ID.nl logo
PlayStation 5: een jaar na release
© PXimport
Huis

PlayStation 5: een jaar na release

De PlayStation 5 is inmiddels pakweg een jaar ‘verkrijgbaar’. Een jaar waarin de console bovenal uitverkocht was, maar waarin ook een behoorlijk aantal goede games verscheen voor degenen die het apparaat wél op de kop wisten te tikken. Sony heeft wel nog werk aan de winkel wil het evenveel gebruiksvriendelijke opties en net zo duidelijke communicatie als concurrent Microsoft aanbieden. Dit is een analyse van het eerste jaar van de PS5.

De PlayStation 5 lanceerde op de meeste plekken ter wereld op 19 november, al kwam hij een week eerder al in specifieke regio’s als Noord-Amerika uit. De console is qua verkoop duidelijk een succesverhaal: in de eerste twee weken werden er al meer exemplaren van verkocht dan van de vorige recordhouder in dezelfde periode, de PlayStation 4. Inmiddels zijn er (tot 30 september) 13,4 miljoen exemplaren van het apparaat verkocht.

Het lijkt er dan ook op dat het succes van Sony als consoleleverancier deze generatie niet ophoudt of zelfs maar enigszins afneemt. Het bedrijf heeft de afgelopen vier generaties een ijzersterke reputatie opgebouwd als dé plek om zowel alle grote third party-toppers als diens eigen filmische games te spelen. Die reputatie blijft het constant waarmaken, waardoor vele miljoenen fans geen reden zien om hun favoriete platform in de steek te laten.

©PXimport

Tekorten

Ondanks dat de verkoopcijfers er niet om liegen, werd het eerste levensjaar van de PlayStation 5 gekenmerkt door de bizarre tekorten. Het is zelfs een jaar na lancering nagenoeg onmogelijk een willekeurige winkel binnen te lopen en een PlayStation 5 aan te schaffen. Winkels ontvangen zo nu en dan een nieuwe voorraad, maar gaan daar ook weer vliegensvlug doorheen. Sommige winkelketens houden loterijen, anderen bieden ze juist plotsklaps aan in buitensporig dure bundels, waardoor voorraadcheckers voor de console erg populair zijn onder gewillige consumenten.

De tekorten zijn deels te wijten aan de enorme populariteit van de PS5, maar ook voor een groot deel aan het tekort aan halfgeleiders waarmee chips in onder andere spelcomputers worden gemaakt. Dat werd weer ingezet door de stijging in verkoop van apparatuur in verband met de coronacrisis. Het zou dan ook niet logisch zijn om Sony hier de schuld van te geven: ook Microsoft en Nintendo (en vele andere bedrijven buiten de game-industrie) ondervinden soortgelijke problemen. Sony toont in ieder geval dat het in de toekomst dit soort situaties zoveel mogelijk wil vermijden, door onder andere een eigen chipfabriek te bouwen.

©PXimport

De games tot nu toe

De PlayStation 5 had een sterke line-up tijdens de lancering – des te meer vergeleken met die van de Xbox Series X en S. Bij verschijning waren logischerwijs dezelfde gebruikelijke third party-games als op het concurrerende platform beschikbaar, waaronder een nieuwe Assassin’s Creed en Call of Duty, maar ook enkele indrukwekkende exclusives, waaronder twee die alléén op de PS5 (en dus niet op de PS4) speelbaar zijn.

Elke PlayStation 5 wordt sowieso met Astro’s Playroom geleverd. In essentie is dat een veredelde techdemo waarmee vooral de functies van de DualSense-controller worden gedemonstreerd, maar ook betreft de game een prettige kennismaking met de console vanwege de ijzersterke gameplay en de intens vrolijke vormgeving. De andere exclusive die verscheen was de remake van Demon’s Souls, met gameplay die uitermate geschikt is voor fanatieke gamers, gecombineerd met adembenemende graphics die toonbeeld voor de console zijn. De cross-gen games Spider-Man: Miles Morales en Sackboy: A Big Adventure vulden de line-up bij lancering prima aan: het zijn immers games die alleen op een PlayStation-console gespeeld kunnen worden en net zo goed van een hoge kwaliteit zijn.

©PXimport

Sinds die lancering bestaat de line-up van de PlayStation 5 vooral uit twee typen spellen: relatieve high-budget-games die verrassend experimenteel zijn en PS5-versies van eerder verschenen toppers. Wat eerstgenoemde categorie betreft zijn Returnal, Deathloop en Kena: Bridge of Spirits de meest voor de hand liggende voorbeelden. Het zijn spellen die dankzij hun unieke gameplaymechanismen niet per se het grote publiek aanspreken, maar de line-up van de console wel de nodige diepgang geven voor de fanatieke gamer die iets nieuws aandurft.

De laatste categorie spreekt voor zich: games als Ghost of Tsushima, Death Stranding en Final Fantasy 7 Remake ontvingen allen een PS5-versie, vaak bestaande uit toegevoegde content, verbeterde prestaties en ondersteuning voor DualSense-functies. Omdat het om games gaat die vrij recentelijk nog op de PS4 zijn uitgekomen, zijn deze titels bovenal interessant voor mensen die de oorspronkelijke versies hebben gemist. Ze voelen dan ook een beetje aan als opvulling van de line-up, al doet dat weinig af aan de algehele kwaliteit van de spellen.

De PS5 heeft een aantal relatieve high-budget-games die verrassend experimenteel zijn en PS5-versies van eerder verschenen toppers

-

©PXimport

Twee games die niet binnen bovenstaande categorieën vallen, zijn alsnog het vermelden waard. De eerste is Ratchet & Clank: Rift Apart, een gloednieuwe platformer van Insomniac Games die zowel qua gameplay als graphics een hoogtepunt vormt. De tweede is Resident Evil Village – ook beschikbaar op andere platforms – waarin de first-person horror uit Resident Evil 7 op kundige wijze gecombineerd wordt met de actie uit deel 4 en 5. Die games maakten het voorjaar en de zomer voor vroege PS5-eigenaren behoorlijk interessant.

