De laptop is voor veel mensen de standaard computer. Toch kan het best lastig zijn om een nieuwe te kiezen, want het aanbod is enorm. Voor het eerst in jaren zien we bovendien echte vernieuwing met de komst van 'AI-laptops'. Waar moet je op letten bij het kiezen van een nieuwe laptop?

Het aanbod laptops is enorm en het vinden van de juiste begint vooral met het uitsluiten van wat níet bij je past. Maak daarom eerst een paar keuzes over bijvoorbeeld schermgrootte, resolutie en aansluitingen. Zo beperk je snel de mogelijkheden. Je houdt dan waarschijnlijk nog steeds een ruime selectie over, afhankelijk van hoeveel je wilt uitgeven.

Schermformaat

De eerste keuze draait om het schermformaat. Het scherm bepaalt immers grotendeels de afmetingen van je laptop en heeft veel invloed op het gebruiksgemak. Een 13- of 14inch-scherm biedt naar onze mening de beste balans tussen compactheid en draagbaarheid. Zo past een 14inch-laptop bijvoorbeeld gemakkelijk in bijna elke rugzak. Werk je echter vooral thuis en wil je geen vaste werkplek met een losse monitor, dan is een groter scherm praktischer. Laptops met een 15inch-scherm zijn misschien daarom nog altijd de populairste modellen. Groter kan natuurlijk ook, maar dan lever je echt in op draagbaarheid. Verder zijn sommige laptops uitgerust met een aanraakscherm; handig voor bepaalde toepassingen, maar deze schermen spiegelen vaak wel sterk.

©Dell

Het schermformaat van 13, 14 en 16 inch van deze Dell XPS-laptops bepaalt in grote mate de afmeting van een laptop.

Schermresolutie

Waar het vroeger lastig was om een betaalbare laptop met Full HD-scherm te vinden, is dat tegenwoordig gelukkig de standaard. In het hogere segment vind je zelfs schermen met nog hogere resoluties, wat visueel indrukwekkend is. Windows kan deze hoge resoluties inmiddels prima verwerken, iets dat een paar jaar geleden nog weleens problemen gaf.

Een nadeel van 4K-schermen (3840 × 2160 pixels) en vergelijkbare resoluties zoals 3200 × 2000 pixels, is echter dat ze meer energie verbruiken, wat de accuduur verkort. Op kleinere schermen, tot zo'n 14 inch, is het effect van een hogere resolutie bovendien minder groot. Een tussenoplossing kan dan aantrekkelijk zijn: resoluties als 2880 × 1600 of 2560 × 1600 pixels bieden scherpere beelden zonder te veel in te leveren op de accuduur.

Kleurweergave

Hoewel de tijd van echt slechte schermen voorbij is, zijn er bij goedkopere laptops nog steeds schermen waar je liever niet op werkt. De eerste selectie maak je op basis van de gebruikte schermtechnologie. Het goedkoopste type is tn (twisted nematic), met als voordeel een snelle reactietijd. De nadelen zijn echter de beperkte inkijkhoeken en matige kleurweergave. Toch zijn niet alle tn-panelen slecht; voor gamelaptops kunnen de voordelen soms zelfs opwegen tegen de nadelen.

Voor algemeen gebruik hebben ips-panelen (in-plane switching) meestal de voorkeur. Ze bieden over het algemeen betere beeldkwaliteit, ruimere inkijkhoeken en levendigere kleuren. Let vooral op de kleurweergave, want slechte schermen vallen op door een beperkt kleurbereik. Fabrikanten geven dit kleurbereik soms aan in een percentage van het NTSC-spectrum. Vanaf 72 procent NTSC heb je een scherm dat het volledige sRGB-kleurbereik weergeeft, wat ideaal is voor computertoepassingen. Goedkopere laptops blijven vaak steken rond de 45 procent NTSC, waardoor kleuren soms flets of onnatuurlijk ogen. Bij een beperkt budget is een ips-scherm meestal een betere keuze.

Duurdere laptops bieden vaak niet alleen een breder kleurbereik, maar ook een hogere helderheid dan het minimale 250 nits (cd/m²). Een helderheid van 400 nits kan aangenaam zijn als je regelmatig in goed verlichte ruimtes werkt.

Oled in opkomst

Een andere schermtechnologie die steeds meer terrein wint, mede door de opkomst van smartphones, is oled. Het grote voordeel van oled ten opzichte van andere schermen is de uitstekende zwartweergave en het sterke contrast, dankzij de mogelijkheid om individuele pixels uit te schakelen. Je vindt oledschermen inmiddels in laptops vanaf zo'n 600 euro.

Toch heeft oled ook een nadeel. Bij een deel van de helderheid gebruikt het scherm namelijk pwm (pulse-width modulation) om de helderheid te regelen. Hierbij knipperen de pixels razendsnel aan en uit. Voor sommige mensen veroorzaakt dit hoofdpijn of vermoeide ogen – iets wat ook voorkomt bij smartphones met een oledscherm. Als je een oled-toestel hebt en geen klachten ervaart, is de kans groot dat dit ook bij een oled-laptop geen probleem zal vormen.

