Zoals je thuis je slimme apparaten kunt stroomlijnen door te automatiseren, zo kun je met Zapier volgens vergelijkbare principes talloze webdiensten aan elkaar knopen. In deze Zapier tutorial leggen we uit wat zoal de opties zijn.

Je bent vast bekend met IFTTT ofwel If This Then That, en wellicht gebruik je het zelf om handelingen te automatiseren. Het is een handige manier om diensten met elkaar te laten praten, wat niet op een andere manier kan of alleen op een heel complexe manier. Maar IFTTT is vooral gericht op persoonlijk gebruik met een nadruk op Internet of Things en thuisautomatisering.

Dat zie je ook aan de integraties met onder andere Amazon Alexa, Google Home, Philips Hue en Sonos, en de combinatie met de app op je smartphone. Een typisch gebruiksvoorbeeld is het aanzetten van je Hue-verlichting als je bijna thuis bent.

Lees ook:Thuiswerken met IFTTT: 15 slimme recepten

Zapier is meer gericht op zakelijk gebruik en ondersteunt dan ook vooral veel zakelijk georiënteerde apps, zoals Airtable, Google Sheets, Gmail, Slack, Twitter, Trello en Todoist – om er een paar te noemen. De dienst ondersteunt al meer dan 2.000 apps. De term app dekt niet geheel de lading: het zijn veelal webdiensten met bijbehorend account en soms een abonnement. Zapier kan bruggen tussen deze webdiensten slaan, bijvoorbeeld via api’s.

De mogelijkheden groeien snel. Zo is er integratie met bunq waardoor je je bankzaken kunt automatiseren. Zo kun je eenvoudig een herinnering ontvangen als je saldo laag is, transacties in een spreadsheet zoals Google Sheets laten zetten, donaties op je website laten zien of je Hue-lampen op groen zetten bij ontvangst van je salaris. Want inmiddels werkt Zapier ook samen met Hue.

Welk abonnement?

Naast een beperkt gratis account biedt Zapier de abonnementen Starter (19,99 dollar per maand) en Professional (49 dollar per maand). Verder zijn er Team en Company voor grotere teams, maar die laten we verder buiten beschouwing. Wat onder meer verschilt is het aantal zaps dat je kunt maken, het aantal taken dat per maand uitgevoerd wordt en ook de updatetijd.

Bij gratis en Starter duurt het tot 15 minuten voordat acties uitgevoerd worden, bij Professional slechts 2 minuten. Functioneel zijn er ook beperkingen. Zo kan een zap alleen bij de betaalde abonnementen meerdere acties bevatten. Verder mag je bij Starter maar tot drie exclusieve Premium-apps in je workflow gebruiken, bij Professional is dat onbeperkt.

©PXimport

Voorts zijn de features Filters, Formatters en Webhooks voorbehouden aan betaalde abonnementen. Met Filters bepaal je dat zaps alleen worden gestart als aan bepaalde criteria is voldaan. Formatters geeft de mogelijkheid teksten, getallen en datums op allerlei manieren te manipuleren. En met Webooks kun je je eigen of andere toepassingen integreren.

Ten slotte kun je alleen bij Professional de features Paths en Auto Replay gebruiken. Met Paths kun je paden in je workflow aanbrengen die afhankelijk van bepaalde condities weer andere acties uitvoeren. En Auto Replay kan mislukte taken, bijvoorbeeld door een haperende dienst, opnieuw uitvoeren. Na registratie kun je gedurende veertien dagen het Professional-abonnement uitproberen.

Interface verkennen

Als je bent ingelogd bij Zapier kun je via het menu aan de linkerkant alle onderdelen snel bereiken. Zo zie je onder Zaps uiteraard alle workflows ofwel zaps die je hebt gemaakt. Met een schuifje kun je ze snel aan- of uitzetten, en uiteraard bewerken of verwijderen. Heb je veel zaps, dan kun je ze eventueel organiseren in mappen.

Onder My Apps zie je welke verbindingen je met webdiensten hebt gemaakt. Je kunt testen of verbindingen nog geldig zijn en eventueel opnieuw verbinden of juist de verbinding verbreken. Afhankelijk van de gebruikte webdienst zal de verbinding na een bepaalde tijd verlopen en moet je zelf via dit onderdeel de verbinding vernieuwen.

