Wil je een programma proberen of een ander besturingssysteem verkennen? Met een virtuele machine experimenteer je zonder risico’s! Heb je geen eigen virtuele machine? Wij helpen je vliegensvlug op weg. We laten je zien wat je nodig hebt en hoe je een virtuele machine optimaal instelt.

Je probeert een programma uit en concludeert dat je er niets aan hebt. Als je het verwijdert, kom je er helaas achter dat – door het programma – Windows met ongewenste opties is vervuild. Zonde! Het kan je ook gebeuren dat je een aantal instellingen aanpast en daarna merkt dat je computer niet meer optimaal werkt. Met een virtuele machine voorkom je deze problemen.

Een virtuele machine is ook ideaal als je een nieuw of ander besturingssysteem wilt gebruiken. Je werkt bijvoorbeeld met Windows 11, maar gebruikt ook nog graag Windows 10 voor specifieke programma’s. Of je wilt aan de slag met een Windows-alternatief, zoals Linux. Met een virtuele machine draai je een besturingssysteem binnen je bestaande besturingssysteem. Je gebruikt het gevirtualiseerde besturingssysteem in een zogenoemde sandbox. Dit is een afgeschermde omgeving. Wat er ook gebeurt binnen de virtuele machine: de impact blijft beperkt tot die omgeving. Het is een computer in een computer.

Een virtuele machine biedt allerlei gebruiksmogelijkheden.

VM VirtualBox

Om te virtualiseren heb je een paar zaken nodig. Allereerst een programma waarmee je met de virtuele machine werkt. Een interessant programma, dat je als thuisgebruiker bovendien gratis mag gebruiken, is VM VirtualBox van Oracle.

Verder heb je het besturingssysteem nodig dat je graag op de virtuele machine wilt draaien, bijvoorbeeld Linux of Windows. In het geval van Windows kon je hiervoor in het verleden kant-en-klare virtuele machines van Microsoft downloaden, die je tijdelijk mocht gebruiken. Dat aanbod bestaat helaas niet meer. Via deze webpagina van Windows vind je nog maar één virtuele machine voor Windows 11, die je tijdelijk mag gebruiken. De houdbaarheidsdatum staat vermeld op de website.

Via Microsoft kun je een kant-en-klare virtuele machine binnenhalen.

Eigen besturingssysteem

Je zorgt voor meer flexibiliteit door je eigen besturingssysteem en licentiesleutel in te zetten. Hiermee installeer je een volwaardige licentie van Windows, die je zonder beperkingen in de virtuele machine mag gebruiken. Je hebt hiervoor de installatiebestanden van Windows nodig. Voor Windows 10 vind je ze op deze pagina, voor Windows 11 op deze pagina. Je hebt het iso-bestand nodig.

Op de downloadpagina voor Windows 10 kies je voor Hulpprogramma nu downloaden. Voer het programma uit en maak hiermee een iso-bestand. Op de downloadpagina van Windows 11 kun je direct het benodigde iso-bestand downloaden. Ga naar de sectie Windows 11-schijfkopiebestand (ISO) downloaden. Kies Windows 11 (multi-edition ISO) en klik op Downloaden. Wil je een toekomstige versie van Windows 11 in de virtuele machine proberen, die je normaal gesproken krijgt via het Windows Insider-bètaprogramma? Ga dan via deze webpagina naar de site waar je de nieuwste testversies van Windows 11 binnenhaalt.

Haal een iso-bestand voor Windows 11 binnen.

Machine aanmaken

Het is tijd om de virtuele machine te maken. Open VM VirtualBox en kies Machine / Nieuw. Een wizard verschijnt. Geef bij Naam een passende naam op voor de virtuele machine, bijvoorbeeld Experimenteren met Windows 11. Bij Map lees je waar de virtuele machine wordt opgeslagen. Wij nemen genoegen met de standaardlocatie, maar je kunt deze uiteraard ook aanpassen. Klik op de pijl naast het vak ISO-image en kies Andere. Wijs het zojuist gedownloade iso-bestand aan.

