De Xbox Series X en S zijn inmiddels een jaar verkrijgbaar. In dit eerste jaar zijn er maar weinig exclusieve games uitgekomen op de consoles, maar Microsoft wist gebruikers wel te overtuigen met een extreem gebruiksvriendelijk ecosysteem. Zo verliep het eerste jaar van de Xbox Series X en S.

De Xbox Series X en S verschenen wereldwijd op 10 november. Opvallend was de keuze om twee uiteenlopende apparaten uit te brengen; de Series S is een stuk kleiner en minder krachtig – gamen in 4k is bijvoorbeeld niet mogelijk – maar daardoor wel 200 euro goedkoper. Microsoft geeft helaas geen verkoopcijfers van diens consoles vrij, maar analist Daniel Ahmed schat dat het verkochte aantal Xbox Series-consoles sinds 30 september 2021 boven de 8 miljoen ligt.

©PXimport

Een nieuwe strategie

Microsoft had wat goed te maken na de vorige generatie consoles. De strategie voor en tijdens de lancering van de Xbox One was op alles behalve games gericht en ook klantvriendelijkheid liet te wensen over, met als resultaat tegenvallende prestaties ten opzichte van de Xbox 360-generatie. Microsoft heeft in de jaren 10 daarnaast flink wat interne studio’s gesloten en te weinig geïnvesteerd in nieuwe ontwikkelaars, waardoor het aanbod aan exclusieve spellen gestaag opdroogde. De Xbox Series X en S moeten dit corrigeren en het Xbox-merk weer aanlokkelijk voor gamers maken.

Dat lijkt tot nu toe deels te zijn geslaagd: de Xbox Series X en S zijn op veel plekken immers regelmatig uitverkocht. Hoewel de PlayStation 5 op de meeste markten nóg meer in trek lijkt te zijn, lijken de nieuwe Xbox-consoles ook over de toonbank te vliegen, zeker in het thuisland van Microsoft. Natuurlijk wordt die schaarste deels veroorzaakt door een tekort aan halfgeleiders waarmee chips worden gemaakt, een probleem waarmee ook andere (console)fabrikanten kampen.

©PXimport

De games tot nu toe

Microsoft wil gamers dus weer voor zich winnen, onder andere met een flink game-aanbod. Het bedrijf lijkt tot nu toe echter veel minder nadruk op exclusieve games te leggen dan concurrenten Sony en Nintendo. Met exclusieve games lokken bedrijven traditiegetrouw consumenten naar hun consoles, maar Microsoft wil vooral communiceren dat gamers op zoveel mogelijk manieren hun spellen kunnen spelen. Sowieso verschijnen alle ‘exclusieve’ Xbox-games ook op pc. Die keuzevrijheid is vanuit het perspectief van de consument natuurlijk alleen maar toe te juichen.

Het gevolg is echter dat er tot nu toe weinig games zijn waar men specifiek een Xbox Series X of S voor moet aanschaffen. Dat was op geen ander moment zo duidelijk als tijdens de lancering van de consoles, waar alleen Gears Tactics en The Falconeer als exclusieve lanceringsgames gezien konden worden. In de breedste zin van het woord welteverstaan, want Gears Tactics was al een tijdje verkrijgbaar op pc en speelbaar op Xbox One, en ook The Falconeer was op alle drie de platforms speelbaar. Natuurlijk hebben we alle begrip voor het feit dat de coronapandemie ontwikkeling bemoeilijkt. Toch was de line-up tijdens de lancering ook karig in vergelijking met de line-up van de PS5, waar exclusieve games als Demon’s Souls en Astro’s Playroom op verschenen.

©PXimport

Het afgelopen jaar heeft Microsoft dit probleem maar mondjesmaat opgelost. Een van de eerste grote console-exclusives na lancering was het begin dit jaar uitgekomen horrorspel The Medium, dat licht tegenviel en later dit jaar alsnog op de concurrerende console uitkwam. In de zomer en het begin van het najaar leek het balletje eindelijk een beetje te gaan rollen. Microsoft Flight Simulator is de eerste vliegsimulatie die het genre draakvlak geeft aan een consolepubliek en Psychonauts 2 is een heerlijk vervolg op een geprezen cultgame, al is ook die game op de PlayStation 4 verkrijgbaar.