Het eerste levensjaar van een console is zelden om over naar huis te schrijven. Dat werd dit jaar nog eens versterkt door het feit dat ontwikkelaars moesten leren omgaan met aangepaste werkstructuur in verband met het coronavirus. Met dat in het achterhoofd verdient de line-up van de PS5 het afgelopen jaar ruimschoots een voldoende. Er is variatie in beschikbare genres, zowel oud als nieuw materiaal, behoorlijk wat games die een 8 of hoger hebben gescoord en dat alles werd ook nog eens netjes verspreid over het gehele jaar. Het is duidelijk dat Sony na al die jaren precies weet wat het doet, al gooide uitstel van grote games roet in het eten.

©PXimport

Design van de console en controller

Het eerste jaar van een console is het perfecte moment om er achter te komen of het design je aanspreekt, zowel qua uiterlijk als functionaliteit. Het uiterlijk van de PlayStation 5 valt niet bij iedereen in de smaak, maar daarover valt niet te twisten. Vervelender is dat het ontwerp op sommige vlakken wat klungelig aanvoelt. Zo is de standaard waarop de PS5 moet liggen wanneer hij horizontaal geplaatst wordt niet erg stevig en schuift de console er bij een lichte duw er deels vanaf. Het grote formaat maakt hem daarnaast ongeschikt voor sommige tv-kasten.

Ook opvallend is dat de console bij sommige eigenaren – zeker in de eerste paar minuten na het opstarten – behoorlijk wat lawaai maakt, vooral in vergelijking met de muisstille Xbox Series-consoles. Sinds lancering hebben diverse eigenaren daarnaast melding gemaakt van een irritant gezoem, zogeheten ‘coil wine’, al is het onduidelijk hoe wijdverspreid dit probleem is. Sommige mensen die door dit geluid geplaagd werden, hebben de witte ‘kappen’ op de console eraf gehaald en steviger bevestigd en het probleem daarmee verholpen.

Het hoofdmenu van de PlayStation 5 is op geen manier bijzonder. Sony heeft ervoor gekozen een nieuw besturingssysteem te leveren bij de console. Daardoor komt vooral de term ‘uitgekleed’ in ons op, maar het stoort nergens. De ‘Activity Cards’ zijn voor de meeste gebruikers vrij nutteloos gebleken – ontwikkelaars gaan er vaak allesbehalve creatief mee om en games tonen uit zichzelf meestal al vrij duidelijk wat voor activiteiten er nog op stapel staan. Er ontstond rond lancering wel wat verwarring over wanneer spelers een PS4- of PS5-versie van een game downloadden via de PlayStation Store, maar dat is inmiddels verduidelijkt en kunnen we toeschrijven aan kinderziektes.

Het ontwerp van de PlayStation 5 voelt op sommige vlakken wat klungelig aan

-

De paniek over backward compatibility vlak voor lancering bleek grotendeels ongegrond: haast alle PlayStation 4-games kunnen afgespeeld worden op PlayStation 5. Dat is echter nog altijd minder uitgebreid dan wat concurrent Microsoft aanbiedt op Xbox Series X en S, maar Sony heeft nooit gecommuniceerd dat het meer dan dat zou doen. Al bij al voelt het spelen van oude games op Xbox Series X en S meer alsof het onderdeel is van het ecosysteem – toch zeker dankzij diverse gratis upgrades en bonussen als Auto HDR. Sony zou hier in de toekomst nog winst kunne behalen, al verwachten we dat het bedrijf andere prioriteiten heeft.

De DualSense-controller ligt bij de meeste spelers fijn in de hand en is een goede evolutie van de DualShock. De haptische feedback maakte vooral in Astro’s Playroom veel indruk, maar eerlijkheid gebiedt te zeggen dat veel games sindsdien niet de potentie ervan benutten. In shooters is het zelfs aan te raden de weerstand op de triggers uit te zetten, omdat er anders een handicap in de multiplayer ontstaat ten opzichte van spelers die het niet gebruiken. Ook de batterijduur van de controller valt wat tegen. In sommige games gaat hij tot wel zestien uur mee, maar bij regelmatig gebruik van de haptische feedback kan dat ook zomaar vier uur zijn. Over de duurbaarheid van de DualSense valt nog weinig te zeggen – er zijn op internet enkele verhalen te vinden over kapotte controllers, maar dat is te sporadisch om van een wijdverspreid probleem te spreken.

©PXimport

Tot slot zijn de pijlsnelle laadtijden het vermelden waard: de snelheid van de SSD in de console bleek geen opgeklopte hype en is inderdaad een game-changer. Net als op de Xbox-consoles is het enorm fijn om – bij de meeste games – zonder noemenswaardige laadtijden meteen aan de slag te kunnen. Het feit dat de console nog altijd slechts rond de 600 GB aan opslagruimte biedt werd daarbij enigszins verholpen door de optie om de interne opslagruimte uit te breiden met een SSD.

De PS5 mist wel de Quick Resume-optie van de Xbox Series X en S, waarmee in een razend tempo tussen games gewisseld kan worden. Het ligt geheel aan het type gamer in hoeverre dit als een gemis voelt, maar Quick Resume went wel érg snel op Xbox. Hopelijk kan Sony deze optie later softwarematig toevoegen. 

