Met een smartphone in uw broekzak hebt u geen mp3-speler meer nodig. Of toch wel? Een standalone mp3-speler biedt nog steeds voordelen. Maar welke voordelen zijn dat? En wanneer ligt de keuze voor een aparte mp3-speler meer voor de hand?

Om overzicht te krijgen in de markt van mp3-spelers hebben we scenario's bedacht voor het gebruik van een speler. Binnen deze scenario's zetten we de spelers uit tegen gangbare smartphones. We hebben gekozen voor twee modellen, namelijk de iPhone 4S en de Galaxy S II. Oftewel, één toestel met iOS en één toestel met Android. Tegenover deze telefoons zetten we een aantal mp3-spelers die binnen de gestelde criteria een bijzondere taak beter kunnen vervullen.

Eén voor de hand liggend scenario laten we buiten beschouwing, namelijk het scenario 'als het zo min mogelijk moet kosten'. Goedkope mp3-spelers, ook wel bekend als 'usb-sticks met koptelefoonuitgang en een batterij', vindt u overal. En als de beslissing om te gaan voor goedkoop al genomen is, rest weinig meer dan eens te kijken naar de knoppen, de geboden functionaliteit en de mooiste aanbieding.

Bepaalde functionaliteit is van belang voor alle spelers. Wat dat betreft is er weinig veranderd sinds de eerste mp3-speler op de markt kwam. De volgende vier criteria zijn van belang, ongeacht het gebruik dat u in gedachten hebt:

- capaciteit (hoeveel kan er op het apparaat?);

- ondersteunde bestandsformaten (wát kan erop?);

- bestandsbeheer (hoe zetten we het erop?);

- batterijduur (hoe lang kunnen we ernaar luisteren?).

©PXimport

De Apple iPhone 4S en Samsung Galaxy S II: een telefoon, internetapparaat en muziekspeler in één. Waar hebben we nog een losse mp3-speler voor nodig?

1. Sporten

Bij sporten hoort voor bijna iedereen muziek. Het ligt voor de hand om te kiezen tussen een telefoon en een zo klein mogelijke mp3-speler, maar er zijn juist voor sporters ook speciale toestellen op de markt die beter aansluiten bij de gekozen activiteit.

1. Waterdicht

Zo biedt fabrikant Speedo de Aquabeat-mp3-speler voor zwemmers. Deze speler is niet alleen waterdicht, maar blijft drijven als u hem onverhoopt in het zwembad laat vallen. Het eenvoudigste model is, met een opslagcapaciteit van 1 GB, wat aan de kleine kant. Aan de andere kant hebt u dan nog - uitgaande van één minuut muziek per megabyte - al genoeg muziek om 16,5 uur aan één stuk te zwemmen voor u nieuwe muziek nodig hebt. Speedo levert ook een aparte koptelefoon mee met instelbare oordopjes. U kunt de speler bevestigen aan uw zwembril.

Tegen watervaste mp3-spelers zijn smartphones op dit moment nog niet opgewassen. We kunnen natuurlijk proberen het toestel op een externe speaker langs de waterkant te zetten, maar dat kan wat klachten van andere zwemmers opleveren. Aan de andere kant zagen we dit jaar op de technologiebeurs CeBIT een techniek om alle elektronica watervast te maken, dus mogelijk dat in de toekomst watervastheid een vast onderdeel in telefoons wordt.

©PXimport

De Speedo Aquabeat is waterdicht, voorzien van drijfvermogen en te bevestigen aan een zwembril.

2. Ingebouwde hartslagmeter

Voor onder meer hardlopers en fietsers is de MotoACTV van Motorola een interessant toestel. Deze polsbandvormige speler vult zijn muziekkwaliteiten aan met een hartslagmeter, gps en sportsoftware. Wie na de training thuiskomt, kan zijn prestaties via wifi automatisch laten synchroniseren met het MotoACTV-portaal van Motorola. De modellen zijn stootvast en waterafstotend, dus een valpartij of regenbui is geen ramp. Qua opslag hebt u keuze uit 8 of 16 GB.

