De PlayStation 5 is inmiddels pakweg een jaar ‘verkrijgbaar’. Een jaar waarin de console bovenal uitverkocht was, maar waarin ook een behoorlijk aantal goede games verscheen voor degenen die het apparaat wél op de kop wisten te tikken. Sony heeft wel nog werk aan de winkel wil het evenveel gebruiksvriendelijke opties en net zo duidelijke communicatie als concurrent Microsoft aanbieden. Dit is een analyse van het eerste jaar van de PS5.

De PlayStation 5 lanceerde op de meeste plekken ter wereld op 19 november, al kwam hij een week eerder al in specifieke regio’s als Noord-Amerika uit. De console is qua verkoop duidelijk een succesverhaal: in de eerste twee weken werden er al meer exemplaren van verkocht dan van de vorige recordhouder in dezelfde periode, de PlayStation 4. Inmiddels zijn er (tot 30 september) 13,4 miljoen exemplaren van het apparaat verkocht.

Het lijkt er dan ook op dat het succes van Sony als consoleleverancier deze generatie niet ophoudt of zelfs maar enigszins afneemt. Het bedrijf heeft de afgelopen vier generaties een ijzersterke reputatie opgebouwd als dé plek om zowel alle grote third party-toppers als diens eigen filmische games te spelen. Die reputatie blijft het constant waarmaken, waardoor vele miljoenen fans geen reden zien om hun favoriete platform in de steek te laten.

©PXimport

Tekorten

Ondanks dat de verkoopcijfers er niet om liegen, werd het eerste levensjaar van de PlayStation 5 gekenmerkt door de bizarre tekorten. Het is zelfs een jaar na lancering nagenoeg onmogelijk een willekeurige winkel binnen te lopen en een PlayStation 5 aan te schaffen. Winkels ontvangen zo nu en dan een nieuwe voorraad, maar gaan daar ook weer vliegensvlug doorheen. Sommige winkelketens houden loterijen, anderen bieden ze juist plotsklaps aan in buitensporig dure bundels, waardoor voorraadcheckers voor de console erg populair zijn onder gewillige consumenten.

De tekorten zijn deels te wijten aan de enorme populariteit van de PS5, maar ook voor een groot deel aan het tekort aan halfgeleiders waarmee chips in onder andere spelcomputers worden gemaakt. Dat werd weer ingezet door de stijging in verkoop van apparatuur in verband met de coronacrisis. Het zou dan ook niet logisch zijn om Sony hier de schuld van te geven: ook Microsoft en Nintendo (en vele andere bedrijven buiten de game-industrie) ondervinden soortgelijke problemen. Sony toont in ieder geval dat het in de toekomst dit soort situaties zoveel mogelijk wil vermijden, door onder andere een eigen chipfabriek te bouwen.

©PXimport

De games tot nu toe

De PlayStation 5 had een sterke line-up tijdens de lancering – des te meer vergeleken met die van de Xbox Series X en S. Bij verschijning waren logischerwijs dezelfde gebruikelijke third party-games als op het concurrerende platform beschikbaar, waaronder een nieuwe Assassin’s Creed en Call of Duty, maar ook enkele indrukwekkende exclusives, waaronder twee die alléén op de PS5 (en dus niet op de PS4) speelbaar zijn.

Elke PlayStation 5 wordt sowieso met Astro’s Playroom geleverd. In essentie is dat een veredelde techdemo waarmee vooral de functies van de DualSense-controller worden gedemonstreerd, maar ook betreft de game een prettige kennismaking met de console vanwege de ijzersterke gameplay en de intens vrolijke vormgeving. De andere exclusive die verscheen was de remake van Demon’s Souls, met gameplay die uitermate geschikt is voor fanatieke gamers, gecombineerd met adembenemende graphics die toonbeeld voor de console zijn. De cross-gen games Spider-Man: Miles Morales en Sackboy: A Big Adventure vulden de line-up bij lancering prima aan: het zijn immers games die alleen op een PlayStation-console gespeeld kunnen worden en net zo goed van een hoge kwaliteit zijn.

©PXimport

Sinds die lancering bestaat de line-up van de PlayStation 5 vooral uit twee typen spellen: relatieve high-budget-games die verrassend experimenteel zijn en PS5-versies van eerder verschenen toppers. Wat eerstgenoemde categorie betreft zijn Returnal, Deathloop en Kena: Bridge of Spirits de meest voor de hand liggende voorbeelden. Het zijn spellen die dankzij hun unieke gameplaymechanismen niet per se het grote publiek aanspreken, maar de line-up van de console wel de nodige diepgang geven voor de fanatieke gamer die iets nieuws aandurft.