Ook praktisch is het overzicht met alle uitgevoerde taken onder Task History. Hier kun je per zap zien welke taken zijn uitgevoerd, waarbij de precieze details in een logbestand zijn opgenomen. Het maximaal aantal taken per maand is begrensd, afhankelijk van je account. Het overzicht biedt volop filtermogelijkheden, bijvoorbeeld om alleen taken binnen een bepaald datumbereik te zien. Het onderdeel is ook nuttig om te zien welke taken onverhoopt zijn mislukt.

©PXimport

Eerste zap aanmaken

We beginnen met het maken van een gratis account. Je kunt inloggen via Google of Facebook maar ook met een e-mailadres. Zoals aangegeven profiteer je twee weken van de premiumfuncties. We beginnen met een eenvoudige workflow ofwel zap als voorbeeld. Om die te maken, klik je nadat je bent ingelogd op het grote plusteken in het menu.

Vul eerst bovenaan een herkenbare titel in. Vervolgens vul je het blokje voor de trigger in, door de app op te zoeken waarop de trigger gebaseerd moet worden. We nemen WordPress als voorbeeld. Als trigger kiezen we het verschijnen van een nieuwsbericht, via de optie New Post gevolgd door Continue. Hierna moet je inloggen bij de bewuste WordPress-site.

Daarna kun je bij Post Status de gewenste status kiezen, met Gepubliceerd als meest logische optie. Bij Post Type kiezen we berichten, gangbaar voor bijvoorbeeld nieuwsberichten of blogitems. Andere combinaties zijn natuurlijk ook mogelijk. Je kunt met Test trigger meteen zien of het werkt: je ziet hiermee details van een recent nieuwsbericht en kunt eventueel een ander bericht kiezen om de uitwerking daarvan te zien.

©PXimport

Nu de trigger klaar is, kun je de gewenste acties kiezen. Als voorbeeld zullen we een agenda-item in Google Agenda maken voor elk nieuw verschenen nieuwsbericht op de site, zodat je op termijn een mooi overzicht krijgt van je publicaties. We maken hiervoor in ons Google-account eerst een nieuwe agenda genaamd websitepublicaties.

In Zapier selecteren we Google Calendar en de optie Quick Add Event. Ook hier geef je Zapier eerst weer toegang tot je Google-account, waarmee je Zapier het recht geeft om onder meer je agenda’s weer te geven, te bewerken en te verwijderen. We kunnen nu een van onze agenda’s kiezen waaronder de zojuist gemaakte agenda. Onder Describe Event kunnen we handmatig een omschrijving invullen en daarin ook, via een lijst, automatisch de titel (Post Title) van het nieuwsbericht in laten voegen.

Vervolgens kun je de zap testen en definitief aanzetten. In het vervolg zal voor elk nieuwsbericht op de WordPress-site automatisch een agenda-item worden aangemaakt. Dit is één handeling en wordt door Zapier dan ook als één taak geteld. Via de interface kun je zien hoeveel taken er al zijn uitgevoerd.

Nog een voorbeeld: Discord en Trello

Zapier wordt vaak in combinatie met productiviteitstoepassingen gebruikt, als takenlijstbeheerders of projectmanagementtools. Zapier kan bijvoorbeeld automatisch kaarten in Trello maken op basis van een bepaalde trigger. Je zou bijvoorbeeld een kaart kunnen aanmaken voor berichten in Gmail die je met een ster hebt gemarkeerd omdat ze belangrijk zijn. Dat is helaas met een persoonlijk Gmail-account niet mogelijk, door beperkingen die Google heeft opgelegd.

Een ander aardig voorbeeld is het toevoegen van een kaart voor berichten in een bepaald kanaal in Discord. Dat is een bekende toepassing voor chat in teamverband met de mogelijkheid voor spraak en video. Je kunt met Discord eenvoudig en gratis een server starten met daarin één of meerdere chatkanalen waarin je contact houdt met vrienden of collega’s, een beetje in lijn met Slack. Als voorbeeld maken we een workflow met Discord als trigger en met een actie in Trello.

Auotmatisch Trello-kaarten aanmaken

Stel dat je via Discord contact houdt met medeontwikkelaars van een bepaalde toepassing en voor het melden van fouten een speciaal kanaal #bugs hebt gemaakt. We willen voor elke foutmelding automatisch een nieuwe kaart laten maken in Trello, zodat de ontwikkelafdeling hier actie op kan ondernemen.

We maken een nieuwe zap met Discord als trigger en de optie New Message Posted to Channel om aan te geven dat we nieuwe berichten willen opvolgen. Hierna is het een kwestie van inloggen bij Discord, het kiezen van de gemaakte server en selecteren van het kanaal op die server, in dit geval #bugs. Daarna kun je de actie bij Trello definiëren.

