Laat de gedachte over een mogelijke inbraak je niet los zodra je je huis of kantoor verlaat? Een dure alarminstallatie is een oplossing, maar – zeer betaalbare – videobewaking is een prima alternatief. We laten zien hoe je met een tool als iSpy zelfs diverse usb- of ip-camera’s tegelijk beheert en van op afstand verschillende locaties monitort.

De goedkoopste cameraatjes zijn natuurlijk webcams die je via een usb-kabel op je pc aansluit. Iets duurder zijn netwerk- of ip-camera’s die je ‘autonoom’ en al dan niet draadloos aan je thuisnetwerk hangt. Sommige modellen zijn van het zogenoemde pzt-type. Dat staat voor pan-zoom-tilt en betekent dat je die camera’s softwarematig over hun X- of Y-as kunt laten bewegen en kunt laten in- en uitzoomen. Voor deze workshop maakt het eigenlijk niet zoveel uit over welk(e) type(s) camera je precies beschikt. Wij gaan aan de slag met drie verschillende modellen: een simpele, al wat oudere usb-camera (Microsoft LifeCam vx-100) en twee recente ip-camera’s (elk circa € 80): de D-Link Wireless N Home Network Camera DCS-930L en de Sitecom Wireless Internet Security Camera 150N WL-405. Beide apparaten voorzien weliswaar in een functie voor bewegingsdetectie en kunnen snapshots automatisch doormailen of naar een ftp-server versturen, via Mydlink kun je met de DCS-930L zelfs live beelden bekijken vanaf een smartphone (via Mydlink), maar in de workshop gaan we grotendeels aan dergelijke cameraspecifieke opties voorbij. Immers, we gaan er hier bewust van uit dat je over een of meer camera’s beschikt die deze mogelijkheden niet bieden. Ook in dat geval kun je die namelijk nog prima inzetten als bewakingscamera, weliswaar met wat externe hulp.

Wij gebruiken in deze workshop de gratis iSpy, die wij het beste vinden. Alternatieven zijn Yawcam (www.yawcam.com), WheresJames Webcam Publisher (www.wheresjames.com) en HSSVSS (www.hssvss.com).

Stap 1: ip-camera installeren

Elke ip-camera laat zich net op een iets andere manier installeren. De boodschap luidt dan ook: lees eerst goed de installatie-instructies. In de meeste gevallen komt het erop neer dat je – althans in eerste instantie – de camera met behulp van een netwerkkabel, al dan niet via een switch, met je router verbindt en vervolgens een setupwizard opstart. Die detecteert normaliter automatisch de aangesloten camera en deelt je mee wat het ip-adres is, gesteld dat je router die via dhcp toewijst. Is dat niet het geval, dan dien je zelf een ‘compatibel’ ip-adres in te vullen, evenals het subnetmasker en het interne ip-adres van je router (gateway). Ondersteunt de camera wifi en wil je inderdaad draadloos werken, dan hoef je dat in principe maar aan te geven, het juiste wlan aan te duiden en indien nodig het bijhorende wachtwoord in te vullen.

Heb je alles correct ingevuld, dan laat de camera zich al meteen benaderen via je webbrowser. Je moet die dan uiteraard wel afstemmen op het ip-adres van je camera. Het is niet uitgesloten dat bij je camera ook eigen beheersoftware zit, van waaruit je de nodige instellingen kunt aanpassen.

