ID.nl logo
5 reddende Microsoft-investeringen
© Reshift Digital
Huis

5 reddende Microsoft-investeringen

Ophef over Microsofts miljardenlening aan Dell om de beurs te verlaten op zoek naar strategische groei. Maar Microsoft heeft vaker strategisch zijn chequeboek getrokken. 5 verrassende investeringen.

Formeel valt de strategische lening van 2 miljard dollar aan Dell buiten de lange, lange lijst investeringen die Microsoft sinds 1994 heeft gepleegd. Het bedrijf van ceo Steve Ballmer krijgt hiermee namelijk niet een direct belang in die computermaker, die nu van de beurs af wil gaan. Toch hoort de Dell-deal in het rijtje sluwe, toekomstgerichte investeringen van Microsoft. Naast de minder goede.

Desktopvijand Apple

Een van de oudste en vooral bekendste geldschietacties van Microsoft is de deal die het in 1997 sloot met Apple. Een investering van maar liefst 150 miljoen dollar, toen een enorm bedrag. Door sommigen is deze geldinjectie, plus bijbehorende software-afspraken, gezien als redding van het toen kwakkelende Apple. De maker van Mac-computers kampte al geruime tijd met krimpend marktaandeel, versus de overmacht van de (Windows-)pc. Michael Dell heeft toen Apple nog het advies gegeven de zaak op te doeken en aandeelhouders uit te betalen.

Naast de 150 miljoen dollar van de Windows-maker kreeg Apple ook de belofte dat Office voor de Mac nog zeker vijf jaar voort zou blijven bestaan. Dat heeft de zakelijke validiteit van het Mac-platform geholpen. Verder kreeg het Mac OS (nog van vóór Mac OS X) standaard de Internet Explorer-webbrowser van Microsoft meegeleverd. Dat heeft Microsofts positie in de eerste browseroorlog tegen Netscape geholpen (en in de Java-oorlog tegen Sun Microsystems).

Maar wat deze investering vooral sluw maakte, is het feit dat Microsoft daarmee juridische problemen over intellectueel eigendom wist weg te nemen. Dit roken van de vredespijp door toenmalig Microsoft-ceo Bill Gates en de net bij Apple teruggekeerde grondlegger Steve Jobs was namelijk mede ingegeven door codediefstal. Van multimediasoftware Quicktime door een Microsoft- en Intel-partner om Video for Windows te verbeteren. Sluw: investeren in de gevallen vijand tegen nieuwe bedreigingen.

“Betekenisvolle partners", begint de net teruggekeerde Apple-leider Steve Jobs zijn aankondiging van Microsofts miljoeneninvestering:

[youtube]WxOp5mBY9IY[/youtube]

Social start-upje Facebook

Wie dacht er bijna vijfenhalf jaar geleden dat MySpace-uitdagertje Facebook ooit nog eens groot zou worden? Of zelfs onvermijdbaar groot? Microsoft had er misschien wel een idee van. Het had in ieder geval eind 2007 al 240 miljoen dollar over voor de gok dat dat sociale netwerkje van een Harvard drop-out zou groeien.

De goedgevulde geldkoffers van de Windows- en Office-maker konden die 240 miljoen dollar waarschijnlijk wel missen. Maar geld investeer je niet zomaar, in zaken die je leuk of potentievol lijken. Dat doe je in ideeën en bedrijven waar je later wat aan kunt hebben. Zoals een afnemer voor je eigen ads-systeem, of een gebruiker voor je nieuwste zoekmachinepoging en voor je nieuwe online-kantoorapps.

Kortom, een tegenstander in de strijd tegen internetreus Google. Want terwijl Microsoft zich met Hotmail (straks vervangen door Outlook.com) en clouddiensten als SkyDrive zich wel steeds verder op online-vlak begeeft, begint het niet aan social. Sterker nog: het sluit zijn applicaties (zoals Outlook) en besturingssysteem aan op diverse social media. Google daarentegen zit wél direct in het vaarwater van Facebook. Sluw: investeren in de vijand van je vijand.

Zoekmachineknecht Yahoo

De aanvankelijk door ceo Steve Ballmer gewenste overname van Yahoo is weliswaar afgeketst, maar de omarming is wel degelijk geslaagd. Microsoft en oerzoekmachine Yahoo hebben een vergaande deal gesloten. De op enorme afstand staande nummer twee in de zoekmarkt is daarvoor afgestapt van zijn eigen zoektechnologie, ten gunste van Microsofts Bing. Die daarmee in één klap van miniscule nummer drie de superkleine nummer twee is geworden.

