Sinds 27 april zijn verkopers in Nederland verplicht updates aan te bieden voor allerlei digitale apparaten en diensten. Zo moeten die producten niet alleen langer, maar ook veiliger gebruikt kunnen worden. Dit is nu vastgelegd in de Nederlandse wet.

De Nederlandse overheid legt het nieuwe beleid uit op haar eigen website. De nieuwe wet is gebaseerd op een Europese richtlijn. Waar het in de kern op neerkomt is dat consumenten bij de aankoop van slimme apparaten, zoals smart tv’s en horloges, printers, camera’s en babyfoons, nu recht hebben op software- en beveiligingsupdates. Datzelfde geldt overigens voor games of apps en voor streamingdiensten.

Dat klinkt positief, maar helaas staat niet in de wet vastgelegd hoe lang de verkopers van dergelijke producten updates moeten aanbieden. De overheid wil dat dit geregeld wordt “op basis van proportionaliteit”. Oftewel: hetgeen redelijk is voor een consument. Duurdere producten, zoals wasmachines en televisies, ontvangen langer updates dan bijvoorbeeld simpele smartphonegames.

Daarnaast voert de wet een wijziging door in het kader van de zogenoemde omkering van bewijslast. De periode daarvoor was eerst zes maanden, maar is nu opgerekt tot een jaar. Binnen die periode moet de fabrikant kunnen aantonen dat het product in kwestie bij levering in orde was wanneer er problemen opduiken. Dit versterkt de positie van de consument; maar na die twaalf maanden ligt de bewijslast alsnog bij hen.

©PXimport

Waarom is de taal zo vaag?

Hoewel dit allemaal positief klinkt, kunnen we ons voorstellen dat je je afvraagt waarom de overheid soms zulke vage taal gebruikt. Waarom staat er “op basis van proportionaliteit” en leveren ambtenaren niet gewoon een lijstje met apparaten, diensten en jaren aan, waar iedereen uit op kan maken hoe lang die producten software- en beveiligingsupdates krijgen?

Dat vergt wat uitleg. Wetgeving maken een aanpassen kost veel tijd. Voordat lidstaten in de Europese Unie over wetgeving kunnen stemmen, moeten de zaken goed bestudeerd worden en daarna door de voorstelronde komen. Gaan de staten akkoord, dan moeten de nieuwe richtlijnen uitgeschreven en daarna lokaal geïmplementeerd worden.

Verder krijg je te maken met het uitwerken van definities. Want wat is een televisie en wanneer valt die onder de regels? Wanneer je heel scherp gaat stellen wat wel of geen televisie is (of welk product dan ook), dan kan een fabrikant zich er gemakkelijk van af maken door niet binnen de grenzen van het begrip te opereren. 

Dan kun je dus wel televisie kijken op zo’n apparaat, maar technisch gezien hoeft het geen televisie te zijn en dan hoeft een verkoper zich ook niet aan de regels te houden.

©PXimport

Wetgeving is snel achterhaald

Wetgeving is tot slot snel achterhaald; dus wanneer je de kaders enigszins vaag begrenst, dan geef je fabrikanten weinig ruimte om niet aan de verwachtingen van een specifiek product te voldoen. Kun je er televisie mee kijken, je gameconsole erop aansluiten en er niet mee bellen? Dan hebben we met een televisie te maken en heb je dus als consument recht op software- en beveiligingsupdates.

Een rechter kan hier overigens ook een rol in spelen. Die kan namelijk bepalen wat proportioneel is, bijvoorbeeld. Mocht dit een zaak zijn die niet voor het eerst voorkomt, dan kan een andere rechter naar een oudere rechtszaak verwijzen, waarin bijvoorbeeld gesteld werd dat televisies tenminste tien jaar updates moeten ontvangen. Tot slot kun je als consument soms stellen dat een bepaald product zonder software- en beveiligingsupdates onbruikbaar is, maar dan moet je wel met goede argumenten komen.

Een paar bestanden hernoemen is zo gebeurd. Maar zodra je tientallen of honderden namen moet aanpassen, schiet handmatig werk tekort. Dan komt externe software goed van pas. PowerRename, onderdeel van de PowerToys-collectie, biedt uitkomst. Met deze slimme tool kun je grote aantallen bestanden in één keer hernoemen. Dat gaat snel, efficiënt en precies zoals jij het wilt.

PowerRename activeren

PowerRename is een stuk krachtiger dan de standaard hernoemfunctie van Windows. De tool maakt deel uit van PowerToys, een opensource-project van Microsoft. Wil je de Microsoft Store-versie installeren? Open dan het Startmenu, zoek naar Microsoft Store en start de app. Typ PowerToys in het zoekveld bovenaan. Klik op Installeren zodra je het programma hebt gevonden. Na installatie verschijnt PowerToys in het systeemvak van Windows. Open het, kies in de linkerkolom PowerRename en je ziet meteen een korte animatie van hoe de tool werkt. Klik op Instellingenopenen en controleer of PowerRename is ingeschakeld. Let op: bij ons werkte PowerRename pas na een herstart van het systeem.

Contextueel menu in Verkenner

Open de map met de bestanden die je wilt hernoemen. Selecteer ze allemaal met Ctrl+A en klik met de rechtermuisknop op de selectie. In het contextmenu van Windows Verkenner kies je onderaan de opdracht Naam wijzigen met PowerRename.

