Wat doe je als je CorelDRAW 12 upgradet, maar je wilt de nieuwe versie niet nummer 13 noemen? Dan noem je hem CorelDRAW X3: versie 13, maar dan met het Romeinse cijfer X.

Met versie X3 voegt Corel een aantal nieuwe functies toe aan CorelDRAW, maar ook de interface is flink onderhanden genomen. Naarmate een programma vaker wordt geüpdate, krijgt het steeds meer functies, maar wordt de overzichtelijkheid vaak een probleem. Ook bij CorelDRAW begon dit duidelijk te spelen. Corel heeft dat aangepakt door een Hints-venster aan de rechterkant in beeld toe te voegen. Selecteert u een bepaald gereedschap, dan verschijnt er een korte uitleg over dat gereedschap in het Hints-venster, en dat zal zeker voor wat minder ervaren gebruikers een groot voordeel zijn. Niet alle gereedschappen zijn immers even intuïtief. Voor de meer ervaren gebruikers zal deze verbetering van de interface natuurlijk geen reden zijn om de upgrade te kopen, maar de nieuwe functies zijn dat wél.

Vectorbeelden maken

Hoewel er in voorgaande versies al een apart CorelTRACE-programma bestond, is de integratie van deze functie in het DRAW-pakket een duidelijke verbetering. Trace is het overtrekken van pixelgeoriënteerde beelden, om daar vectorbeelden van te maken. Op die manier kunt u bijvoorbeeld een logo nemen waarvan alleen een kleine internetversie beschikbaar is, deze omzetten naar een vectorbeeld en dan net zo sterk vergroten als nodig is voor een goede kwaliteit print, of zelfs een bord aan de gevel van het bedrijf. PowerTrace (Overtreklab) heet deze functie nu, en de mogelijkheden zijn flink uitgebreid. U kunt tijdens het overtrekken de achtergrond automatisch verwijderen om het logo vrijstaand te maken, maar u kunt ook meerdere kleuren tegelijk aanwijzen om te laten wegvallen. Belangrijk is daarbij dat de uiteindelijke vector zo min mogelijk overbodige ankerpunten heeft; ook dat is te beïnvloeden. De kleuren zijn eveneens meteen te beïnvloeden, zodat u er bijvoorbeeld voor kunt zorgen dat de juiste pms-kleur wordt gebruikt en niet een in rgb-opgebouwde kleur die er net naast zit.

Foto's bewerken

Ook voor het bewerken van fotografische beelden is er veel verbeterd. Corel Photo-Paint is nu veel sneller, en verder is RAW Shooter Essentials (om raw-bestanden te converteren) aan de suite toegevoegd. Geheel nieuw is het 'Afbeeldingsaanpassingslab' (bij wie laat Corel de vertaling maken?!), dat zowel vanuit CorelDRAW als Photo-Paint direct is aan te roepen. Daarmee zijn uitgebreide kleuraanpassingen te doen, met als handigheid dat u steeds een momentopname kunt vastleggen, die dan als pictogram onderin verschijnt. Bent u niet tevreden, dan bent u met één muisklik terug bij die momentopname. Het is ook handig als mogelijkheid om heen en weer te switchen tussen twee bewerkingen, om te zien welke u de beste vindt.

Afbeeldingen uitsnijden

Een bijzondere nieuwe functie is de mogelijkheid om vectorafbeeldingen uit te snijden ('crop'). Zo'n functie is bij fotobewerking natuurlijk al jaren standaard. U trekt een kader in de foto, kiest Crop en alle pixels die buiten het kader vallen, worden weggehaald. Bij vectorafbeeldingen is dat wat ingewikkelder, omdat er vectoren opnieuw berekend moeten worden en punten op de curve moeten worden toegevoegd, maar nu kan dat met hetzelfde gemak als bij foto's. Voor het vrijstaand maken van foto's is bovendien ook nog het Uitsnede-lab in Photo-Paint toegevoegd, gebaseerd op Corel KnockOut. Op eenvoudige wijze kunt u daarmee een deel van een foto uitsnijden, door ruwweg de randen aan te geven. CorelDRAW X3 is hiermee, en met alle verbeteringen die we nog niet genoemd hebben, een pakket waar zowel beginners als gevorderden uitstekend mee uit de voeten kunnen.PluspuntenMinpuntenConclusie

Downloadversie beschikbaarjaDemoversie beschikbaarjaProcessor (minimaal benodigd)Intel Pentium 3Hoeveelheid RAM (minimaal benodigd)128Besturingssysteem (minimaal benodigd)Windows XP Home
Windows XP Pro
Windows 2000
Windows 98/SE

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.