Rondlopen met een usb-stick is er niet meer bij. Door mappen in een thuisnetwerk als gedeeld aan te wijzen zijn bestanden eenvoudig uit te wisselen. Het is zelfs mogelijk gedeelde muziek- of videobestanden te openen en te streamen vanaf een andere computer zonder deze eerst naar de eigen computer te kopiëren. Maar er zitten nog wel wat haken en ogen aan.

Voor je gebruik kan maken van samenwerkingsverbanden, moet je natuurlijk eerst een fysiek netwerk hebben, bekabeld of draadloos. Centraal daarbij staat de modem/router die als hub van het netwerk fungeert. De meeste routers hebben tegenwoordig vier ethernet-poorten, een wifi-toegangspunt en een wan-poort. Deze laatste verzorgt de dsl-internetaansluiting voor alle aangesloten computers. Wanneer je onder Windows 7/8 of Vista een computer via een ethernet-kabel aansluit op de router, maak je meteen verbinding met de andere aangesloten computers.

Met protocollen en de verschillende netwerklagen hoeft de gebruiker zich niet meer bezig te houden. Om een computer of laptop via een draadloze verbinding aan het netwerk toe te voegen zijn het ssid - de netwerknaam - de beveiligingsmethode, het juiste versleutelingstype en een wachtwoord nodig. Deze zijn eerder door de netwerkbeheerder in de router ingevoerd en moeten door de nieuwe gebruiker eenmalig worden opgegeven. Om te controleren of een computer in je netwerk is opgenomen, klik je op Netwerk in het linkerrijtje van de Verkenner.

Zie je geen overzicht, dan staat mogelijk de netwerkdetectie uitgeschakeld. In deze stand vindt de computer geen andere apparaten in het netwerk en is de computer omgekeerd ook onzichtbaar voor andere computers. Om de netwerkdetectie op je computer in te schakelen ga je naar het Netwerkcentrum en klik je op Geavanceerde instellingen voor delen wijzigen. In het scherm Deelopties voor verschillende netwerkprofielen wijzigen vouw je het profiel Thuis of werk uit en selecteer je vervolgens de radiobutton Netwerkdetectie inschakelen. Om bestanden voor anderen open te stellen moeten ook de buttons Bestands- en printerdeling inschakelen en Openbare mappen delen zijn aangeklikt, waarna je de wijzigingen opslaat. Om zelf ook door andere computers te worden gedetecteerd moet het type netwerk - op de hoofdpagina van het Netwerkcentrum - op thuis- of bedrijfsnetwerk staan ingesteld.

Netwerkdetectie

Werken alle computers in je netwerk onder Windows 7/8, dan is de thuisgroep verreweg de eenvoudigste oplossing om documenten en foto’s uit te wisselen en printers te delen. Je kan het snelst een thuisgroep creëren door in het configuratiescherm Thuisgroep te selecteren en de wizard Een thuisgroep maken te volgen.

In de wizard kunt je ook aanvinken of je de bibliotheken Afbeeldingen, Muziek, Video’s en Documenten of printers wilt delen. De bibliotheken komen overeen met de gelijknamige bibliotheken in het linkerrijtje van de Verkenner, die weer representaties zijn van de mappen Afbeeldingen, Documenten, Muziek en Video’s onder ieders gebruikersaccount. In het volgende scherm krijg je automatisch van Windows een wachtwoord van tien tekens, da je nodig hebt om andere computers aan de thuisgroep toe te voegen.

Gebruikers op andere computers kunnen zich daarna aansluiten bij de thuisgroep door op Thuisgroep in het linkerrijtje van de Verkenner te klikken en op de uitnodiging lid te worden in te gaan. Na het intypen van het wachtwoord kunnen ook zij opgeven welke onderdelen zij willen delen en die keuze hoeft per deelnemer niet dezelfde te zijn. De keuzes zijn door elke gebruiker zelf te beheren. Gebruikers met een account op dezelfde computer behoren automatisch tot een nieuw aangemaakte thuisgroep, maar kunnen wel hun eigen bibliotheken kiezen.