Overige opmerkingen

Het is de moeite waard om het kort over Sony’s communicatie naar de consument te hebben. Die is – zeker in vergelijking met Microsoft – niet opperbest. Voor de lancering van de console werd bijvoorbeeld gehamerd op het feit dat PlayStation 5-games alleen op PlayStation 5 mogelijk zouden zijn – dat dit de kernervaring van een nieuwe console omvatte – maar van die filosofie blijft een jaar na dato nog maar weinig heel. Grote aankomende exclusives als God of War: Ragnarok, Horizon Forbidden West en Gran Turismo 7 komen zowel naar PlayStation 4 als PlayStation 5. Daar is op zichzelf niets mis mee, maar het bedrijf had op voorhand duidelijker kunnen communiceren, zoals Microsoft.

©PXimport

PlayStation Now is daarnaast een alleraardigste dienst, maar kan niet opboksen tegen Game Pass qua relevante en nieuwe content. Sony’s gebrek aan een goede concurrent voor Xbox Game Pass stoort nog niet enorm. Microsoft en Sony hebben duidelijk andere strategieën, dat weet je als consument wanneer je voor één van de twee consoles kiest. Sony moet echter oppassen dat het Microsoft geen vrij spel geeft om een populaire ‘Netflix voor games’ op te bouwen – zonder geduchte concurrentie is dat een denkbaar scenario.

Conclusie

Het eerste jaar van de PlayStation 5 was ruimschoots in orde. Vooral de line-up aan games heeft aangetoond dat de console een logische keuze is voor veel consumenten. Vanaf de lancering tot een jaar na dato zijn er regelmatig nieuwe spellen uitgekomen in uiteenlopende genres. Vergeleken met de debuutjaren van andere consoles – waaronder die van concurrent Xbox Series X en S – hebben spelers weinig te klagen dankzij een gezonde mix van exclusieve titels en third party-blockbusters.

De console zelf is duidelijk krachtig en snel genoeg om de komende jaren indrukwekkend vermaak te bieden, al kijken we wel voorzichtig uit naar een nieuw ontwerp dat wat robuuster en compacter aanvoelt, en meer systeemupdates om het besturingssysteem omvangrijker te maken. 

©PXimport

Kijkend naar de nabije toekomst is er in ieder geval weinig reden voor PS5-eigenaren om zich zorgen te maken. 2022 heeft – als alles volgens plan verloopt – met Horizon Forbidden West, God of War Ragnarok en Gran Turismo 7 een drietal ijzersterke exclusives in handen. Gecombineerd met Square Enix’ Forspoken en Final Fantasy 16 is er genoeg reden om een PS5 boven de concurrentie te kiezen. Als Sony niet vergeet waar het bedrijf het allemaal voor doet – de consument – dan kan er weinig misgaan.

Lees ook onze analyse van Xbox Series X en S een jaar na release.

▼ Volgende artikel
Review LG OLED65C4 – De blijvende referentie
© LG
Huis

Review LG OLED65C4 – De blijvende referentie

Sinds LG de OLED C-serie introduceerde, heeft dit model door zijn combinatie van prestaties en prijs een reputatie opgebouwd als de maatstaf voor andere oled-tv’s. Sinds de lancering van die eerdere serie is er echter flink wat concurrentie bij gekomen. Tijd dus om te kijken of deze nieuwe LG OLED65C4 nog steeds als referentie kan dienen.

Fantastisch
Conclusie

De conclusie is duidelijk: de LG OLED65C4 is nog steeds een referentie voor wie de echte topmodellen te duur vindt, maar toch premium beeld wenst. Reclame op het Home-scherm en in de screensaver is echt ongewenst, maar je kunt het wel via de instellingen uitschakelen. Voor de volledigheid zien we graag HDR10+-ondersteuning, maar door de uitstekende dynamische tone mapping vinden we dat echter niet meer zo belangrijk.

Plus- en minpunten
  • Uitstekende piekhelderheid
  • Alpha9-processor zorgt voor knappe beeldverwerking
  • Zeer goede kalibratie zo uit de doos
  • Prachtige HDR-beelden in HDR10 en Dolby Vision
  • Goede geluidskwaliteit
  • Advertenties op het Home-scherm
  • Geen ondersteuning voor HDR10+

LG OLED65C4 Adviesprijs: 1.999 euro Wat: Ultra HD 4K 144 Hz W-OLED-tv Schermformaat: 65 inch (164 cm) Aansluitingen: 4x HDMI (4x v2.1 (48 Gbps), ARC/eARC, ALLM, VRR, HFR), 3x usb, 1x optisch digitaal uit, 2x antenne, 1x IR-blaster, wifi 5 (802.11ac), ethernet, bluetooth 5.1, WiSA Extra’s: HDR10, HLG, Dolby Vision IQ, Dolby Atmos, WebOS 24, AirPlay 2, USB/DLNA-mediaspeler, DVB-T2/C/S2, CI+-slot, Alpha 9-processor Afmetingen: 1.444 x 880 x 230 mm (incl. voet) Gewicht: 18,5 kg (incl. voet) Verbruik (per 1000 uur): SDR 97 kWh (E) / HDR 211 kWh (G)

De LG C4 mag dan wel geen topmodel zijn, een premium uitstraling heeft hij wel. Er zit een dunne metalen rand om het slanke scherm en dat detail geeft deze tv scherpe lijnen. De behuizing van de elektronica en aansluitingen is natuurlijk wat dikker, maar een profiel van 48 mm blijft slank en oogt ongetwijfeld mooi aan de muur.

De donkerbruine achterkant (LG noemt dat Umber Brown) heeft een opvallende textuur die aan stof of leer doet denken. De C4 staat op een centrale voet met geborstelde metaalkleur. Wil je een soundbar bij deze televisie aanschaffen, houd er dan rekening mee dat je onder het scherm slechts 5,5 cm ruimte hebt. 

