Steeds meer laptops zijn voorzien van een usb-c-poort die behalve voor usb-apparatuur ook geschikt is voor video-uitvoer en opladen van de laptop. Hierdoor is usb-c de ideale basis voor een modern dockingstation waarmee je je laptop kunt opladen en aansluiten op randapparatuur als een beeldscherm. Samsung heeft zo’n usb-c-dockingstation in een monitor geïntegreerd. Hoe dat bevalt, lees je in deze Samsung S27A600UUU review.

Vrijwel alle nieuwe laptops zijn voorzien van een multifunctionele usb-c-poort waardoor je met slechts één kabel al je randapparatuur kunt aansluiten en je laptop ook nog eens kunt opladen. Om dit mogelijk te maken zijn er diverse usb-c-dockingstations te koop. Maar je kunt een dockingstation natuurlijk ook in een scherm inbouwen en dat is precies wat Samsung met de S27A600UUU (ook bekend als 27" QHD Professional Monitor S60A USB-C) heeft gedaan. 

Met één usb-c-kabel sluit je zowel het beeldscherm als een ingebouwde lader en usb-hub met netwerkadapter aan. 

©PXimport

©PXimport

Je hoeft dit scherm overigens niet per se in combinatie met een usb-c-laptop te gebruiken, want er is ook voorzien in zowel een DisplayPort- als een hdmi-aansluiting. Het scherm zelf is een 27 inch ips-paneel met een resolutie van 2560 x 1440 pixels. Samsung brengt dit scherm ook in een 24- en 32inch-variant op de markt. Deze hebben allebei de dezelfde resolutie als het geteste 27inch-model. 

©PXimport

Prettig in gebruik

Het scherm is ontworpen voor de zakelijke markt en is daarom voorzien van in hoogte verstelbare voet die je in 12 centimeter in hoogte kunt verstellen. Uiteraard kun je het scherm ook kantelen en zwenken. Het verstellen vereist weinig kracht waardoor het scherm snel naar wens kunt instellen. Daarnaast kun je ook de oriëntatie van het scherm draaien van een horizontale naar een verticale stand. Let er daarbij wel op dat de hoogteverstelling hiervoor in de hoogste stand moet staan. 

De verstelbare voet is bijzonder stevig en staat op een stabiele metalen plaat. De voet is tijdens de installatie eenvoudig in elkaar te zetten waarna je het scherm op de standaard klikt. Er is voorzien in een rubber bandje waarmee je kabels aan de voet kunt binden om je bureau netjes te houden. Helaas is er alleen in een bandje onderop de voet voorzien, een tweede bandje iets hoger had het wegwerken van de kabels nog netter gemaakt.

Voor de bediening is het scherm voorzien van vijf knoppen die aan de onderkant geplaatst is en toegang geeft tot een overzichtelijk menu dat helaas niet in het Nederlands beschikbaar is. Je hebt naast het volledige menu ook snel toegang tot de volumebediening van de hoofdtelefoonaansluiting en het keuzemenu voor de beeldingang.

©PXimport

©PXimport

Beeldkwaliteit

Samsung heeft de S27A600UUU voorzien van een 27inch-paneel met een resolute van 2560 x 1440 pixels. Het scherm maakt gebruik van ips-technologie en biedt een goede beeldkwaliteit. Wel zul je het scherm voor serieuze beeldbewerking moeten kalibreren, voor doorsnee kantoorgebruik voldoet het uit de doos. Het is uiteraard geen 4K-scherm.

Het scherm ondersteunt AMD FreeSync waarmee je games vloeiend kunt afspelen als je grafische kaart de normale verversingssnelheid van het scherm niet kan bijhouden. Het gaat echter maar om een beperkte FreeSync-range van 48 tot 75 Hz waardoor je dit hooguit als een extraatje moet beschouwen. Ondersteuning voor FreeSync is standaard overigens uitgeschakeld en kun je via het schermmenu inschakelen via de systeeminstellingen. 

Ingebouwd dockingstation

De onderscheidende eigenschap van dit scherm is uiteraard de usb-c-aansluiting. Er wordt een usb-c-kabel meegeleverd van een meter lang zodat je je laptop comfortabel op je bureau kunt zetten. Het scherm is voorzien van een geïntegreerde laptoplader met een maximaal vermogen van 90 watt waardoor je vrijwel iedere laptop die laden via usb-c- ondersteunt kunt opladen. 

Op het gebied van dockingmogelijkheden heeft Samsung voorzien in een usb-hub met drie usb3.0-poorten, een 3,5mm-geluidsaansluiting en een gigabit-netwerkaansluiting. De snellere usb Gen2-snelheid van 10 Gbit/s wordt niet ondersteund. In de praktijk is dat vooral een probleem als je heel snelle externe ssd’s wilt gebruiken.

©PXimport

De netwerkcontroller is op basis van een chipset van Realtek die zonder problemen door zowel Windows als macOS herkend wordt waardoor je geen extra handelingen hoeft te verrichten om het gehaal aan de praat te krijgen. Onze usb-c-laptops werden netjes opgeladen tijdens het gebruik van het scherm. Iets dat we missen zijn ingebouwde luidsprekers, al is dat op kantoor natuurlijk niet altijd gewenst. 