©PXimport

We hebben vooraf in Trello al een bord gemaakt met een lijst voor foutmeldingen. De stappen laten zich raden: geef toegang tot Trello, kies het gewenste bord en de bewuste lijst, en vul de naam en omschrijving voor de kaart in. Bij de naam kiezen we Foutmelding van en laten daarachter de naam (Author Username) invoegen. Als omschrijving laten we de inhoud van het bericht (Content) overnemen.

Je kunt nog meer details voor de kaart vooraf invullen, zoals een kleurenlabel, de gewenste positie van de kaart in de lijst en een vervaldatum. Dat laatste kan heel flexibel, bijvoorbeeld next friday at noon of +1d voor een vervaldatum over één dag. Zorg wel dat de tijdzone in je account bij Zapier goed staat!

Je zou deze zap ook anders kunnen aanpakken door trigger en actie om te draaien, zodat voor elke kaart in Trello automatisch een bericht in het Discord-kanaal wordt gezet, bijvoorbeeld om discussies over de foutmelding op gang te brengen.

Vertraging inbouwen

Bij het definiëren van je acties heb je wellicht al gezien dat je ook enkele hulpjes kunt invoegen, die onder het kopje Helpers worden genoemd. Vooral de optie Delay is interessant. Hiermee zorg je dat een actie met enige vertraging wordt uitgevoerd.

Stel dat je bezoekers die zich aanmelden op een wekelijkse nieuwsbrief na bijvoorbeeld twee weken wilt vragen of de inhoud ze bevalt. We gebruiken hier MailChimp, een populair marketingplatform dat vaak voor het versturen van nieuwsbrieven wordt ingezet. Een gratis account is toereikend als je nog niet zo’n grote groep abonnees hebt.

Om de workflow op te zetten, maak je eerst weer een zap met MailChimp als trigger en de optie New Subscriber. Log dan weer in bij MailChimp, kies de gewenste contactenlijst ofwel Audience bij MailChimp en klik op Continue. Onder het blokje met de trigger en boven het blokje met de actie klik je nu op het plusteken en kies je Delay. Je zorgt dan voor een vertraging voorafgaand aan de actie.

Er zijn meerdere opties. We kiezen Delay For om een vaste wachttijd in te bouwen. Dat gaat via twee velden: in het eerste voer je een waarde in (in ons voorbeeld 2), in het tweede de eenheid (we kiezen Weeks).

©PXimport

Bericht sturen

Voor het daadwerkelijk versturen van het bericht, na de gekozen vertraging, biedt Zapier uiteraard weer meerdere opties. Denk aan Gmail, of smtp by Zapier om direct via een smtp-server waar je de rechten voor hebt te versturen. Hier kiezen we Microsoft Outlook dat wordt gebruikt op basis van een Office 365-abonnement, met de optie Send Email. Hiermee kunnen we een persoonlijk e-mailbericht vanaf ons account sturen.

Onder To Email voeg je het e-mailadres van de nieuwsbriefabonnee in. In het bericht onder Body kun je het wat persoonlijker maken door ergens bijvoorbeeld de voornaam in te laten vullen, zoals de abonnee die bij zijn registratie heeft ingevuld. Je zou ook nog een bijlage kunnen meesturen, bijvoorbeeld een gratis e-book als bedankje. Heb je in ieder geval de verplichte velden ingevuld, dan kies je Continue om de actie af te ronden.

Workflows en filters

Bij de betaalde abonnementen hoef je je niet tot één actie te beperken. Via het plusteken voeg je eenvoudig extra acties toe. Wil je bijvoorbeeld dat voor elke nieuwe abonnee ook nog automatisch een regel wordt toegevoegd aan een online spreadsheet? Dan kun je de zap die we zojuist hebben gemaakt gewoon hiermee uitbreiden.

Logischerwijs voeg je dan al vóór de vertraging deze actie toe, zodat bijvoorbeeld een regel in een spreadsheet bij Airtable wordt gemaakt, een moderne en veelzijdige online combinatie van spreadsheet en database. Een gratis account laat tot 1.200 records toe in een database.

Dezelfde regel zou je ná de vertraging ook weer door Zapier kunnen laten updaten, zodat je bijvoorbeeld ziet of er al om een reactie is gevraagd.