Aansluitingen

De vier HDMI-poorten van de C4 bieden allemaal de maximale HDMI 2.1-bandbreedte (48 Gbit/s). Ze ondersteunen ALLM, 4K120 en VRR (AMD FreeSync en Nvidia G-Sync) en op één poort kun je ARC/eARC gebruiken. Dat maakt het toestel interessant voor gamers die een soundbar willen, want zelfs met een soundbar op de eARC-poort houd je drie HDMI-poorten over die 4K op 120 Hz aankunnen voor high end-gameconsoles, of zelfs 4K op 144 Hz als je een game-pc aansluit. Ook de input-lag (vertraging) bewijst dat we hier met een gamevriendelijke tv te maken hebben: bij 4K60 bedraagt die 10,1 ms, en bij 2K120 slechts 5,5 ms.

De bijgeleverde infraroodmodule kun je gebruiken om brontoestellen te besturen met de LG-afstandsbediening, ook wanneer deze uit het zicht staan. De C4 ondersteunt ook het WiSA-protocol (Wireless Speaker and Audio Association). Daarmee kun je compatibele draadloze luidsprekers aansluiten. Een draadloze surround-opstelling is echter niet mogelijk; je bent in dat geval beperkt tot 2.1-configuraties.

©Eric Beeckmans | ID.nl

Premium piekhelderheid

De LG C4 is uitgerust met een Evo-oledpaneel en Brightness Booster-algoritme. Dit type paneel nestelt zich qua prestaties tussen de oledpanelen met microlenzen (zoals de G4) en standaard oledpanelen (zoals de B4). De piekhelderheid scoort uitstekend: 1060 nits op een 10%-venster, en zelfs iets meer bij 2%. 

LEES OOK: Zo testen we tv's voor ID.nl

Een volledig wit beeld haalt 198 nits. Vergelijkbare modellen zoals de Sony Bravia 8 en de Panasonic Z85A zitten daar duidelijk onder. De Philips OLED809 komt meer in de buurt, maar de C4 pakt duidelijk de leiding. Qua kleurbereik presteren alle modellen vergelijkbaar met ongeveer 97% P3-dekking. Het Evo-oledpaneel heeft een goede kijkhoek en gaat reflecties goed tegen, maar de G4 doet het net iets beter. De beelduniformiteit ziet er uitstekend uit: er is geen dirty screen-effect zichtbaar. 

©LG

Dat LG goed weet hoe het prachtige beelden op het scherm tovert, zagen we al op de G4. En we merken dat de C4 die lijn mooi doorzet. In SDR is de HDR Filmmaker-modus erg goed gekalibreerd, met een accurate kleurweergave. Er is voldoende schaduwdetail, al was dat iets donkerder dan verwacht. Dolby Vision IQ met Precision Detail blijft de beste keuze voor topkwaliteit, al wordt het verschil met HDR10 steeds kleiner.

Voor HDR10 is de Filmmaker-modus een tikje te helder gekalibreerd, vooral in donkere en midtinten. Maar die afwijking is klein genoeg om door de vingers te zien. Ondersteuning voor HDR10+ ontbreekt, maar LG compenseert dat met slimme dynamische tone mapping. Net als de G4 analyseert de tv het beeld in verschillende zones voor optimale aanpassing. Met 1000 nits piekhelderheid is tone mapping niet per se nodig, maar door die slimme aanpak kun je het veilig aan laten staan. Als het algoritme moet ingrijpen, levert het uitstekend witdetail met rijke kleuren. Ook in moeilijke, donkere HDR-scènes laat de tv zich niet op een fout betrappen en toont hij zeer goede schaduwnuances. 

Uitstekende beeldverwerking

De Alpha9 Gen7-beeldprocessor verschilt maar heel weinig van de Alpha 11-processor in de G4. De features die ontbreken, lieten op de G4 geen sterke indruk achter (AI Directors Processing en Perceived Object Enhancing), dus lijkt de C4 het nauwelijks beter te doen. Bij het testen merken we dat ook. Zowel upscaling als ruisonderdrukking scoren zeer goed. Hinderlijke kleurstroken in zachte kleurovergangen kan de processor duidelijk elimineren, zonder dat je aan detail hoeft in te leveren.

Oledpanelen hebben een erg goede bewegingsscherpte, te danken aan de snelle pixelresponstijd. Dat heeft echter een nadeel: filmbeelden in 24 fps kunnen zichtbaar beginnen te stotteren als de camera snel beweegt. Dat effect kun je wegwerken met de functie Trumotion, al speelt persoonlijke smaak daarbij een grote rol. Voor vloeiende beelden is de Vloeiend-stand prima, al creëert die soms wel beeldfouten als de achtergrond erg complex is.

De instelling Cinematografische Beweging is voor filmpuristen; persoonlijk opteren we liever voor de stand Natuurlijk. Dat is een mooi compromis dat veel van het gestotter wegwerkt, zonder andere beeldfouten te introduceren. 

©LG

Dolby Atmos en DTS:X

Bij die knappe beeldprestaties hoort ook aangenaam geluid. De LG C4 beschikt over 2.2-kanalen, 40 watt vermogen en hij ondersteunt Dolby Atmos en DTS:X. Voor echte hoogte-effecten is een goede soundbar vereist, maar de surround-ervaring van de C4 is prima. De AI Sound-modus klinkt te scherp, zeker bij muziek, maar bij films viel dat gelukkig mee.

We raden aan om de Standaard-, Muziek- of Bioscoop-stand te kiezen, afhankelijk van wat je kijkt of luistert. We zijn vooral gecharmeerd van de warme, goed gebalanceerde klank van de C4. Die bevat ook aardig wat bas en er is meer dan voldoende volume voor de doorsnee huiskamer. Wie de volumeknop iets te enthousiast opendraait (verder dan echt noodzakelijk), kan wel vervorming horen. 

webOS 24 en webOS Re:New

Wie een C4 in huis haalt, krijgt webOS 24 als besturingssysteem. Maar dankzij het webOS Re:New-programma krijg je gedurende vijf jaar de meest recente versie van webOS op je tv. Dat is in elk geval een mooie garantie dat je smart-tv nog wel even up-to-date blijft. Houd er wel rekening mee dat de eerste update (naar webOS 25) vermoedelijk pas in het najaar van 2025 naar deze modellen komt. Hier lees je meer over WebOS. Het artikel behandelt webOS 23, maar de meeste wijzigingen zijn puur cosmetisch.