Microsoft sluit dit jaar in vergelijking met de lancering een stuk positiever af wat betreft console-exclusives. Forza Horizon 5 is net uit en gooit hoge ogen. Begin december staat eindelijk Halo Infinite op de planning, een game die eigenlijk al bij de lancering van de Xbox Series-consoles uit had moeten komen. De terugkeer van Master Chief kan weleens een belangrijk keerpunt zijn voor het Xbox-merk, versterkt door het feit dat de multiplayer voor iedereen gratis speelbaar is.

©PXimport

Bovenstaande samenvatting schetst een vertekend beeld van de daadwerkelijke situatie. Dat Microsoft minder nadruk legt op console-exclusives in vergelijking met de concurrentie, zegt weinig over het aanwezige speelplezier op Xbox Series X en S. Zo’n beetje alle grote franchises van andere uitgevers zijn aanwezig, waaronder Call of Duty, Assassin’s Creed, Battlefield en Resident Evil. Xbox-versies van games doen niet onder voor de PS5-versies: op techsite Digital Foundry blijkt dat Xbox-versies met enige regelmaat zelfs het beste presteren. Een grote westerse uitgever slaat daarbij zelden het Xbox-platform over – alleen kleinere of Japanse spellen weten hun weg niet altijd naar het ecosysteem te vinden.

Daarnaast zet Microsoft al enkele jaren fanatiek in op backward compatibility en heeft het bedrijf daar op Xbox Series X en S een belangrijke pilaar van gemaakt. Xbox One-toppers als Gears 5, Ori and the Will of the Wisps en Hellblade: Senua’s Sacrifice zijn van gratis updates voorzien en maken het essentiële Xbox Series-spellen, zeker voor de vele gamers die geen Xbox One in huis hadden staan. Door het gemak en de kwaliteit waarmee oudere Xbox-games op Xbox Series X en S gespeeld kunnen worden, voelt de line-up veel completer aan, waardoor veel Xbox Series-bezitters gedurende het eerste jaar zich nauwelijks hoefden te vervelen.

©PXimport

Xbox Game Pass

En dan hebben we het nog niet eens over Microsofts meest innovatieve platform gehad: Xbox Game Pass. Deze ‘Netfix voor games’-abonnementsdienst laat gamers voor een relatief klein bedrag per maand meer dan honderd games spelen. Spellen van Microsoft en diens studio’s zelf verschijnen bij lancering meteen op Game Pass en blijven er voor altijd op staan. Logischerwijs wordt de dienst daarom met het jaar – en met elke aankoop van een nieuwe studio of uitgever – steeds aantrekkelijker. Spellen van Microsoft zelf, Bethesda, Arkane, id Software, Ninja Theory, Double Fine, Obsidian en vele andere studio’s zijn vanaf dag één op de dienst beschikbaar.

Hier komt de daadwerkelijke strategie van Microsoft aan het licht: het bedrijf heeft in vergelijking met de concurrentie minder belang bij het aanbieden van exclusieve games op diens consoles. In plaats daarvan wil het Game Pass-abonnees van een constante stroom aan content voorzien. In die zin voelen de Xbox Series-consoles – hoe goed ze ook in elkaar steken – eerder als een Trojaans paard om Game Pass aan de man te brengen. Aangezien Sony en Nintendo niet genoeg stappen ondernemen om Microsoft op dit gebied van concurrentie te voorzien, kan dit het bedrijf op de lange termijn veel opleveren. Maar het is een gok: niemand weet of deze distributiemethode de toekomst heeft. De service groeit in ieder geval niet zo snel als Microsoft had gehoopt, maar het zou wél een essentieel onderdeel zijn van de winst die de Xbox-divisie draait.

Dat is echter van geen belang voor de gemiddelde consument, die voor een klein bedrag per maand toegang heeft tot vele tientallen games. Ook dat is een reden waarom veel Xbox Series-eigenaren zich ondanks de magere exclusieve line-up van het afgelopen jaar kostelijk hebben vermaakt. 