In de wizard van VirtualBox kies je de editie in het gelijknamige vak (bijvoorbeeld Windows 11 Home). Deze optie wordt niet altijd getoond. Heb je een iso-bestand gemaakt van een specifieke Windows-versie en bevat het bestand niet meerdere edities? Dan heb je geen andere keuze. VirtualBox installeert het besturingssysteem automatisch, zodat je zelf nauwelijks hoeft te klikken in het installatievenster.

Doorloop je de stappen liever handmatig? Zet dan een vinkje bij Overslaan installatie zonder toezicht. Klik op Volgende. Heb je gekozen voor een installatie zonder toezicht? Vul dan in dit venster alvast de productsleutel in en klik je op Volgende.

Gebruik de wizard om een virtuele machine aan te maken.

Hardware

Op basis van het gedetecteerde besturingssysteem kiest VirtualBox zelf de hoeveelheid intern geheugen en processoren voor de virtuele machine, bijvoorbeeld 4096 MB en 2 processoren. In de praktijk blijkt dit karig: kies bij voorkeur voor betere specificaties. Hoe hoger de specificaties, hoe vloeiender de machine werkt. Uiteraard gaan deze bronnen ten koste van beschikbare bronnen voor de computer waarop je de virtuele machine draait: houd hiermee rekening.

In het volgende venster kies je voor Nieuwe Virtuele harde schijf aanmaken. Een goede vuistregel is twee keer de officiële minimale grootte die door de makers van het besturingssysteem wordt aangegeven. Voor Windows 10 geeft Microsoft een minimale ruimte van 32 GB op. Voor Windows 11 is dit 64 GB. Klik op Volgende. Controleer de gekozen instellingen en klik op Afmaken.

Hoeveel systeembronnen ken je toe aan de virtuele machine?

Installeren

Links in het venster van VirtualBox worden alle virtuele machines getoond, dus ook de zojuist gemaakte lege virtuele machine. Hierop kunnen we het besturingssysteem installeren. Klik op Starten. Druk hierna op een willekeurige toets om met het iso-bestand de installatie van Windows op te starten. Verschijnt het installatiescherm niet? Kies voor Apparaten / Optische stations / Kies een schijfbestand en wijs alsnog het iso-bestand aan. Kies Machine / Resetten. Je kunt nu Windows installeren.

Start de virtuele machine hierna op: het bureaublad van Windows verschijnt. Om te zorgen dat het besturingssysteem nog beter presteert in de virtuele machine, installeer je de Guest Additions. Kies voor Apparaten / Invoegen Guest Additions CD-image. Open de verkenner en klik op de toegevoegde schijf VirtualBox Guest Additions. Installeer het programma en start de virtuele machine opnieuw op.

Altijd schone lei

Je virtuele machine is klaar voor gebruik. Nu de omgeving nog opgeruimd en fris is, raden we je aan om een snapshot van de virtuele machine te maken. De huidige staat van de machine wordt hiermee opgeslagen. Vervolgens gebruik je de virtuele machine zoals je dat wilt.

Je kunt op elk moment terugkeren naar het gemaakte snapshot. Bijvoorbeeld als de omgeving vervuild is geraakt door programma’s, of als je gewoon weer wilt terugkeren naar je schone lei. Een snapshot bespaart je dus het opnieuw installeren van de virtuele machine. In het hoofdvenster van VirtualBox selecteer je de virtuele machine in de lijst. Klik in het rechtervenster op Huidige staat en klik op de knop Nemen (boven in de menubalk). Geef een naam en beschrijving op voor de staat.

Vind je het handig om vaker ergens een snapshot van te maken? Lees dan dit artikel: 15 tools om snapshots te maken: voorkomen is beter dan genezen

Maak een snapshot van de nieuwe virtuele machine.