Voorwaarde voor het gebruik van de Thuisgroep is dat de netwerkdetectie is ingeschakeld en de netwerklocatie is ingesteld op Thuisnetwerk en Bestands- en printerdeling is ingeschakeld. Zodra een deelnemende gebruiker zijn bibliotheken beschikbaar heeft gesteld, kunnen de anderen deze zien door op het Thuisgroep-icon in de Verkenner te klikken, een gebruiker te selecteren en de mappen uit te vouwen. Met uitzondering van Windows Starter of Home Basic is met alle edities van Windows 7/8 op elke computer een thuisgroep te initiëren; met de hiervoor genoemde versies kun je echter alleen lid worden.

De thuisgroep is handig voor thuisgebruik met het voordeel dat er niet telkens aanmeldingswachtwoorden nodig zijn, maar erg veilig is het niet. Het wachtwoord is eenvoudig te achterhalen door in het thuisgroepscherm Het wachtwoord voor de thuisgroep weergeven aan te klikken. In Windows 8 is het onder het kopje Lidmaatschap zelfs meteen te lezen. Door Het wachtwoord wijzigen te selecteren kan elke gebruiker met Administrator-rechten het wachtwoord ook eigenmachtig veranderen, waarna de andere leden dit wachtwoord opnieuw zullen moeten invoeren.

In Windows 8 heeft het thuisgroepscherm een ander uiterlijk gekregen. De gedeelde bestanden zijn nog steeds via de Verkenner beschikbaar, maar voor de configuratie moet je via de Charms-balk naar het item Thuisgroep onder de pc-instellingen. Daar kan je de bibliotheken en media-apparaten aangeven die je wilt delen, het wachtwoord aflezen of de thuisgroep verlaten.

Voor de overige instellingen is er een andere route via Zoeken op de Charms-balk: thuisgroep intikken in het zoekvak met selectie Instellingen en vervolgens het item Wachtwoord voor thuisgroep wijzigen selecteren. In het volgende scherm kan je niet alleen het wachtwoord wijzigen, maar ook de items die je deelt aanpassen en de probleemoplosser raadplegen.

Een thuisgroep maken in Windows 7

Thuisgroep in Windows 8

Een nieuwe bibliotheek maken

De computers die tot de thuisgroep behoren, hebben makkelijke toegang tot de bibliotheken die de deelnemers hebben aangevinkt. Door andere bestanden die je wilt delen van een bronlocatie te verplaatsen of te kopiëren naar één van de bibliotheken die via de thuisgroep worden gedeeld, maak je ook deze direct beschikbaar. Het Verkenner-contextmenu van Windows 7/8 heeft zelfs een optie om een map direct bij een bibliotheek onder te brengen of als nieuwe bibliotheek te plaatsen. In het laatste geval vraagt Windows dan nog eens of je de map ook wilt delen.

De persoonlijke bibliotheken Mijn Documenten/ Afbeeldingen/ Muziek en Video worden gedeeld met alleen leesrechten, de bibliotheken Openbare Documenten/ Afbeeldingen/ Muziek en Video met lees- en schrijfrechten. Als je het delen van openbare mappen onder de netwerkdetectie hebt ingeschakeld, stel je deze ook voor gebruikers buiten de thuisgroep beschikbaar. Als een item in een openbare map staat, weet je in elk geval zeker dat het wordt gedeeld, maar je kunt niet instellen dat gebruikers slechts bepaalde bestanden in de openbare map mogen zien. Ook kan je de machtigingen niet verder specificeren.

Voor het delen van andere mappen en bestanden dan de bibliotheken zijn er verschillende opties. Staat de wizard Delen ingeschakeld - en dat is standaard zo - dan kan je na het selecteren van een map met een rechtsklik het contextmenu uitrollen, naar de optie Delen met gaan - Delen met in de opdrachtbalk werkt ook - en de deelnemers aan de thuisgroep lees- en schrijftoegang geven. De keuzemogelijkheden die je in Windows 7 krijgt voorgeschoteld, zijn: Niemand, Thuisgroep (Lezen), Thuisgroep (Lezen/Schrijven) of Specifieke personen. De opties Thuisgroep spreken voor zich: je geeft wel of geen lees- en/of schrijfrechten aan de personen die tot de thuisgroep behoren. Met de optie Niemand sluit je een hele map die je eerder hebt gedeeld, weer uit. Windows 8 is iets explicieter met de opties Thuisgroep (openen), Thuisgroep (openen en bewerken) en Niet meer delen. Met de optie Specifieke personen kan je per gebruiker afzonderlijk rechten toekennen. In het venster Bestandsdeling kan je de accounts uit de lijst met beschikbare namen selecteren of opzoeken en toevoegen. De lijst bevat alle gebruikers die een account hebben plus de accounts Iedereen en Gastgebruiker.