©PXimport

Design van de console en de controller

Ondanks een hoop kritiek op het ontwerp van de Xbox Series X tijdens de onthulling, praat daar nu bijna niemand meer over. De donkere ‘pilaar’ bleek voor velen een prima designkeuze en houdt het midden tussen een pc-kast en een stijlvolle toevoeging aan het interieur van de huiskamer. Stijlvoller dan het wat kitscherige uiterlijk van de PlayStation 5 in ieder geval, en iets kleiner in omvang. Natuurlijk is de Series S nog kleiner en ook die ‘doos’ oogt op zijn minst functioneel. Het uiterlijk van een console is echter geheel aan smaak gebonden. Belangrijker is de functionaliteit van het apparaat, die gelukkig dik in orde is. Zo zijn de Series X en S muisstil, ook in vergelijking met de PS5. Het apparaat laat echt nauwelijks van zich horen, ook niet tijdens het spelen van intensieve games. Een redesign van de console lijkt – puur als het aankomt op ontwerp – voor nu dan ook overbodig.

Microsoft heeft er in tegenstelling tot Sony voor gekozen om geen compleet nieuw besturingssysteem te ontwerpen. Het huidige OS op Xbox Series is het resultaat van het jarenlang aanpassen van een bestaande versie. Dat doet het speciale gevoel van een nieuwe console in huis halen een beetje teniet, maar het voordeel is wel dat men al gewend is aan dit OS en het uitpuilt van de opties. Het is dan ook veel uitgebreider dan dat van de PlayStation 5, al waarderen sommige gamers het minimalisme van laatstgenoemde juist.

Hetzelfde kan gezegd worden over de Xbox Series-controller, die nauwelijks verschilt van de Xbox One-controller. Microsoft kiest ook hier voor degelijkheid die voortgekomen is uit jarenlang tweaken, in plaats van het wiel opnieuw uitvinden. De Xbox-controller ligt daardoor ergonomisch en fijn in de handen, maar het biedt niet de nieuwe opties die de DualSense-controller wel heeft, zoals haptische feedback. Dat is vooralsnog geen echte game-changer, dus ook geen groot gemis. Toch kan dit in de toekomst veranderen, afhankelijk van hoeveel third-party ontwikkelaars gebruik gaan maken van die exclusieve opties. De mogelijkheid dat Microsoft dit aan een toekomst model van de Xbox-controller toevoegt is dan ook aanwezig, maar vooralsnog niet bevestigd.

©PXimport

Net als op de PS5 is de snelle SSD-schijf in de Series X en S een ware uitkomst voor ongeduldige gamers. Van laadtijden is nauwelijks sprake. Daarbij heeft de Xbox Series een groot voordeel ten opzichte van Sony’s nieuwe console: quick resume. Spelers kunnen desgewenst tussen verschillende games schakelen zonder ze af te hoeven sluiten, wat de snelheid van het gamen en de hoeveelheid variatie die de gemiddelde speler tot zich neemt alleen maar ten goede komt. Het is een extreem gebruiksvriendelijke functie waar je enorm snel aan went en is daarmee tekenend voor Microsofts missie om het diens fans zo comfortabel mogelijk te maken.

Communicatie

Hier en daar stipten we het al aan, maar het verdient een extra vermelding: Microsofts communicatie naar de consument toe verdient een dikke pluim. Alles wat het bedrijf doet lijkt in dienst te staan van gebruikers een zo’n leuk mogelijke tijd te bezorgen, van uitgebreide backward compatibility tot het uitbrengen van diverse gratis updates voor Xbox One-games. Ook het goed werkende Smart Delivery, waardoor gamers altijd de beste versie van een spel spelen, is hier onderdeel van. Zeker in vergelijking met de PlayStation 5, waar een aantal PS4-games betaalde updates hebben ontvangen, is dat veelzeggend.