De laatste categorie spreekt voor zich: games als Ghost of Tsushima, Death Stranding en Final Fantasy 7 Remake ontvingen allen een PS5-versie, vaak bestaande uit toegevoegde content, verbeterde prestaties en ondersteuning voor DualSense-functies. Omdat het om games gaat die vrij recentelijk nog op de PS4 zijn uitgekomen, zijn deze titels bovenal interessant voor mensen die de oorspronkelijke versies hebben gemist. Ze voelen dan ook een beetje aan als opvulling van de line-up, al doet dat weinig af aan de algehele kwaliteit van de spellen.

©PXimport

Twee games die niet binnen bovenstaande categorieën vallen, zijn alsnog het vermelden waard. De eerste is Ratchet & Clank: Rift Apart, een gloednieuwe platformer van Insomniac Games die zowel qua gameplay als graphics een hoogtepunt vormt. De tweede is Resident Evil Village – ook beschikbaar op andere platforms – waarin de first-person horror uit Resident Evil 7 op kundige wijze gecombineerd wordt met de actie uit deel 4 en 5. Die games maakten het voorjaar en de zomer voor vroege PS5-eigenaren behoorlijk interessant.

Het eerste levensjaar van een console is zelden om over naar huis te schrijven. Dat werd dit jaar nog eens versterkt door het feit dat ontwikkelaars moesten leren omgaan met aangepaste werkstructuur in verband met het coronavirus. Met dat in het achterhoofd verdient de line-up van de PS5 het afgelopen jaar ruimschoots een voldoende. Er is variatie in beschikbare genres, zowel oud als nieuw materiaal, behoorlijk wat games die een 8 of hoger hebben gescoord en dat alles werd ook nog eens netjes verspreid over het gehele jaar. Het is duidelijk dat Sony na al die jaren precies weet wat het doet, al gooide uitstel van grote games roet in het eten.

©PXimport

Design van de console en controller

Het eerste jaar van een console is het perfecte moment om er achter te komen of het design je aanspreekt, zowel qua uiterlijk als functionaliteit. Het uiterlijk van de PlayStation 5 valt niet bij iedereen in de smaak, maar daarover valt niet te twisten. Vervelender is dat het ontwerp op sommige vlakken wat klungelig aanvoelt. Zo is de standaard waarop de PS5 moet liggen wanneer hij horizontaal geplaatst wordt niet erg stevig en schuift de console er bij een lichte duw er deels vanaf. Het grote formaat maakt hem daarnaast ongeschikt voor sommige tv-kasten.

Ook opvallend is dat de console bij sommige eigenaren – zeker in de eerste paar minuten na het opstarten – behoorlijk wat lawaai maakt, vooral in vergelijking met de muisstille Xbox Series-consoles. Sinds lancering hebben diverse eigenaren daarnaast melding gemaakt van een irritant gezoem, zogeheten ‘coil wine’, al is het onduidelijk hoe wijdverspreid dit probleem is. Sommige mensen die door dit geluid geplaagd werden, hebben de witte ‘kappen’ op de console eraf gehaald en steviger bevestigd en het probleem daarmee verholpen.

Het hoofdmenu van de PlayStation 5 is op geen manier bijzonder. Sony heeft ervoor gekozen een nieuw besturingssysteem te leveren bij de console. Daardoor komt vooral de term ‘uitgekleed’ in ons op, maar het stoort nergens. De ‘Activity Cards’ zijn voor de meeste gebruikers vrij nutteloos gebleken – ontwikkelaars gaan er vaak allesbehalve creatief mee om en games tonen uit zichzelf meestal al vrij duidelijk wat voor activiteiten er nog op stapel staan. Er ontstond rond lancering wel wat verwarring over wanneer spelers een PS4- of PS5-versie van een game downloadden via de PlayStation Store, maar dat is inmiddels verduidelijkt en kunnen we toeschrijven aan kinderziektes.

De paniek over backward compatibility vlak voor lancering bleek grotendeels ongegrond: haast alle PlayStation 4-games kunnen afgespeeld worden op PlayStation 5. Dat is echter nog altijd minder uitgebreid dan wat concurrent Microsoft aanbiedt op Xbox Series X en S, maar Sony heeft nooit gecommuniceerd dat het meer dan dat zou doen. Al bij al voelt het spelen van oude games op Xbox Series X en S meer alsof het onderdeel is van het ecosysteem – toch zeker dankzij diverse gratis upgrades en bonussen als Auto HDR. Sony zou hier in de toekomst nog winst kunne behalen, al verwachten we dat het bedrijf andere prioriteiten heeft.