©Eric Beeckmans | ID.nl

De belangrijkste nieuwe functie is de toevoeging van Google Cast. Omdat LG al AirPlay 2 ondersteunde, maakt de C4 het nu voor zowel Android- als iOS-gebruikers erg eenvoudig om content naar het tv-scherm te streamen. De Quick Cards op het startscherm zijn iets compacter geworden, maar functioneren nog steeds op dezelfde manier. Ze groeperen bepaalde functies, zoals Games, Muziek, de Thuis-hub, Thuiskantoor, Sport, Leren en Toegankelijkheid.

©Eric Beeckmans | ID.nl

Het app-aanbod is bijzonder volledig; zowel internationale als lokale streaming-apps zijn ruim vertegenwoordigd. De lay-out werkt prima en je navigeert vlot door het aanbod. De Magic Remote is een integraal onderdeel van het gebruiksgemak. Je beweegt de cursor op het scherm eenvoudig door met de remote naar het scherm te wijzen.

Helaas, we hebben ook een negatieve opmerking. LG plaatst advertenties op het Home-scherm en in de screensaver. En dan bedoelen we niet de gebruikelijke aanbevelingen voor content, maar echte ongerelateerde reclame (automerken, sportwinkels, dat werk). Gelukkig kun je het wel uitschakelen: je leest in dit artikel hoe je reclame verwijdert

Conclusie

De conclusie is duidelijk: de LG OLED65C4 is nog steeds een referentie voor wie de echte topmodellen te duur vindt, maar toch premium beeld wenst. Reclame op het Home-scherm en in de screensaver is echt ongewenst, maar je kunt het via de instellingen gelukkig wel uitschakelen. Voor de volledigheid zien we graag HDR10+-ondersteuning, maar door de uitstekende dynamische tone mapping vinden we dat niet meer zo belangrijk.

Wat krijg je dan wel? De beste piekhelderheid in deze categorie, uitstekende kalibratie in de Filmmaker-modus, prachtige, levensechte kleuren en een natuurlijk perfect contrast. De beeldverwerking levert betrouwbare en erg goede resultaten – ook met oudere bronnen. Dankzij het webOS Re:New-programma krijg je nu vijf jaar updates op het webOS smart-tv-systeem. Een zeer ruim app-aanbod, AirPlay2 en Google Cast maken het entertainment-aanbod erg volledig. Ook gamers vinden alles wat ze nodig hebben op de C4. De prijs is wat ons betreft eveneens gerechtvaardigd.

▼ Volgende artikel
Zo beveilig je je thuisnetwerk met het opensource OPNsense
© ParinPIX - stock.adobe.com
Huis

Zo beveilig je je thuisnetwerk met het opensource OPNsense

Stel, je wilt je thuisnetwerk beter afschermen en beveiligen. Wellicht heb je hiervoor een oude pc of mini-pc ter beschikking of je zet een hypervisor in. Dan is de gratis en opensource-firewall en -routersoftware OPNsense precies wat je zoekt. We geven je hier een solide basis.

Na het lezen van dit artikel weet je hoe je OPNsense kunt configureren als krachtige, gratis en opensource firewall voor je netwerk:

  • Installeer OPNsense op een mini-pc of als virtuele machine
  • Controleer de basisinstellingen
  • Beheer de firewallregels
  • Breid functionaliteit uit met plug-ins

Ook interessant om te lezen: Bescherm je thuisnetwerk: DNS-filters voor zorgeloos surfen

Je router zorgt al voor enige bescherming van je netwerk en waarschijnlijk gebruik je ook een softwarematige firewall, zoals de Windows Firewall. Maar als je meer flexibiliteit wilt en liever alles zelf instelt, dan is OPNsense een uitstekend alternatief. Het is gratis en opensource. Het tweede betekent dat iedereen de broncode kan bestuderen, wat de kans op achterdeurtjes verkleint. De naam ‘opensense’ is dus zeker niet toevallig gekozen.

OPNsense is een afsplitsing van pfSense, een firewallproject dat op zijn beurt weer gebaseerd is op m0n0wall (dat ongeveer twintig jaar geleden begon). Toen het pfSense-team tien jaar later aankondigde te willen commercialiseren, leidde dit in 2015 tot de lancering van OPNsense door het Nederlandse netwerkbedrijf Deciso. In tegenstelling tot pfSense blijft OPNsense volledig gratis en opensource onder de BSD-licentie.

De software heeft een moderne, gebruiksvriendelijke webinterface en ondersteunt functies als IPS/IDS (Intrusion Detection/Prevention System), VPN (zoals WireGuard), verkeersmonitoring en bandbreedtebeheer, en biedt een architectuur voor opensource-plug-ins.

1 Benodigdheden

OPNsense draait op diverse hardware en er zijn zelfs ‘security appliances’ beschikbaar waarop OPNsense reeds is geïnstalleerd. Voorbeelden zijn de DEC700-serie van Deciso voor kleinere netwerken en de DEC4200-serie voor grotere bedrijven (geschikt voor 19inch-racks). Maar in dit artikel installeren we OPNsense zelf. We gebruiken hiervoor een gratis en opensource hypervisor, Oracle VM VirtualBox, maar je kunt dit op vrijwel identieke wijze op bijvoorbeeld een bare-metal-machine doen, zoals een oude pc of een mini-pc (zie ook het kader ‘Zuinige mini-pc’).