Het bedrijf is ook helder en open over diens doelen. Zo liet Microsoft voor de lancering al weten zolang mogelijk games op zowel Xbox One als Xbox Series uit te willen brengen. Ongeacht of gamers het daar mee eens zijn, is dit wél duidelijk. Dit staat haaks op hoe Sony het aanpakt: dat bedrijf liet voor de lancering van de PlayStation 5 weten dat het écht exclusieve PS5-games belangrijk vond, om vervolgens alsnog bijna al hun first-party games op de vorige en de huidige generatie consoles uit te brengen.

Conclusie

De Xbox Series X en S hebben in het eerste jaar sinds lancering vooral een goede basis gelegd voor wat komen gaat. De consoles zitten uitstekend in elkaar en bieden een gebruiksvriendelijk ecosysteem, mede mogelijk gemaakt door een goed doordacht besturingssysteem en de uitgebreide backward compatibility. Met Xbox Game Pass loopt Microsoft zelfs al voor op de concurrentie en ligt er een uiterst aanlokkelijke dienst klaar voor een ieder die zich daartoe laat verleiden.

Op het gebied van games valt nog veel winst te behalen. De grote titels van andere uitgevers zijn aanwezig, maar Microsoft mist nog een beetje de exclusieve toppers waar concurrent Sony in uitblinkt, zowel qua kwaliteit als kwantiteit. Het bedrijf heeft getoond dat het hier aan wil werken door nieuwe studio’s op te richten en grote uitgevers en ontwikkelaars over te nemen. Dat moet in de toekomst dan ook zijn vruchten afwerpen, bijvoorbeeld met de release van Starfield in november 2022. Veel andere aangekondigde exclusives, zoals Fable, Perfect Dark en Hellblade 2, hebben echter nog geen aangekondigde releaseperiode. De releases van Forza Horizon 5 en Halo Infinite dit najaar zijn in ieder geval een belangrijke stap in de goede richting.

Het is nu aan Microsoft om gamers de komende jaren van een constante stroom aan kwalitatief hoogstaande content te voorzien. Zo’n beetje alles wijst de goede kant op, van de consoles zelf tot de studio’s die het bedrijf nu onder zich heeft. Het moment van de waarheid is aangebroken.

Grote kans dat ook jij meerdere abonnementen op videostreamingdiensten hebt. Netflix, Disney+, Amazon Prime, Apple TV – stuk voor stuk leuk, maar samen goed voor een flinke maandelijkse kostenpost. Zonder dat je het doorhebt, loopt het bedrag op. Tijd om te kijken waar je kunt besparen.

Lees ook: 4 slimme tips om meer uit Netflix te halen

Het kan daarom geen kwaad zo nu en dan serieus naar je uitgaven te kijken. Vooral bij (video)streamingdiensten kun je op jaarbasis vaak tientallen euro's besparen. Een abonnement is vaak snel afgesloten, maar het is eigenlijk ook best gemakkelijk om de kosten te bedwingen. Met de tips in dit artikel krijg je meer grip op je kosten. Noot vooraf: niet alles geldt voor elke dienst, maar controleren loont.

Wees kritisch op je kijkgedrag

Wees eens eerlijk: kun je echt niet zonder een bepaalde videostreamingdienst? Je kijkt er tenslotte maar één tegelijk. Door je bewust te zijn (of te worden) van je kijkgedrag, kun je gedegen keuzes maken over de diensten die je wel of niet aanhoudt. Vraag jezelf geregeld af: heb ik deze dienst in de afgelopen weken gebruikt en hoe essentieel is deze dienst eigenlijk voor me? Meestal komt daar dan een antwoord uit waar je wat mee kunt.

Eén dienst per keer

Een slimme bespaarstrategie is om steeds één dienst tegelijk te gebruiken. Wacht tot er genoeg nieuwe seizoenen of films staan die je wilt zien en neem dan een (maand)abonnement. Kijk voordat je dat doet of er niet ergens een aanbieding is, bijvoorbeeld via je telecomprovider. Heb je gezien wat je wilde zien? Zet het abonnement daarna weer stop en wissel naar een andere dienst (die dan natuurlijk aanbod heeft dat je op dat moment wilt zien). Dat gaat misschien ten koste van de persoonlijke aanbevelingen en het overzicht dat diensten aanbieden van gekeken content, maar dat kun je opvangen met apps van derden, zoals TV Time (Android | iOS). Daarmee kun je je gekeken films en series bijhouden en krijg je nieuwe suggesties op basis van je kijkgedrag.