Bepaalde fabrikanten proberen dit effect te verminderen. ASUS biedt bijvoorbeeld een optie voor flikkervrij dimmen, waarbij het scherm constant op de laagste knippervrije helderheid blijft, en lagere helderheden softwarematig worden gesimuleerd. Dit heeft als nadeel een iets mindere kleurweergave en een hoger energieverbruik. pwm komt ook voor bij de achtergrondverlichting van sommige ips-schermen, maar met een veel hogere knipperfrequentie. Hierdoor ervaren nog minder mensen er hinder van.

©ASUS

Er verschijnen steeds meer laptops met een oledscherm.

Alles via usb-c

Een laptop kan niet zonder aansluitingen en vooral usb-c mag inmiddels niet meer ontbreken. De ene usb-c-poort is helaas de andere niet. Behalve dat usb-c-poorten er in verschillende snelheden zijn (5, 10, 20 of 40 Gbit/s), kunnen usb-c-poorten ook DisplayPort ondersteunen, voor het aansluiten en opladen van een beeldscherm. Die laatste twee eigenschappen zou een laptop vanaf 700 euro wel moeten bieden. Je kunt zo'n laptop dan met één kabel aansluiten op een dockingstation, zodat je in één keer je monitor, randapparatuur en lader kunt verbinden.

De nieuwste laptops bieden thunderbolt 4 of usb 4. Deze twee standaarden lijken veel op elkaar – usb 4 is dan ook gebaseerd op thunderbolt. Thunderbolt vind je echter alleen op laptops met een Intel-processor, terwijl usb 4 ook op laptops met een AMD-processor gebruikt wordt. Een thunderbolt4-aansluiting ondersteunt altijd laden en de doorgifte van een beeldsignaal, en in de praktijk geldt dat ook voor thunderbolt 3. Bij een usb4-aansluitingen hebben fabrikanten wat meer vrijheid, al zien we in de praktijk gelukkig dat laden en beelddoorgifte ook op usb 4 altijd aanwezig lijkt te zijn. Ook usb-c-poorten met usb 3.2 kunnen DisplayPort en laden ondersteunen. Wel is er iets waar je bij usb 3.2 extra op moet letten: als je een externe ssd wilt gebruiken, is het belangrijk dat de usb-poort een snelheid 10 Gbit/s ondersteunt.

Er zijn verschillen in het aantal schermen dat je via usb-c kunt aansluiten. Wil je meerdere schermen op je laptop kunnen aansluiten, dan moet je goed controleren of dat mogelijk is.

©cronislaw

Met een geschikte usb-c-poort heb je maar één kabel nodig om al je randapparatuur aan te sluiten.

Overige aansluitingen

Hoewel beeldweergave via usb-c steeds vaker voorkomt, blijft een HDMI-aansluiting nuttig, zeker als je je laptop vaak op verschillende locaties gebruikt. Voor volledige ondersteuning van 4K bij 60 Hz heb je minimaal HDMI 2.0 nodig. Met HDMI 1.4 werkt 4K ook, maar dan met een lagere verversingssnelheid van 30 Hz.

Verder zijn aansluitingen zoals usb-a, een headsetpoort, netwerkaansluiting en kaartlezer niet altijd standaard aanwezig. Controleer daarom goed of een laptop beschikt over alles wat jij nodig hebt. Let bij usb-a-poorten ook op de snelheid: zorg dat ze usb 3.2 (of 3.0/3.1) ondersteunen voor een snelheid van 5 Gbit/s. usb 2.0 komt nog weleens voor, maar is een stuk trager.

©Dan74 - stock.adobe.com

Aansluitingen als usb-a, HDMI en een netwerkaansluiting worden steeds zeldzamer.

RAM en opslag

Hoewel Windows voor simpel kantoorwerk genoeg heeft aan 8 GB RAM, adviseren we je toch minimaal 16 GB RAM. Software wordt immers steeds zwaarder en je hoeft niet gek veel programma's open te hebben staan om 8 GB geheugengebruik te halen. Wat betreft opslag is een ssd van zo'n 256 GB het minimale dat we aanraden. Dit advies geldt voor heel goedkope laptops, onder de 500 euro. Ben je van plan meer uit te geven, dan is een capaciteit van zo'n 512 GB het minimale dat we verwachten. Weet je nu al dat je veel programma's installeert of gebruik je een laptop om te gamen, kies dan voor een ssd van minimaal 1 TB.

De mogelijkheid om het werkgeheugen van een laptop te upgraden, wordt steeds zeldzamer. Dit komt vooral doordat laptops steeds dunner worden, waardoor er simpelweg geen ruimte meer is voor losse geheugensloten. Bovendien worden de signaaleisen strikter door de toegenomen geheugensnelheden, en door het geheugen direct op het moederbord te solderen, kan aan deze eisen makkelijker worden voldaan.

Sommige dikkere budgetlaptops, gaminglaptops en workstations hebben nog wel geheugensloten, maar ook dat wordt schaarser. Bij de aankomende Intel-processors, onder de codenaam Lunar Lake, wordt het geheugen net als bij Apple-processors een vast onderdeel van de processor.