De minimale systeemeisen zijn bescheiden, zeker voor een thuisnetwerk. Je kunt al starten met een 1GHz-dualcore-processor, 2 GB RAM en 4 GB opslagruimte. In de praktijk is het beter om iets krachtigere hardware te gebruiken: minstens een 1,5GHz-processor met meer dan twee cores, 4 tot 8 GB RAM en minimaal 40 GB. Dit hangt natuurlijk ook af van welke functies je activeert. Een cache-webproxy zoals Squid of een Captive Portal kunnen bijvoorbeeld flink wat cpu-belasting veroorzaken.

Deciso maakt ook eigen hardware voor kleine en grote bedrijven.

Zuinige mini-pc

Je kunt OPNsense op een oude pc installeren, vooropgesteld dat deze voldoet aan de minimale hardware-eisen, maar dergelijke apparaten zijn vaak niet energiezuinig. Een betere optie is een mini-pc: goede prestaties en toch energiezuinig. Ga voor een 64bit-processor, zoals een Intel Celeron J4125 of Intel N100, en zorg voor 8 GB RAM of meer als je extra functies als IDS/IPS wilt gebruiken.

Je hebt minimaal twee, maar liever drie of meer gigabit- of multi-gigabit-ethernetpoorten nodig. Een ssd van 128 GB kan volstaan. Geschikte mini-pc’s zijn bijvoorbeeld de Protectli Vault FW48, HUNSN RS34g en Beelink EQ12. Deze voorbeelden zijn verkrijgbaar tussen 250 en 300 euro.

Beelink EQ12: mini-pc met Intel N100-processor, 16 GB geheugen, een ssd van 512 GB, wifi 6 en twee 2,5Gbit/s-poorten.

2 Fysieke machine

De benodigde schijfkopiebestanden voor OPNsense vind je op de officiële website. Op het moment van schrijven is versie 24.7 Thriving Tiger de meest recente stabiele versie. Klik op de Download-knop en selecteer amd64 als architectuur. Ga je voor een fysieke installatie, zoals op een (mini-)pc, dan kies je vga als image-type.

De download komt weliswaar in de vorm van een bz2-archief, maar dit kun je naar een img-schijfkopiebestand uitpakken met een gratis tool als 7-Zip. Dit img-bestand kun je vervolgens naar een bootstick schrijven, bijvoorbeeld met het gratis Rufus of balenaEtcher. Bij deze laatste selecteer je Install from file, verwijs je naar het img-bestand, kies je bij Select target een usb-stick en start je de procedure met de Flash!-knop.

De pc die je vervolgens met dit bootmedium opstart, dient wel over minstens twee netwerkadapters te beschikken. Of zelfs drie voor bijvoorbeeld een gastnetwerk of een DMZ-zone voor servers die je van je primaire netwerk wilt isoleren. In de meeste scenario’s is een van deze adapters direct met je modem(/router) verbonden.

In paragraaf 4 lees je meer over de installatieprocedure.

Je kunt het img-bestand omzetten naar een bootstick met balenaEtcher.

3 Virtuele machine

Doe je liever een installatie op een virtuele machine, kies dan voor dvd als image-type om een iso-schijfkopiebestand te krijgen. Zo’n virtuele installatie kan bijvoorbeeld handig zijn om een veilig testlab te bouwen met meerdere virtuele machines. De gratis en opensource-hypervisor Oracle VM VirtualBox is een goed programma om te gebruiken.

Installeer VirtualBox, start deze op en druk op de knop Nieuw. In het dialoogvenster geef je OPNsense op bij Naam, kies je een geschikte map (met voldoende opslagruimte) en verwijs je bij ISO-image naar het uitgepakte iso-bestand. Stel Type in op BSD, Subtype op FreeBSD, en Versie op FreeBSD (64-bit).

Open de sectie Hardware, waar je afhankelijk van je systeembronnen en het beoogde gebruik het veld Basisgeheugen instelt op bijvoorbeeld 4096 MB, en Processoren op 2. Stel Harde schijf in op bijvoorbeeld 40 GB en bevestig met Afmaken. De nieuwe virtuele machine wordt nu toegevoegd.

Voor je deze start, klik je eerst met rechts op de (nog uitgeschakelde) VM en kies je Instellingen. In het onderdeel Netwerk moet je nu minimaal twee netwerkadapters instellen. In het kader ‘Virtuele netwerkconfiguratie’ en in de tabel lees je meer over hoe je dit kunt aanpakken.

Stel de nodige parameters in voor de virtuele machine van OPNsense.

Virtuele netwerkconfiguratie

Ook in een virtuele configuratie met een hypervisor zoals VirtualBox moet je de nodige netwerkadapters toevoegen. Er zijn verschillende netwerkconfiguraties mogelijk, afhankelijk van je doel en netwerkbehoeften. In de afbeelding beschrijven we kort drie vrij gebruikelijke scenario’s met twee virtuele netwerkadapters.

Als je een derde netwerk(adapter) wilt toevoegen, bijvoorbeeld voor een DMZ of gastnetwerk, is een ‘intern netwerk’ meestal de beste keuze voor maximale isolatie. Vooral als je DMZ of gastnetwerk geen toegang tot het LAN nodig heeft.

Een host-only-adapter biedt wat meer flexibiliteit, terwijl een bridged-adapter ook toegang tot je LAN-netwerk mogelijk maakt. Je zult dus zelf de nodige afwegingen voor een optimaal netwerkscenario moeten maken.

Afhankelijk van het beoogde scenario kies je de juiste netwerkconfiguratie.