Klonen

Je kunt de virtuele machine meerdere keren gebruiken. Bijvoorbeeld wanneer je twee verschillende programma’s wilt proberen, elk in een schone omgeving. In zulke gevallen komt de mogelijkheid om te klonen goed van pas. Hierbij maak je een identieke kopie van de virtuele machine, waarmee je vervolgens aan de slag kunt.

Selecteer de gewenste virtuele machine links in het venster en klik op Klonen in de menubalk rechtsboven. Is de optie niet beschikbaar? Zorg er dan voor dat de virtuele machine eerst volledig is uitgeschakeld. Geef een naam op voor de gekloonde machine en klik Volgende. Kies voor Volle kloon, zodat een volledig identieke kopie wordt gemaakt en klik op Kloon.

Ook handig: de virtuele machine klonen.

Optimaliseren

Heb je de basis van de virtuele machine op orde? Je kunt de machine nog aanpassen aan je eigen voorkeuren. Klik met de rechtermuisknop op de virtuele machine en kies Instellingen. Links vind je de verschillende categorieën. In de sectie Algemeen vind je de basisinstellingen. Via de tab Geavanceerd schakel je het gedeelde klembord in. Hiermee kun je tekst kopiëren en plakken tussen de virtuele machine en de host-computer.

Je vindt hier ook de optie om bestanden tussen de virtuele machine en de hostcomputer te slepen en neer te zetten. Kies hiervoor bij Drag’n’Drop voor Ingeschakeld. Voor extra zekerheid open je hierna de tab Schijfversleuteling. Plaats een vinkje bij Inschakelen schijfversleuteling en geef je een wachtwoord op. Hiermee wordt het bestand van de virtuele machine versleuteld en lastiger om te bekijken als het in verkeerde handen komt.

Schakel een gedeeld klembord in.

Gedeelde mappen

Wissel je vaak bestanden uit tussen de virtuele machine en de host-computer? Maak dan gebruik van de gedeelde mappen. Hiermee kun je snel bestanden tussen beide systemen uitwisselen. In het instellingenvenster kies je voor Gedeelde mappen. Klik op de knop met het plusteken en voeg een nieuwe gedeelde map toe via Pad naar map. Geef de map een naam en plaats een vinkje bij Automatisch koppelen. Wil je dat de virtuele machine de inhoud van de map niet kan aanpassen? Activeer dan Alleen-lezen.

Windows Sandbox

Maak je gebruik van de Pro-variant van Windows 10 of Windows 11? Dan heb je naast het eerder besproken VM VirtualBox ook een andere interessante keuze: Windows Sandbox. Dit is een ingebouwde virtuele machine van Microsoft. Vergeleken met het eerder besproken VirtualBox kent Windows Sandbox minder functies, maar voor het snel proberen van software is het onderdeel uitstekend geschikt. Voor een prettige werking van Windows Sandbox zorg je voor minstens 8 GB intern geheugen, een ssd-schijf met minstens 1 GB vrije ruimte en een moderne processor (bij voorkeur met vier cores).

Controleer eerst of de computer virtualisatie ondersteunt: open het Startmenu en typ Opdrachtprompt. Typ Systeminfo.exe en druk op Enter. Bekijk of bij Hyper-V Requirements is vermeld Yes of A Hypervisor has been detected. Alleen dan kun je verder. Sandbox is standaard niet geïnstalleerd, dus dat maken we in orde.

Open het Startmenu en typ Windows-onderdelen. Kies Windows-onderdelen in- of uitschakelen, vink Windows Sandbox aan en klik op OK. Open vervolgens weer het Startmenu en typ nu Windows Sandbox. Klik met de rechtermuisknop op Windows Sandbox en kies Als administrator uitvoeren.

Je kunt Windows Sandbox pas gebruiken nadat je het in Windows Pro expliciet hebt ingeschakeld.