Opslag kun je vrijwel altijd nog vervangen of uitbreiden. De meeste laptops maken gebruik van een M.2 NVMe-ssd. Er zijn wel uitzonderingen waarvan de opslag niet te vervangen is, Apples MacBooks zijn hiervan het bekendste voorbeeld.

©Intel Corporation

De mogelijkheid om het RAM uit te breiden wordt steeds zeldzamer. Op de nieuw te verschijnen Intel-processors is het RAM zelfs onderdeel van de processor.

Overweldigend veel processors

Ieder jaar verschijnen er nieuwe processors. Hierdoor zijn er veel laptops met processors van verschillende generaties te koop. Aanvankelijk lijkt de keuze simpel, want zowel Intel als AMD verdelen hun processors in verschillende klassen, waarbij Intel Core i3, i5, i7 en i9 voert, terwijl AMD daar Ryzen 3, 5, 7 en 9 tegenover zet. Een processor wordt in een van de klassen ingedeeld op basis van het aantal cores en de kloksnelheid. Uiteraard worden processors steeds sneller, dus een nieuwere Core i5 kan sneller zijn dan een oudere Core i7. Overigens hebben zowel Intel als AMD voor een deel hun naamgeving veranderd, je leest hier verderop meer over.

Het is lastig om iets te zeggen over het minimaal aantal benodigde cores. Processors krijgen steeds meer cores, en afhankelijk van de processor kunnen dat ook verschillende soorten cores zijn, onderverdeeld in normale en energiezuinige varianten. We adviseren minimaal processors die in de Core 5- of Ryzen 5-klasse vallen, zodat je de uitgeklede varianten automatisch ontwijkt.

Het is lastig dat er chips van verschillende generaties te koop zijn, maar eigenlijk is dat niet eens heel erg. Chips vanaf Intels twaalfde generatie Core of AMD's Ryzen 5000-reeks zijn namelijk nog steeds prima processors. Afhankelijk van je prijspunt kun je echter wel grote verschillen tegenkomen. Een laptop met een nieuwere en doorgaans snellere processor kan dan interessanter zijn dan een vergelijkbaar geprijsde laptop met een oudere processor.

©Intel

Het wordt steeds lastiger processors met elkaar te vergelijken doordat het aantal cores flink toeneemt en er verschillende soorten cores door elkaar gebruikt worden.

Vernieuwde naamgeving

Intel deelde zijn processors op in duidelijke klassen en aan het typenummer kon je snel de generatie herkennen. Zo was een Core i7-13700H een processor uit de dertiende generatie Core-processors. Intel is in 2024 echter overgestapt naar een nieuwe naamgeving met de lancering van Core- en Core Ultra-processors. Die zijn onderverdeeld in Core 3, 5, 7 en 9, terwijl Core Ultra er is in Core Ultra 5, 7 en 9. De typenummers zijn opgebouwd uit drie cijfers, waarvan het eerste cijfer de generatie aangeeft. Dat is bij deze eerste modellen dus een 1, bijvoorbeeld Core Ultra 5 125 UL.

Ook AMD stapt met zijn nieuwste serie laptopprocessors, de Ryzen AI 300-processors, over naar getallen bestaande uit drie cijfers, zoals de Ryzen AI 9 365.

©Intel

Intel is eerder dit jaar overgestapt op een nieuwe naamgeving van zijn laptopprocessors, met onder andere Core Ultra 5, 7 en 9.

AMD goochelt met cijfers

Intels typenummers zijn al verwarrend, maar AMD maakt het nóg ingewikkelder: ook oudere generaties chips hebben een nieuw typenummer gekregen. Aanvankelijk lijken AMD's typenummers eenzelfde logica als Intel te volgen. AMD's nieuwste chips vallen volgens de oude naamgeving in de Ryzen 8000-serie met daarin modellen die te koop zijn als Ryzen 3, 5, 7 en 9. Toch is het wat ingewikkelder dan het lijkt, want bij AMD bepaalt niet het eerste getal de architectuur van de chip, maar het derde en vierde getal. Zo is een Ryzen 5 8540U een chip die voorzien is van AMD's Zen 4-kernen, te herkennen doordat het typenummer eindigt op 40. De Ryzen 5 7540U van een jaar eerder is dus ook een chip met Zen 4-kernen en hiermee is dit vrijwel dezelfde processor. In de 7000-serie vind je echter ook processors als de Ryzen 5 7530U met 30 als laatste cijfers. Deze chips gebruiken de Zen 3-architectuur, en dat zijn vergelijkbare chips als AMD eerder verkocht in de Ryzen 5000-reeks. De chips die eindigend op 35 maken gebruik van de Zen 3+-architectuur en vergelijkbare processors waren eerder onder de 6000-reeks te koop.

Soms is er dus weinig verschil tussen laptops met een Ryzen 5000- of 7000-processor, terwijl sommige 7000-processors vrijwel identiek zijn aan nieuwere 8000-processors. De processors in de nieuwste Ryzen AI 300-reeks maken allemaal gebruik van de Zen 5-architectuur.