©Koray - stock.adobe.com

Als het kan: delen

Heb je eenmaal besloten om te snoeien in het aantal streamingdiensten dat je gebruikt, dan zijn er nog meer dingen die je kunt doen om kosten te besparen. Controleer of het mogelijk is een abonnement of profiel te delen met een ander. Veel diensten blokkeren deze praktijken, maar bij sommige videostreamingdiensten is dit nog steeds een optie. Soms heb je hier wel een duurder abonnement voor nodig, maar de rekensom is snel gemaakt: als zo'n duurder abonnement gedeeld door het aantal kijkers per persoon goedkoper is, dan is het alsnog een slimme keuze.

Kan het (nog) goedkoper?

Als delen voor jou geen optie is, kijk dan naar een zo goedkoop mogelijk abonnement. Zo biedt Netflix bijvoorbeeld in een aantal landen een versie aan waarbij je reclames te zien krijgt. Op moment van schrijven is Netflix with Ads nog niet beschikbaar in Nederland, maar gezien het feit dat het wel wordt aangeboden in Frankrijk, Duitsland, Italië, Spanje en het Verenigd Koninkrijk zou het zomaar kunnen dat je op termijn ook hier voor dit (goedkopere) abonnement kunt gaan kiezen. Diensten als Videoland, Disney+ en HBO Max hebben in Nederland al wel goedkopere abonnementen met reclame.

Eerder in dit artikel gaven we je de tip om, afhankelijk van het aanbod, steeds een maandabonnement af te sluiten bij een dienst. Maar merk je dat je bij een bepaalde streamingdienst eigenlijk elke maand wel content kunt vinden die je leuk vindt? Dan is een jaarabonnement misschien toch voordeliger dan twaalf losse maanden. Bij een jaarabonnement krijg je namelijk soms tot twee maanden gratis kijken cadeau. Ook bieden streamingdiensten vaak leuke promoties aan waarmee je in elk geval tijdelijk kosten kunt drukken.

Sinds LG de OLED C-serie introduceerde, heeft dit model door zijn combinatie van prestaties en prijs een reputatie opgebouwd als de maatstaf voor andere oled-tv’s. Sinds de lancering van die eerdere serie is er echter flink wat concurrentie bij gekomen. Tijd dus om te kijken of deze nieuwe LG OLED65C4 nog steeds als referentie kan dienen.

De LG C4 mag dan wel geen topmodel zijn, een premium uitstraling heeft hij wel. Er zit een dunne metalen rand om het slanke scherm en dat detail geeft deze tv scherpe lijnen. De behuizing van de elektronica en aansluitingen is natuurlijk wat dikker, maar een profiel van 48 mm blijft slank en oogt ongetwijfeld mooi aan de muur.

De donkerbruine achterkant (LG noemt dat Umber Brown) heeft een opvallende textuur die aan stof of leer doet denken. De C4 staat op een centrale voet met geborstelde metaalkleur. Wil je een soundbar bij deze televisie aanschaffen, houd er dan rekening mee dat je onder het scherm slechts 5,5 cm ruimte hebt. 

Aansluitingen

De vier HDMI-poorten van de C4 bieden allemaal de maximale HDMI 2.1-bandbreedte (48 Gbit/s). Ze ondersteunen ALLM, 4K120 en VRR (AMD FreeSync en Nvidia G-Sync) en op één poort kun je ARC/eARC gebruiken. Dat maakt het toestel interessant voor gamers die een soundbar willen, want zelfs met een soundbar op de eARC-poort houd je drie HDMI-poorten over die 4K op 120 Hz aankunnen voor high end-gameconsoles, of zelfs 4K op 144 Hz als je een game-pc aansluit. Ook de input-lag (vertraging) bewijst dat we hier met een gamevriendelijke tv te maken hebben: bij 4K60 bedraagt die 10,1 ms, en bij 2K120 slechts 5,5 ms.