Volledig scherm

Sandbox wordt uitgevoerd in een venster, maar je kunt overschakelen naar een volledig scherm. Gebruik hiervoor de toetscombinatie Ctrl+Alt+Break. Ga je liever terug naar het venster? Gebruik dezelfde toetscombinatie. Sandbox werkt nauw samen met je primaire besturingssysteem. Dit betekent dat je items kunt knippen en plakken tussen Windows en het venster van Windows Sandbox. Zo kun je stukken tekst kopiëren en plakken. Ook is het mogelijk om een programma – bijvoorbeeld een app die je wilt proberen – vanuit Windows te kopiëren en in het venster van Sandbox te plakken. Ben je klaar met een Sandbox-sessie? Je sluit de virtuele machine af via Start / Aan/uit / Afsluiten of door het venster van Sandbox weg te klikken.

Ben je een gevorderde gebruiker die niet terugdeinst voor het maken van configuratiebestanden? Neem dan een kijkje op deze webpagina. Hier vind je een gedetailleerd (Engelstalig) stappenplan waarmee je ontdekt hoe je Windows Sandbox bijvoorbeeld altijd kunt starten zonder netwerkverbinding. Ook kun de printer van je computer direct aanspreken via de Sandbox-omgeving. Bovendien kun je de optie van het kopiëren en plakken (waarover je eerder las) uitschakelen om de virtuele machine nog meer af te schermen van de buitenwereld.

In de updates die Home Assistant maandelijks krijgt, krijgen secties veel aandacht. Hiermee kun je een dashboard veel eenvoudiger visueel vormgeven. Je kunt secties en de kaarten in die secties bijvoorbeeld heel gemakkelijk verslepen of dupliceren. Via condities heb je bovendien controle over wát er wordt getoond. Hierdoor kan je dashboard zich aanpassen aan de omstandigheden. We laten zien hoe je deze opties optimaal benut.

Sinds maart 2024 staan de updates van Home Assistant voor een groot deel in het teken van secties. Hiermee kun je eenvoudig en visueel, dus zonder YAML-code, je dashboard vormgeven. Secties helpen direct bij het maken van een logische indeling. Maak bijvoorbeeld een sectie per ruimte, soort apparaat of bepaald doel.

Door met secties te werken, kun je kaarten eenvoudiger organiseren en groeperen, zonder dat je met bijvoorbeeld horizontale en verticale stapels hoeft te werken. Je kunt secties en de kaarten in een sectie ook heel makkelijk naar een andere plek slepen.

Verder zijn er opties als dupliceren, kopiëren en plakken. Hoewel je in een slim huis de meeste zaken waarschijnlijk automatisch regelt, via slimme automatiseringen, blijft een dashboard in meerdere situaties praktisch en onmisbaar. Je houdt hiermee altijd het overzicht en de controle over je slimme huis, ook als je onderweg bent of afwijkt van je normale patronen. Bovendien kun je er natuurlijk veel aanvullende informatie op weergeven, zoals de weersverwachting, camerastreams of een boodschappenlijstje.

Je dashboard zelf kun je overigens ook slimmer maken. Zo kun je secties of individuele kaarten alleen weergeven als ze relevant zijn, op basis van bijvoorbeeld tijd, aanwezigheid of de temperatuur. Daar geven we in dit artikel ook wat handige tips voor!

1 Dashboards beheren

Home Assistant geeft je na de installatie een standaarddashboard genaamd Overzicht, dat vol wordt gezet met alle bekende entiteiten, gegroepeerd per ruimte. Dit wordt bij een grotere installatie al snel lang en onoverzichtelijk.

Je kunt het beheer over dit dashboard overnemen, maar je kunt ook een nieuw dashboard toevoegen. Daarvoor ga je naar Instellingen / Dashboards. Je ziet hier ook de andere dashboards Energie waarop het energieverbruik wordt getoond en Map voor een kaartweergave.