©AMD

Ook AMD gooit met zijn nieuwste processors de naamgeving om.

Grafische kaart

Iedere laptopprocessor is voorzien van een geïntegreerde grafische kaart en tegenwoordig zijn ze allemaal snel genoeg voor alledaags gebruik. Met nieuwere varianten kun je zelfs eenvoudige games spelen. Wil je echter serieus gamen of gebruik je een laptop voor grafische beeldbewerking, dan heb je al snel een losse grafische kaart nodig. In de praktijk is dat vooral een gpu van Nvidia, want de videokaarten van AMD zijn erg zeldzaam.

De GeForce RTX 4050 is het minimum voor gamen op Full HD. De oudere GeForce RTX 3060 is vergelijkbaar qua kracht. Wil je dat je games wat soepeler draaien, kijk dan naar een RTX 4060 of de oudere RTX 3070. De GeForce RTX 4070 en RTX 3080 maken gamen in hoge kwaliteitsinstellingen mogelijk, terwijl je voor 4K minimaal een RTX 4080 nodig hebt.

Heb je een gpu nodig voor lokale AI-toepassingen, dan is het videogeheugen belangrijk. De RTX 4080 met 12 GB videogeheugen is in dit geval het minimum, maar beter is de RTX 4090 met 16 GB videogeheugen. Ook de oudere RTX 3080 en RTX 3080 Ti zijn er in een variant met 16 GB videogeheugen.

©NVIDIA

Wil je gamen, dan is vooral de grafische kaart belangrijk en zul je in de praktijk al snel op een gpu van Nvidia uitkomen.

Opkomst van de AI-laptop

We konden het afgelopen jaar niet om AI heen en ook de laptop moet eraan geloven. Maar wat is een AI-laptop? Microsoft heeft daar in de vorm van de Copilot+-pc zijn eigen definitie voor gemaakt en die zal vermoedelijk een steeds grotere rol gaan spelen in de marketing van laptopfabrikanten. Een Copilot+-pc moet minimaal 16 GB RAM hebben, 256 GB opslagruimte en een npu (neural processing unit) met minimaal 40 TOPS (trillions of operations per second). Qualcomm is het eerste bedrijf met processors die aan deze eisen voldoen. De npu is een chip die geoptimaliseerd is voor berekeningen die gebruikt worden tijdens typische AI-taken. Ook gpu's (met name die van Nvidia) zijn goed in dit soort berekeningen, maar een npu verbruikt minder energie en is hierdoor geschikter voor achtergrondtaken als het verwerken van beeld of geluid.

Een geïntegreerde npu is overigens niet nieuw: ook de huidige generatie Intel Core Ultra-processors, zoals de Intel Core Ultra 5 125H en sommige AMD Ryzen-processors uit de 7000- en 8000-serie zijn voorzien van een npu. Die npu's zijn met 10 (Intel) of 16 (AMD) TOPS niet krachtig genoeg voor de extra AI-mogelijkheden die Microsoft biedt in Windows 11 op een CoPilot+-pc. Intels nog te verschijnen Lunar Lake-processors krijgen een npu met 45 TOPS en worden eind dit jaar verwacht. AMD's Ryzen AI 300-processors hebben een npu van 50 TOPS. Het is de verwachting dat laptops die voorzien zijn van deze processors door Microsoft ook aangemerkt zullen worden als Copilot+-pc.

©Microsoft

Microsoft stelt eisen aan de voor AI-toepassingen ontworpen npu in een processor.

Meerwaarde Copilot+ pc

We hebben tijdens het schrijven van dit artikel een Copilot+-pc in de vorm van de HP OmniBook X Laptop 14 kunnen uitproberen. Ten opzichte van een normale laptop heeft Windows 11 wat extra mogelijkheden. Handige functies zijn een live vertaler die video's uit iedere bron voorziet van een Engelse ondertiteling en digitale filters voor je webcam om bijvoorbeeld achtergronden te vervagen. Dat Paint op een Copilot+-pc je tekeningen kan omzetten in mooiere varianten is dan weer vooral grappig. De meest opzienbarende functie, Recall (Herinnering in het Nederlands), waarbij je systeem continu screenshots maakt en met AI omzet naar een doorzoekbaar archief, werkte tijdens onze test wegens privacyredenen niet.

Al met al zijn de functies die Copilot+ biedt handig, maar vooralsnog niet onmisbaar. De npu zelf is wel in steeds meer software van derde partijen voor bijvoorbeeld beeld- en geluidsbewerking te gebruiken. Het hangt van jouw toepassingen af in hoeverre je hier profijt van hebt.

Opkomst van ARM

De Qualcomm Snapdragon X Plus en Elite vallen vooral op door de ARM-architectuur. Het zijn zeker niet de eerste ARM-chips ontworpen voor Windows: zo draaide de Surface RT in 2013 al op een ARM-chip en nog niet zo heel lang geleden verschenen er laptops met de Qualcomm Snapdragon 8cx Gen 3. Die eerdere op ARM gebaseerde laptops konden qua prestaties simpelweg niet meekomen met 'normale' laptops. Dat een ARM-processor wel degelijk uitstekend kan presteren, werd ondertussen bewezen door Apple. Apples chips bleken niet alleen veel krachtiger dan vergelijkbare Intel-processors, maar maken met de MacBook Air zelfs laptops mogelijk die goed presteren zonder actieve koeling.