Met de smartphone is dit apparaat te evenaren door een sportapplicatie zoals bijvoorbeeld Endomondo, MapMyRun of Runkeeper te installeren en een hartslagmeter aan te schaffen die met uw telefoon kan praten. Op uw telefoon zou u in een vergelijkbare situatie bij het sporten bluetooth, internet en gps gelijktijdig gebruiken, wat niet de handigste combinatie is om de accu te sparen. Zeker voor duursporters is de geschatte levensduur van negen uur van de MotoACTV daarom een interessant voordeel vergeleken met de smartphone.

©PXimport

Fanatieke duursporters kunnen hun prestaties bijhouden en luisteren naar muziek met de MotoACTV van Motorola.

3. Draadloos

Als de draad van de koptelefoon in de weg zit, dan is een oplossing zoals de Walkman W van Sony interessant. Hier zit een mp3-speler met 2 GB opslagcapaciteit ingebouwd in de hoofdtelefoon. Ook deze speler is waterafstotend. Voordat u tot deze aanschaf overgaat, is het verstandig om eerst te kijken naar een bluetooth-­koptelefoon voor uw smartphone. Die kost minder en biedt u de mogelijkheid om zonder draden van muziek op uw telefoon te genieten.

Een mp3-speler met een innovatieve vorm is eigenlijk het minst interessant als vervanging voor de telefoon bij sporten. Tenzij u uw batterij niet wilt belasten of uw smartphone tijdens het sporten erg in de weg zit, is het interessanter om de juiste accessoires voor de smartphone te kopen, dan om een compleet nieuwe mp3-speler in huis te halen. Vergeet voor aanschaf van een speler daarom niet te kijken of het equivalent niet beschikbaar is als accessoire voor uw telefoon.

©PXimport

Wie tijdens het sporten last heeft van draden, lost dit op met de Walkman W van Sony.

2. Ultralange levensduur

Hoeveel uur kan uw telefoon muziek afspelen? Bij de iPhone komt Apple uit op veertig uur muziek. Samsung specificeert de afspeelduur van muziek op de Galaxy S II niet. Wat we over beide smartphones veilig kunnen stellen, is dat als we ze puur als mp3-speler gebruiken, ze lang muziek af kunnen spelen. Zeker als we op reis gaan, is dat een groot voordeel: wie weet wanneer het volgende stopcontact beschikbaar is?

Toch is deze inschatting niet helemaal juist. Als we een smartphone namelijk gebruiken zoals die bedoeld is, met push e-mail in de achtergrond, terwijl we regelmatig bellen en internetten, dan zakt de levensduur navenant. Als we een taxi willen bellen, is een lege mp3-speler minder erg dan een lege telefoon. Dat maakt de aanschaf van een mp3-speler voor de lange levensduur van de batterij interessant als u bijvoorbeeld veel op reis bent.

4. Indicatie levensduur

Als u de specificaties van de fabrikanten wilt gebruiken om een inschatting te maken, dan is een verwachte levensduur van tien tot vijftien uur voor audio een indicatie dat het toestel niet lang meegaat. Met een levensduur van twintig tot vijfentwintig uur hebt u een gemiddelde speler in handen. Bij dertig uur of meer audio afspelen, komen we echt op het terrein van de lange levensduur.

Met een beetje zoeken vinden we zo redelijk vlot enkele kampioenen op het gebied van ultralang meegaan. Een goed voorbeeld van zo'n apparaat is de Cowon C2. Deze mp-3 speler kan volgens de fabrikant op één lading 55 uur aan één stuk muziek afspelen. De iPod touch blijft daar iets bij achter, maar is met een levensduur van veertig uur voor audio zeker ook het vermelden waard.

Als het om lange levensduur gaat, vergeet dan de tablet niet. Een bovenmaatse 'smartphone' met extra grote batterij biedt een flinke levensduur als het om muziek afspelen gaat. Zeker als het toestel toch al meegaat op reis, is het geen slechte vervanger van een mp3-speler.