©PXimport

Via filters zorg je dat een zap alleen wordt uitgevoerd als deze aan één of meerdere condities voldoet. Voor een voorbeeld gaan we terug naar de zap met Discord, die zorgt dat voor elk bericht in het kanaal #bugs een kaart in Trello wordt gemaakt. Als voorbeeld zullen we instellen dat alleen voor berichten van een bepaalde gebruiker een kaart moet worden gemaakt.

Hiervoor open je de zap en voeg je na de trigger een filter toe. In het eerste veld kies je waarop je wilt testen, zoals de gebruikersnaam. In het tweede veld kies je de voorwaarde. In dit voorbeeld kiezen we een exacte match, met de vereiste waarde (bijvoorbeeld gertjan) in het derde veld. Je hebt veel flexibiliteit in je filters om op bepaalde teksten, waardes of datums te testen en kunt daarnaast je filter met extra regels uitbreiden via een en/of-constructie.

©PXimport

Werken met paden

Je kunt bij Zapier tot slot je workflow splitsen, door de functie genaamd Paths op te nemen, beschikbaar vanaf het Professional-abonnement. Je zorgt hiermee dat er meerdere paden zijn, die elk afhankelijk van bepaalde condities worden uitgevoerd, met voor elk pad een eigen set met acties.

Ook nu begin je weer met het definiëren van een trigger. Eventueel kun je, voordat je gaat splitsen, taken toevoegen die altijd uitgevoerd moet worden. Het splitsen doe je vervolgens door via het plusteken Paths toe te voegen. Als voorbeeld nemen we weer Discord en Trello.

We willen dat berichten van belangrijke gebruikers, bijvoorbeeld de hoofdontwikkelaars, een rood label krijgen en alle andere berichten een blauw label. Je kunt een pad alleen achteraan toevoegen, niet zomaar ergens tussen. We beginnen daarom voor het gemak met een schone lei: een nieuwe zap met Discord als trigger met dezelfde server en hetzelfde kanaal. Hierna voegen we Paths toe via het plusteken. Hierna worden twee paden gemaakt genaamd A en B.

©PXimport

De paden A en B geven we een meer herkenbare naam, we kiezen Belangrijke gebruikers en Andere gebruikers. Eventueel kun je nog een derde pad toevoegen, wat meteen de limiet is. Voor elk pad geef je de condities aan. In ons voorbeeld testen we op een exacte match op gebruikersnaam.

Je kunt meerdere gebruikersnamen via regels met of-constructie toevoegen, zodat voor alle hoofdontwikkelaars dit pad wordt gekozen. Voor het tweede pad is de conditie dat de gebruikersnaam juist niet een exacte match is met die belangrijke gebruiker en ook niet met de andere hoofdontwikkelaars. Hier gebruik je dus een en-constructies voor de extra regels.

Met de twee paden heb je nu eigenlijk een if/else-logica, al is het wat omslachtig. Overigens, als meerdere paden aan de daarin gestelde condities voldoen, dan worden ze ook allemaal uitgevoerd. Voor elk pad kun je nu uiteraard zoals (inmiddels) vertrouwd de acties gaan toevoegen. In dit geval is dat het toevoegen van een Trello-kaart, met net wat andere opties: bij het pad voor belangrijke gebruikers kiezen we een rood label, bij het andere pad een blauw label.

We kunnen meer voorbeelden geven, maar doen Zapier daarmee een beetje te kort. Er bestaan namelijk dusdanig veel integraties met apps en ook weer een hele reeks mogelijke acties per app, dat je er eigenlijk alle kanten mee op kunt. Je kunt je fantasie de vrije loop laten. Als zul je ook af en toe iets tegenkomen wat niet zomaar mogelijk is. Dan zul je wat creatiever moeten zijn.

Een inbouw-magnetron is ideaal als je op zoek bent naar een vaste plek voor je magnetron in een strakke, opgeruimde keuken. Maar hoe weet je welke je moet kiezen? De opties zijn uitgebreid: van compacte solo-magnetrons tot volwaardige combi-magnetrons met stoomfunctie. In dit artikel lees je waar je op moet letten zodat je een model vindt dat past bij jouw keuken én bij de manier waarop je kookt!

Meten = weten

Een inbouw-magnetron moet precies passen in de nis van je keukenmeubel. Daarom is het belangrijk om goed naar de afmetingen te kijken. Fabrikanten vermelden altijd de benodigde nishoogte, nisbreedte en nisdiepte in de specificaties. De standaard nishoogtes zijn meestal 38 cm of 45 cm. Sommige modellen zijn hoger, maar dan gaat het vaak om combi-ovens of apparaten met extra functies.