De bijgeleverde infraroodmodule kun je gebruiken om brontoestellen te besturen met de LG-afstandsbediening, ook wanneer deze uit het zicht staan. De C4 ondersteunt ook het WiSA-protocol (Wireless Speaker and Audio Association). Daarmee kun je compatibele draadloze luidsprekers aansluiten. Een draadloze surround-opstelling is echter niet mogelijk; je bent in dat geval beperkt tot 2.1-configuraties.

©Eric Beeckmans | ID.nl

Premium piekhelderheid

De LG C4 is uitgerust met een Evo-oledpaneel en Brightness Booster-algoritme. Dit type paneel nestelt zich qua prestaties tussen de oledpanelen met microlenzen (zoals de G4) en standaard oledpanelen (zoals de B4). De piekhelderheid scoort uitstekend: 1060 nits op een 10%-venster, en zelfs iets meer bij 2%. 

LEES OOK: Zo testen we tv's voor ID.nl

Een volledig wit beeld haalt 198 nits. Vergelijkbare modellen zoals de Sony Bravia 8 en de Panasonic Z85A zitten daar duidelijk onder. De Philips OLED809 komt meer in de buurt, maar de C4 pakt duidelijk de leiding. Qua kleurbereik presteren alle modellen vergelijkbaar met ongeveer 97% P3-dekking. Het Evo-oledpaneel heeft een goede kijkhoek en gaat reflecties goed tegen, maar de G4 doet het net iets beter. De beelduniformiteit ziet er uitstekend uit: er is geen dirty screen-effect zichtbaar. 

©LG

Dat LG goed weet hoe het prachtige beelden op het scherm tovert, zagen we al op de G4. En we merken dat de C4 die lijn mooi doorzet. In SDR is de HDR Filmmaker-modus erg goed gekalibreerd, met een accurate kleurweergave. Er is voldoende schaduwdetail, al was dat iets donkerder dan verwacht. Dolby Vision IQ met Precision Detail blijft de beste keuze voor topkwaliteit, al wordt het verschil met HDR10 steeds kleiner.

Voor HDR10 is de Filmmaker-modus een tikje te helder gekalibreerd, vooral in donkere en midtinten. Maar die afwijking is klein genoeg om door de vingers te zien. Ondersteuning voor HDR10+ ontbreekt, maar LG compenseert dat met slimme dynamische tone mapping. Net als de G4 analyseert de tv het beeld in verschillende zones voor optimale aanpassing. Met 1000 nits piekhelderheid is tone mapping niet per se nodig, maar door die slimme aanpak kun je het veilig aan laten staan. Als het algoritme moet ingrijpen, levert het uitstekend witdetail met rijke kleuren. Ook in moeilijke, donkere HDR-scènes laat de tv zich niet op een fout betrappen en toont hij zeer goede schaduwnuances. 

Uitstekende beeldverwerking

De Alpha9 Gen7-beeldprocessor verschilt maar heel weinig van de Alpha 11-processor in de G4. De features die ontbreken, lieten op de G4 geen sterke indruk achter (AI Directors Processing en Perceived Object Enhancing), dus lijkt de C4 het nauwelijks beter te doen. Bij het testen merken we dat ook. Zowel upscaling als ruisonderdrukking scoren zeer goed. Hinderlijke kleurstroken in zachte kleurovergangen kan de processor duidelijk elimineren, zonder dat je aan detail hoeft in te leveren.

Oledpanelen hebben een erg goede bewegingsscherpte, te danken aan de snelle pixelresponstijd. Dat heeft echter een nadeel: filmbeelden in 24 fps kunnen zichtbaar beginnen te stotteren als de camera snel beweegt. Dat effect kun je wegwerken met de functie Trumotion, al speelt persoonlijke smaak daarbij een grote rol. Voor vloeiende beelden is de Vloeiend-stand prima, al creëert die soms wel beeldfouten als de achtergrond erg complex is.

De instelling Cinematografische Beweging is voor filmpuristen; persoonlijk opteren we liever voor de stand Natuurlijk. Dat is een mooi compromis dat veel van het gestotter wegwerkt, zonder andere beeldfouten te introduceren. 