©PXimport

Cowon weet met de C2 een toestel neer te zetten dat extreem lang kan spelen voor opladen noodzakelijk wordt.

©PXimport

De iPod touch heeft dezelfde stevige batterij als de iPhone en gaat daarom lang mee als mp3-speler.

©PXimport

Een tablet heeft alle mediafunctionaliteit van een smartphone, maar draait op een serieus grotere accu.

Bestandsformaten

Hoewel we de spelers aanduiden als mp3-spelers, hebben we in bijna alle gevallen de mogelijkheid om ook andere bestandsformaten af te spelen. Mp3, Audible en wav zijn formaten die we in alle spelers vinden. Liefhebbers van opensource doen er verstandig aan om te controleren of Ogg Vorbis of Flac ondersteund wordt. De wma-codec van Microsoft was ooit standaard, maar zien we op steeds meer spelers verdwijnen. Handig om te weten als uw collectie op dit formaat is geript. Natuurlijk kunnen we niet om de aac-codec heen. Deze codec wordt veel geassocieerd met Apple en iTunes, maar is formeel gezien nog steeds genomineerd als de opvolger van mp3. Bij de keuze tussen twee vergelijkbare spelers, is ondersteuning van aac geen slechte overweging om de doorslag te laten geven.

3. Ultracompact

De categorie ultracompact kunnen we zo groot maken als we willen. Uiteindelijk vallen de eerdergenoemde usb-sticks met mp3-afspeelmogelijkheden ook onder deze noemer. Bent u op zoek naar iets meer stijl, dan biedt deze categorie heel interessante apparaten. De centrale doelstelling is vanzelfsprekend 'klein zijn'. Op dit criterium verslaan al deze toestellen automatisch de smartphone.

Dan valt er onderling natuurlijk nog altijd genoeg keuze te maken. Bij de categorie kleine usb-sticks zijn een paar aandachtspunten te noemen. Heel belangrijk is de bediening. Zit er een schermpje in het toestel gebouwd, worden nummers willekeurig afgespeeld of is er een andere slimme bedieningstruc bedacht? Ook een belangrijke afweging is ingebouwde radio. We vinden niet in alle ultracompacte mp3-spelers een radio terug.

5. MicroSD

Eén van de meest uitgebreide ultracompacte mp3-spelers op de markt is de Sansa Clip. We kunnen kiezen uit een 2, 4 of 8 GB-model. De toestellen hebben een ingebouwde radio, zijn met microSD-kaartjes uit te breiden en kunnen ook dienst doen als dictafoon.

Tegenover deze volle uitrusting lijkt de iPod shuffle bijna karig, maar schijn bedriegt. Dit toestel beperkt zich tot precies de taak waarvoor u het koopt. De iPod shuffle heeft geen radio, dictaatfuncties en zelfs geen scherm. In plaats daarvan praat het apparaat tegen u als u op zoek gaat naar een afspeellijst of artiest.

Zowel Sony als Creative levert met respectievelijk de Walkman B en de MuVo T200 ultracompacte mp3-spelers die op uitbreiding middels microSD-kaarten na, vergelijkbaar zijn met de Sansa Clip. Beide fabrikanten bieden keuze tussen 2 of 4 GB opslag.

©PXimport

Sandisk biedt met de Sansa Clip één van de meest complete ultracompacte mp3-spelers.

©PXimport

De iPod shuffle biedt ondanks zijn kleine oppervlak toch redelijk grote controletoetsen aan.

©PXimport

De Sony Walkman B-toestellen hebben een klein display om af te lezen welk nummer er speelt.

©PXimport

De MuVo T200 van Creative is onder meer verkrijgbaar in zwart, wit en indrukwekkend roze.

6. Klein met beeld

Een afwijkende maar vermeldenswaardige speler is de Archos 14 Vision. Deze vierkante mp3-speler met zijden van 4,6 centimeter en een dikte van 1 cm is net iets groter dan de andere ultracompacte spelers. Daar staat tegenover dat we een 1,44 inch-scherm ter beschikking krijgen waarop we, na conversie met meegeleverde software, kleine films zouden kunnen kijken. Muziek luisteren is uiteraard ook gewoon mogelijk. De speler heeft een geheugen van 4 GB en kan op één lading 11 uur muziek of 2,5 uur films weergeven.