Bij het toevoegen van een dashboard kies je de optie Leeg nieuw dashboard. Hierna kun je een icoontje kiezen en enkele opties. Als alternatief kun je kiezen voor Default dashboard dat zich als het standaarddashboard gedraagt en alle apparaten laat zien, Kaart dat personen en apparaten op een kaart laat zien en Webpagina om binnen Home Assistant een bepaalde website naar keuze te integreren.

Via de instellingen kun je een nieuw en desgewenst nog leeg dashboard maken.

2 Weergaven

Blader naar je nieuwe dashboard en klik op het penseeltje om het te bewerken. Je ziet nu standaard één tabblad genaamd Home. Dit wordt een weergave of (in het Engels) view genoemd. Via het penseeltje kun je deze weergave bewerken.

Bij Weergavetype zie je de optie Secties. Je kunt hierbij eventueel afwijken van de standaard vier kolommen per sectie. Een van de voordelen van secties is dat het de plaatsing ervan heel voorspelbaar maakt. Wil je de ruimte toch beter benutten, dan kun je eventueel de optie Dense section placement aanvinken.

Merk op dat secties nog experimenteel worden genoemd. Laat je je daar niet door afschrikken. De voornaamste beperking is dat mogelijk niet alle kaarten van derden geschikt zijn voor gebruik binnen secties.

Kies Opslaan om de configuratie te sluiten. Via het plusteken naast deze weergave kun je eventuele extra weergaven toevoegen. Als je meer dan één weergave hebt, worden de weergaven getoond als tabbladen. Voor elke weergave kun je een ander weergavetype kiezen als je dat praktisch vindt. Je hoeft dus niet op elk tabblad met secties te werken.

Voor deze weergave kies je voor Secties als weergavetype.

3 Badges

De bovenste rij op je dashboard toont een plusteken. Hier kun je zogenoemde badges toevoegen. Een badge laat in feite een specifieke entiteit zien, bijvoorbeeld de temperatuur. Op het tabje Zichtbaarheid kun je voor die badge nog, via een of meerdere voorwaarden, bepalen wanneer de badge zichtbaar moet zijn. Je kunt de badge dus verbergen als deze niet relevant is.

Ook bij secties, de sectiekop en alle kaarten kun je dit gebruiken, om het bewuste onderdeel onder bepaalde omstandigheden te verbergen. Hier geven we verderop in dit artikel veel tips voor. Recent zijn de badges overigens een stuk moderner gemaakt, waardoor je niet snel een alternatief zult zoeken, zoals de set Mushroom-kaarten (beschikbaar via HACS, de Home Assistant Community Store).

Via een badge kun je bijvoorbeeld de temperatuur weergeven.

4 Secties

Je dashboard bevat al een eerste sectie en je kunt naar hartenlust secties toevoegen. Bij een sectie zie je aan de rechterbovenkant drie icoontjes voor respectievelijk het verplaatsen, bewerken en verwijderen van de sectie. Bij het bewerken van de configuratie kun je de breedte aanpassen (het aantal kolommen dat de sectie moet innemen) en de zichtbaarheid voor de sectie wijzigen.

In de sectie kun je nu kaarten toevoegen met het plusteken. De sectie heeft standaard al één kaart, de sectiekop met daarin de tekst Nieuwe sectie. Die kun je desgewenst verwijderen of aanpassen.

Bij de sectiekop en andere kaarten kun je de configuratie aanpassen via een penseeltje. Die zie je als je de muis over de kaart beweegt. Er verschijnt dan ook een menu (de drie puntjes) met de opties Dupliceren, Kopiëren, Knippen en Verwijderen.

De sectiekop gebruik je meestal als eerste kaart, maar je kunt daarvan afwijken, door geen of zelfs meerdere sectiekoppen in een sectie te gebruiken. De sectiekop geeft naast een titel wat interessante opties. Zo kun je onder het kopje Entiteiten extra gegevens kiezen om te tonen, zoals de temperatuur en luchtvochtigheid in die ruimte. Net als bij andere kaarten kun je eventueel de zichtbaarheid beperken.

