Het is inmiddels duidelijk dat iRobot, het bedrijf achter de populaire Roomba-stofzuigers, last heeft van de wet van de remmende voorsprong. Dat idee komt heel scherp naar voren tijdens het testen van de Roomba Combo i8+, die beschikt over de zogenaamde Combo Bin.

Normaal gesproken brengt iRobot met de Roomba-lijn prima robotstofzuigers uit. Ja, ze zijn meestal duur, maar qua slimme functies en zuigkracht kun je je goed voorstellen waarom dat merk zo hoog staat aangeschreven. Mettertijd is het merk wat meer gaan experimenteren met extra functies en onderdelen, waardoor we op een gegeven moment ook konden dweilen met die handige apparaten. Maar uit al onze tests tot nu toe blijkt dat het dweilen nogal wat te wensen overlaat. Met de Roomba Combo i8+ bereiken we een nieuw dieptepunt.

Roomba Combo i8+ met twijfelachtige dweilfunctie

Normaal gesproken zou ik hier een uiteenzetting plaatsen van toffe opties en functies, maar ik val maar meteen met de deur in huis. De Roomba Combo i8+ zou namelijk moeten kunnen stofzuigen én dweilen. Nu gaat dat eerste nog wel goed (en toegegeven, de robot voert die taak bovengemiddeld goed uit), maar van dweilen is simpelweg geen sprake. Dat heeft alles te maken met de zogenoemde Combo Bin, een verwisselbare bak die je in de achterkant van de robot schuift. Eerst moet je de normale opvangbak eruit halen, want anders past de nieuwe Bin met dweillap niet.

Die Bin heeft in feite twee bakken: een kleine bak voor het stof en de viezigheid en een aparte waterbak. Dat werkt net als op bijvoorbeeld de Roomba Combo j7+, Hombli Smart Robot Vacuum of de Eufy Robovac X8 Hybrid. Met wat priegelwerk schuif je de dweil er aan de onderkant op. Vervolgens vul je de bak met wat water en zeep (in tegenstelling tot de Hombli mag je hier wel gewoon zeep gebruiken) en klik je hem in de Roomba Combo i8+. Dan denk je: de robotstofzuiger herkent natuurlijk meteen dat er nu een nieuwe bak in zit, maar helaas – niets is minder waar.

Een QR-code scannen… euh, wat?

Voordat je de dweilfunctie van de Roomba Combo i8+ kunt gebruiken, moet je namelijk met de camera van je smartphone een QR-code scannen. Die zit op de waterbak. Prima, doen we dat. Vervolgens wordt de Roomba-app geopend en kun je een robotstofzuiger uitkiezen die werkt met de Combo Bin. Aanvankelijk werkte dat niet, omdat ik de i8+ niet kon selecteren. Na een paar keer proberen lukte het opeens wel. Wat was er aan de hand? Nadat de robotstofzuiger zijn eerste rondje had afgerond, reed hij niet ver genoeg de thuisbasis in. Daardoor werd niet opgeladen en kon de app hem ook niet vinden.

Het feit dat je een QR-code moet scannen om de losse waterbak toe te voegen, is mijns inziens het bewijs dat deze toevoeging een latere toevoeging was. En dat niet alleen: als je de dweil en waterbak eenmaal aan de robotstofzuiger hebt gekoppeld, kan de thuisbasis (de + in de naam van de Roomba Combo i8+) de vuilbak ineens niet meer leegzuigen. Want dan zuigt die namelijk ook het achtergebleven water op. Dat resulteert in het handmatig legen van de vuilbak, wat je nou net niet wilde doen... Je hebt immers honderden euro’s meer uitgegeven aan die mooie thuisbasis.

Modern monster van Frankenstein

De Roomba Combo i8+ is een soort modern monster van Frankenstein. iRobot probeerde een handige functie toe te voegen, maar gaat finaal de mist in. Bij mijn testmodel kwam namelijk ook het probleem naar voren dat ik de robotstofzuiger niet kon starten op het moment dat de waterbak en dweil bevestigd waren. Het systeem denkt dan namelijk dat de opvangbak vol zit. En wanneer je hem op de basis parkeert (handmatig, want ook dat werkt niet meer vanuit de app), probeert die de bak leeg te zuigen. Juist, de bak met water. En al dat water sijpelt er dan aan de zijkant weer uit.

Ik heb navraag gedaan bij de Nederlandse vertegenwoordigers van iRobot en kreeg terug dat ik een van de twee recensenten ben bij wie deze problemen spelen. De PR-firma heeft van alles gedaan om me te helpen, en legde daarvoor contact met het hoofdkantoor. Het mocht niet baten. Ik heb de Roomba Combo i8+ twee keer opnieuw geïnstalleerd en de problemen blijven aanhouden. Ik heb daarna wederom contact opgenomen met iRobot en heb aangegeven dat ik wilde beginnen met schrijven. Mijn vloer is inmiddels beschadigd door het water en ik heb er al te veel tijd in zitten.

Te natte dweil op de Roomba Combo i8+

Tijdens het testen bleek al snel dat de dweil veel te nat wordt en dat er water uit het apparaat lekt. De robotstofzuiger heeft een tijdje stilgestaan (aangezien ik hem aan de praat wilde krijgen), waardoor er een plas water ontstond. Datzelfde geldt voor de basis. Wanneer ik hem daar te lang liet staan – omdat die niet wilde wegrijden zonder het water opgezogen te hebben – liep het water langzaamaan naar beneden. Ik bedoel, ik klaag wel eens vaker over hoe dweilende robotstofzuigers iets te wensen over laten, maar ik had niet gedacht dat ze nu al wraak konden nemen.

Daarnaast botst dit model nog weleens tegen stoelpoten en muren op. Je kunt je voorstellen dat ik tijdens deze testperiode ruzie met de robotstofzuiger had. Dit model komt overigens uit 2018, toen het exclusief in de Verenigde Staten verkrijgbaar was (blijkt uit onderzoek van eerdergenoemde concullega). Ik had al een vermoeden dat het systeem verouderd was vanaf het moment dat ik hem uitpakte. Bij navraag beaamde iRobots vertegenwoordiger dat vermoeden en gegeven, waardoor ik alleen maar met m’n hoofd kan schudden.

Roomba Combo i8+: laten liggen

Ondertussen blijf ik achter met de vraag voor wie de Roomba Combo i8+ is. Het systeem is met 800 euro (inclusief thuisbasis, 600 euro zonder) behoorlijk duur. Voor een paar tientjes meer kun je de veel luxere variant Roomba Combo j7+ kopen; die doet precies hetzelfde én beschikt over een systeem dat de dweil naar boven trekt wanneer de stofzuiger een tapijt of vloerkleed nadert. Dan hoef je dus niet te kiezen, hoef je geen niet-dweilenzones aan te maken en wordt de kamer in één keer schoongemaakt. Mocht je dus een Roomba met dweilfunctie willen, dan kun je beter voor de Combo j7+ gaan.

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.