De DualSense-controller ligt bij de meeste spelers fijn in de hand en is een goede evolutie van de DualShock. De haptische feedback maakte vooral in Astro’s Playroom veel indruk, maar eerlijkheid gebiedt te zeggen dat veel games sindsdien niet de potentie ervan benutten. In shooters is het zelfs aan te raden de weerstand op de triggers uit te zetten, omdat er anders een handicap in de multiplayer ontstaat ten opzichte van spelers die het niet gebruiken. Ook de batterijduur van de controller valt wat tegen. In sommige games gaat hij tot wel zestien uur mee, maar bij regelmatig gebruik van de haptische feedback kan dat ook zomaar vier uur zijn. Over de duurbaarheid van de DualSense valt nog weinig te zeggen – er zijn op internet enkele verhalen te vinden over kapotte controllers, maar dat is te sporadisch om van een wijdverspreid probleem te spreken.

©PXimport

Tot slot zijn de pijlsnelle laadtijden het vermelden waard: de snelheid van de SSD in de console bleek geen opgeklopte hype en is inderdaad een game-changer. Net als op de Xbox-consoles is het enorm fijn om – bij de meeste games – zonder noemenswaardige laadtijden meteen aan de slag te kunnen. Het feit dat de console nog altijd slechts rond de 600 GB aan opslagruimte biedt werd daarbij enigszins verholpen door de optie om de interne opslagruimte uit te breiden met een SSD.

De PS5 mist wel de Quick Resume-optie van de Xbox Series X en S, waarmee in een razend tempo tussen games gewisseld kan worden. Het ligt geheel aan het type gamer in hoeverre dit als een gemis voelt, maar Quick Resume went wel érg snel op Xbox. Hopelijk kan Sony deze optie later softwarematig toevoegen. 

Overige opmerkingen

Het is de moeite waard om het kort over Sony’s communicatie naar de consument te hebben. Die is – zeker in vergelijking met Microsoft – niet opperbest. Voor de lancering van de console werd bijvoorbeeld gehamerd op het feit dat PlayStation 5-games alleen op PlayStation 5 mogelijk zouden zijn – dat dit de kernervaring van een nieuwe console omvatte – maar van die filosofie blijft een jaar na dato nog maar weinig heel. Grote aankomende exclusives als God of War: Ragnarok, Horizon Forbidden West en Gran Turismo 7 komen zowel naar PlayStation 4 als PlayStation 5. Daar is op zichzelf niets mis mee, maar het bedrijf had op voorhand duidelijker kunnen communiceren, zoals Microsoft.

©PXimport

PlayStation Now is daarnaast een alleraardigste dienst, maar kan niet opboksen tegen Game Pass qua relevante en nieuwe content. Sony’s gebrek aan een goede concurrent voor Xbox Game Pass stoort nog niet enorm. Microsoft en Sony hebben duidelijk andere strategieën, dat weet je als consument wanneer je voor één van de twee consoles kiest. Sony moet echter oppassen dat het Microsoft geen vrij spel geeft om een populaire ‘Netflix voor games’ op te bouwen – zonder geduchte concurrentie is dat een denkbaar scenario.

Conclusie

Het eerste jaar van de PlayStation 5 was ruimschoots in orde. Vooral de line-up aan games heeft aangetoond dat de console een logische keuze is voor veel consumenten. Vanaf de lancering tot een jaar na dato zijn er regelmatig nieuwe spellen uitgekomen in uiteenlopende genres. Vergeleken met de debuutjaren van andere consoles – waaronder die van concurrent Xbox Series X en S – hebben spelers weinig te klagen dankzij een gezonde mix van exclusieve titels en third party-blockbusters.

De console zelf is duidelijk krachtig en snel genoeg om de komende jaren indrukwekkend vermaak te bieden, al kijken we wel voorzichtig uit naar een nieuw ontwerp dat wat robuuster en compacter aanvoelt, en meer systeemupdates om het besturingssysteem omvangrijker te maken. 

©PXimport

Kijkend naar de nabije toekomst is er in ieder geval weinig reden voor PS5-eigenaren om zich zorgen te maken. 2022 heeft – als alles volgens plan verloopt – met Horizon Forbidden West, God of War Ragnarok en Gran Turismo 7 een drietal ijzersterke exclusives in handen. Gecombineerd met Square Enix’ Forspoken en Final Fantasy 16 is er genoeg reden om een PS5 boven de concurrentie te kiezen. Als Sony niet vergeet waar het bedrijf het allemaal voor doet – de consument – dan kan er weinig misgaan.

Lees ook onze analyse van Xbox Series X en S een jaar na release.