Een ander bekend merk doet hier een schepje bovenop. Namelijk Apple met de iPod nano. Deze speler is net iets kleiner en een stuk dunner dan de speler van Archos 14 Vision. Toch is het scherm van de iPod nano een fractie groter. De batterij gaat (met 24 uur voor muziek) langer mee en we vinden in dit toestel ook nog een ingebouwde radio.

©PXimport

Video kijken op ultracompacte schaal is mogelijk met de Archos 14 Vision.

©PXimport

Wie echt niet zonder video kan heeft met de iPod nano één van de kleinste draagbare videospelers in handen.

Muziekdienst op de speler

Als u niet zonder Spotify, Music Unlimited, Deezer, Rara of een andere online muziekdienst kunt, dan is de klassieke mp3-speler niet de juiste keuze. Hoewel we hier en daar hints vinden dat spelers met een aansluiting op deze diensten ooit zullen komen, hebt u op dit moment voor onderweg een smartphone nodig die de app van de betreffende dienst kan installeren. Om de bestanden die niet offline beschikbaar zijn naar uw toestel te streamen, hebt u overigens ook mobiel internet nodig. Om onderweg onbeperkt muziek te kunnen luisteren, is de smartphone daarom onmisbaar.

4. Opslagmonsters

Tegenover de ultracompacte mp3-spelers staan de opslagmonsters. Dit zijn de toestellen die we niet alleen als mp3-speler gebruiken, maar ook als videospeler en op sommige momenten als externe harde schijf.

De opslagmonsters maken gebruik van een harde schijf om stevige hoeveelheden gegevens op te kunnen slaan. Daarmee gaan ze door de 'barrière' van 64 GB heen, de limiet die we op dit moment vinden als het om smartphones gaat. We gaan uit van de veronderstelling dat u niet met extra microSD-kaarten op zak wilt lopen.

Hoewel de opslagcapaciteit van harde schijven nog steeds groter is dan van flashgeheugen, is het gegeven van een mp3-speler met harde schijf toch een tikje ouderwets. De iPod classic belichaamt daarom deze categorie als geen ander. Met een relatief klein beeldscherm en een harde schijf van 160 GB aan boord, kunnen we hier onze muziekcollectie en een deel van onze films op kwijt. Handig als we voor langere tijd op reis gaan, mits we de kans hebben op te laden. De 36 uur audio of 6 uur video die de batterij in het vooruitzicht heeft, houdt gelijke tred met de gemiddelde smartphone. Boven alles brengt deze speler toch wat sentimentele gevoelens bij ons teweeg.

De Cowon iAudio X7 zal in tegenstelling tot de iPod classic geen nostalgische snaar weten te raken, maar compenseert ruimschoots door moderne technologie in te zetten. Ook deze speler heeft een harde schijf van 160 GB aan boord, hoewel we er ook voor kunnen kiezen om een model met 120 ­GB aan te schaffen. In plaats van een klassiek schermpje met daaronder een draaiwiel, krijgen we een 4,3 inch-touchscreen om de speler te bedienen. De Cowon iAudio X7 kan volgens specificatie 103 uur muziek of 10 uur video afspelen voor we een stopcontact moeten zoeken. Wederom een moder­nisering ten opzichte van de klassieker van Apple.

©PXimport

Apple biedt met de iPod classic niet alleen veel opslag, maar speelt ook in op nostalgische gevoelens.

©PXimport

Wie grote hoeveelheden draagbare video wil afspelen, kan met de Cowon iAudio X7 goed uit de voeten.

©PXimport

LG blijft verbetert de oled-techniek nog veel verder en dat werpt dit jaar eindelijk zijn vruchten af. De LG OLED EVO 65G56LS is uitgerust met een nieuw type oled-paneel dat aanzienlijk meer piekhelderheid en kleurbereik levert. Daarnaast heeft LG webOS 25 uitgerust met een aantal AI-functies die het gebruiksgemak moeten verbeteren.