Het lijkt een klassieke Microsoft-move: koop of knecht de nummer twee in een markt om de eigen achterstand op de nummer één in te halen. Zo ver is het nu nog (lang?) niet. Maar geleidelijk - of langzaam - aan weet zoekmachine Bing terrein te winnen. Met als nieuwste wapenfeit dat het de ondergrond is voor de Graph Search-functie van Facebook, voor diens meer dan een miljard gebruikers. Sluw: investeren in een grotere concurrent die zelf een kleintje is op zijn eigen markt.

Mobiele macht Nokia

De Finse gsm-reus Nokia is gevallen, maar dat sluit overeind krabbelen niet uit. Microsoft helpt daarbij een handje: door een vergaande strategische deal te sluiten voor zijn smartphoneplatform Windows Phone. Nokia dumpt in ruil daarvoor zijn eigen Symbian, wat nogal een woelige geschiedenis heeft gehad.

Niet alleen heeft Microsoft hiermee een belangrijk zieltje gewonnen voor Windows Phone, maar het krijgt ook letterlijk inkomsten uit deze overeenkomst. Bovendien voorkomt het hiermee een aanwinst voor de Android-concurrentie. Want naast Microsoft zat ook Google aan de onderhandelingstafel, die dus eigenlijk een pokertafel was. Met hoge inzet en een vette pot.

Daarnaast scoort Microsoft met Nokia nog patentwinst, in de strijd tegen mobiele grootmachten Android en Apple. Vergeet niet dat de Finse fabrikant één van de oerspelers is in de markt voor mobiele telefonie. Sluw: investeren in een gsm-pionier voor de strijd om de moderne smartphonemarkt.

Android-voorvechter Barnes & Noble

Een minder vergaand lijkende investering is de 300 miljoen dollar die Microsoft kwijt is aan de Amerikaanse boekhandel Barnes & Noble. Een schijnbaar bescheiden bedrag anno mei 2012, maar wél een zeer strategische zet. De noodlijdende boekhandel was namelijk een van de laatste partijen (naast het door Google opgekochte Motorola) die zich met hand en tand verzette tegen de Android-patentclaims van Microsoft.

Pardon? Een boekhandel in patentoorlog tegen Microsoft over een smartphonebesturingssysteem? Jawel, want Barnes & Noble beseft dat boekwinkels verdwijnen, dat e-books oprukken en dat een eigen e-readerplatform daarvoor noodzakelijk is. Niet alleen om te overleven, maar voor uitzicht op uitbreiding naar andere (media)markten. Een strategisch doel dat ook online-boekenreus Amazon zich ter dege bewust is en wat het met zijn Kindle-readers en -tablets nastreeft.

Net als Amazon gebruikt Barnes & Noble voor zijn e-reader (Nook) een eigen uitvoering van het op Linux gebaseerde open source Android-platform. Het is daarbij tegen Microsoft opgelopen, net als Amazon (voor Linux in bredere zin overigens). In tegenstelling tot vele andere Android-partijen die Microsoft aanpakte, zette de boekwinkelketen gelijk de hakken in het zand.

Een fel verzet tekende zich af, inclusief ondermijningen van Microsofts patentammunitie tegen Android. Tot de plotse schikking die vergezeld gaat van een strategische investering. Daarbij krijgt Microsoft een vinger in de pap voor de apart opgezette B&N-dochter waar e-bookplatform Nook voortaan onder valt. Én de e-bookwinkel haakt aan op Windows 8. Sluw: investeren in een vijand om die tot vazal te maken.

▼ Volgende artikel
Waarom je tv-beeld onnatuurlijk oogt (en hoe je dat oplost)
© DC Studio
Huis

Waarom je tv-beeld onnatuurlijk oogt (en hoe je dat oplost)

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check
Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

▼ Volgende artikel
Chrome Remote Desktop: ideaal voor ondersteuning op afstand
© ER | ID.nl
Huis

Chrome Remote Desktop: ideaal voor ondersteuning op afstand

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Degene die support geeft, gebruikt het onderste vak.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Wie support krijgt, moet de code via een berichtje of telefoontje doorgeven.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.

Gebruiker A krijgt het volledige scherm van B in een Chrome-venster te zien.