Met de nieuwe Snapdragon X-processors willen Qualcomm en Microsoft dit evenaren. Microsoft gebruikt de chips zelf voor nieuwe Surface-apparaten en ook alle andere bekende laptopfabrikanten brengen ARM-laptops uit. Qualcomm brengt aanvankelijk vier varianten van de Snapdragon X Elite uit die voorzien zijn van 12 cores, maar verschillen op het gebied van maximale kloksnelheid. Ook is er een variant van de Snapdragon X Plus met 10 cores.

©Qualcomm

Qualcomm brengt met de Snapdragon X Elite en Plus de ARM-architectuur voor het eerst op een concurrerende manier naar Windows.

Wij gingen aan de slag met een laptop voorzien van een Snapdragon X Elite X1E-78-100, de langzaamste Elite-variant met 12 cores. De chip presteert uitstekend en is in benchmarks net zo snel als de nieuwste Intel- en AMD-processors. Van de afwijkende architectuur merk je weinig, het is gewoon Windows. Microsoft werkt hier tenslotte al jaren aan en biedt al zijn software aan in een ARM-variant. Voor programma's die er alleen in een x86-variant zijn, is er de emulatielaag PRISM. Al blijven er wel programma's die niet goed werken. Vooral hardware die afhankelijk is van speciale stuurprogramma's kan problemen geven. Voor de doorsnee gebruiker is er echter geen verschil merkbaar met een x86-laptop. En dan biedt een laptop met een ARM-processor niet alleen een prima snelheid, maar ook een uitstekende accuduur.

©HP

De HP OmniBook X Laptop 14 met ARM-processor is een dunne, snelle laptop die opvalt door een goede accuduur.

Einde van x86?

Een Windows-laptop met ARM-processor werkt dus eindelijk goed genoeg voor vrijwel alle gebruikers en dat is een knappe prestatie. Betekent dat dan ook het einde van x86? De wow-factor die vooral Apples passief gekoelde MacBook Air je geeft, is er nog niet. Dat komt doordat de nieuwe Windows-laptops nog voorzien zijn van een actieve koeling die nodig is als je een wat veeleisendere taak uitvoert. De accuduur is dan wel een flink stuk beter in vergelijking met laptops met een Intel-processor, maar nog lang niet zo indrukwekkend als wat Apple daartegenover zet. En, afhankelijk van de software die je gebruikt, kan een x86-processor nog handig zijn.

Er lijkt in ieder geval wel een derde serieuze processorfabrikant opgestaan te zijn, en zowel Intel als AMD moeten aan het werk om relevant te blijven. Wel vind je deze nieuwe chips vooralsnog in de duurdere laptops, vanaf zo'n 1199 euro. Goedkopere laptops blijven vooralsnog het domein van Intel en AMD.

Pas op voor te goedkoop

We willen je tot slot nog één advies meegeven: geef niet te weinig uit. Een laptop van minder dan 500 euro kun je zeker vinden, en omdat de processors steeds sneller worden, kun voor veel taken prima met zo'n laptop uit de voeten. Maar in de praktijk is er dan altijd minimaal één concessie gedaan die het werken op een laptop veel minder fijn maakt. Denk aan een slechter scherm, een minder stevige behuizing of een onprettig toetsenbord. Ook handige opties als toetsverlichting of biometrisch inloggen via vinger- of gezichtsherkenning vind je alleen op de duurdere modellen. Dat is misschien minder erg als je een laptop incidenteel gebruikt, maar we raden je aan om toch minimaal 700 euro uit te trekken voor een nieuwe laptop als je hem regelmatig gebruikt. In de prijsklasse tussen de 700 en 800 euro krijg je namelijk behoorlijk wat laptop voor je geld. Hieronder zie je zes laptops die in deze prijscategorie vallen, maar er zijn er nog veel meer.

🤩 P.S. Fan van een bepaald merk?

Het kan zijn dat je, door eerdere ervaringen met een laptop, helemaal verknocht bent aan een bepaald merk. Als je hieronder op het merk in kwestie klikt, kom je op een handige overzichtspagina waarop alle laptops van dat merk staan.

Apple
Acer
ASUS
HP
MSI
Lenovo
Samsung
MEDION
Microsoft
DELL
Razer

Nuki brengt een slim slot op de markt dat voor veel mensen betaalbaar zou moeten zijn: de Nuki Smart Lock Go kost namelijk 149 euro. Wie echter extra's zoals een wifi-module en een batterypack wil, moet daar 98 euro bij optellen. Wat kun je verwachten van dit slot? Je leest het in deze review.