Na een klik op de knop Delen krijg je - als alle bestanden in de map zijn toegewezen nog een bevestiging te zien en de mogelijkheid de koppeling in een e-mail te versturen, te kopiëren of alle ‘shares’ weer te geven. De nieuw gedeelde map verschijnt daarna naast de bibliotheken in de thuisgroep-map van de deler. Na het delen van een hele map zijn op dezelfde manier ook rechten voor afzonderlijke bestanden in die map toe te kennen.

Rechten voor specifieke personen

‘Delen met’ bevestigd

De snelle keuze via Delen met voor Niemand, Thuisgroep (Lezen), Thuisgroep (Lezen/Schrijven) of Specifieke personen wordt verzorgd door de wizard Delen, die met Windows 7 is geïmplementeerd. Wie liever meteen de afzonderlijke machtigingen met meer opties instelt, kan de wizard ook uitzetten en het menuutje voortaan overslaan. Dat kan via Mapopties, tabblad Weergave, Geavanceerde instellingen, waar je het vakje voor de regel Wizard delen gebruiken (aanbevolen) weghaalt. Als de wizard is gedeactiveerd, kom je via Delen met direct in de dialoogschermen van Geavanceerd delen terecht.

Wizard in- of uitschakelen

Geavanceerd Delen-knop

Sharenaam en opmerkingen opgeven

Standaardrechten

Je hoeft de wizard echter niet per se te gebruiken om de eigenschappen van delen aan te passen. Geef een rechtermuisklik op een mapnaam en selecteer Eigenschappen en tabblad Delen. Tussen haakjes, individuele bestanden zijn langs deze weg niet te selecteren. De knop Geavanceerd delen biedt nu de mogelijkheid om machtigingen nauwgezet te configureren. In het dialoogvenster moet je wel eerst het selectievakje bij Deze map delen activeren, voordat je een sharenaam kunt invullen. De sharenaam is de naam die andere gebruikers in hun netwerk te zien krijgen. De voorgestelde sharenaam is gelijk aan de mapnaam, maar deze kan je wijzigen. Het is zelfs mogelijk verschillende sharenames te gebruiken met verschillende machtigingen.

Vervolgens kan je onder Opmerkingen een beschrijving geven die andere gebruikers te zien krijgen in het eigenschappenvenster van de map. De limiet van twintig gelijktijdige gebruikers zal je thuis waarschijnlijk niet snel halen. Klik daarna op Machtigingen.

De machtiging staat standaard op Everyone of Iedereen met alleen leesbevoegdheid. Dit kan je wijzigen in Volledig beheer - gebruikers kunnen bestanden in een map lezen, schrijven of verwijderen en eigenaar worden - of Wijzigen: gebruikers krijgen lees- én schrijfrechten, maar niet het recht nieuwe bestanden toe te voegen. De toegekende rechten in een map gelden ook voor de submappen. Via Toevoegen kan je ook weer privileges toekennen aan specifieke personen. Klik in het venster Gebruikers of groepen selecteren op Geavanceerd en daarna op Nu zoeken. Selecteer dan in de zoekresultaten de gewenste persoon en klik tweemaal op OK. Vervolgens kan je een machtigingsniveau voor die gebruiker instellen. Voorwaarde bij deze werkwijze is dat het gebruikersaccount op beide computers aanwezig is.

Deze wijze van geavanceerd delen moet ook worden gebruikt als er nog computers in het netwerk met Vista of Windows XP werken. Op dit samenwerkingsverband komen we later nog terug.