De nisbreedte is vrijwel altijd 56 cm. 60 cm komt ook voor, maar dat is eigenlijk meer geschikt voor een volledige oven dan voor een inbouw-magnetron. De nisdiepte varieert tussen de 55 en 58 cm. Meet de beschikbare ruimte goed op, inclusief de diepte van de achterwand en eventuele obstakels zoals elektriciteitsleidingen. Zit er een plint of deur onder? Controleer dan ook of de klep van de magnetron volledig open kan. Hieronder lees je nog wat meer over de afmetingen.

©RossandHelen

Solo of combi: welk type magnetron heb je nodig?

Een solo-magnetron gebruik je voor het opwarmen van voedsel, het ontdooien van diepvriesproducten of het bereiden van eenvoudige gerechten. Dit type magnetrons is eenvoudig in gebruik, vaak goedkoper en verbruikt minder stroom. Gebruik je de ovenfunctie nauwelijks, dan is dit een logische keuze.

Een combi-magnetron combineert de magnetronfunctie met een heteluchtoven. Je kunt er dus ook pizza's, taarten of ovenschotels in maken. Sommige combi-magnetrons hebben zelfs een grillstand of een stoomfunctie , waardoor je meerdere keukenapparaten kunt vervangen door één toestel. Houd er wel rekening mee dat een combi-magnetron doorgaans iets duurder is en iets langer nodig heeft om voor te verwarmen dan een volwaardige oven.

Voorbeeld: kook je veel met verse groenten en vis, dan is een model met stoomfunctie interessant. Warm je vooral soep en kant-en-klaarmaaltijden op, dan is een solo-magnetron vaak meer dan voldoende.

Bediening: draaiknop of touch?

Het gebruiksgemak verschilt per model. Traditionele modellen hebben vaak draaiknoppen: één voor het vermogen, één voor de tijd. Simpel en overzichtelijk, vooral geschikt als je de magnetron hoofdzakelijk gebruikt voor opwarmen en ontdooien.

Moderne inbouw-magnetrons zijn vaak uitgerust met touchbediening of zelfs een touchscreen. Je selecteert dan via het display het programma, de temperatuur of het gewicht. Sommige modellen hebben automatische programma's die zelf de bereidingstijd en het vermogen aanpassen. Handig, maar soms ook wat omslachtiger bij simpele taken.

Tip: probeer in een winkel of showroom hoe intuïtief het menu aanvoelt. Kies een bediening die past bij hoe jij graag kookt.

©Tom Baker | tab62

Let op de aansluiting en ventilatie

Een inbouw-magnetron werkt op een standaard stopcontact (230 volt), maar let goed op het vermogen. Sommige combi-modellen hebben een hoger piekverbruik; zorg dat de groep waarop je het aansluit dit aankan. Kijk ook waar de stekker zit: die moet je kwijt kunnen achter het meubel of via een uitsparing in de achterwand.

Daarnaast is ventilatie belangrijk. Tijdens het gebruik komt warmte vrij. In de handleiding van het apparaat staan minimale ventilatieruimtes aangegeven, bijvoorbeeld 2 cm boven en 5 cm achter. Houd je je daar niet aan, dan kan de magnetron oververhit raken of minder lang meegaan. Zit er al een oven onder of boven de plek waar je de magnetron wilt inbouwen? Controleer dan of de gecombineerde warmteafvoer goed geregeld is.

Praktische keuzehulp

Stel jezelf de volgende vragen voor je een keuze maakt:

☐ Waar komt de magnetron precies? In een hoge kast, boven een oven of op ooghoogte?
☐ Gebruik je nu vooral de magnetronfunctie of bak je ook regelmatig in de oven?
☐ Heb je al een aparte oven? Dan heb je vaak voldoende aan een solo-magnetron
☐ Wil je kunnen grillen of stomen?
☐ Wil je eenvoudige bediening of juist veel automatische programma's?
☐ Komt de magnetron in een bestaande nis of kastenwand, of wordt de keuken nog gebouwd?

Een voorbeeld: stel, je woont alleen, kookt snel en gebruikt de oven amper. Dan is een solo-magnetron van 38 cm hoog met draaiknoppen prima. Heb je een gezin, kook je gevarieerd en wil je ruimte besparen? Dan is een combi van 45 cm met grill en stoomfunctie een betere match.