Stap 2: iSpy installeren

De systeemvereisten voor iSpy zijn best laagdrempelig: Windows XP of hoger (32- of 64-bits), 1GHz+-processor en een breedbandverbinding voor afstandscontrole. Je vindt de opensourcetool op www.ispyconnect.com. Het programma is gratis, wat niet wegneemt dat een betalend account enkele handige extra’s biedt (zie ook stap 8). De installatie is rechttoe rechtaan. Zo nodig haalt de installatiewizard nog Microsoft .NET Framework 3.5 op, evenals de Windows Media 9 VCM-codec - hoewel je naderhand via Instellingen, Codec een alternatieve codec kunt selecteren. Blijkt de interface Engelstalig, selecteer in het hoofdvenster van iSpy dan Settings, Options en kies Nederlands in de rubriek Language. Foutloos is het Nederlands geenszins…

Stap 3: camera(‘s) toevoegen

Het komt er nu natuurlijk op aan je aangesloten camera(‘s) onder de hoede van iSpy te brengen. Voor een usb-camera zal dat geen probleem zijn. Klik op Toevoegen, Lokale camera. De camera zal nu in het uitklapmenu staan. Zodra je met OK bevestigt, kom je automatisch terecht in een instellingenvenster – daarover meer in de volgende stap.

Een ip-camera toevoegen kan iets lastiger zijn. Ook hier klik je op Toevoegen, waarna je (in de meeste gevallen) IP camera selecteert. Op het tabblad MPJEG URL wordt je gevraagd het juiste adres voor de videostream van je camera in te vullen. Niet zo voor de hand liggend, want veel hangt af van het merk, model en type. Op www.ispyconnect.com/sources.aspx#wizard tracht een wizard je door de juiste procedure te gidsen. Het komt er eigenlijk op neer dat je hier het ip-adres van je camera invult. Zie hiervoor stap 1 of bekijk je netwerk desnoods even met de gratis tool Angry IP-Scanner (www.angryip.org) om het juiste ip-adres te vinden; je antivirustool trekt dan wellicht aan de bel, maar maak je niet ongerust. Selecteer vervolgens de producent van je webcam. Als het goed is, verschijnt bij STEP 3 de juiste url. Toch niet? Dan zit er, voor gevorderde gebruikers, weinig anders op dan te proberen de url te achterhalen met een tool als Fiddler (www.fiddler2.com/fiddler2 ) of Wireshark (www.wireshark.org) . Je kunt natuurlijk ook aankloppen bij het iSpy-forum (www.ispyconnect.com/yaf/forum.aspx) of bij de supportdienst van je cameraproducent.

Stap 4: basisopties & layout

Je belandt nu in het instellingenvenster van de toegevoegde camera – dat venster open je trouwens op elk moment weer door op de camerapreview te rechtsklikken en Bewerken te kiezen. Op het tabblad Camera kun je nu onder meer een duidelijke naam aan je camera geven en aangeven of het beeld geroteerd moet worden. Dat is handig als je de camera bijvoorbeeld omgekeerd aan het plafond hebt bevestigd. Je kunt hier verder ook de framerate instellen. Sluit af met Opslaan. Heb je verschillende camera’s in je woning of kantoor hangen, dan kan het handig zijn een plattegrond als achtergrond te gebruiken. Dat doe je met Toevoegen, Plattegrond, waarna je een geschikt plaatje (jpg) ophaalt. Vervolgens positioneer je de camerapreviews netjes boven deze plattegrond.

Stap 5: bewegingsdetectie instellen

Je hebt het vast al gemerkt: wanneer een toegevoegde camera bewegende beelden registreert, verkleurt de rand van de preview en verschijnt er een rood bolletje. Dat wijst erop dat iSpy de beelden opneemt. Je merkt tevens op dat de fps-waarde (frames per second) gedurende die opname sterk verhoogt voor een betere opname. Om deze beelden te bekijken, klik je in het contextmenu van de preview op Bestanden weergeven. Je krijgt dan zowel videobeelden te zien als een reeks afzonderlijke plaatjes (in de submap \thumbs).