Nu zoeken

Privileges bijstellen

Naast de netwerkmachtigingen kent Windows ook het ntfs-toegangsbeheer en dat kan voor de nodige verwarring zorgen. Het ntfs-toegangsbeheer berust op toegangstokens en Access Control Lists. In het kort komt het erop neer dat wie een bestand aanmaakt, daarvan eigenaar is en anderen permissies kan toekennen. Welke gebruikers toegang hebben en welke bewerkingen deze mogen uitvoeren, wordt bijgehouden in de Access Control List die aan elk object - een bestand of een printer - is verbonden. Daarnaast draagt elke gebruiker een toegangstoken met zich mee met zijn security identifier – SID - en zijn machtigingen. Aan de hand van dit token zal Windows beslissen welke toegangspoorten worden ontgrendeld wanneer een gebruiker vanuit de Verkenner of een applicatie een bestand wil openen. Het aantal verschillende ntfs-machtigingen is aanzienlijk uitgebreider dan de rechten onder delen. Zo krijg je ook de opties Mapinhoud weergeven, Lezen en uitvoeren of Eigenaar worden. Voor de beveiligingsrechten is er geen snelle wizard. Je bereikt de instellingsvensters hiervoor via een rechtermuisklik op een map- of bestandsnaam, waarna je Eigenschappen en tabblad Beveiliging selecteert.

De machtigingen die je via Delen met en via Eigenschappen, Beveiliging geeft voor gedeelde bronnen, lijken weliswaar op elkaar, maar vormen toch twee verschillende niveaus van toegangscontrole. De twee machtigingsniveaus kunnen elkaar tegenspreken en het bepalen van de effectieve machtiging is dan ook niet eenvoudig. Om toegang tot een gedeelde map te krijgen moet aan beide worden voldaan en bij een combinatie van twee verschillende soorten machtiging geldt de meest strikte. Als een gebruiker bijvoorbeeld een leesmachtiging heeft voor een gedeelde netwerkmap, maar een ntfs-machtiging Volledig beheer voor diezelfde map, dan krijgt hij of zij toch alleen leesrechten als hij/zij via het netwerk toegang zoekt. Een gebruiker die met zijn of haar account via het netwerk verbinding wil maken, passeert eerst de controle voor gedeelde mappen, waar hij/zij wordt geweigerd of toestemming krijgt met lees- of schrijfmachtigingen binnen te komen. Vervolgens stuit die gebruiker op de wachtpost ntfs-machtigingen die wellicht bij de eerste poort verleende rechten weer kan afnemen; rechten toevoegen kan niet. Nog ingewikkelder wordt het als het account ook lid is van een groep. Deze krijgt dan ook alle en misschien hogere machtigingen die aan de groep zijn toegewezen.

Ten slotte vind je onder Geavanceerd delen ook nog de knop Cache. De knop brengt je naar het venster Offline-instellingen, waar je kan bepalen of je de gedeelde netwerkmappen offline beschikbaar wilt stellen in het geval andere gebruikers tijdelijk niet met het netwerk zijn verbonden. De standaardoptie is dat gebruikers zelf bepalen welke bestanden in een gedeelde map ze offline beschikbaar maken. Wil je voorkomen dat een map offline beschikbaar komt en gebruikers gedeelde bestanden opslaan op een mogelijk slecht beveiligde computer, dan kies je Geen bestanden of programma’s uit de gedeelde map offline beschikbaar stellen. Selecteert je de derde optie, dan wordt wanneer een gebruiker naar de gedeelde map gaat en hierop een bestand opent, het betreffende bestand automatisch voor die gebruiker offline beschikbaar gesteld.

Als de gebruiker later opnieuw verbinding met het netwerk maakt, wordt het offline bestand op zijn of haar computer automatisch gesynchroniseerd met het overeenkomende bestand in het netwerk.

Alleen de gelukkige bezitters van een Windows-versie Home Premium of hoger kunnen profiteren van deze offline beschikking, door Microsoft ook het vastzetten van netwerk-shares genoemd. Door in het contextmenu van een gedeelde map of bestand te klikken op Altijd beschikbaar voor offlinegebruik maakt die gebruiker een kopie in een cache op zijn/haar eigen computer als de eigenaar deze althans niet heeft geblokkeerd. Het systeem werkt ook voor de thuisgroep. Door met rechts op een bibliotheek van een andere gebruiker te klikken kan je je de map toe-eigenen voor offline gebruik.