De nieuwe G-serie van LG is verkrijgbaar in twee versies. Een met een centrale voet in doos zoals ons testmodel, te herkennen aan de letters ‘LS’ achteraan en een model met een meegeleverde wandbeugel, die modellen hebben de letters ‘LW’ achteraan. De G-reeks mikt nog steeds in eerste instantie op wandmontage. Het toestel zelf is 24mm diep, dat lijkt misschien veel, maar die dikte heeft het wel over het hele oppervlak. Er is geen behuizing voor elektronica die verder uitsteekt. De rand is afgewerkt met een zilverkleurige strip, en dat geeft deze tv van opzij bekeken echt een premium look. De wandbeugel is verstelbaar, je kunt het toestel beperkt links en rechts draaien. De voet kun je monteren in twee posities, hoog en laag, in de hoge positie is er ruim plaats voor een soundbar. Het moet gezegd ook op een tv-meubel ziet hij er prima uit, wandmontage is zeker geen verplichting. 

Aansluitingen

De selectie aansluitingen die LG gebruikt is al enige tijd onveranderd gebleven, maar is dan ook erg goed. Met vier hdmi-poorten die allemaal de maximale hdmi 2.1-bandbreedte (48Gbps) leveren, zitten gamers in ieder geval gebeiteld. Verdere gamingfuncties zijn ALLM, 4K120 en VRR (AMD FreeSync en NVIDIA G-Sync). PC-gamers kunnen zelfs tot 4K165 gaan, dat is een duidelijke upgrade ten opzichte van vorig jaar. Input-lag is altijd een sterk punt geweest bij LG, dat is dit jaar niet anders, in 4K60 meten we 10,5ms, in 2K120 zelfs maar 5,5ms. Op poort 2 kan je ARC/eARC gebruiken, gamers die een soundbar willen aansluiten, houden nog steeds drie volwaardige HDMI-poorten over. 

Wil je de opstelling zo netjes mogelijk houden, altijd mooi bij een premium tv, dan kun je de bijgeleverde IR-blaster gebruiken om brontoestellen te besturen met de LG-afstandsbediening, ook als die apparaten bijvoorbeeld in een kast staan. De G5 ondersteunt het WiSA-protocol (Wireless Speaker and Audio Association), maar is beperkt tot 2.1-configuraties. Daarmee is jammer genoeg geen draadloze surroundopstelling mogelijk. Alle kabels kun je via twee clips en twee verzonken kanalen wegleiden naar de voet. 

Nieuw oled-paneel, nieuw record

Nieuwe ontwikkeling op vlak van oled-technologie zijn niet uitzonderlijk. Twee jaar geleden introduceerde LG bijvoorbeeld oled-panelen met een laag microlenzen die voor een mooie verbetering in helderheid zorgden. Die microlenzen zijn op de G5 echter niet meer aanwezig. In ruil gebruikt dit model een gloednieuw paneel dat een andere opbouw van de oled-materialen gebruikt. Onder de naam OLED evo Met Brightness Booster Ultimate belooft de G5 hogere piekhelderheid en een breder kleurbereik. En dat blijken geen loze beloftes. Op het 10%-venster haalt de G5 2409 nits, en op een volledig wit beeld zelfs 356 nits. 

Dat alles gemeten in de uitstekend gekalibreerde HDR Filmmaker mode. Ter verduidelijking, dat is een 50 procent verbetering tegenover de G4 van vorig jaar, en voldoende om de kop van het oled-peloton aan te voeren. Vooral de verbetering op het volledig wit veld is impressionant. Daardoor moet de G5 nu de helderheid veel minder laten dalen als het beeld veel wit bevat, iets wat op vorige generaties nog merkbaar was. Ook het kleurbereik is weer groter geworden, en met 99,9% P3 is de G5 perfect uitgerust voor prachtige HDR-beelden. Het paneel had een uitstekende uniformiteit en weert zeer goed reflecties. De kijkhoek is prima.

