Google Drive is gemaakt om bestanden te uploaden, te downloaden en te delen met een groot aantal mensen. Maar als er heel veel mensen dezelfde bestanden van Google Drive proberen te downloaden, trapt Google op de rem. Heb je geen zin of tijd om te wachten tot de begrenzing wordt opgeheven, dan zijn er enkele sluipweggetjes.

Tip 01: Er zijn grenzen

Elk Google-account begint met 15 GB gratis opslagruimte. Die ruimte is de optelsom van Google Drive, Gmail en Google Foto’s. Een van de interessante dingen aan Google Drive is dat je heel gemakkelijk bestanden kunt up- en downloaden. Maar er zijn grenzen. Wanneer mensen in groten getale uit dezelfde bron een bestand proberen te downloaden, of wanneer groepsleden hele grote bestanden proberen te uploaden, kunnen ze tegen de gebruikerslimieten aanlopen. Wees gerust, want die limieten liggen ontzettend hoog. De dagelijkse uploadlimiet tussen je online drive en de lokale schijf is 750 GB. Wanneer je de uploadlimiet van 750 GB bereikt, zijn verdere uploads niet toegestaan.

Wat downloads betreft is de grens onduidelijker, maar ook hier kun je meemaken dat Google ingrijpt en het bestand 24 uur lang vergrendelt, omdat veel gebruikers het in korte tijd proberen binnen te halen. In dat geval krijg je de melding Downloadquotum is overschreden. Dit probleem is minder voorspelbaar. Je weet immers nooit hoeveel mensen het gedeelde bestand dat jij probeert binnen te halen al hebben gedownload.

©PXimport

Tip 02: Bandbreedtefilters

Bij een abnormale piek in de consumptie van de bandbreedte zullen de misbruikfilters van Google in actie komen en kan geen enkele gebruiker dit bestand nog langer downloaden. Meestal duurt het 24 uur voordat het downloadquotum wordt gereset. Deze periode kan korter zijn als het bestand plots veel minder verkeer ontvangt. Wanneer een bestand extreem populair is, kan het zelfs enkele dagen duren voordat het je lukt om het te downloaden. Dit is een frustrerend probleem en Google is niet duidelijk over hoe dit precies werkt. Toch hebben deze filters een goede bestaansreden. Google doet dit, omdat er mensen zijn die links delen naar illegale films of naar een muziekcollectie via hun Google Drive-account. Maar helaas worden deze bandbreedtefilters soms ook van kracht als heel veel leden van een organisatie via Google Drive bestanden uitwisselen.

©PXimport

Tip 03: Url wijzigen

Krijg je het bericht dat het downloadquotum is overschreden en heb je wel wat beters te doen dan voortdurend de pagina te vernieuwen in de hoop dat het je één keertje zal gaan lukken? Dan kun je op twee manieren die begrenzing omzeilen. Ga naar het bestand dat je wilt downloaden op Google Drive. Selecteer daarna in het internetadres het gedeelte drive/folders. Vervang deze tekst door file/d, druk op Enter en vernieuw de pagina. Het scherm verandert en nu zou je een voorbeeldpagina van het bestand moeten zien. Klik op het menupictogram in de rechterbovenhoek (de drie puntjes) en selecteer Ster toevoegen.

©PXimport

Tip 04: Snelkoppeling

Ga nu naar je eigen persoonlijke Google Drive en creëer in Mijn Drive een nieuwe map. Geef deze map een naam. In dit voorbeeld noemen we die MijnDownloads. Scrol vervolgens in de linkerkolom naar beneden, zodat je Met ster kunt selecteren. Daar vind je het zojuist gemarkeerde item dat je wilt downloaden. Selecteer het en klik erop met de rechtermuisknop. In het menu kies je voor Snelkoppeling toevoegen. Onmiddellijk verschijnt er een pop-up waarin je aangeeft waar je de snelkoppeling wilt plaatsen. Selecteer Mijn Drive en kies je de map die je daarnet hebt aangemaakt. Klik vervolgens op Snelkoppeling toevoegen. Zodra de snelkoppeling is geplaatst, ga je terug naar Mijn Drive. Klik daarin met de rechtermuisknop op de snelkoppeling en kies Downloaden. Je leest dat de download wordt voorbereid en even later krijg je het bericht dat de download klaarstaat.