Links de nieuwe sectie met sectiekop en gedeelte om kaarten toe te voegen.

5 Kaarten toevoegen

Je kunt de meeste kaarten gebruiken voor je secties. Ook kaarten van derden worden aangepast om met secties te werken, geholpen door de duidelijke richtlijnen van Home Assistant. Het toevoegen van een kaart gaat niet anders dan bij een normaal dashboard. Voeg bijvoorbeeld een tegelkaart toe voor een lamp of een thermostaatkaart voor de verwarming.

Je hebt nog wat opties om het uiterlijk aan te passen, zoals de gewenste naam en een pictogram. Voor sommige kaarten kun je extra functies laten zien. Voor een lamp kan dat bijvoorbeeld een helderheidsinstelling of kleurtemperatuur zijn. En voor een thermostaat kun je de HVAC-modi laten zien, waarmee functies als verwarmen, ventileren, koelen en aan/uit worden bedoeld.

Je kunt kaarten toevoegen voor entiteiten, zoals een thermostaat.

6 Vormgeven

Je kunt de positie van secties gemakkelijk wijzigen door ze te verslepen via het icoontje. Maar ook elke kaart, inclusief de sectiekop, kun je gewoon oppakken en verslepen naar een andere plek in dezelfde sectie óf een andere sectie.

Merk op dat kaarten standaardinstellingen hebben wat betreft de grootte. Dit kun je op het tabblad Lay-out altijd aanpassen als je een kaart te klein of te groot vindt.

In de volgende paragrafen laten we zien hoe je met de zichtbaarheidsopties kunt werken om bijvoorbeeld secties of kaarten te verbergen. Zo kun je de ruimte beter benutten, door bijvoorbeeld een icoontje voor een container alleen te laten zien als deze aan de weg moet worden gezet. En op kleinere apparaten kun je secties verbergen. Wellicht hoef je daar dan niet eens een apart dashboard voor te maken.

Verberg bijvoorbeeld de buienradarkaart op kleine apparaten.

7 Zichtbaarheid

Badges, secties en kaarten (waaronder de sectiekop) hebben zoals gezegd een tabblad Zichtbaarheid waarin je enkele condities kunt opgeven. Het bewuste onderdeel waarvoor je het gebruikt, zoals een badge, sectie of kaart, wordt alleen getoond als aan alle voorwaarden is voldaan.

Bij een voorwaarde kun je kiezen tussen Entiteitsstatus, Numerieke status, Scherm en Persoon. Ook kun je met En een combinatie maken, zodat meerdere voorwaarden waar moeten zijn. En met Of maak je combinatie waarbij één van de voorwaarden waar moet zijn.

Voor Entiteitsstatus en Numerieke status geven we hierna wat voorbeelden. Met de optie Scherm kun je kiezen bij welke schermformaten een onderdeel getoond moet worden, met de opties mobiel, tablet, desktop en breed scherm.

Met de optie Persoon kies je welke personen het onderdeel zien. Je kiest dan gewoon de bewuste persoon en gewenste status (zoals Thuis of Afwezig).

Je kunt een sectie verbergen op bijvoorbeeld kleinere schermen.

8 Entiteitsstatus

Voorwaarden kun je handig inzetten om alleen belangrijke of relevante kaarten te laten zien. Laat bijvoorbeeld alleen lampen zien die aan staan, containers die aan de weg moeten worden gezet, of een openstaande garagedeur die normaal dicht hoort te zijn.

Voor bovenstaande voorwaarden gebruik je de Entiteitsstatus. Ook het feit of de zon zich boven of onder de horizon bevindt, kun je via deze optie als voorwaarde gebruiken. Je kiest dan Entiteitsstatus, gevolgd door de zon (Sun) en de gewenste status.

