bij Microsoft, die hiervoor een wat eigenzinnige werkwijze en terminologie hanteert.

Meld je aan via https://account.microsoft.comen open Beveiliging. Klik op Beheren hoe ik me aanmeld en kies Een methode voor aanmelden of verifiëren kiezen. Selecteer Gezicht, vingerafdruk, pincode of beveiligingssleutel en kies Beveiligingssleutel. Druk op Volgende en daarna tweemaal op OK, plaats de sleutel, voer desgevraagd de pincode in en raak de sleutel aan. Klik opnieuw op OK, geef de sleutel een naam en bevestig met Volgende en OK. De sleutel verschijnt nu in de lijst bij Een wachtwoordcode gebruiken (waar je hem ook kunt hernoemen of verwijderen). Je kunt de sleutel vanaf nu als tweede inlogfactor inzetten, ook op andere apparaten.

Wil je de sleutel volledig wachtwoordloos gebruiken, dan verplicht Microsoft je eerst de Microsoft Authenticator-app te installeren en hier via de plusknop je Microsoft-account toe te voegen. Klik daarna op je accountpagina in de rubriek Beveiliging op Inschakelen bij Account zonder wachtwoord en druk op Volgende. In de Authenticator-app verschijnt nu een melding die je bevestigt met Goedkeuren, waarna op de website wordt gemeld dat je wachtwoord is verwijderd. Voortaan kun je ook zonder wachtwoord inloggen, met je beveiligingssleutel.

Lokaal Windows-account

Het leek veelbelovend: open je in Windows de Instellingen en ga je naar Accounts / Aanmeldingsopties, dan zie je wellicht Beveiligingssleutel staan. Voor lokale of persoonlijke Microsoft-accounts werkt dit helaas niet. Dit blijkt enkel mogelijk bij zakelijke Active Directory- of Entra ID-accounts.

Heb je een compatibele Yubico-sleutel, zoals de YubiKey 5(C) NFC, dan kun je deze wel als tweede inlogfactor gebruiken voor een lokaal Windows-account. Hiervoor heb je de gratis tool Yubico Login for Windows nodig (www.kwikr.nl/yubilogin). Zorg wel dat je de gebruikersnaam en het wachtwoord van het lokale account kent. Installeer de tool en herstart Windows. Meld je daarna aan met je lokale account via de optie Yubico Login en start de app Login Configuration als administrator. Gemakshalve kun je Express configuration kiezen. Plaats de sleutel en volg de instructies (zie ook www.kwikr.nl/yubiwin). Bewaar de herstelcode zorgvuldig. Voor de gekozen gebruiker is voortaan naast gebruikersnaam en wachtwoord ook de beveiligingssleutel vereist.

Je kunt een YubiKey ook als tweede factor inzetten voor je Windows-login.

Inloggen met TOTP

Als je beveiligingssleutel ook OATH-TOTP ondersteunt (Initiative for Open AuTHentication - Time-based One-Time Password), kun je die gebruiken om een eenmalige code te genereren, net als met authenticator-apps van Google, Microsoft, Proton of Authy. Veel apps en diensten ondersteunen deze 2FA-methode.

We nemen Dropbox als voorbeeld. Meld je aan op www.dropbox.com, klik op je profielicoon rechtsboven, kies Instellingen en open het tabblad Beveiliging. Schakel Tweestapsverificatie in, selecteer Authenticatie-app en druk op Verzenden. Je ziet nu een QR-code en de bijbehorende geheime sleutel.

Download en installeer vervolgens de gratis app Yubico Authenticator (www.kwikr.nl/yubiauth). Start de app, plaats je beveiligingssleutel en open Accounts. Klik op Add account en kies Scan QR code als je een camera hebt, of voer de geheime code handmatig in bij Secret Key. Vul bij Issuer bijvoorbeeld Dropbox in en bij Account name het e-mailadres van je Dropbox-account. Bevestig met Save. In de app verschijnt een cijfercode die je op de Dropbox-site invult bij Bevestigingscode. Noteer de herstelcodes, bewaar ze goed en rond af met Voltooien.

Bij het aanmelden op Dropbox tik je eerst je wachtwoord in en daarna de actuele eenmalige code die je in Yubico Authenticator bij je Dropbox-account ziet.