Conclusie

Een inbouw-magnetron kiezen begint bij de afmetingen, maar gaat vooral over hoe jij kookt. Warm je snel iets op, dan is een eenvoudige solo-magnetron vaak genoeg. Bak je graag of heb je weinig ruimte, dan loont het om te investeren in een goede combi-magnetron. Let altijd op de inbouwmaten, ventilatie en bediening. Zo voorkom je verrassingen en haal je het meeste uit je keuken.

Er komen steeds meer toepassingen voor het automatiseren van je huis. SwitchBot is al wat langer in Nederland actief en heeft naast robotstofzuigers, schakelaars voor lichtknoppen en elektronische sloten ook een automatisch open- en sluitsysteem voor gewone gordijnen in het assortiment. Daar is nu een systeem voor rolgordijnen bijgekomen: de Roller Shade.

Thuisautomatisering is een handige manier om apparaten in het huishouden te bedienen zonder dat je in de meeste gevallen ook zelf thuis hoeft te zijn. Denk bijvoorbeeld aan het aanpassen van de temperatuur in huis, het bedienen van de verlichting of deuren, maar ook het openen of sluiten van de gordijnen. Op warme dagen kan het bijvoorbeeld slim zijn om die gordijnen automatisch te sluiten als de temperatuur boven een bepaalde waarde uitkomt, of wanneer er een bepaalde intensiteit van lichtinval is.

Al deze zaken en meer kun je inregelen met de spullen van SwitchBot. Het ecosysteem van dit bedrijf omvat een scala aan apparaten, variërend van raam- en deursensors en lichtknoprobots die je lichtknoppen kunnen indrukken tot complete aircosystemen en zelfs robotstofzuigers. Maar ook slimme lampen en gordijnsystemen dus. We hebben van SwitchBot al eerder de SwitchBot Curtain en de SwitchBot Curtain 3 getest, systemen die bedoeld zijn voor gordijnen op rails.

Complete set

De SwitchBot Roller Shade is een rolgordijnsysteem waar het rolgordijn zelf al bij wordt geleverd, in tegenstelling tot de SwitchBot Curtain die bedoeld is om aan een bestaand gordijnsysteem te koppelen. Overigens kun je ook je eigen bestaande rolgordijn op het systeem van de Roller Shade monteren.

De Roller Shade is een compleet rolgordijnpakket, en in de doos vind je alles wat je nodig hebt om het systeem op te hangen. Alle beugels, het rolsysteem, schroeven en pluggen worden meegeleverd, en zelfs gereedschap voor het vastdraaien van schroeven en het op maat snijden van het rolgordijn zelf ontbreekt niet. Verder krijg je er een bedieningspaneeltje bij, bestaande uit een omhoog- en omlaagknopm, en een kabeltje van zo'n twee meter dat kan worden aangesloten op de daarvoor gemaakte aansluiting op het frame. De Roller Shade wordt aangedreven door een interne batterij die volgens SwitchBot acht maanden lang werkt zonder tussentijds opladen. Via de usb-c-poort kan het systeem indien nodig bijtanken.

Goed opmeten

Voordat je aan de slag gaat met de Roller Shade, of eigenlijk: voordat je er eentje gaat kopen, moet je eerst even goed controleren of je de juiste afmetingen in je winkelwagentje hebt. De SwitchBot Roller Shade is beschikbaar in vier breedteversies en in twee basiskleuren: gebroken wit en grijs. Voor de breedte kun je kiezen uit small, medium, large en extra large, waarbij je opeenvolgend kunt kiezen voor breedtes van 58 t/m 80 cm, 80 tot 110 cm, 110 tot 140 cm en 140 tot 185 cm.

Wij hebben voor de XL-versie gekozen, omdat het kozijn waarop de SwitchBot wordt getest een breedte van 171 cm heeft. Geen enkele SwitchBot Roller Shade zal direct passen op het raamkozijn waar je hem wilt gebruiken, waardoor je waarschijnlijk altijd een stuk gordijnstof zult moeten verwijderen. Verderop lees je hoe dat werkt.

Belangrijk is om vooraf goed te bedenken hoe je de SwitchBot Roller Shade(s) wilt inzetten. De gordijnen zijn van polyester en verduisteren volledig. Dat kan donkerder zijn dan je gewend bent, maar in een slaapkamer is het juist vaak ideaal. Houd er wel rekening mee dat de kosten snel oplopen als je meerdere kozijnen naast elkaar hebt, omdat je voor elk raam een afzonderlijke Roller Shade nodig hebt.