©PXimport

Tip 05: Kopie maken

Je kunt de beveiliging ook omzeilen door het bestand naar je eigen account te verplaatsen. Het bestand blijft in principe op de servers van Google staan en bij een verplaatsing geldt de downloadlimiet niet. Zorg ervoor dat je aangemeld bent bij je Google Drive-account. Ga weer naar het bestand dat je wilt downloaden. In het hoofdvenster klik je met rechts op het bewuste bestand en kies je voor Kopie maken. Google vertelt je dat het bestand Kopie van (bestandsnaam) wordt opgeslagen op Mijn Drive. Hiermee verplaats je het bestand van het oorspronkelijke account waarvandaan het gedeeld is, naar je eigen Google Drive-account. Wanneer het bestand op je persoonlijke account staat, kun je het rustig downloaden naar je harde schijf zonder beperking van de downloadquota. Sluit het venster waarin je het oorspronkelijke bestand bekeek en blader naar je eigen Google Drive waar de kopie van het bestand staat. Klik er met de rechtermuisknop op en kies Downloaden.

©PXimport

Tip 06: Eigen bestanden 

We zijn er tot nu toe vanuit gegaan dat je een groot bestand wilde binnenhalen dat op andermans Google Drive staat. Maar als je zelf het gedeelde bestand host, is de oplossing makkelijker.

Als de Google-filters het downloaden ervan hebben verhinderd, kun je zelf dit gedeelde bestand ook niet meer binnenhalen. Maar de blokkade van Google geldt alleen voor dat specifieke bestand en niet voor de rest van je Google Drive-account. Dit betekent dat je andere bestanden nog steeds kunt downloaden. De oplossing is dus bijzonder eenvoudig: maak een kopie van het geblokkeerde bestand. Klik er met de rechtermuisknop op en selecteer Een kopie maken. Er wordt een nieuw bestand aangemaakt, met de toevoeging Een kopie van voor de oorspronkelijke naam. Dit bestand kun je dan gewoon weer downloaden.

©PXimport

Beperken

©PXimport

Een paar bestanden hernoemen is zo gebeurd. Maar zodra je tientallen of honderden namen moet aanpassen, schiet handmatig werk tekort. Dan komt externe software goed van pas. PowerRename, onderdeel van de PowerToys-collectie, biedt uitkomst. Met deze slimme tool kun je grote aantallen bestanden in één keer hernoemen. Dat gaat snel, efficiënt en precies zoals jij het wilt.

PowerRename activeren

PowerRename is een stuk krachtiger dan de standaard hernoemfunctie van Windows. De tool maakt deel uit van PowerToys, een opensource-project van Microsoft. Wil je de Microsoft Store-versie installeren? Open dan het Startmenu, zoek naar Microsoft Store en start de app. Typ PowerToys in het zoekveld bovenaan. Klik op Installeren zodra je het programma hebt gevonden. Na installatie verschijnt PowerToys in het systeemvak van Windows. Open het, kies in de linkerkolom PowerRename en je ziet meteen een korte animatie van hoe de tool werkt. Klik op Instellingenopenen en controleer of PowerRename is ingeschakeld. Let op: bij ons werkte PowerRename pas na een herstart van het systeem.

Contextueel menu in Verkenner

Open de map met de bestanden die je wilt hernoemen. Selecteer ze allemaal met Ctrl+A en klik met de rechtermuisknop op de selectie. In het contextmenu van Windows Verkenner kies je onderaan de opdracht Naam wijzigen met PowerRename.

Zoeken en vervangen

Daarna opent het venster van PowerRename. In het veld Zoeken geef je in welk deel van de bestandsnaam je wilt vervangen. In het veld eronder typ je de nieuwe tekst. In ons voorbeeld vervangen we het woord Image door Kreta2015. Nog vóór de wijziging wordt uitgevoerd, toont PowerRename een overzicht: links de oorspronkelijke bestandsnamen, rechts de nieuwe. Zo zie je meteen wat er verandert. Daaronder kies je of de aanpassing moet gelden voor de volledige naam inclusief extensie, alleen de bestandsnaam, of alleen de extensie.

Met de knoppen onder Tekstopmaak pas je eenvoudig het hoofdlettergebruik aan, van alles in kleine letters, naar alles in hoofdletters, alleen een hoofdletter aan het begin, of elke beginletter van een woord in hoofdletters. Het laatste pictogram schakelt de nummering in. Activeer je dat, dan voegt PowerRename automatisch nummers tussen haakjes toe aan de bestandsnamen.

