Met Google Lens maak je de camera van je smartphone of tablet veel slimmer, met dank aan de intelligentie van Google. Richt de camera op een object en je krijgt een schat aan informatie te zien. Google Lens installeren op Android en iOS doe je zo.

Google Lens is een app die de camera van je smartphone of tablet gebruikt om informatie te geven bij wat er in beeld komt. Richt je je camera op een schilderij dan raadpleegt Lens de servers van Google om binnen een seconde te achterhalen welk schilderij het is. Je krijgt onder meer informatie over de schilder en het verhaal achter het kunstwerk. Mik je de camera op een bloem die je niet kent dan probeert Lens je te vertellen welk soort het is en waar je ‘m in de buurt kan kopen. Dit zijn slechts twee voorbeelden, want Lens kan nog veel meer. Denk aan het vertalen van menukaarten, het kopiëren van tekst en het scannen van boeken en streepjescodes. Lees hier meer over de mogelijkheden van Google Lens.

Google Lens installeren op Android

Op het merendeel van de moderne Android-smartphones en -tablets is Google Lens standaard ingebouwd in de camera-app. Je herkent de functie aan het Lens-icoontje (zie de afbeelding bovenaan dit bericht) in de camera-app. Door erop te klikken, start je Lens en richt je de camera op het object of dier waar je informatie over wil krijgen. Wacht even en de resultaten verschijnen in beeld.

Op Android kan je Lens ook gebruiken via de Google Foto’s-App. Open de app, kies een foto en tik op het Lens-icoontje. Als Lens extra informatie weet, zie je die binnen twee seconden op je beeld.

©PXimport

©PXimport

Lens werkt ook via de Google Assistent, de spraakassistent die je oproept door ‘Hey Google’ te zeggen of de startknop van je toestel een paar seconden in te drukken. Klik nu op het Lens-icoontje en de camera-app start, zodat de Lens-functie ‘ziet’ wat jij ziet.

De Google Lens-app installeren is vaak dus niet nodig. In de Play Store-appwinkel kan je Google Lens opzoeken om te weten te komen of de app is geïnstalleerd op jouw toestel. Zo niet, dan kan je dit nog doen. Op sommige (oudere) apparaten kan Lens niet geïnstalleerd worden.

©PXimport

©PXimport

Installeer Lens op iOS

Als je een iPhone, iPad of iPod gebruikt, kan je Google Lens niet als losse app installeren. Het is ook niet mogelijk om Lens via de camera-app of Google Assistent-app te gebruiken. Dit heeft met beperkingen van iOS te maken.

Je kan de Lens-functie wel gebruiken binnen de Google-app, maar alleen als de taal van de app is ingesteld op Engels. Open de Google-app op je iOS-toestel, tik in de zoekbalk op het icoontje van Google Lens en klik indien gevraagd op het inschakelen van de camera. Tik nu op het onderwerp op je scherm of selecteer de tekst op je scherm en kies nu een resultaat of gebruik de zoekknop.

Het is ook mogelijk om Google Lens te gebruiken binnen de Google Foto’s-app. Start de Foto’s-app, kies een foto en tik op het Lens-icoontje. Als Lens extra informatie kan weergeven, verschijnt die nu in beeld. Dit gebeurt onder meer bij schilderijen, planten, dieren, bekendere gebouwen en boeken.

Een paar bestanden hernoemen is zo gebeurd. Maar zodra je tientallen of honderden namen moet aanpassen, schiet handmatig werk tekort. Dan komt externe software goed van pas. PowerRename, onderdeel van de PowerToys-collectie, biedt uitkomst. Met deze slimme tool kun je grote aantallen bestanden in één keer hernoemen. Dat gaat snel, efficiënt en precies zoals jij het wilt.

PowerRename activeren

PowerRename is een stuk krachtiger dan de standaard hernoemfunctie van Windows. De tool maakt deel uit van PowerToys, een opensource-project van Microsoft. Wil je de Microsoft Store-versie installeren? Open dan het Startmenu, zoek naar Microsoft Store en start de app. Typ PowerToys in het zoekveld bovenaan. Klik op Installeren zodra je het programma hebt gevonden. Na installatie verschijnt PowerToys in het systeemvak van Windows. Open het, kies in de linkerkolom PowerRename en je ziet meteen een korte animatie van hoe de tool werkt. Klik op Instellingenopenen en controleer of PowerRename is ingeschakeld. Let op: bij ons werkte PowerRename pas na een herstart van het systeem.

Contextueel menu in Verkenner

Open de map met de bestanden die je wilt hernoemen. Selecteer ze allemaal met Ctrl+A en klik met de rechtermuisknop op de selectie. In het contextmenu van Windows Verkenner kies je onderaan de opdracht Naam wijzigen met PowerRename.

Zoeken en vervangen

Daarna opent het venster van PowerRename. In het veld Zoeken geef je in welk deel van de bestandsnaam je wilt vervangen. In het veld eronder typ je de nieuwe tekst. In ons voorbeeld vervangen we het woord Image door Kreta2015. Nog vóór de wijziging wordt uitgevoerd, toont PowerRename een overzicht: links de oorspronkelijke bestandsnamen, rechts de nieuwe. Zo zie je meteen wat er verandert. Daaronder kies je of de aanpassing moet gelden voor de volledige naam inclusief extensie, alleen de bestandsnaam, of alleen de extensie.