Cache-knop

Offline-instellingen

De afgelopen drie jaar heeft Sony hard gewerkt aan de Sony WH-1000XM6-koptelefoon. De voorganger, de XM5, is ondanks verwoede pogingen van Bowers & Wilkins, Bose en Apple al die tijd marktleider geweest. Staat de XM6 wederom aan de top?

Als je het hebt over de topklasse koptelefoons van Sony, dan kom je eigenlijk altijd uit bij dezelfde lijn: de WH-1000XM-serie. Deze modellen staan al jaren bekend om hun indrukwekkende noise cancelling, waarmee omgevingsgeluid effectief wordt weggefilterd. Tel daar een rijke audiokwaliteit bij op – inclusief ondersteuning voor Hi-Res Audio en LDAC – en je snapt waarom ze zo populair zijn. Voeg daar nog een lange accuduur, comfortabel draagcomfort en slimme functies als Speak-to-Chat en Adaptive Sound Control aan toe, en je hebt een hoofdtelefoon die voor veel mensen als de ideale allrounder geldt.

Sony levert keer op keer een betrouwbaar totaalpakket af, wat deze lijn tot een vaste waarde maakt onder muziekliefhebbers die meer willen dan alleen goed geluid. Gesprekskwaliteit, een fijne app en sterke ruisonderdrukking horen daar inmiddels gewoon bij. Nu Sony met de WH-1000XM6 de zesde generatie op de markt brengt, twijfelt niemand eraan dat deze koptelefoon weer aan alle verwachtingen voldoet. Maar in een markt waarin de concurrentie flink is toegenomen, is de vraag wel gerechtvaardigd: is dit model het prijskaartje van 450 euro nog steeds waard? Dat is tenslotte 30 euro méér dan de XM5 bij zijn lancering kostte.

©Wesley Akkerman

Wederom op te vouwen

Sony heeft de afgelopen drie jaar duidelijk niet stilgezeten. De WH-1000XM6 is voorzien van een nieuwe processor, extra microfoons, verbeterde noise cancelling en een verfijnd audioplatform. Op het eerste gezicht oogt hij misschien identiek aan de XM5, maar ook het ontwerp is op meerdere punten aangepakt. Zo is het lichte model nog steeds makkelijk op te vouwen dankzij de draaibare oorschelpen met zacht schuim. Handig, want daardoor past hij moeiteloos in de meegeleverde case en neem je 'm makkelijk mee.

Sommige aanpassingen zijn klein maar doordacht. Zo is de powerknop nu iets verzonken, waardoor je hem sneller op de tast vindt. De knop voor noise cancelling heeft bovendien een extra functie gekregen: je kunt er de microfoon mee dempen of activeren tijdens een telefoongesprek. De rest van de bediening verloopt via het aanraakgevoelige oppervlak op de rechter oorschelp. Dat werkt op zich prima, maar je moet wel even wennen aan de precieze gebaren. Bovendien blijft de aanraakbediening gevoelig voor fouten, waardoor we zelf liever kiezen voor fysieke knoppen of de bijbehorende app.

Wie kritisch naar het ontwerp kijkt, komt nog een paar kleine minpunten tegen. Zo trekt de behuizing – vooral bij het zwarte model – snel vlekken aan van je vingers, die je makkelijk uitsmeert als je niet uitkijkt. En dan is er nog de hoofdband, die tijdens het dragen soms in je haar blijft haken, vooral als de koptelefoon iets verschuift. Dat levert een wat ongemakkelijk gevoel op. Gelukkig zijn dat allemaal kleinigheden die verder weinig afdoen aan het totaalplaatje.