Zoeken en vervangen

Daarna opent het venster van PowerRename. In het veld Zoeken geef je in welk deel van de bestandsnaam je wilt vervangen. In het veld eronder typ je de nieuwe tekst. In ons voorbeeld vervangen we het woord Image door Kreta2015. Nog vóór de wijziging wordt uitgevoerd, toont PowerRename een overzicht: links de oorspronkelijke bestandsnamen, rechts de nieuwe. Zo zie je meteen wat er verandert. Daaronder kies je of de aanpassing moet gelden voor de volledige naam inclusief extensie, alleen de bestandsnaam, of alleen de extensie.

Met de knoppen onder Tekstopmaak pas je eenvoudig het hoofdlettergebruik aan, van alles in kleine letters, naar alles in hoofdletters, alleen een hoofdletter aan het begin, of elke beginletter van een woord in hoofdletters. Het laatste pictogram schakelt de nummering in. Activeer je dat, dan voegt PowerRename automatisch nummers tussen haakjes toe aan de bestandsnamen.

Het gebrek aan een rijk contrast is een van de grootste ergernissen bij lcd- en ledtelevisies. Fabrikanten hebben daarom een slimme techniek bedacht die het contrast aanzienlijk verbetert: local dimming. In dit artikel leggen we uit hoe deze techniek van jouw grijze nachtlucht weer een inktzwarte sterrenhemel maakt.

Het contrast van je televisie is misschien wel de belangrijkste eigenschap voor mooi beeld. We willen dat wit verblindend wit is en zwart echt inktzwart. Bij oledtelevisies is dat makkelijk, want daar geeft elke pixel zelf licht. Maar de meeste televisies in de Nederlandse huiskamers zijn nog steeds lcd- of ledschermen (inclusief QLED). Die werken met een lamp achter het scherm, de zogeheten backlight. Local dimming is de techniek die probeert de nadelen van die achtergrondverlichting op te lossen.

Om te begrijpen waarom local dimming nodig is, moet je eerst weten hoe een standaard led-tv werkt. Simpel gezegd is het een groot paneel met pixels die zelf geen licht geven, maar alleen van kleur veranderen. Achter die pixels brandt een grote lichtbak. Als het beeld zwart moet zijn, sluiten de pixels zich om het licht tegen te houden. Helaas lukt dat nooit voor de volle honderd procent; er lekt altijd wat licht langs de randjes. Hierdoor zien donkere scènes er vaak wat flets en grijzig uit. De achtergrondverlichting staat immers vol aan, ook als het beeld donker moet zijn.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

De lampen dimmen waar het donker is

Local dimming pakt dit probleem bij de bron aan. In plaats van één grote lichtbak die altijd aan staat, verdeelt deze techniek de achtergrondverlichting in honderden (en bij duurdere tv's soms duizenden) kleine zones. De televisie analyseert de beelden die je kijkt continu. Ziet de processor dat er linksboven in beeld een donkere schaduw is, terwijl rechtsonder een felle explosie te zien is? Dan worden de lampjes in de zone linksboven gedimd of zelfs helemaal uitgeschakeld, terwijl de lampjes rechtsonder juist fel gaan branden.

Het resultaat is direct zichtbaar. Zwart wordt weer echt zwart, simpelweg omdat er geen licht meer achter dat deel van het scherm brandt. Tegelijkertijd blijven de lichte delen van het scherm helder. Dat zorgt voor een veel groter contrast en geeft het beeld meer diepte. Vooral bij het kijken van HDR-films en -series is dat van belang. Zonder local dimming kan een led-tv eigenlijk geen goed HDR-beeld weergeven, omdat het verschil tussen licht en donker dan te klein blijft.

©ER | ID.nl

Niet alle local dimming is hetzelfde

Het klinkt als een wonderoplossing, maar de uitvoering verschilt enorm per televisie. Het grote toverwoord hierbij is het aantal zones. Hoe meer zones de tv onafhankelijk van elkaar kan aansturen, hoe preciezer het licht kan worden geregeld. Goedkopere televisies gebruiken vaak edge lit local dimming. Hierbij zitten de lampjes alleen in de rand van de tv. Dat werkt redelijk, maar is niet heel nauwkeurig. Je ziet dan soms dat een hele verticale strook van het beeld lichter wordt, terwijl er eigenlijk maar één klein object moest worden verlicht.

De betere variant heet full array local dimming. Hierbij zitten de lampjes over de hele achterkant van het scherm verspreid. De allernieuwste en beste vorm hiervan is miniLED. Daarbij zijn de lampjes zo klein geworden dat er duizenden in een scherm passen, wat de precisie van oled begint te benaderen. Als er te weinig zones zijn, kun je last krijgen van zogenaamde 'blooming'. Dat zie je bijvoorbeeld bij witte ondertiteling op een zwarte achtergrond: er ontstaat dan een soort wazige lichtwolk rondom de letters, omdat de zone groter is dan de tekst zelf.

Ga voor de full monty!

Local dimming is dus geen loze marketingkreet, maar een dankbare techniek voor iedereen die graag films of series kijkt op een led- of QLED-televisie. Het maakt het verschil tussen een flets, grijs plaatje en een beeld dat van het scherm spat met diepe zwartwaarden. Ben je in de markt voor een nieuwe tv? Vraag dan niet alleen óf er local dimming op zit, maar vooral of het gaat om full array dimming. Je ogen zullen je dankbaar zijn tijdens de volgende filmavond!