Wil je deze bewegingsdetectie niet langer geactiveerd zien, dan schakel je de camera tijdelijk uit via Schakel uit in het contextmenu of sleutel je aan de instelling van de bewegingsdetectie zelf. Dat doe je vanuit het instellingenvenster van die camera, logischerwijze op het tabblad Bewegings detectie. Laat de optie Gebruik detector op Twee frames staan of kies Geen instellen om de detectie uit te schakelen. Niet onbelangrijk: via de schuifbalk stel je de gevoeligheid in – hoe meer naar rechts, hoe sneller iSpy ‘iets’ als beweging zal interpreteren. Heel nuttig is ook de functie Detectiezones. Hier kun je namelijk met de muis een of meer rechthoeken over het beeld tekenen: iSpy zal dan alleen beweging detecteren als die binnen een van die rechthoeken plaatsvindt. Op het tabblad Opnemen bepaal je dan of de camera effectief opnames moet maken bij bewegingsdetectie en hoelang dat precies moet gebeuren. Leg telkens je instellingen vast met Opslaan. Goed om weten: op www.ispyconnect.com/userguide.aspx kun je terecht voor een gedetailleerde (Engelstalige) gebruikersgids.

Stap 6: timer instellen

We kunnen ons best voorstellen dat je de bewegingsdetectie niet altijd ingeschakeld wilt hebben, bijvoorbeeld niet op momenten dat je zelf in die ruimte aanwezig bent. Telkens in- en uitschakelen is uiteraard ook niet erg comfortabel. Gelukkig biedt het tabblad Planning in het instellingenvenster uitkomst. Plaats een vinkje bij Tijdschema Camera en bij Tijdschema actief. Selecteer de gewenste dag(en) en vul een start- en stoptijd in. Plaats zeker ook een vinkje bij Opnemen op Detect. Stel je wilt beweging alleen laten detecteren van vrijdagavond 20 uur tot maandagmorgen 8 uur. Dan vul je als starttijd vrijdag 20 uur in – zonder stoptijd. Voeg deze timing toe. Creëer vervolgens een tweede timing, deze keer met als stoptijd maandag 8 uur (zonder starttijd). Bevestig met Opslaan. Vervolgens open je het contextmenu van de camerapreview en kies je Tijdschema toepassen. Het beeld wordt geheel grijs zolang het schema niet actief is.

Stap 7: online bekijken

Zo’n multicamerabeveiligingssysteem is best nuttig, maar het blijft wat onhandig als je de beelden altijd lokaal moet bekijken. Geen nood, ook daarin komt iSpy je tegemoet. Op het tabblad FTP kun je aangeven dat je plaatjes die tijdens de bewegingsdetectie werden genomen automatisch naar een ftp-server moeten worden doorgestuurd; dat kan bijvoorbeeld je webruimte bij je internetprovider zijn. Het volstaat een vinkje te plaatsen bij FTP ingeschakeld en de nodige gegevens in te vullen (serveradres, gebruikersnaam en wachtwoord, bestandsnaam en –locatie). Vink in dit geval ook de optie Bewegingsdetectie aan. Eventueel stel je zelf een uploadinterval voor de plaatjes in.

Stap 8: account-met-extra’s

Het kan echter nog eleganter, maar deze extra’s vergen wel een betaald account: circa € 42 voor een jaar voor één computer. Je kunt met een gratis testaccount aan de slag, maar je krijgt de beelden van  je camera op de iSpy-site in dat geval alleen te zien als je je aanmeldt vanaf je lokale netwerk. Wil je dat uitproberen, klik dan bovenaan op Webinstellingen en kies Maak een free account. Om ook live beelden te kunnen zien, moet je de ingebouwde webserver wel eerst configureren. Als je router upnp ondersteunt, hoef je dat eigenlijk alleen maar aan te geven. Is dat niet het geval, dan zul je zelf voor de nodige portforwarding moeten zorgen (de link Configureer je router handmatig geeft je extra feedback). Heb je alles voor elkaar, kies dan Opslaan. Je belandt nu op www.ispyconnect.com/watch.aspx, waar je via het tabblad Content View ook live beelden kunt bekijken. Dat kan overigens ook met een smartphone (met html5-ondersteuning): in dat geval stem je de browser af op www.ispyconnect.com/mobile − althans voor betalende abonnees. Die kunnen de camerabeelden bovendien in hun eigen site inbedden of laten uploaden naar YouTube.

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.