Je kunt de status voor entiteiten overigens altijd controleren onder Ontwikkelhulpmiddelen / Statussen, mocht het gedrag afwijken van wat je had verwacht.

Via de ontwikkelhulpmiddelen kun je de status voor entiteiten controleren.

9 Numerieke status

Bij voorwaarden kun je ook Numerieke status gebruiken. Denk aan bijvoorbeeld een bepaalde temperatuur. Wil je een tuinsproeier alleen laten zien als het erg warm is, dan wijs je de temperatuursensor aan en vul je in het veld Boven in vanaf welke temperatuur de kaart getoond moet worden.

Ook de aanwezigheid van personen kun je als voorwaarde gebruiken. Goed om te weten is dat het getal voor de entiteit zone.home in Home Assistant staat voor het aantal personen dat thuis is. Je kunt dus ook nu de optie Numerieke status gebruiken. Kies dan bij Entiteit voor Thuis en vul bij Boven de waarde 0 in.

Gebruik de numerieke status bijvoorbeeld voor de aanwezigheid van personen.

10 Helpers gebruiken

Je zult soms een helper nodig hebben om je doel te bereiken. Heb je bijvoorbeeld een sectie met alle lampen, die alleen in de avond getoond moet worden? Een goede manier om dat voor elkaar te krijgen, is door onder Instellingen / Apparaten en diensten op het tabblad Helpers een helper toe te voegen van het type Schema. Geef de helper een naam en vul alle tijden in waarop het onderdeel getoond moet worden. Een tijdsblok maak je door te slepen. Doe dat bijvoorbeeld voor elke dag van 18:00 tot 0:00.

Bij een sectie kies je nu als voorwaarde de optie Entiteitsstatus gevolgd door de naam van de bewuste helper. Binnen de ingevulde tijdsblokken staat deze helper ‘aan’ en wordt de sectie waarvoor je het gebruikt zichtbaar.

Maak een helper met de gewenste tijdsblokken.

11 Navigeer naar subweergave

Een andere goede manier om bepaalde onderdelen te verbergen, is door gebruik te maken van subweergaven. Open hiervoor je dashboard in de bewerkingsmodus, via het penseeltje rechtsboven, en voeg een weergave toe. Vul een titel in, zet een vinkje bij Subweergave en kies een weergavetype, zoals Secties.

Een subweergave blijft verborgen op je dashboard, maar je kunt wel navigeren naar de subweergave. Open nu op je hoofddashboard de configuratie voor bijvoorbeeld een sectiekop of andere kaart. Bij Interacties kies je achter Tik gedrag de optie Navigeer. Selecteer nu zojuist gemaakte subweergave. Op je dashboard zie je nu het groter-dan-teken (>) als indicatie dat je kunt navigeren naar een andere weergave. Zo kun je je dashboard een stuk compacter maken, terwijl je met één tik toch alle opties kunt aanbieden.

Je kunt vanaf bijvoorbeeld een sectiekop navigeren naar een andere weergave.

12 Dashboard als standaard instellen

Ben je tevreden met je dashboard, dan raden we aan om dit als standaard in te stellen. Daarmee wordt het standaarddashboard genaamd Overzicht automatisch verborgen. Hiervoor ga je naar Instellingen / Dashboards. Klik nu op het dashboard en kies in het venster de optie Als standaard instellen op dit apparaat. Overigens kun je deze optie ook via je profiel instellen. De instelling geldt per apparaat. Je kunt daardoor op elk apparaat een ander dashboard als standaard gebruiken.

Je kunt je nieuwe dashboard als standaard instellen. 

Bij ID.nl zijn we gek op producten waar je niet de hoofdprijs voor betaalt. Een paar keer per week speuren we daarom binnen een bepaald thema naar zulke deals. Op zoek naar een betaalbare smartphone, maar dan wel eentje met een virtuele simkaart? De redactie van ID.nl is voor je op zoek gegaan naar smartphones met een prijskaartje van onder de 350 euro.