4 Installatie

Start de installatie van OPNsense door de bootstick of virtuele machine op te starten en het proces te voltooien. Dit duurt grofweg vijf minuten. Aan het eind hoor je doorgaans een korte piep. De live-versie van OPNsense draait nu en is bereikbaar via het standaard ip-adres 192.168.1.1, zowel via de webinterface als via SSH met bijvoorbeeld met het gratis Putty. De standaard inloggegevens zijn gebruikersnaam root met wachtwoord opnsense.

Omdat deze live-omgeving in het geheugen draait, wordt de configuratie niet permanent opgeslagen. Dit geeft je de kans om de omgeving eerst te testen. Voor een permanente installatie moet je opnieuw installeren. Meld je hiervoor aan in de consoleprompt met de naam installer en wachtwoord opnsense. Als dit toch niet lukt: log dan in als root, kies Shell in het menu (optie 8) en typ opnsense-installer, of gebruik hiervoor SSH.

Tijdens de installatie kies je: het toetsenbord (keymap); het bestandssysteem (bij voorkeur ZFS of eventueel UFS); de partitie-opties (doorgaans stripe zonder redundantie bij een enkele schijf); en de schijf zelf (meestal da0 of nvd0). Bevestig met Yes om de schijf te partitioneren en formatteren (kies bij UFS ook Yes voor de swap). Stel een sterk root-wachtwoord in (let op de correcte toetsenbordindeling) en bevestig dit. Selecteer tot slot Complete Install – Exit and reboot.

De ‘echte’ installatie van OPNsense is volop bezig.

5 Netwerkinterfaces

Na de herstart verschijnt, na aanmelding als root, het configuratiemenu van OPNsense. Hier vind je opties als Logout, Power off system en Reboot system. Boven dit menu zie je de toegewezen netwerkinterfaces, bijvoorbeeld:

LAN (em0) -> v4: 192.168.1.1/24

WAN (em1) -> v4/DHCP4: 192.168.0.171/24

De WAN-toewijzing kan per systeem verschillen. Als er geen WAN is toegekend, kies dan menuoptie 1 (Assign interfaces). Beantwoord de vraag over LAGG’s (Link Aggregation Groups) en VLAN’s met N. Voer eventueel zelf de naam in van de nog niet toegewezen netwerkadapter (in ons voorbeeld em1). Je kunt dit proces altijd nog onderbreken en terugkeren naar het menu met Ctrl+C.

Ga na of de netwerkinterfaces correct zijn toegewezen aan de LAN- en WAN-instellingen.

6 Informatie

Na de installatie van OPNsense kun je beginnen met de configuratie en optimalisatie via het grafische dashboard. Dit is toegankelijk via de webinterface op 192.168.1.1, waar je inlogt met je (inmiddels gewijzigde) inloggegevens.

Klik linksboven op het OPNsense-logo om widgets te bekijken met statusinformatie. Bij Traffic Graph en Interface Statistics zie je bijvoorbeeld live-grafieken voor inkomend en uitgaand verkeer. Ook kun je op de Firewall-grafiek klikken om gefilterd verkeer door de firewall te bekijken. Verder geeft een widget inzicht in het geheugen-, schijf- en cpu-gebruik en toont het blok Services welke services actief zijn, zoals DHCPv4Server, Unbound DNS en Web GUI. Hier kun je services (her)starten en sommige ook stopzetten.

In de widget System Information kun je via Click to check for updates controleren op updates. Scrol naar beneden en klik op Update om OPNsense bij te werken. Bevestig met OK om het systeem na de update te herstarten.

Om het dashboard aan te passen, klik je rechtsboven op het potloodpictogram Edit dashboard, waarna je ook extra widgets kunt toevoegen, zoals OpenVPN en WireGuard.

Extra rapporten vind je in de rubriek Reporting en subrubrieken als Health (met tabbladen Packets, System en Traffic) en Unbound DNS. Om de DNS-aanvragen te kunnen zien, moet je deze rapportage wel eerst activeren. Dit doe je bij Reporting / Settings, waar je Enables local gathering of statistics inschakelt. Ook interessant is Reporting / Traffic voor een live-weergave van het verkeer – kijk ook even op het tabblad Top Talkers, voor de actiefste systemen.

Dankzij live-widgets krijg je vanuit je dashboard een goed inzicht de status van je OPNsense.

7 Basisconfiguratie

Voordat je de geavanceerdere functies van OPNsense verkent, is het verstandig enkele basisinstellingen te controleren. Ga naar System / Settings / General, waar je de Hostname (standaard OPNsense), Domain (standaard localdomain, eventueel vervangen door je eigen domeinnaam) en Time zone (bijvoorbeeld Europe/Amsterdam) kunt instellen. De optie Dutch is vooralsnog niet beschikbaar bij Language.

Bij DNS servers kun je DNS-servers instellen voor het systeem, inclusief voor de DHCP-service. Wij laten deze lijst echter leeg en vinken Allow DNS server list to be overridden bij DHCP/PPP on WAN aan, zodat de DNS-servers van de internetprovider (mogelijk via je fysieke router) worden overgenomen. Klik altijd op Save (of soms Apply) om wijzigingen te bevestigen voordat je een andere rubriek in het dashboard opent.

Vervolgens kun je bij System / Settings / Administration de optie HTTP inschakelen bij Protocol als je het storend vindt om telkens het zelf-ondertekende SSL-certificaat te bevestigen (indien gewenst, kun je via System / Trust / Certificates trouwens een echt certificaat importeren). Je kunt bij Listen interface ook kiezen voor LAN in plaats van All als je alleen verbindingen van die specifieke netwerkinterface wilt accepteren.

Controleer als eerste een aantal basisinstellingen.