Met de knoppen onder Tekstopmaak pas je eenvoudig het hoofdlettergebruik aan, van alles in kleine letters, naar alles in hoofdletters, alleen een hoofdletter aan het begin, of elke beginletter van een woord in hoofdletters. Het laatste pictogram schakelt de nummering in. Activeer je dat, dan voegt PowerRename automatisch nummers tussen haakjes toe aan de bestandsnamen.

Het gebrek aan een rijk contrast is een van de grootste ergernissen bij lcd- en ledtelevisies. Fabrikanten hebben daarom een slimme techniek bedacht die het contrast aanzienlijk verbetert: local dimming. In dit artikel leggen we uit hoe deze techniek van jouw grijze nachtlucht weer een inktzwarte sterrenhemel maakt.

Het contrast van je televisie is misschien wel de belangrijkste eigenschap voor mooi beeld. We willen dat wit verblindend wit is en zwart echt inktzwart. Bij oledtelevisies is dat makkelijk, want daar geeft elke pixel zelf licht. Maar de meeste televisies in de Nederlandse huiskamers zijn nog steeds lcd- of ledschermen (inclusief QLED). Die werken met een lamp achter het scherm, de zogeheten backlight. Local dimming is de techniek die probeert de nadelen van die achtergrondverlichting op te lossen.

Om te begrijpen waarom local dimming nodig is, moet je eerst weten hoe een standaard led-tv werkt. Simpel gezegd is het een groot paneel met pixels die zelf geen licht geven, maar alleen van kleur veranderen. Achter die pixels brandt een grote lichtbak. Als het beeld zwart moet zijn, sluiten de pixels zich om het licht tegen te houden. Helaas lukt dat nooit voor de volle honderd procent; er lekt altijd wat licht langs de randjes. Hierdoor zien donkere scènes er vaak wat flets en grijzig uit. De achtergrondverlichting staat immers vol aan, ook als het beeld donker moet zijn.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

De lampen dimmen waar het donker is

Local dimming pakt dit probleem bij de bron aan. In plaats van één grote lichtbak die altijd aan staat, verdeelt deze techniek de achtergrondverlichting in honderden (en bij duurdere tv's soms duizenden) kleine zones. De televisie analyseert de beelden die je kijkt continu. Ziet de processor dat er linksboven in beeld een donkere schaduw is, terwijl rechtsonder een felle explosie te zien is? Dan worden de lampjes in de zone linksboven gedimd of zelfs helemaal uitgeschakeld, terwijl de lampjes rechtsonder juist fel gaan branden.

Het resultaat is direct zichtbaar. Zwart wordt weer echt zwart, simpelweg omdat er geen licht meer achter dat deel van het scherm brandt. Tegelijkertijd blijven de lichte delen van het scherm helder. Dat zorgt voor een veel groter contrast en geeft het beeld meer diepte. Vooral bij het kijken van HDR-films en -series is dat van belang. Zonder local dimming kan een led-tv eigenlijk geen goed HDR-beeld weergeven, omdat het verschil tussen licht en donker dan te klein blijft.

©ER | ID.nl

Niet alle local dimming is hetzelfde

Het klinkt als een wonderoplossing, maar de uitvoering verschilt enorm per televisie. Het grote toverwoord hierbij is het aantal zones. Hoe meer zones de tv onafhankelijk van elkaar kan aansturen, hoe preciezer het licht kan worden geregeld. Goedkopere televisies gebruiken vaak edge lit local dimming. Hierbij zitten de lampjes alleen in de rand van de tv. Dat werkt redelijk, maar is niet heel nauwkeurig. Je ziet dan soms dat een hele verticale strook van het beeld lichter wordt, terwijl er eigenlijk maar één klein object moest worden verlicht.

De betere variant heet full array local dimming. Hierbij zitten de lampjes over de hele achterkant van het scherm verspreid. De allernieuwste en beste vorm hiervan is miniLED. Daarbij zijn de lampjes zo klein geworden dat er duizenden in een scherm passen, wat de precisie van oled begint te benaderen. Als er te weinig zones zijn, kun je last krijgen van zogenaamde 'blooming'. Dat zie je bijvoorbeeld bij witte ondertiteling op een zwarte achtergrond: er ontstaat dan een soort wazige lichtwolk rondom de letters, omdat de zone groter is dan de tekst zelf.

Ga voor de full monty!

Local dimming is dus geen loze marketingkreet, maar een dankbare techniek voor iedereen die graag films of series kijkt op een led- of QLED-televisie. Het maakt het verschil tussen een flets, grijs plaatje en een beeld dat van het scherm spat met diepe zwartwaarden. Ben je in de markt voor een nieuwe tv? Vraag dan niet alleen óf er local dimming op zit, maar vooral of het gaat om full array dimming. Je ogen zullen je dankbaar zijn tijdens de volgende filmavond!