Daarnaast bedekken de gordijnen nooit de volledige breedte van het kozijn. Aan beide zijden van de rol blijft een paar centimeter open, omdat de roller niet strak tegen het ophangframe aansluit. Afhankelijk van de montage kunnen hierdoor kieren ontstaan, waardoor er toch licht binnenvalt, vooral aan de kant van de motor. Plaats je meerdere Roller Shades naast elkaar voor één breed raam, dan blijven er altijd kleine openingen zichtbaar tussen de afzonderlijke gordijnen.

Op maat maken

Omdat de Roller Shade direct uit de doos waarschijnlijk niet meteen past, moet het systeem op maat worden gemaakt. Hoe dat werkt? Het ophangsysteem bestaat uit een verschuifbare aluminium balk waartussen het rolgordijn hangt. Aan een van de zijdes bevindt zich de motor, die via een stang in de aluminium rol van het gordijn is geschoven. De gordijnrol kan door de andere zijkant los te maken van de motorstang worden afgeschoven en eventueel worden vervangen door je eigen rolgordijn. In dit artikel houden we het bij de uitleg van het meegeleverde gordijn.

Om het meegeleverde SwitchBot-gordijn op maat te maken, is een vrij ingenieus systeem bedacht: aan de niet-gemotoriseerde kant kun je een apart blokje met een snijmes monteren, waar het rolgordijn met buis en al doorheen moet worden gehaald. Op die plek wordt het rolgordijn namelijk op maat gesneden.

In de SwitchBot-app geef je aan dat je een snij-sessie wilt starten. De motor van het rolgordijn begint nu langzaam te draaien. Tijdens het draaien moet je met de meegeleverde schroevendraaier het messysteem aandraaien, zodat het mes steeds dieper door de gordijnstof snijdt. Dat aandraaien doe je net zo lang tot het mes volledig door de stof heen is en bij de buis zelf is beland.

Het laatste deel van de buis waarop het gordijn is gerold, bestaat uit plastic. Als de snij-sessie correct is uitgevoerd en het mes met de schroevendraaier strak genoeg is aangedraaid, kan zelfs het plastic worden doorgesneden, of er in elk geval voor zorgen dat het makkelijker kan worden afgebroken.

Volledig uitrollen

Wanneer het overtollige stuk stof is losgesneden van de rest van het rolgordijn, blijft dat stuk aan het eind natuurlijk nog wel vastzitten aan de oprolbuis. Om dat stuk los te kunnen krijgen, moet de hele gordijnrol worden afgerold. Met een totale lengte van maar liefst 2,20 meter is dat nogal wat. Dat afrollen kan door middel van de app, maar kan ook handmatig door de oprolbuis eerst van de motorstang af te halen. Nadat het gordijn tot het eind is afgerold, kan het overtollige deel van de oprolbuis worden losgeknipt. Daarna breek je (zoals hierboven besproken) het overtollige plastic deel van de oprolbuis buis af, maar beter kun je proberen om dat stuk met een goed stanleymes af te snijden (het plastic is niet heel dik).

Het complete plastic deel van de oprolbuis moet er nu afgehaald worden, zodat de rest van het gordijn fatsoenlijk aan de buis kan worden bevestigd. De oprolbuis heeft nog een binnenste buis die je weer door het plastic deel moet schuiven. Vervolgens schuif je het dikke gedeelte van het gordijn door de sleuf van de plastic buis en schroef je alles vast.

Het opnieuw oprollen van het rolgordijn dient zorgvuldig te gebeuren, waarbij de linker- en de rechterkant gelijkmatig moeten worden opgerold. Gaat dat niet helemaal netjes, dan bestaat de kans dat het gordijn na het oprollen niet helemaal recht en strak om de oprolbuis zit. In ons geval moesten we het een paar keer opnieuw doen om alles strak te krijgen. Als het gordijn scheef op de rol zit, kan deze vast komen te zitten tijdens het automatisch omhoog rollen.

Ophangen

Het ophangsysteem van de Roller Shade is anders dan het gemiddelde rolgordijn. Die worden doorgaans links en rechts van de oprolbuis op het kozijn geschroefd. Bij de Roller Shade zit het bevestigingssysteem boven de aluminium balk en moet het systeem daar schuin in worden geklikt. Op zich is dat een prima manier, maar het vergt wel wat handigheid en je moet ietsje boven je macht werken omdat het hele systeem relatief zwaar is. De klus kun je dan ook beter met z'n tweeën doen.