Met een eSim ben je niet meer afhankelijk van een fysiek simkaartje en heb je geen gepriegel meer met het plaatsen van je sim in de telefoon. Je kunt daardoor snel van provider wisselen zonder gedoe. Dit bespaart niet alleen tijd, maar ook ruimte in je apparaat. Perfect voor wie veel reist, omdat je eenvoudig internationale abonnementen kunt activeren. Daarnaast kun je op die manier ook gebruik maken van meerdere telefoonnummers op een enkel toestel, bijvoorbeeld eentje voor werk en prive.

Samsung Galaxy A26 5G

De Galaxy A26 5G combineert een slank ontwerp met krachtige prestaties. Het 6,7-inch FHD+ Super AMOLED-display biedt levendige kleuren en vloeiende beelden dankzij de 120 Hz verversingssnelheid. Onder de motorkap bevindt zich de Exynos 1380-chipset, ondersteund door 4 tot 8 GB RAM, wat zorgt voor soepele multitasking.

De 50 MP hoofdcamera met optische beeldstabilisatie legt scherpe foto's vast, zelfs bij weinig licht. Met een batterijcapaciteit van 5000 mAh en IP67-certificering is dit toestel zowel duurzaam als betrouwbaar. Bovendien belooft Samsung tot zes jaar beveiligingsupdates, wat de levensduur van het apparaat verlengt

Redmi Note 13 Pro

De Redmi Note 13 Pro 5G is een krachtpatser in het middensegment. Met een indrukwekkende 200 MP hoofdcamera met optische beeldstabilisatie leg je elk detail vast. Het 6,67-inch AMOLED-display met een resolutie van 1220x2712 pixels en een verversingssnelheid van 120 Hz zorgt voor een meeslepende kijkervaring.

Aangedreven door de Snapdragon 7s Gen 2-chipset en beschikbaar met tot 16 GB RAM, biedt dit toestel uitstekende prestaties. De 5100 mAh batterij ondersteunt 67W snelladen, waardoor je snel weer op pad kunt.​

Motorola Moto G35 5G

De Motorola Moto G35 5G biedt solide prestaties voor een betaalbare prijs. Het 6,72-inch LCD-scherm met een verversingssnelheid van 120 Hz zorgt voor vloeiende beelden. De 50 MP Quad Pixel-camera levert scherpe foto's, zelfs bij weinig licht.

Met een batterijcapaciteit van 5000 mAh en ondersteuning voor 5G-connectiviteit blijf je de hele dag verbonden. Hoewel de Unisoc T760-processor niet de snelste is, biedt het toestel voldoende kracht voor dagelijks gebruik

Sony Xperia 10 VI

De Sony Xperia 10 VI is een compacte smartphone met een focus op multimedia. Het 6,1-inch FHD+ OLED-scherm met een 21:9 beeldverhouding is ideaal voor het bekijken van films. Aangedreven door de Snapdragon 6 Gen 1-chipset en uitgerust met 8 GB RAM, biedt het toestel soepele prestaties.

De 48 MP hoofdcamera legt gedetailleerde foto's vast, terwijl de 5000 mAh batterij zorgt voor langdurig gebruik. Met IP68-certificering is het toestel bestand tegen water en stof

Samsung Galaxy A35 5G

De Galaxy A35 5G biedt premium functies in een betaalbaar jasje. Het 6,6-inch FHD+ Super AMOLED-display met een verversingssnelheid van 120 Hz zorgt voor heldere en vloeiende beelden. De 50 MP hoofdcamera met optische beeldstabilisatie legt scherpe foto's vast, terwijl de 13 MP selfiecamera zorgt voor duidelijke zelfportretten.

Aangedreven door de Exynos 1380-chipset en beschikbaar met tot 12 GB RAM, biedt het toestel krachtige prestaties. De 5000 mAh batterij ondersteunt 25W snelladen, en Samsung belooft tot vijf jaar beveiligingsupdates.