8 Interfaces

Standaard activeert OPNsense een DHCP-service binnen het LAN-subnet (192.168.1.0/24). Hierdoor krijgen clients die (wellicht via een switch) met de toegewezen netwerkinterface verbinden, automatisch een compatibel ip-adres en DNS-server (standaard 192.168.1.1) toegewezen. Je kunt dit controleren bij Services / ISC DHCPv4 / [LAN]. De optie Enable DHCP server on the LAN interface staat standaard aan met een ip-bereik van 192.168.1.100 tot 192.168.1.199, zodat je ruimte hebt om bepaalde apparaten een statisch ip-adres toe te kennen. Hier vind je trouwens ook diverse geavanceerde opties.

Als alles goed is ingesteld, ga dan naar Interfaces / Assignments. Hier controleer je welke interface met welk MAC-adres aan de LAN- of WAN-interface is gekoppeld. Heb je een extra netwerkinterface, bijvoorbeeld voor een DMZ of gastnetwerk, dan kun je die hier toewijzen. Selecteer de interface bij + Assign a new interface, klik op Add en dan op Save om de interface aan de rubriek Interfaces toe te voegen. Open de nieuwe interface en vink Enable Interface en eventueel ook Prevent interface removal aan. Stel IPv4 Configuration Type in op Static IPv4 en geef een ip-adres, zoals 192.168.2.1 / 24. Bevestig met Save en Apply changes.

Ga vervolgens naar Services / ISC DHCPv4 / [interfacenaam] om de DHCP-server in te schakelen en een passend ip-bereik in te stellen. Je doet er wellicht ook goed aan om Services / Unbound DNS / General te openen en daar Register ISC DHCP4 Leases en Register DHCP Statis Mappings in te schakelen, zodat je de machines ook via hun hostnaam kunt bereiken.

Je moet de extra netwerkinterface wel nog even koppelen en configureren.

9 Firewall

Bij een extra netwerk zijn alle inkomende verbindingen standaard geblokkeerd door de firewall. Open Firewall / Rules en selecteer de LAN-interface. OPNsense heeft hier al pass-regels aangemaakt voor IPv4 en IPv6 (verwijder de IPv6-regel indien gewenst). De regel IPv4* LAN net * * * * * staat al het verkeer toe.

Voor je extra interface kun je regels toevoegen, bijvoorbeeld om toegang tot het LAN-netwerk te blokkeren. Klik op de rode plus-knop, stel Action in op Block, en kies DMZ bij Interface. Laat Protocol op any staan, stel Source in op DMZ net en kies LAN net bij Destination. Voeg een beschrijving toe, zoals Blokkeer LAN toegang. Sla deze wijzigingen op met Save en bevestig met Apply changes.

Om je DMZ wel toegang tot je DNS-server en gateway binnen het LAN te verlenen, kun je extra pass-regel toevoegen. Kies Pass bij Action, DMZ bij Interface, en Single host or network bij Destination. Vul hier het (standaard) ip-adres 192.168.1.1 in, stel Protocol in op TCP/UDP en kies bij Destination bij de optie Port (other) voor poort 53.

Kopieer deze pass-regel via de Clone-knop en pas deze aan voor TCP, en respectievelijk poort 80 en 443, zodat je HTTP(S)-verkeer naar je gateway toestaat. Zorg met behulp van de pijlknopjes dat de drie pass-regels boven de blokkeerregel staan, aangezien de firewall deze regels altijd van boven naar beneden doorloopt.

De kans is groot dat je de standaardfirewallregels nog wat moet verfijnen.

10 Firewall-regels voor DMZ-zone

Wil je wel verkeer van de DMZ naar het internet toestaan, voeg dan een extra regel toe. Kies Pass als Action en DMZ als Interface. Stel Source in op DMZ net en Destination op WAN net. Vul een beschrijving in, bijvoorbeeld Toegang naar internet toelaten, en bewaar de regel.

Voor het toegankelijk maken van services op de DMZ vanaf het internet, ga je naar Firewall / NAT / Port Forward. Klik op Add, kies WAN als Interface en stel het juiste protocol in, bijvoorbeeld TCP/UDP. Selecteer WAN address bij Destination en stel bij Destination Port Range de poort(en) in die je wilt openstellen, bijvoorbeeld HTTP. Vul bij Redirect target IP het ip-adres in van het DMZ-netwerk dat het verkeer moet ontvangen. Indien nodig stel je bij Redirect target Port een alternatieve poort in voor de service (bijvoorbeeld (other), 8080). Bewaar de regel en bevestig ook hier met Apply changes.

Zo zou de firewall-regelset van je extra netwerk (bijvoorbeeld een DMZ-zone) er eventueel uit kunnen zien.

11 Plug-ins

Zoals je aan de menu-opties in je dashboard kunt zien, biedt OPNsense allerlei mogelijkheden en services, zoals VPN (inclusief OpenVPN en WireGuard), OpenDNS en een Captive Portal. We hebben helaas niet de ruimte hier verder op in te gaan, maar tonen je nog wel hoe je de functionaliteit van OPNsense kunt uitbreiden met gratis plug-ins. Bekende namen zijn clamav, ddclient, freeradius, os-intrusion-detection, iperf, nginx, squid, tftp, VirtualBox en VMware guest additions, zabbix enzovoort.

Om bijvoorbeeld ClamAV toe te voegen, zorg je er eerst voor dat OPNsense up-to-date is. Ga vervolgens naar System / Firmware / Plugins en klik op de plusknop Install bij os-clamav. Op het tabblad Updates volg je de voortgang van de installatie.

Na de installatie vind je ClamAV in de rubriek Services. Ga naar Configuration, klik op Download signatures en zorg dat Enable clamd service is ingeschakeld. Pas waar nodig de instellingen aan en klik op Save om de wijzigingen op te slaan.

Veel configuratiewerk vergt ClamAV dus niet, andere plug-ins vergen juist wat meer aanpassingen.

ClamAV is slechts een van de tientallen beschikbare plug-ins voor OPNsense.