Challenge/Response

Tot slot tonen we je nog de challenge-response-methode. Hierbij genereert een dienst of app een willekeurige wiskundige vraag (challenge) in de vorm van een bitreeks. Deze gaat naar je beveiligingssleutel, die de overeenkomstige cryptografische response berekent en terugstuurt. Als de codes overeenkomen, krijg je toegang. We lichten dit kort toe voor de gratis wachtwoordbeheerder KeePassXC (www.keepassxc.org; Windows, macOS, Linux) om een lokaal bewaarde wachtwoordkluis te openen.

Verschillende sleutels ondersteunen deze methode, waaronder de meeste YubiKeys. Download en installeer voor zo’n sleutel eerst de gratis YubiKey Manager (zie kader ‘Sleutelbeheer’). Start de app, ga naar Applications/OTP en klik op Configure bij een vrij slot. Kies Challenge-response, klik op Generate voor de geheime sleutel, zet eventueel een vinkje bij Require touch voor extra veiligheid en sluit af met Finish.

Open vervolgens KeePassXC en laad je database. Ga naar Database / Database beveiliging, kies Aanvullende bescherming toevoegen / Challenge-Response toevoegen, selecteer het juiste slot van je geplaatste sleutel en bevestig met OK. Voortaan is je wachtwoordkluis enkel toegankelijk met je wachtwoord en je beveiligingssleutel.

Sleutelbeheer

Beschik je over een beveiligingssleutel, dan zul je vroeg of laat de beheertool van de producent nodig hebben. Als voorbeeld nemen we de YubiKey Manager (www.kwikr.nl/yuman), die je het best als administrator opstart. Hiermee kun je functies of interfaces uitschakelen (OTP, FIDO U2F, FIDO2, OpenPGP, PIV en OATH), een pincode instellen of resetten voor FIDO2 of PIV, statische wachtwoorden of OTP-slots programmeren en certificaten beheren in PIV-modus (smartcardfunctie).

In de beheertool kun je ook specifieke protocollen uitschakelen, mocht je dat willen (hier: YubiKey Manager).

Voorzorgsmaatregelen

In het artikel hebben we al, ook tussen de regels door, enkele tips gegeven om (veiligheids)problemen te vermijden. We sommen ze kort nog even op.

Zo registreer je best altijd twee fysieke sleutels bij elke dienst, zodat je bij verlies of diefstal via de back-upsleutel toegang behoudt. Bewaar deze op een veilige plaats en test af en toe of de sleutel nog werkt. Activeer daarnaast bij elke dienst een alternatieve 2FA- of noodmethode, zoals TOTP-toegang via een authenticator-app, en druk back-upcodes af die je veilig bewaart. Zo kun je ook zonder sleutel nog aanmelden, al is dit wat minder robuust. Tot slot, ook al beschermt een beveiligingssleutel je technisch goed tegen phishing, blijf alert. Krijg je bijvoorbeeld een onverwachte vraag om de PIN-code van je sleutel in te voeren, wees dan op je hoede.

Tefal lanceert een compact model tosti-ijzer dat met allerlei extra platensets te gebruiken is voor allerlei gerechten: van panini's en wafels in allerlei vormen en maten tot aan donuts en madeleines. Is de Snack Collection echt zo veelzijdig? ID.nl ging ermee aan de slag.

Tafelgrills en tosti-apparaten zijn in bijna elk huishouden te vinden. Vaak gaat het om apparaten met een geribbelde grillplaat boven en onder, waar je je tosti tussen legt om die een paar minuten erna bruin en krokant uit te halen, met een lekker warme vulling. Het zijn eenvoudige apparaten die goed zijn in waarvoor ze ontwikkeld zijn. Meer dan je tosti erin maken kan vaak niet. Tefal komt nu met de compacte Snack Collection, een apparaat dat je koopt met twee bijgeleverde typen grillplaten en nog eens kunt uitbreiden door losse sets erbij te kopen.

©Saskia van Weert

Testexemplaar en meegeleverde platen

Ter review ontving de redactie een blauw testmodel, voorzien van twee grill/panini-platen (één boven, één onder in het apparaat) en twee platen om Brusselse wafels mee te maken. De Snack Collection is met zijn 28,5 centimeter breedte, 20,6 centimeter lengte en 34,5 centimeter hoogte een betrekkelijk klein apparaat dat makkelijk op te bergen is. Het snoer is aan de onderkant op te bergen, er zit een aan-uitknop aan de voorzijde, net als een vergrendeling om het ijzer op slot te zetten. Ook zit er een lampje aan de voorzijde dat groen oplicht als het apparaat is voorverwarmd. Hij heeft een vermogen van 700 watt en een maximale temperatuur van 230 graden. De temperatuur is niet handmatig in te stellen.