©Wesley Akkerman

Luisteren tijdens het laden

Een van de prettigste verbeteringen van de WH-1000XM6 ten opzichte van zijn voorganger is dat je hem tijdens het opladen gewoon kunt blijven gebruiken. Bij de XM5 was dat nog niet mogelijk: zodra je die aan de lader hangt via de usb-c-poort, stopt het afspelen. Dat probleem is nu dus verholpen. Wel is de meegeleverde oplaadkabel vrij kort, dus handig is het niet altijd. Qua aansluitmogelijkheden zijn er verder weinig verschillen: beide modellen ondersteunen bluetooth (met bij de XM6 een nieuwer versienummer) én hebben een fysieke audio-ingang. Sony levert standaard een usb-c-kabel en een audiokabel mee in de verpakking.

Ook op codec-gebied is er weinig te klagen. Net als zijn voorganger ondersteunt de WH-1000XM6 AAC, SBC en Sony’s eigen LDAC voor high-res audio. Maar er zijn ook twee nieuwe toevoegingen: LC3 en Auracast. Vooral LC3 is interessant als moderne codec die zich qua prestaties laat vergelijken met Qualcomms aptX Adaptive. Afhankelijk van de verbindingskwaliteit past deze codec automatisch de sample rate aan voor optimale geluidskwaliteit en stabiele prestaties. Qualcomm-codecs zelf zijn overigens niet aanwezig, maar met het huidige aanbod valt er genoeg te kiezen – je mist er weinig aan.

Wat wel onveranderd is gebleven, is de batterijduur. Je haalt nog steeds zo'n 30 uur met noise cancelling ingeschakeld en 40 zonder. Dat is netjes, maar inmiddels niet meer indrukwekkend. Concurrenten zoals de Sennheiser Momentum 4 Wireless gaan met gemak twee keer zo lang mee op een volle lading. Snelladen kan gelukkig wel: 3 minuten aan de oplader levert tot 3 uur speeltijd op. Toch is er op dit punt nog wat ruimte voor verbetering, zeker als Sony koploper wil blijven.

©Wesley Akkerman

Ruisonderdrukking en audio

Met de WH-1000XM6 zet Sony opnieuw stappen op het gebied van noise cancelling. De koptelefoon heeft nu twaalf microfoons aan boord, vier meer dan voorheen, en die helpen actief om storend geluid van alle kanten weg te filteren. Of het nu om wind, voorbijrazend verkeer of een drukke coupé vol kletsende mensen gaat: de XM6 laat zich er niet door van de wijs brengen. En dat geldt ook als je op een normaal volume luistert; je hoeft het geluid dus niet op standje maximaal te zetten om in alle rust te genieten.

Qua geluidskwaliteit heeft deze serie sowieso een sterke reputatie, en de XM6 weet die opnieuw waar te maken. De 30 mm-drivers zijn flink onder handen genomen en leveren nu nog meer detail, heldere zanglijnen en extra finesse in de hoge tonen. Sony heeft zichtbaar gezocht naar een betere balans tussen lage, midden- en hoge frequenties, en met succes. Alles klinkt krachtig en vol, zonder dat het op een bepaald gebied tekortschiet.

Bijzonder is ook dat Sony dit keer samenwerkte met mastering engineers uit de muziekindustrie om het geluidsprofiel nog preciezer af te stemmen. Dat merk je: muziek klinkt natuurlijker, gelaagder en gewoon meeslepender. En alsof dat nog niet genoeg is, kun je nu ook stereogeluid omzetten naar een ruimtelijke audio-ervaring via een nieuwe vorm van upmixing. Dat is iets anders dan de bestaande 360 Reality Audio-ondersteuning of DSEE Extreme-technologie – het resultaat is dat je met dezelfde koptelefoon meer uit je muziek haalt dan ooit tevoren.

Maar we zijn er nog niet

De Sony WH-1000XM6 weet een open, gelaagd en dynamisch geluidsbeeld neer te zetten dat vrijwel elk muziekgenre aankan. Luister je naar een intieme opname – denk aan stem en piano – dan vallen meteen de fijne details op: je hoort hoe elke toetsaanslag zijn eigen ruimte krijgt en hoe zanglijnen haast betoverend in de mix zweven. Ook bij drukker geproduceerde nummers blijft het overzicht bewaard. De hoge en middentonen houden hun helderheid, waardoor je makkelijk onderscheid maakt tussen de verschillende lagen in een track.