De Nuki Smart Lock Go is onderdeel van een productlancering waar nog twee andere slimme sloten onder vallen: de Lock Pro (van de vijfde generatie) en de Lock Ultra. Daar waar de laatstgenoemde modellen een nieuw ontwerp hebben gekregen (dat doet denken aan de Tedee), oogt de Smart Lock Go als een typisch Nuki-product. De buitenkant is bovendien gemaakt van plastic. Verder is het product redelijk log, aangezien er ruimte moet zijn voor vier AA-batterijen. En dat terwijl de twee duurdere varianten opgeladen worden via usb-c en een interne accu hebben.

Leg je de drie modellen naast elkaar, dan zie je al snel dat de Smart Lock Go een samenvatting is van eerdere Smart Locks, maar dan voor een lagere prijs. De Pro en Ultra lijken sterk op elkaar, met als grootste verschil de diepte. Hierdoor biedt de Pro meer ruimte voor fysieke sleutels. De Ultra vereist een cilinderwissel (je hebt er dus een nieuwe sleutel voor nodig) – maar daardoor is hij wel dunner. Daarnaast openen de Pro en Ultra een deur in ongeveer anderhalve seconde, terwijl de Nuki Smart Lock Go daar ruim zes seconden over doet.

©Wesley Akkerman

Verschillende accessoires

Maar goed, voor 150 euro mag je misschien ook niet heel veel verwachten. En om eerlijk te blijven: je krijgt best wat premium functies bij de Go-versie. Het systeem is compatibel met de cilinder die in de voordeur zit, ondersteunt Matter, kan op afstand bediend worden en biedt ruimte aan voor uitbreiding. Verschillende accessoires die het merk hiervoor uitbracht werken met de Go. Denk dan aan het Keypad (voor een sleutelloze ontgrendeling) en het batterypack. Het keypad kost 89 euro (zonder vingerafdrukscanner) of 159 euro (met die genoemde scanner).

Zo'n keypad is handig, maar niet per se een must. Het batterypack van 49 euro is dat voor sommige gebruikers misschien wel: daarmee voorkom je namelijk gedoe met losse (oplaadbare) batterijen. Het slot werkt ook zonder, dus strikt nodig is het niet. Wat ons meer stoort, is de manier waarop de wifi-module werkt. Die zit er wel in, maar functioneert niet meteen. Om die te activeren, moet je online 49 euro betalen. Pas daarna is de module ontgrendeld en kun je hem gebruiken.

©Wesley Akkerman

Geen misleiding, maar…

Dat is geen ontwikkeling waar we vrolijk van worden. Het onderdeel zit er tenslotte al in. Dit roept de vraag op waar het heen gaat: fabrikanten die functies inbouwen maar pas beschikbaar maken na betaling, onder het mom van 'we willen de consument de keuze geven'. Het doet denken aan het BMW-abonnement voor stoelverwarming: je betaalt maandelijks voor iets dat bij andere merken gewoon inbegrepen is. Misschien is dit nog een test, maar in dat geval hopen we dat die faalt.

Met die wifi-module kun je het slimme slot op afstand bedienen – iets wat we toch wel cruciaal vinden. Misleiding willen we het niet noemen, hoe verleidelijk dat ook is. Nuki geeft op de website namelijk duidelijk aan dat je Remote Access op elk moment kunt activeren via een eenmalige betaling – maar toch zit het ons niet lekker. Want om toegang te krijgen tot alle functies die al ín het slot zitten, betaal je in totaal 200 euro. Tel je ook nog het batterypack erbij op, dan zit je nog maar een paar tientjes onder de prijs van de Smart Lock Pro.

©Wesley Akkerman

Een klein verschil

De Smart Lock Pro kost 269 euro en heeft zowel een interne accu als een ontgrendelde wifi-module. Bovendien is dat apparaat veel compacter en oogt het meer premium. Goed, nu kun je zeggen: Nuki richt zicht met de Go op een specifieke doelgroep. Dat is leuk en wel, maar dat neemt niet weg dat het verschil tussen de Go en Pro klein wordt wanneer je de nodige upgrades uitvoert. Hoef je geen ontgrendeling op afstand en ben je oké met losse batterijen, dan kan de Go ondanks alles alsnog een goede keuze zijn. Het slot heeft veel goede kwaliteiten.

Zo is de versleuteling op orde. Wanneer het slot communiceert met een smartphone, dan gebeurt dat op basis van eind-tot-eind-versleuteling, op het niveau waar banken ook mee werken (evenals concurrerende sloten). De montage is bovendien zo gepiept. Binnen vijf minuten zit de Go op je deur. Alleen jammer dat maar één van de twee montage-adapters een plakstrip heeft. En laat nou net de variant die wij nodig hadden die strip missen. Een simpele posterstrip lost dat op, maar handig is anders.

©Wesley Akkerman

Vertrouwen uitstralen

Verder kunnen we het waarderen dat de Nuki Smart Lock Go een zogenaamde retrofit-oplossing is. Dat houdt in dat het slot zelf niet wordt vervangen, maar dat er een motortje over je bestaande sleutel heen komt (net zoals bij dit slot van Yale). Die sleutel zit aan de binnenkant van de deur. Tik je op de knop in de app (of op het apparaat zelf), dan draait de Smart Lock Go de sleutel voor je om: open of op slot. Aan de buitenkant kun je de deur gewoon blijven openen met een sleutel, zolang je cilinder een paniekfunctie heeft.