©Saskia van Weert

Inhoud van de doos en wisselen van platen

In de machine zit al een set grillplaten. Verder vind je in de doos twee verpakkingen die nog het meest doen denken aan videobandhoezen van vroeger. Ze zijn van harde kunststof en gaan wat lastig open. De ene doos is uiteraard leeg, want daar zaten de panini-platen in, maar we vinden er wel een receptenboekje in. In de andere doos zit de uitbreiding; in ons testexemplaar zijn dat de wafelplaten. De platen zijn los te halen uit de machine via een knopje boven en onder, en de platen kunnen er op maar één manier in vastklikken. Je kunt ze dus niet verkeerd bevestigen. Ze mogen in de vaatwasser; de machine zelf uiteraard niet.

©Saskia van Weert

Gebruik en bediening

Zoals wel vaker bij dit type apparaten is de werking enorm simpel. Je bevestigt de gewenste platen in de machine, doet de stekker in het stopcontact en zet hem aan. Dan wacht je tot het groene lampje aangaat, open je de machine, doe je je gerecht erin, sluit je alles weer netjes en wacht je tot je eten klaar is. Eet smakelijk!

©Saskia van Weert

Test: tosti's

De bijgeleverde grill/panini-plaat is net wat te klein voor een reguliere tosti van boterhammen uit de supermarkt; het korstje steekt net wat boven de plaat uit. Maar dat bleek voor het resultaat niet uit te maken: alle geteste tosti’s kwamen prima uit de Tefal. Opwarmen duurde wel wat lang, ongeveer 4 minuten.

Lees ook: Gezonde tosti’s om de hele middag op door te gaan

Test: panini

De test met een panini had wat voeten in de aarde. De supermarkten in onze woonplaats verkochten geen panini-broodjes, maar een XL-shop in een andere plaats wel. Panini-broodjes zijn hoger dan normale afbakbroodjes en standaard voorzien van grillstrepen. Het deksel van de Snack Collection moest wel wat worden aangedrukt om de machine te kunnen sluiten met de vergrendeling, maar ook dat verliep verder prima.

Schoonmaken en opbergen 

De platen komen weer brandschoon uit de vaatwasser en klikken makkelijk vast in het apparaat. Door de betrekkelijk kleine afmetingen van dit keukenapparaat is het makkelijk op te bergen.

©Tefal

Uitbreidingssets (assortiment)

Dan de uitbreidingssets. Deze hebben we niet kunnen testen, maar zijn uiteraard te bekijken via de site van Tefal. Er is een aantal platen voor tosti’s in bijzondere vormen, zoals een schelpvorm of juist meteen als driehoek. Verder zijn er onder meer vormen voor bagels te verkrijgen. Tefal mikt duidelijk op een internationaal publiek, want er is ook een vorm voor madeleines (Franse zoete cakejes) verkrijgbaar.

Conclusie

De Tefal Snack Collection is een compact tosti-apparaat met verwisselbare platen, bedoeld voor wie met één toestel meerdere snacks wil maken. In de test leverde het apparaat nette resultaten op: tosti's kwamen goed uit de grill en panini's lukten eveneens prima na het sluiten met de vergrendeling. De platen klikken stevig vast, zijn uitneembaar en kunnen in de vaatwasser. Dankzij het kleine formaat en het opbergsysteem voor het snoer is het toestel eenvoudig weg te zetten. Het apparaat heeft een vermogen van 700 watt, een maximale temperatuur van 230 graden en een indicatielampje dat aangeeft wanneer voorverwarmen is voltooid.

Aandachtspunten: het grillvlak is aan de krappe kant voor standaardboterhammen, de opwarmtijd ligt rond de 4 minuten en de temperatuur is niet handmatig regelbaar. De uitbreidingsmogelijkheden zijn groot (onder meer wafels, donuts, madeleines en bagels), maar deze extra platen zijn in deze test niet inhoudelijk beoordeeld.

Per saldo is de Snack Collection een praktisch en ruimtebesparend apparaat voor de liefhebbers van tosti's die ook graag eens experimenteren met andere bereidingen.