Met een magnetron kun je veel meer doen dan alleen snel eten opwarmen. Je kunt er tegenwoordig vaak ook mee koken, bakken en zelfs grillen. In dit artikel lees je welke functies je allemaal kunt vinden op moderne magnetrons en wat je ermee kunt doen.

Lees ook: Dit betekenen de icoontjes op je oven of combi-magnetron

De basisfunctie van elke magnetron is de magnetronstand. Met behulp van microgolven worden water-, vet- en suikermoleculen in voedsel in beweging gebracht, waardoor het eten opwarmt. Deze functie is vooral handig voor het snel opwarmen van restjes, soep, koffie of melk, of voor het warm maken van kant-en-klaar maaltijden. Daarnaast kun je er bevroren etenswaren mee ontdooien, zoals vlees, brood of groenten. Veel magnetrons hebben een speciale ontdooistand, waarmee je dit gecontroleerd en zonder risico op het gedeeltelijk garen van het eten kunt doen.

Naast opwarmen en ontdooien is de magnetronfunctie ook geschikt voor eenvoudige gerechten – denk aan aardappelpuree of stoomgroenten (in een magnetronbestendige schaal). En laten we de magnetronpopcorn vooral niet vergeten!

©Monkey Business Images

Ovenfunctie

Sommige magnetrons hebben een ingebouwde ovenfunctie, waarmee je gerechten kunt bakken en braden zoals in een gewone oven. Deze functie gebruik je bijvoorbeeld voor het bakken van taarten, pizza’s en ovenschotels. Dankzij de gelijkmatige verwarming worden gerechten mooi gelijkmatig gaar en krijgen ze een mooie kleur. Daarnaast kun je met de ovenfunctie gratineren (een goudbruin en krokant laagje maken). Denk aan dat superlekkere knapperige kaaslaagje bovenop een goede lasagne bijvoorbeeld. Ook voor het opwarmen van gerechten die lekker knapperig moeten blijven, zoals quiches of bladerdeeghapjes, is dit de functie die je gebruikt. Waar de standaard magnetronfunctie gerechten vaak zacht maakt, zorgt de ovenfunctie voor een krokant resultaat.

Grillfunctie

Met de grillfunctie van een magnetron kun je gerechten roosteren en krokant maken. Een ingebouwde elektrische grill zorgt voor intense hitte, heel geschikt dus voor het bereiden van kippenvleugels, worstjes of gegrilde groenten. Hiermee geef je gerechten een knapperige korst of een mooi geroosterd laagje. Ook vlees en vis krijgen zo een krokant randje, zonder dat je een traditionele oven of barbecue nodig hebt. Zelfs voor pizza’s is deze functie handig: waar de ovenstand er vooral voor zorgt dat ze gelijkmatig gaar worden, geeft de grillfunctie ze een extra knapperige en goudbruine bovenkant. Zei iemand daar krokante gesmolten kaas?

©pixel-shot.com (Leonid Yastremskiy)

Ook interessant: Zo maak je je magnetron schoon met middelen die je al in huis hebt

Stoomfunctie

Met de stoomfunctie van een magnetron kook je gezond en eenvoudig met stoom. Dit werkt via een ingebouwd stoomreservoir of een speciale stoomschaal. Groenten blijven mooi van kleur, stevig van structuur en behouden meer voedingsstoffen dan bij koken in water. Ook delicate vissoorten, zoals zalm en kabeljauw, blijven sappig en smaakvol, zonder dat je extra vet hoeft toe te voegen. Daarnaast kun je met de stoomfunctie rijst, couscous en andere gerechten die vocht nodig hebben opwarmen, zonder dat ze uitdrogen.

Zo kies je de juiste magnetron

Welke functies je nodig hebt, hangt af van je kookgewoonten. Of je nu alleen opwarmt, graag bakt, houdt van een krokante korst of gezond wilt koken, er is altijd een magnetron die daarbij past. Met extra functies zoals oven, grill en stoom kun je veel meer dan alleen opwarmen. Kies een model dat aansluit bij jouw kookstijl, zodat je het maximale uit je magnetron haalt, zodat je een magnetron kiest die bij je past.

Hoewel het nog steeds een goed idee kan zijn bepaalde accessoires bedraad te gebruiken, zijn er natuurlijk al jaren draadloze opties beschikbaar voor bijvoorbeeld toetsenborden, muizen en koptelefoons. Maar welke optie is beter: bluetooth of 2,4 GHz? Dat bekijken we in dit artikel.