Mochten de batterijen dus leeg zijn op het moment dat je thuiskomt, dan is de kans vrij klein dat je voor een gesloten deur staat – zolang je je sleutels bij je hebt. En check van tevoren of je cilinder zo'n paniekfunctie heeft. Dat doe je door aan beide kanten een sleutel in het slot te steken en te kijken of je hem alsnog op slot kunt doen of van het slot kunt halen. Over batterijen gesproken: zodra het accuniveau onder de twintig procent zakt, krijg je automatisch een melding. Zo kom je niet plotseling voor verrassingen te staan. Dat geeft vertrouwen.

©Wesley Akkerman

Thread-ondersteuning

Wat Nuki eveneens goed bedacht heeft, is de ondersteuning voor Thread. Dit is een smarthomeprotocol dat producten onderling met elkaar laat communiceren, waardoor er meer integraties mogelijk zijn. Dankzij Thread is het alsnog mogelijk de Smart Lock Go op afstand te bedienen, zonder dat je daar bijna 50 euro extra voor hoeft neer te leggen. Maar dan heb je wel een hub nodig. Gelukkig bestaan daar verschillende opties voor (zoals de Google TV Streamer). Na het koppelen kun je het slot ontgrendelen via de Google Home-applicatie.

Via de Nuki-app kan dat daarna nog steeds niet. Daar kun je het slot, zolang je de wifi-module niet vrijkoopt, alleen via bluetooth bedienen. Ook voor instellingen moet je bluetooth inschakelen. Nu hebben wij dat niet de hele dag aanstaan. En dan is het best onhandig dat je die verbinding eerst moet activeren voordat je iets kunt aanpassen. Met de wifi-module gaat dat een stuk soepeler: dan pas je alles aan zonder gedoe, ook als je niet thuis bent. Die module kan dus het verschil maken in hoe prettig het systeem werkt.

De basis op orde

Binnen de app tref je veel (instel)mogelijkheden aan. Je ziet hier altijd het batterijpercentage en kunt instellen of je een ledlampje wilt zien branden of niet. Met de nachtmodus kun je bepalen of Nuki het slot na een bepaalde tijd automatisch op slot doet. Ook schakelt het dan over op een energiebesparende modus. Verder is er de autolock (waarbij het slot zichzelf op slot doet als het voor een lange periode niet gebruikt wordt), terwijl Lock 'n' Go de deur automatisch na een paar seconden voor je op slot doet wanneer je hem vlak daarvoor ontgrendelde.

Je kunt een vergrendelingslog bekijken, gebruikers toevoegen en natuurlijk enkele accessoires koppelen. Daarmee voldoet Nuki aan alle basale functies die we verwachten van een slim slot. Tot slot is er de auto-unlockfunctie. Daarmee kun je het slot automatisch laten ontgrendelen wanneer je komt aanlopen. Het kan gebeuren dat het slot zichzelf opendraait zodra je voorbij loopt, maar over het algemeen hebben we hier weinig problemen mee ondervonden: je moet redelijk dichtbij staan voordat het slot een actie onderneemt.

Nuki Smart Lock Go kopen?

Naar onze mening is dit slimme slot iets voor een beperkte groep gebruikers. Het kan een goede keuze zijn als je weinig waarde hecht aan internetbediening, het prima vindt om alles via bluetooth te regelen, het niet bezwaarlijk vindt om losse (oplaadbare) batterijen te gebruiken en er geen problemen mee hebt dat dat de buitenkant volledig van plastic is – voor 149 euro kun je immers geen premium afwerking verwachten. Threads-ondersteuning is een mooie toevoeging, maar alleen nuttig als je al een hub in huis hebt.

Ben je wel iemand die graag zijn of haar slot via het internet bedient en ben je dat gedoe met batterijen zat? Dan kom je uit op 247 euro voor het volledige systeem – slechts een paar tientjes minder dan de Smart Lock Pro, die een ontgrendelde wifi-module en oplaadbare accu heeft.

Hoor je bij die laatste groep en kies je voor Nuki, dan zijn die paar tientjes extra de overweging waard. Zoek je echter een slim slot met lokale bediening of heb je al een Thread-hub, dan kun je de Go overwegen – dan is dit het beste en simpelste slimme slot van dit moment.

Wist je dat je met een staafmixer veel meer kunt dan alleen soepen en sauzen maken? Met een beetje creativiteit vorm je je staafmixer om tot een echte alleskunner in de keuken. Wij geven je alvast wat inspiratie.

Lees ook: Hier moet je op letten bij de aankoop van een staafmixer

Een staafmixer is klein maar fijn: hij neemt nauwelijks ruimte in in je keukenkastje, is licht en makkelijk in gebruik én je bereidt er een breed scala aan gerechten mee. Voor het maken van soepen en sauzen wordt de staafmixer veruit het meest gebruikt, maar ook voor onder andere dressings, smoothies, babyvoeding en zelfs desserts haal je deze veelzijdige keukentool uit de kast. Met de juiste opzetstukken vervangt een staafmixer zelfs de blender én keukenmachine. Krijg je al zin om aan de slag te gaan? Dit kun je allemaal met een staafmixer maken. 

