Het is het jaar 2038 en de wereld is verscheurd en veroverd door demonen. De invasie die via de Hellgate in London begon heeft heel de wereld overspoeld. De mensheid is teruggedrongen naar de spellonken van de Aarde maar gelukkig is er hoop. De Tempeliers zijn teruggekeerd en binden keihard de strijd aan met het kwaad. Herdenk de doden. Vecht voor de levenden!

De volgende Diablo 2

Hellgate London windt er geen doekjes om. Het doel van de makers is duidelijk de volgende Diablo 2 te creëren. Zo is Hellgate London dus een verslavende actie-rpg geworden die voornamelijk als multiplayer via internet gespeeld dient te worden. Qua presentatie en vormgeving heeft de game veel weg van World of Warcraft, een in volledig 3d vormgegeven wereld met de gebruikelijke MMO interface. Echter zijn de gameplay elementen overduidelijk van Diablo en het is dan ook absoluut net zo verslavend. Er zijn verschillende klassen waaruit je kunt kiezen en daarna is het schieten en/of rammen maar voor xp en items.

DirectX 10

Hellgate London ondersteunt DirectX 10 (alleen onder Vista natuurlijk) en hoewel de game er onder DirectX 9 ook mooi uitziet, ziet de wereld er realistischer uit met DirectX 10. Echter liggen de systeemeisen om de game vloeiend op DirectX 10 te draaien fors hoger dan op DirectX 9. Ons testsysteem kan met gemak alles in DirectX 9 op maximaal draaien op een resolutie van 1680x1050. Starten we de game op in DirectX 10 dan moeten we alle instellingen stukken lager of zelfs op zijn laagst zetten willen we geen last krijgen van schokken en haperingen. Uiteindelijk kozen we voor speelbaarheid en hebben we de game verder gespeeld onder DirectX 9.

Single Player weinig nut

Hellgate London kan op twee manieren gespeeld worden, namelijk als single player game en online als multiplayer. Eigenlijk is de single player variant maar bijzaak want de meeste actie is online te vinden. Zo dien je een account aan te maken voor online multiplay en kun je er voor kiezen een gratis of een betaald account te nemen. Met het gratis account kun je de volledige game met meerdere mensen online spelen in zogenaamde instances. Dit zijn levels die alleen toegankelijk zijn voor jou en je groep. Het betaalde account voegt extra missies toe die je in de gekochte game en in de single player versie niet vind. De single player versie is overigens exact hetzelfde als de multiplayer variant, behalve dan dat je niet met meerdere spelers kunt spelen. Eigenlijk is deze variant vrij zinloos, want je kunt ook in je eentje online spelen en single player karakters zijn niet over te zetten naar multiplayer karakters. Met de single player variant heb je dus eigenlijk alleen het verhaaltje en deze is eigenlijk flinterdun.

Geen LAN

Een groot gemis vinden we het ontbreken van multiplay via een netwerk, oftewel LAN multiplay. Je kunt dus alleen maar multiplay spelen via internet wat dus ook betekent dat iedere speler verplicht is het spel te kopen en verplicht is een internet abbonnement te hebben. Voor de meest multiplayer gamers zal dit geen groot bezwaar zijn omdat zij meestal toch alleen maar online spelen. Maar voor hen met meerdere computers in huis die graag eens met vrienden op een afgesloten privé netwerkje gamen is het dus vette pech.

Verslavend

Zij die vroeger verslaafd waren aan Diablo 2 zijn gewaarschuwd. Hellgate London heeft waarschijnlijk hetzelfde effect op je. Er zijn vele levels te stijgen en elke karakterklasse heeft uitgebreide 'skilltrees' waarmee je nieuwe vaardigheden op kunt doen. Ook zijn je wapens en uitrusting tot in den treure te upgraden en te modden. Dit doe je met speciale items en grondstoffen. Deze speciale items vind je en de grondstoffen krijg je door gevonden wapens en uitrusting te ontmantelen. Zo hebben alle items die je vindt dus een nut. Grondstoffen kun je overigens niet los kopen. Net als bij Diablo en bij andere actie rpg's kun je gebruik maken van zogenaamde recall portals. Hiermee kun je direct terugkeren naar je laatst bezochte station zonder dat je een heel eind moet lopen. Het is alleen wel jammer dat de recall portals geen retourtjes zijn. Halverwege een level weer terugkeren naar een station is dan ook meestal niet handig.

Punten van kritiek

Hoewel we grotendeels positief zijn over Hellgate London zijn er nog wel de nodige minpunten. Zo is de game niet moeilijk. Wij vinden hem zelfs iets te gemakkelijk. Er zijn af en toe wel wat spannende momenten, maar over het algemeen sla je jezelf vrij gemakkelijk door de monsters heen. Een ander punt van kritiek is dat je inventory geen sorteerfunctie kent. Je zult dus regelmatig de inhoud van je rugzak moeten reorganiseren of moeten ontmantelen. Ook kan de game na verloop van tijd eentonig worden. Er zijn ladingen vijanden van dezelfde soort en de kritische gamer die variatie eist in zijn games zal na verloop van tijd afhaken. Een laatste punt van kritiek zijn de voice overs van de npc's. Deze zijn echt verschrikkelijk irritant en doen afbreuk aan de orginele setting die men heeft neergezet. Zonde!PluspuntenMinpuntenConclusie

Hellgate London is een verslavende next gen Diablo kloon. De gameplay is ouderwets verslavend, maar grafisch is deze game helemaal bij de tijd. Als je systeem het aan kan raden we je aan de game in DirectX 10 te spelen. Voor (ex) Diablo verslaafden is er een nieuwe verslaving bij gekomen. Alle andere gamers doen er verstandig aan eerst de demo uit te proberen.UitgeverEA GamesOntwikkelaarFlagship StudiosDemo downloadjaBesturingssysteem (min. benodigd)Windows XPProcessor snelheid (min. benodigd)1.8 GHzHoeveelheid RAM (min. benodigd)1024Grafische kaart (minimaal benodigd)128 MB videokaart met Pixelshader 2.0 ondersteuningBenodigde hardeschijfruimte (GB)7Online gamingjaKosten abbonnement (per maand)0Gamepad ondersteuningneeOns TestsysteemWindows Vista Ultimate; AMD 64X2 4600+; 2048 MB ram; 2x300 GB sata disks in Raid 0; Point of View Nvidia Geforce 8800GTS (320 MB); Creative Soundblaster X-Fi Platinum

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.