Als je denkt aan draadloze accessoires voor je computer of tablet (of misschien wel je smartphone, waar je tegenwoordig ook een werkpaard van kunt maken), dan denk je wellicht aan de bluetoothverbinding. Dat is niet gek: dit is één van de meest voorkomende en gebruikte draadloze protocollen van dit moment. Het is populair vanwege de simpliciteit en brede beschikbaarheid. Maar soms kan een product dat verbinding maakt via 2,4 GHz ook uitkomst bieden of … durven we het te zeggen? Ja: in sommige situaties zelfs beter zijn.

De verschillen tussen bluetooth en 2,4 GHz

Eén van de belangrijkste verschillen tussen bluetooth en 2,4 GHz is dat de vertraging op de lijn zo goed als nihil is met de laatstgenoemde. Dit is met name handig voor de gamers onder ons, die graag gebruikmaken van de beste technologie voor hun (online) gamingsessies. Toegegeven, de verschillen zullen niet voor iedereen merkbaar zijn, waardoor een bluetoothmuis dus in neutrale of zakelijke situaties meer dan prima is.

Een ander voordeel van 2,4 GHz ten opzichte van bluetooth is de bredere bandbreedte. Dit is wel degelijk merkbaar wanneer je een headset op hebt tijdens het gamen of een online meeting. De kwaliteit van de audio kan in een rap tempo verslechteren wanneer je via bluetooth naar iets of iemand luistert, terwijl je zelf door de microfoon praat. Dat heeft te maken met de beperkte bandbreedte van bluetooth: die kan eigenlijk niet zowel zenden als ontvangen in hoge kwaliteit.

Vanwege bredere bandbreedte van 2,4 GHz, zul je dat verlies in kwaliteit niet ervaren. De beste optie is nog altijd om een headset of koptelefoon bedraad aan te sluiten – maar dat is een ander verhaal. Als je een draadloze headset gebruikt, kunnen we bluetooth eigenlijk niet aanbevelen als je zelf ook moet praten. Je hebt dan wel weer het gedoe met dongels (2,4GHz-koptelefoons kunnen alleen op die manier verbinding maken), maar dat is dan maar even zo.

©kjekol -stock.adobe.com

Meer om rekening mee te houden

Hoewel beide typen verbindingen stabiel genoeg zijn, merk je toch al snel dat 2,4 GHz minder ruis laat horen en de verbinding langer vasthoudt op het moment dat je afstand neemt van het gekoppelde apparaat.

Stel dat je met iemand videobelt achter je computer en je besluit even op te staan, dan kraakt de verbinding eerder wanneer je de koppeling via bluetooth gemaakt hebt. Het kan ook gebeuren dat de audio vertraging oploopt en daarna versneld afgespeeld wordt om weer gelijk te lopen met de stream, of dat het geluid helemaal wegvalt.

Het verschil in bereik is zo'n 35 meter. Bluetooth-apparaten kunnen in veel gevallen slechts tien meter verwijderd zijn van hun bronnen, terwijl 2,4 GHz het tot 45 meter volhoudt. Houd er rekening mee dat we het dan hebben over ideale situaties. Want zodra je een muur introduceert in deze vergelijking, dan is het al snel over en uit voor allebei de soorten koptelefoons.

Bovendien is het zo dat 2,4GHz-producten sneller last kunnen hebben van allerlei andere apparaten om hen heen, zoals een router die op dezelfde frequentie actief is.

©PXimport

Wanneer je een goede batterijduur van belang vindt, dan komt bluetooth weer als winnaar naar boven. Energiezuinigheid is namelijk één van de speerpunten van dit protocol: daar kan 2,4 GHz nog een puntje aan zuigen. Dat gaat wel ten dele ten koste van de kwaliteit en snelheid van de verbinding. Maar als je gewoon achter een bureau zit en je luistert enkel ergens naar, of je voert wat kantoortaken uit, dan kan het echt een groot voordeel zijn dat een bluetoothproduct het soms twee tot drie keer zo lang uithoudt op een volle accu dan een apparaat met 2,4 GHz.

Tot slot: welke is beter?

Je voelt het al een beetje aankomen, maar we kunnen hier niet zeggen dat de ene verbinding pertinent beter is dan de andere. Ze hebben duidelijke voor- en nadelen, waardoor je wel in specifieke situaties beter voor het ene dan voor het andere protocol kunt kiezen.

Geef je niets om accuduur en wil je volop inzetten op een stabiele en snelle verbinding, dan is 2,4 GHz de beste optie voor jou. Dat geldt ook voor iedereen die een koptelefoon met microfoon gebruikt voor werk of videogames. Maar als het gaat om brede compatibiliteit en batterijduur, dan is bluetooth ongeëvenaard. Bedenk dus wat je zelf belangrijker vindt, dan weet je ook wat je nodig hebt.