Het gebrek aan een rijk contrast is een van de grootste ergernissen bij lcd- en ledtelevisies. Fabrikanten hebben daarom een slimme techniek bedacht die het contrast aanzienlijk verbetert: local dimming. In dit artikel leggen we uit hoe deze techniek van jouw grijze nachtlucht weer een inktzwarte sterrenhemel maakt.

Het contrast van je televisie is misschien wel de belangrijkste eigenschap voor mooi beeld. We willen dat wit verblindend wit is en zwart echt inktzwart. Bij oledtelevisies is dat makkelijk, want daar geeft elke pixel zelf licht. Maar de meeste televisies in de Nederlandse huiskamers zijn nog steeds lcd- of ledschermen (inclusief QLED). Die werken met een lamp achter het scherm, de zogeheten backlight. Local dimming is de techniek die probeert de nadelen van die achtergrondverlichting op te lossen.

Om te begrijpen waarom local dimming nodig is, moet je eerst weten hoe een standaard led-tv werkt. Simpel gezegd is het een groot paneel met pixels die zelf geen licht geven, maar alleen van kleur veranderen. Achter die pixels brandt een grote lichtbak. Als het beeld zwart moet zijn, sluiten de pixels zich om het licht tegen te houden. Helaas lukt dat nooit voor de volle honderd procent; er lekt altijd wat licht langs de randjes. Hierdoor zien donkere scènes er vaak wat flets en grijzig uit. De achtergrondverlichting staat immers vol aan, ook als het beeld donker moet zijn.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

De lampen dimmen waar het donker is

Local dimming pakt dit probleem bij de bron aan. In plaats van één grote lichtbak die altijd aan staat, verdeelt deze techniek de achtergrondverlichting in honderden (en bij duurdere tv's soms duizenden) kleine zones. De televisie analyseert de beelden die je kijkt continu. Ziet de processor dat er linksboven in beeld een donkere schaduw is, terwijl rechtsonder een felle explosie te zien is? Dan worden de lampjes in de zone linksboven gedimd of zelfs helemaal uitgeschakeld, terwijl de lampjes rechtsonder juist fel gaan branden.

Het resultaat is direct zichtbaar. Zwart wordt weer echt zwart, simpelweg omdat er geen licht meer achter dat deel van het scherm brandt. Tegelijkertijd blijven de lichte delen van het scherm helder. Dat zorgt voor een veel groter contrast en geeft het beeld meer diepte. Vooral bij het kijken van HDR-films en -series is dat van belang. Zonder local dimming kan een led-tv eigenlijk geen goed HDR-beeld weergeven, omdat het verschil tussen licht en donker dan te klein blijft.

©ER | ID.nl

Niet alle local dimming is hetzelfde

Het klinkt als een wonderoplossing, maar de uitvoering verschilt enorm per televisie. Het grote toverwoord hierbij is het aantal zones. Hoe meer zones de tv onafhankelijk van elkaar kan aansturen, hoe preciezer het licht kan worden geregeld. Goedkopere televisies gebruiken vaak edge lit local dimming. Hierbij zitten de lampjes alleen in de rand van de tv. Dat werkt redelijk, maar is niet heel nauwkeurig. Je ziet dan soms dat een hele verticale strook van het beeld lichter wordt, terwijl er eigenlijk maar één klein object moest worden verlicht.

De betere variant heet full array local dimming. Hierbij zitten de lampjes over de hele achterkant van het scherm verspreid. De allernieuwste en beste vorm hiervan is miniLED. Daarbij zijn de lampjes zo klein geworden dat er duizenden in een scherm passen, wat de precisie van oled begint te benaderen. Als er te weinig zones zijn, kun je last krijgen van zogenaamde 'blooming'. Dat zie je bijvoorbeeld bij witte ondertiteling op een zwarte achtergrond: er ontstaat dan een soort wazige lichtwolk rondom de letters, omdat de zone groter is dan de tekst zelf.

Ga voor de full monty!

Local dimming is dus geen loze marketingkreet, maar een dankbare techniek voor iedereen die graag films of series kijkt op een led- of QLED-televisie. Het maakt het verschil tussen een flets, grijs plaatje en een beeld dat van het scherm spat met diepe zwartwaarden. Ben je in de markt voor een nieuwe tv? Vraag dan niet alleen óf er local dimming op zit, maar vooral of het gaat om full array dimming. Je ogen zullen je dankbaar zijn tijdens de volgende filmavond!