De Filmmaker Mode is er voor wie minimale beeldverwerking wil, en de mooiste beelden getrouw aan de intentie. In SDR laat dat prachtige resultaten zien, maar de echte pracht van de G5 komt tevoorschijn bij HDR-beelden. Ook hier is de kalibratie nagenoeg perfect met enorm veel witdetail, intense kleuren, en dankzij de hoge piekhelderheid tintelende lichtaccenten. Kleuren worden goed bewaard als ze zeer helder zijn, dat dankt de tv aan het nieuwe paneel. Enkel in de donkerste beelden laat de G5 wat steken vallen. Er is veel schaduwdetail, maar in sommige beelden merken we veel ruis die het beeld ruw maakt en detail verbergt. In een ander geval was er wat blokvorming en bandvorming zichtbaar. We hopen dat LG nog wat aan de software kan sleutelen. 

Prima beeldverwerking

De Alpha11 beeldprocessor is aan zijn tweede generatie toe, maar nieuwe features lijken er niet te zijn. De upscaling en ruisonderdrukking zijn erg goed. In deinterlacing van 1080i-beeld merkten we op een testpatroon opnieuw een foutje waardoor kamvorming zichtbaar was, al bleek dat bij de meeste content niet tot problemen te leiden. Kleurstroken in zachte gradiënten elimineer je met de Vloeiende Gradatie-instelling, maar activeer die enkel als je het echt nodig acht, en dan alleen in de laagste stand. In een van onze testclips veegde die instelling ook wolken uit de lucht. Ook de dynamische tonemapping waar we gebruikelijk erg tevreden over zijn, laat je op dit model beter uit inactief.

Die maakte het beeld te helder, waardoor het aan contrast en impact verliest. Bovendien levert de G5 ook zonder dynamische tonemapping knap beeld. Goede punten waren er voor de bewegingsscherpte. Het oled-paneel laat nauwelijks of geen dubbele rand optekenen rond bewegende voorwerpen. Wie in 24Hz-filmmateriaal te veel last heeft van judder bij snelle camerabewegingen, activeert best TruMotion, bijvoorbeeld in ‘Cinematografische Beweging’ als je minimale invloed wenst. Maar ook hogere instellingen leverden goede resultaten, en de G5 toonde erg weinig beeldfouten zelfs met TruMotion in de Vloeiend-stand. 

Geen DTS-ondersteuning meer

Het is jammer, maar de G5 ondersteunt alleen nog maar Dolby Atmos, geen DTS meer. Vooral voor mensen met een uitgebreide bibliotheek Blu-ray schijven is dat een tegenvaller. Streaming gebruikt overwegend Dolby Atmos, dus daar weegt dat gebrek minder. De 60 Watt 4.2 kanaalsoplossing leek ons onveranderd. De klank is goed gebalanceerd, met een warm karakter en duidelijke baslijn. Zelfs surround is goed hoorbaar. Voor veel mensen zal dit volstaan, maar voor echte bioscoop audio zal een soundbar toch vereist zijn. Nieuw dit jaar is de Personal Sound Wizard. Die laat je een aantal keer in groepen van vier fragmenten horen met verschillende geluidsinstellingen, jij duidt aan wat je het best vindt klinken. Na de test bepaalt de processor op basis van je keuzes je geprefereerde klankinstellingen. Iets gelijkaardig bestond vorig jaar al voor beeld, maar we vinden dat je daar beter voor Filmmaker Mode of Cinema beeldmode kiest. Bij audio mogen persoonlijke voorkeuren wat meer doorwegen. 