Wat betreft de bas heeft Sony de balans goed gevonden. Lage tonen zijn krachtig en vol, maar nooit modderig – ze blijven strak en gecontroleerd. Drums en percussie klinken precies en direct, zonder overbodig nagalmen. Daardoor voelt elke luisterbeurt fris en levendig aan. Sterker nog: de kans is groot dat je ineens details hoort die je eerder niet opvielen in nummers die je al tientallen keren hebt afgespeeld. De koptelefoon legt daarbij net wat extra nadruk op zang en vocalen, wat de verstaanbaarheid en het gevoel van betrokkenheid alleen maar vergroot.

Ook op het gebied van slimme functies blijft Sony zijn voorsprong behouden. Bekende features als Adaptive Sound Control zijn weer van de partij en passen automatisch instellingen aan op basis van je gedrag en locatie. Speak-to-Chat herkent wanneer je iets zegt, pauzeert de muziek en laat omgevingsgeluid binnen – handig tijdens telefoongesprekken, al kan een kuchje soms per ongeluk hetzelfde effect hebben. Uniek is daarnaast het gespreksbeheer via hoofdbewegingen: door ja te knikken neem je een gesprek aan, schud je nee dan sla je het af.

©Wesley Akkerman

Sony WH-1000XM6 kopen?

Met de WH-1000XM6 borduurt Sony voort op de sterke reputatie van eerdere modellen, en dat doet het merk met succes. De noise cancelling is opnieuw verbeterd dankzij een nieuwe processor en extra microfoons, terwijl de geluidskwaliteit wederom tot de top behoort. Sony heeft daarnaast goed geluisterd naar gebruikersfeedback: het opvouwbare ontwerp is terug en je kunt nu ook tijdens het opladen gewoon blijven luisteren. Geen revolutionaire vernieuwingen misschien, maar wel slimme aanpassingen die het totaalplaatje merkbaar sterker maken. Soms zit vooruitgang in de details.

Natuurlijk zijn er ook wat minpunten. De accuduur is gelijk gebleven terwijl concurrenten inmiddels meer uithoudingsvermogen bieden. En hoewel het design stijlvol is, trekt de afwerking op de zwarte versie snel vlekken aan. De hoofdband is bovendien niet ideaal voor langere luistersessies; hij trekt soms aan je haar bij het verschuiven. Ook over de aanraakbediening kun je van mening verschillen – wij vinden fysieke knoppen prettiger, al biedt de app gelukkig ook genoeg controle. Geen dealbreakers, maar wel goed om te weten.

Wat de WH-1000XM6 vooral interessant maakt, is hoe Sony de audiokant verder verfijnt. De toevoeging van nieuwe codecs, de mogelijkheid om stereo te upgraden naar ruimtelijke audio en het afgestemde geluidsprofiel – met hulp van professionals uit de muziekindustrie – zorgen voor een ervaring die weer een stap verder gaat. En ja, hij is duurder dan z'n voorganger. Maar voor wie het maximale uit z'n muziek wil halen, blijft dit een van de meest complete en overtuigende draadloze koptelefoons die je kunt kopen.

De Motorola razr 60 ultra vouwt dicht als een ouderwetse klaptelefoon, wat allerlei handige functies mogelijk maakt. Daar vertellen we je over in deze review, waarin we ook ingaan op hoe de razr 60 ultra als smartphone bevalt. De verwachtingen zijn namelijk hoog, want de adviesprijs van het toestel bedraagt liefst 1299 euro.

Om met die adviesprijs te beginnen: de ultra is al snel na zijn lancering tweehonderd euro in prijs gezakt. Dat past bij de geschiedenis van oudere Motorola razr-toestellen: die kun je na een paar maanden serieus goedkoper in huis halen. Stof om over na te denken als een razr je aanspreekt, maar je de adviesprijs – begrijpelijk – te hoog vindt. Een alternatief is kiezen voor de razr 60, zonder ultra-aanduiding. Die heeft een adviesprijs van 799 euro en is technisch minder geavanceerd dan de ultra-versie.

Handig, luxe vouwontwerp

Dat Motorola de razr 60 ultra als topsmartphone in de markt zet, merk je direct. Het toestel komt heel degelijk over en de vouw in het midden van het scherm voel je nauwelijks. Het gewicht is met 199 gram vergelijkbaar met een normale smartphone.