Ook zijn de beugels waarin het aluminium frame wordt opgehangen niet heel stevig, waardoor alles een beetje naar beneden zakt op het moment dat het systeem wordt vastgeklikt. Ook belangrijk om te weten: past het frame precies in een raamnis, dan moet je het systeem compleet met het rolgordijn erin ophangen. Het rolgordijn er achteraf in plaatsen is dan niet mogelijk, omdat het systeem alleen vanaf één kant kan worden losgemaakt en het rolgordijn over de aandrijfstang van de motor geplaatst moet worden.

©MG | ID.nl

Kalibratie

Nadat de Roller Shade is opgehangen, is het tijd voor de kalibratie. Dat is nodig voor het systeem om te kunnen bepalen wanneer het rolgordijn volledig is opgerold en wanneer hij helemaal is uitgerold. Het rolgordijn is namelijk geschikt voor ramen tot zo'n 2 meter hoog, en dan moet op een bepaald moment worden ingesteld tot hoe ver het gordijn moet uitrollen totdat het venster compleet door het gordijn is bedekt. Het systeem kan niet uit zichzelf zien of het zich helemaal heeft opgerold; ook dat moet worden gekalibreerd.

Je start de kalibratie met behulp van de app, waarbij eerst moet worden bepaald wanneer het systeem volledig is opgerold. Aan de onderkant van het gordijn is een (eerder gemonteerde) aluminium stang geplaatst, die fungeert als tegengewicht om het gordijn op zijn plek te houden. Die stang dient tevens als buffer om te voorkomen dat het gordijn na het compleet oprollen blijft doordraaien. Tijdens het kalibratieproces kun je zelf niet aangeven wanneer tijdens het oprollen het einde is bereikt; dat stopt vanzelf zodra de aluminium stang het ophangframe bereikt. De app vraagt de gebruiker vervolgens of het systeem is vastgelopen of dat het einde is bereikt.

Het oprollen stopt hierdoor echter wel vrij abrupt en lijkt hiermee het ophangsysteem te beschadigen, omdat de aluminium balk relatief bruusk tegen het ophangframe wordt getrokken. Deze manier van kalibreren voelt al met al wat primitief aan, maar het werkt wel. De volgende stap is het bepalen van de afrollengte. Hierbij bepaalt de gebruiker wanneer het einde is bereikt en het raam naar wens is bedekt. Je drukt dan simpelweg op de stopknop en accepteert de stand van het gordijn. Na de kalibratie kun je de Roller Shade volledig gebruiken.

Schema's en timers

De SwitchBot-app voor de kalibratie en de bediening gebruik je ook als je andere apparaten van dit merk in huis hebt. De app is niet specifiek gericht op het rolgordijnsysteem, maar kan ook worden gebruikt voor het uitlezen van de verschillende temperatuur- en vochtmeters van SwitchBot, het bedienen van de andere gordijnsystemen zoals de SwitchBot Curtain 1 en Curtain 3 en andere slimme apparaten.

Handig is dat je verschillende apparaten en meters van SwitchBot aan elkaar kunt koppelen. Zo kun je er bijvoorbeeld bij het bereiken van een ingestelde temperatuur voor zorgen dat de Roller Shade automatisch wordt gesloten of geopend. Dat kan ook bij een bepaalde lichtintensiteit: als je een (apart te verkrijgen) zonnepaneel aan de usb-c-poort op de Roller Shade aansluit, kun je aangeven bij welke intensiteit het gordijn moet sluiten of openen. Met het aansluiten van zo'n zonnepaneel wordt de Roller Shade trouwens ook automatisch opgeladen.

Conclusie

De SwitchBot Roller Shade is een mooie manier om je huis te automatiseren en kan een prima toevoeging zijn als je al delen van je huis hebt geautomatiseerd. In combinatie met bijvoorbeeld een slimme thermostaat, verlichting en koel- of verwarmingsapparaten kun je bij warm weer je huis koel houden, of 's winters juist warmer krijgen. Dankzij het SwitchBot-ecosysteem is het handig dat je het rolgordijnsysteem kunt meenemen in alle routines voor huisautomatiseringen.

De Roller Shade is 100 procent verduisterend. Dat kan prettig zijn, maar dat werkt alleen goed als je het rolgordijnsysteem ook echt goed passend krijgt. Helaas lukt dat niet altijd, omdat het rolgordijn zelf niet de volledige breedte van het montagesysteem heeft. Daarnaast luistert de installatie vrij nauw, dus alles goed van tevoren opmeten is essentieel.