WebOS 25, AI als persoonlijk hulpje

Kunstmatige intelligentie moet de nieuwe troef zijn van webOS 25, maar al deze nieuwe functies bleken niet te werken in het Nederlands. Voice ID, waarbij de tv je herkent op basis van je stem is nog niet beschikbaar in Nederlands. Maar ook andere functies, zoals de AI Chatbot die je moet helpen bij eenvoudige vragen zoals het aanpassen van beeldkwaliteit of aanbevelingen geven voor content, leek zelden te weten wat hij met onze vragen moest doen. LG kondigde ook generatieve kunst aan die je kan gebruiken in de screensaver, maar ook dit was nog niet beschikbaar. Nu missen we die AI-functies wel niet, de G5 is zo ook gebruiksvriendelijk, maar we hopen toch dat dit via software updates verbeterd wordt. 

In dit overzichtsartikel vind je alle informatie over webOS. WebOS 25 is van uitzicht niet echt veranderd op wat details na. Zo kan je live tv en HDMI-ingangen nu als tegels toevoegen in de rij met apps op het Home-scherm. Apps en Quick Cards die je niet gebruikt, kan je verbergen. Het app-aanbod is erg ruim en de G5 ondersteunt Airplay2 en Google Cast. LG toont helaas reclame op het Home-scherm en in de screensaver, lees in dit artikel hoe je reclame verwijdert.

De ‘Magic Remote’ heeft een nieuw ontwerp gekregen. Een rechthoekige vorm met afgeronde hoeken, en vooral minder toetsen. Weg zijn de cijfer- en kleurtoetsen, de volume- en kanaaltoetsen zijn nu kanteltoetsen. De mute-toets is verdwenen, muten doe je door de volume knop lang naar beneden te duwen. De ingangen-toets is vervangen door een Home Hub-toets, maar wanneer je die lang indrukt, toont de tv de ingangen. De aanwijsfunctie is gebleven, je kan de cursor op het scherm besturen door de afstandsbediening te bewegen. De afstandsbediening oogt moderner, en het gebruiksgemak is prima, maar we zouden hem niet beter noemen dan de oude versie. 

Conclusie

LG toont met de G5 dat er nog flink wat vooruitgang geboekt kan worden in oled-technologie. Perfect is deze tv echter nog niet, vooral in heel donkere beelden moet LG de software nog aanpassen om ruis en zichtbare gradaties te vermijden.  De OLED65G56LS haalt uit het nieuwe oled-paneel echter wel een indrukwekkende piekhelderheid, en erg ruim kleurvolume. We durven bijna zover gaan om te zeggen dat hij de klassieke zwakke punten van oled elimineert. Samen met de uitstekende kalibratie geniet je zo in Filmmaker Mode van bijna referentie beeldkwaliteit.

De ingebouwde luidsprekers leveren een aangename klank, wel jammer dat LG DTS-ondersteuning geschrapt heeft. De nieuwe AI-features in webOS 25 moeten duidelijk nog verder rijpen, voorlopig leveren ze geen meerwaarde, maar webOS blijft wel erg gebruiksvriendelijk. De nieuwe afstandsbediening sluit aan bij de moderne trend met minder toetsen. Gamers tot slot vinden op de G5 alles wat ze maar kunnen wensen. Dit is een topmodel, met een bijhorend prijskaartje, maar hij is het zeker waard.

Het is misschien niet het eerste waar je aan denkt, maar ook Android heeft – net als Windows – een klembord. Daarmee kun je gemakkelijk tekst kopiëren van de ene app naar de andere. Maar hoe open je dat klembord eigenlijk? En waar vind je wat erop staat? Je leest het in dit artikel!

Tekst of afbeeldingen kopiëren en plakken: het is een van de basisfuncties van elk besturingssysteem. Ook Android ondersteunt dit natuurlijk. Je kunt iets kopiëren in de ene app en het vervolgens plakken in een andere. Maar het Android-klembord kan meer dan alleen dat. Alles wat je kopieert, wordt daar namelijk tijdelijk opgeslagen. Handig als je per ongeluk iets hebt weggehaald, iets wilt terugvinden of gewoon even wilt kijken wat je allemaal hebt gekopieerd.