Uitgevouwen in je hand is de razr 60 ultra een erg lange smartphone, wat komt omdat hij een langwerpig scherm van 7 inch heeft. Dat is erg groot. Dat scherm oogt lekker scherp dankzij de resolutie van 2912 x 1244 pixels en scoort ook op andere punten erg goed.

©Rens Blom

Klap je de smartphone dicht, dan kijk je tegen een vierkant 4inch-scherm aan. Het scherm loopt door rond de camera's, wat een futuristisch gevoel geeft. Op het scherm (1272 x 1080 pixels) zie je veel meer dan de tijd en inkomende telefoongesprekken. Je kunt meldingen bekijken, een hele andere playlist binnen Spotify opzetten, door de weersvoorspelling bladeren en andere apps zoals Instagram gebruiken.

©Rens Blom

Wij zijn vooral fan van het fotograferen via het externe scherm. Door de telefoon uitgevouwen om te draaien of ingeklapt voor je te houden, kun je selfies maken met de camera's op de achterkant van de smartphone. Dat zijn hartstikke goede camera's, waardoor je veel betere selfies schiet dan met andere smartphones. Ook handig voor vloggers.

©Rens Blom

Op onderstaande foto's zie je een selfie gemaakt met de camera aan de achterkant en een selfie gemaakt met de speciale selfiecamera aan de binnenkant van de razr 60 ultra. Die laatste foto is veel minder scherp.

©Rens Blom

Een scherpe selfie met de camera aan de buitenkant.

©Rens Blom

Een minder scherpe selfie met de camera aan de binnenzijde.

Aandachtspunten

De razr 60 ultra kent als vouwsmartphone enkele belangrijke aandachtspunten. Zo is er een speciale laag op het scherm aangebracht ter bescherming. Die mag je niet verwijderen. Doe je dat wel, dan vervalt je garantie. De smartphone kan tegen een val in het zwembad, maar is niet waterdicht. Van stof, zand en vuil wordt de telefoon niet blij. Vermijd ook hard drukken op het middelste deel van het langwerpige scherm, stelt Motorola.

©Rens Blom

Motorola geeft adviezen om de smartphone niet te beschadigen.

Wij ontvingen de razr 60 ultra in een fraaie donkergroene kleur, met zachte alcantara-afwerking. Dat materiaal voelt lekker aan maar komt ook met aandachtspunten. Prettig is dat Motorola een (vouwbaar) hoesje meelevert om de smartphone veiliger te gebruiker.

©Rens Blom

Heel complete specificaties

Van een dure smartphone mag je uitstekende specificaties verwachten, ongeacht of 'ie vouwt of niet. Motorola heeft dat goed begrepen. De razr 60 ultra draait op een razendsnelle Qualcomm Snapdragon 8 Elite-processor met 16 GB werkgeheugen en maar liefst 512 GB opslagcapaciteit. De 4700mAh-accu gaat een normale dag mee, maar moet daarna wel opladen. Dat kan lekker snel via de usb-c-poort en ook redelijk vlot via een draadloze oplader. Het toestel is geschikt voor contactloze pinbetalingen in winkels.

©Rens Blom

Korter updatebeleid

Bijzonder is Motorola's ondergemiddelde updatebeleid. De razr 60 ultra krijgt slechts drie Android-upgrades en vier jaar beveiligingsupdates. Dat is gek genoeg korter dan sommige goedkopere Motorola-smartphones en ook korter dan de zeven jaar die merken als Google en Samsung beloven voor hun premium smartphones.

©Rens Blom

Verschillende functies om het buitenste scherm te benutten.

Conclusie: Motorola razr 60 ultra kopen?

De Motorola razr 60 ultra is de beste verticale vouwsmartphone die je op moment van schrijven kunt kopen. Het ontwerp is doordacht en maakt gebruik van slimme softwarefuncties en het toestel heeft uitstekende specificaties. Motorola's korte updatebeleid is een onnodig minpunt. De adviesprijs is stevig, maar de geschiedenis leert dat razr-smartphones snel in prijs zakken.