Soepen 

Soep maken met een staafmixer: veel makkelijker wordt het niet. Het enige wat je nodig hebt is gesnipperde ui, fijngemalen knoflook en wat grof gesneden groenten. Fruit alles even aan in de pan, doe er bouillon bij en laat het een kwartiertje of langer koken, afhankelijk van hoe hard de groenten zijn die je gebruikt. Als de groenten zacht zijn, pureer je het geheel direct in de pan tot een fluweelzacht mengsel. Voeg wat zout en peper toe en klaar is je verse soep. 

Sauzen 

Net zo makkelijk als dat je met een staafmixer soep maakt, heb je ook in een handomdraai een zelfgemaakte saus klaarstaan — bijvoorbeeld voor in de pasta of curry. Ook hier hoef je niets ingewikkelds voor te doen: je bakt alle ingrediënten even aan in de pan en de staafmixer maakt er vervolgens een gladde saus van. Ideaal, want zo weet je precies wat er in je saus gaat en het is vaak nog goedkoper dan kant-en-klare sauzen ook. 

©karepa

Dips en dressings 

Met een staafmixer maak je ook de allerlekkerste dips: van hummus en pesto tot tapenade en guacamole. Avocado's prakken en tomaten fijnsnijden is dus verleden tijd: dat doet de staafmixer voortaan voor je. Wist je trouwens dat de staafmixer ook een kei is in emulgeren? Zo maak je met een staafmixer heel makkelijk je eigen mayonaise of klassieke vinaigrette. Of wat dacht je van een heerlijke Hollandaisesaus voor bij asperges, vis of Eggs Benedict? 

Smoothies en milkshakes

Het klinkt misschien gek om een smoothie te maken met een staafmixer. Daar heb je toch een blender voor? Nou, met een staafmixer gaat dit in principe net zo makkelijk. Je hebt dan wel een krachtige staafmixer nodig, bijvoorbeeld met een vermogen van boven de 700 watt of een toerental hoger dan 10.000, zodat hij ook harde groenten en bevroren fruit kan pureren. Een smoothie maken met een staafmixer is simpel: gooi wat fruit en groenten bij elkaar en doe er water of yoghurt bij. Voor een wat zoetere smaak kun je een kneepje honing toevoegen. Je kunt met een staafmixer ook milkshakes maken. Dat doe je met melk, vanille-ijs (of een andere smaak) en eventueel extra smaakmakers, zoals vers fruit, chocola of karamel. 

©VI Studio

Babyvoeding

Voor je baby wil je natuurlijk alleen het gezondste van het gezondste. Kant-en-klare babyvoeding bevat vaak onnodige suikers, zout en conserveringsmiddelen. Gelukkig is babyvoeding heel makkelijk zelf te maken, bijvoorbeeld met een staafmixer. Kook of stoom hiervoor eerst wat groenten tot ze zacht zijn, voeg wat water of melk toe en pureer het geheel vervolgens tot de gewenste structuur. Tip: maak grote porties in één keer en vries ze in ijsblokvormpjes in. Zo heb je altijd verse babyvoeding bij de hand. 

Desserts en ijskoffie

Je verwacht het niet meteen, maar met een staafmixer zet je ook de lekkerste desserts op tafel. Je kunt hiermee werkelijk alle kanten op: denk aan een luchtige chocolademousse, een romige pudding, cheesecake, taartvulling en sorbetijs. Er zijn online talloze recepten te vinden van desserts die je met de staafmixer maakt. Toe aan een verfrissende energieboost na de maaltijd? Maak dan ijskoffie met je staafmixer. Giet hiervoor koffie, melk en ijsblokjes in een maatbeker en mixen maar. Check van tevoren wel even of jouw staafmixer krachtig genoeg is om ijsblokjes te crushen. 

Beslag

De staafmixer is ook meester in het bereiden van glad beslag, bijvoorbeeld voor pannenkoeken, muffins en cake. Meng hiervoor eerst de natte ingrediënten in een hoge maatbeker en voeg vervolgens geleidelijk de droge ingrediënten toe, zodat er geen klonten in het mengsel ontstaan én de droge ingrediënten bij het mixen niet door de keuken vliegen. Zet de staafmixer ook niet te hard en beweeg hem rustig op en neer: zo krijg je een glad en gelijkmatig beslag. 

Slagroom  

Voor het kloppen van slagroom heb je echt niet per se een luxe keukenmachine nodig. Een staafmixer klaart dit klusje net zo goed. Je hebt dan wel een garde-opzetstuk en een hoge maatbeker nodig, omdat de slagroom door de kracht waarmee een staafmixer draait wel wat gaat spetteren. Zet de staafmixer daarom ook eerst op de zachtste stand, en voer de snelheid geleidelijk op tot je een stevige en luchtige slagroom hebt.