Let wel: hoe je precies bij het klembord komt, hangt af van je toestel en de Android-versie die je gebruikt. Zo hebben merken als Samsung en LG hun eigen klembordfunctie ingebouwd. Andere toestellen vereisen meestal een specifieke toetsenbord-app om het klembord te kunnen openen. In dit artikel leggen we je uit hoe je dat doet met zo’n toetsenbord-app.

Klembord binnen toetsenbord-apps

Om toegang te krijgen tot het klembord, heb je een toetsenbord-app nodig die die functie ondersteunt. Populaire keuzes zijn Gboard van Google en SwiftKey van Microsoft. Beide bieden vergelijkbare klembordfuncties, dus je kunt zelf kiezen welke je het prettigst vindt. Download en installeer de app, en stel deze daarna in als je standaard toetsenbord.

©PXimport

Met een ander toetsenbord in Android heb je meer mogelijkheden.

Dat instellen doe je via het instellingenmenu van je Android-telefoon. Gebruik het zoekveld bovenin het scherm en typ 'toetsenbord'. Je krijgt dan een lijst met resultaten. Kies de optie waarmee je het standaard toetsenbord kunt wijzigen en tik daarop.

Kies vervolgens de toetsenbord-app die je net hebt geïnstalleerd, zoals Gboard of SwiftKey. Let op: de vormgeving van de instellingen kan per toestel verschillen. Gebruik je liever een andere toetsenbord-app met klembordfunctie? Geen probleem – zolang je maar de juiste app selecteert bij het instellen.

Tekst kopiëren en plakken

Het klembord werkt meestal alleen met tekst. Wil je iets kopiëren naar een andere app? Selecteer dan een stuk tekst en kopieer het. Open bijvoorbeeld WhatsApp, ga naar een chat en houd het tekstveld even ingedrukt om de tekst direct te plakken. Soms zie je ook een klembordsymbooltje verschijnen, net boven het toetsenbord en onder het tekstveld. Tik daarop om het volledige klembord te openen.

Zie je dat symbooltje niet meteen? Dan krijg je waarschijnlijk eerst de suggestie om alleen de laatst gekopieerde tekst te plakken. Tik in dat geval op het witte rondje met het pijltje naar rechts – zo krijg je alle opties te zien.

Onder het kopje Recent zie je een lijstje met wat je als laatste hebt gekopieerd. Tik op een item om het direct in het tekstveld te plakken. Let wel: deze lijst wordt na een tijdje automatisch geleegd. Gebruik je vaak dezelfde tekst? Dan kun je die vastpinnen, zodat hij bewaard blijft. Zowel Gboard als SwiftKey ondersteunen deze functie: houd het item ingedrukt en kies voor Vastpinnen.

Klembord sinds Android 13

Sinds Android 13 is het klembord flink verbeterd. De basis is nog steeds hetzelfde: je kopieert tekst of een afbeelding in de ene app en plakt die in een andere. Maar de manier waarop je het klembord gebruikt, is een stuk handiger en overzichtelijker geworden. Dat maakt het werken met meerdere fragmenten tegelijk een stuk efficiënter.

Een van de grootste vernieuwingen is dat je nu meerdere items kunt bewaren – zowel tekst als afbeeldingen. Alles wat je kopieert, verschijnt in een nieuw klembordpaneel. Je opent dat paneel via het meldingscentrum of door een tekstveld lang ingedrukt te houden. Daar kun je door je gekopieerde items bladeren, kiezen wat je wilt plakken, en dingen die je niet meer nodig hebt, direct verwijderen. Je kunt zelfs een tekstfragment nog aanpassen voordat je het plakt.

Het klembordpaneel dat in Android 13 zijn intrede heeft gemaakt.

Met de komst van Android 13 werden er ook meteen een aantal nieuwe privacyfuncties voor het klembord geïntroduceerd. In eerdere versies konden apps op de achtergrond soms ongemerkt meelezen wat je had gekopieerd – met alle risico’s van dien. Nu heb je als gebruiker veel meer controle. Zo is er een nieuwe toestemmingsvraag voor klembordtoegang én krijg je een melding als een app probeert mee te kijken. Een stuk veiliger dus.