©LG

Dolby Atmos en DTS:X

Bij die knappe beeldprestaties hoort ook aangenaam geluid. De LG C4 beschikt over 2.2-kanalen, 40 watt vermogen en hij ondersteunt Dolby Atmos en DTS:X. Voor echte hoogte-effecten is een goede soundbar vereist, maar de surround-ervaring van de C4 is prima. De AI Sound-modus klinkt te scherp, zeker bij muziek, maar bij films viel dat gelukkig mee.

We raden aan om de Standaard-, Muziek- of Bioscoop-stand te kiezen, afhankelijk van wat je kijkt of luistert. We zijn vooral gecharmeerd van de warme, goed gebalanceerde klank van de C4. Die bevat ook aardig wat bas en er is meer dan voldoende volume voor de doorsnee huiskamer. Wie de volumeknop iets te enthousiast opendraait (verder dan echt noodzakelijk), kan wel vervorming horen. 

webOS 24 en webOS Re:New

Wie een C4 in huis haalt, krijgt webOS 24 als besturingssysteem. Maar dankzij het webOS Re:New-programma krijg je gedurende vijf jaar de meest recente versie van webOS op je tv. Dat is in elk geval een mooie garantie dat je smart-tv nog wel even up-to-date blijft. Houd er wel rekening mee dat de eerste update (naar webOS 25) vermoedelijk pas in het najaar van 2025 naar deze modellen komt. Hier lees je meer over WebOS. Het artikel behandelt webOS 23, maar de meeste wijzigingen zijn puur cosmetisch.

©Eric Beeckmans | ID.nl

De belangrijkste nieuwe functie is de toevoeging van Google Cast. Omdat LG al AirPlay 2 ondersteunde, maakt de C4 het nu voor zowel Android- als iOS-gebruikers erg eenvoudig om content naar het tv-scherm te streamen. De Quick Cards op het startscherm zijn iets compacter geworden, maar functioneren nog steeds op dezelfde manier. Ze groeperen bepaalde functies, zoals Games, Muziek, de Thuis-hub, Thuiskantoor, Sport, Leren en Toegankelijkheid.

©Eric Beeckmans | ID.nl

Het app-aanbod is bijzonder volledig; zowel internationale als lokale streaming-apps zijn ruim vertegenwoordigd. De lay-out werkt prima en je navigeert vlot door het aanbod. De Magic Remote is een integraal onderdeel van het gebruiksgemak. Je beweegt de cursor op het scherm eenvoudig door met de remote naar het scherm te wijzen.

Helaas, we hebben ook een negatieve opmerking. LG plaatst advertenties op het Home-scherm en in de screensaver. En dan bedoelen we niet de gebruikelijke aanbevelingen voor content, maar echte ongerelateerde reclame (automerken, sportwinkels, dat werk). Gelukkig kun je het wel uitschakelen: je leest in dit artikel hoe je reclame verwijdert. 

Conclusie

De conclusie is duidelijk: de LG OLED65C4 is nog steeds een referentie voor wie de echte topmodellen te duur vindt, maar toch premium beeld wenst. Reclame op het Home-scherm en in de screensaver is echt ongewenst, maar je kunt het via de instellingen gelukkig wel uitschakelen. Voor de volledigheid zien we graag HDR10+-ondersteuning, maar door de uitstekende dynamische tone mapping vinden we dat niet meer zo belangrijk.

Wat krijg je dan wel? De beste piekhelderheid in deze categorie, uitstekende kalibratie in de Filmmaker-modus, prachtige, levensechte kleuren en een natuurlijk perfect contrast. De beeldverwerking levert betrouwbare en erg goede resultaten – ook met oudere bronnen. Dankzij het webOS Re:New-programma krijg je nu vijf jaar updates op het webOS smart-tv-systeem. Een zeer ruim app-aanbod, AirPlay2 en Google Cast maken het entertainment-aanbod erg volledig. Ook gamers vinden alles wat ze nodig hebben op de C4. De prijs is wat ons betreft eveneens gerechtvaardigd.