Een klein minpuntje is dat alle aansluitingen achterop zitten waarmee de usb-poorten vooral geschikt zijn voor apparatuur die altijd op je werkplek is aangesloten zoals je toetsenbord en muis. Voor verwisselbare opslag die je af en toe gebruikt zijn de usb-poorten onhandig geplaatst, dat soort apparaten kun je beter direct op je laptop aansluiten.

Behalve beeldingangen is er ook voorzien in een DisplayPort-uitgang. Hierop kun je een tweede scherm aansluiten waardoor je met één usb-c-kabel twee schermen op je laptop kunt aansluiten. Het hangt van je laptop af of deze functionaliteit ook daadwerkelijk werkt. Er moet ondersteuning zijn voor Multi-Stream Transport (MST).

Testresultaten dockingstation

Het ingebouwde dockingstation is een belangrijk onderdeel van dit scherm. We hebben de prestaties van de ingebouwde mogelijkheden getest in combinatietje met laptops voorzien van een usb-c-aansluiting. De netwerk-adapter is via een usb3.0-hub verbonden met het systeem en haalt onder Windows in een snelheidstest een snelheid van 947 Mbit/s oftewel een keurige gigabitsnelheid. 

In macOS behelst de netwerksnelheid zo’n 670 Mbit/s, dat komt doordat de Realtek-stuurprogramma’s onder macOS sowieso wat minder goed presteren. Onder beide besturingssystemen werkt het verder wel zonder iets te installeren en dat is erg prettig als je meerdere laptops hebt.

©PXimport

Het scherm is achterop ook voorzien van drie usb-poorten waarmee je randapparatuur via het dockingstation met je laptop kunt verbinden. Hierop kun je bijvoorbeeld je toetsenbord en muis aansluiten, maar ook andere usb-apparaten zoals een externe schijf. We hebben de prestaties van de usb-poorten achterop getest in combinatie met een externe ssd en halen dan een keurige snelheid van 458 MB/s.

Wanneer we diezelfde ssd rechtstreeks op het systeem aansluiten, halen we 549 MB/s. Je verliest via de ingebouwde usb-hub dus wel wat snelheid, maar krijgt daar een hoop gemak voor terug. Voor veel randapparatuur zoals een toetsenbord of muis maakt deze wat lagere snelheid bovendien niet uit.

Conclusie

Met Samsungs S27A600UUU brengt Samsung een scherm op de markt dat ideaal is voor kantoren, maar ook bijzonder goed van pas komt in een thuiskantoor. Qua beeldtechnologie is het met een resolute van 2560 x 1440 pixels geen heel opzienbarend scherm, maar het formaat en resolutie voldoen goed voor vrijwel alle (kantoor)taken. Het is het ingebouwde dockingstaton en de uitstekende voet die de S60UA echt een ideaal scherm maken. 

Met slechts één kabel kun je een moderne laptop aansluiten waarna je laptop wordt opgeladen, je randapparatuur kunt verbinden en aangesloten bent op het netwerk. Handig om thuis je eigen pc, eigen laptop en de laptop van je werk moeiteloos te gebruiken. Je betaalt logischerwijs wel wat voor dat gemak, want een qua beeldkwaliteit vergelijkbaar scherm zonder dockingstation heb je voor zo’n 260 euro op je bureau staan. 

Mediabestanden, zoals foto’s, audio en diverse documenten, bevatten vaak extra informatie over het bestand zelf, de zogeheten metadata. Niet al die gegevens hoeven natuurlijk voor iedereen leesbaar te zijn. Hoe pas je die gegevens aan, en kun je ze ook helemaal verwijderen?

Metadata betekent letterlijk gegevens over gegevens. Het gaat namelijk om informatie die iets over het bestand zelf zegt, maar geen deel uitmaakt van de hoofdinhoud. Bij foto’s kan dit bijvoorbeeld de opnamedatum zijn, maar ook de locatie, cameramodel en instellingen. Muziekbestanden bevatten dan weer gegevens zoals titel, artiest, album, jaartal, albumhoes en songteksten. In video’s vind je informatie terug zoals gebruikte software, resolutie en lengte. Ook in pdf’s en Office-documenten als pdf zitten vaak extra data, zoals auteursnaam, aanmaakdatum en revisies.

Metadata zijn vaak erg handig. Je kunt je vakantiefoto’s bijvoorbeeld automatisch sorteren op locatie of datum, en als fotoliefhebber kun je instellingen zoals iso of sluitertijd analyseren. In muziekbestanden toont je mediaspeler alle informatie in de afspeellijst (inclusief gesynchroniseerde lyrics) en kun je snel tracks per genre of jaar terugvinden. Bij documenten zie je naast de auteur onder meer ook wanneer het bestand is aangemaakt en welke revisies zijn doorgevoerd.

Waarom bewerken?

Metadata zijn dus zeker handig, maar soms bevatten ze informatie die je liever niet deelt of die simpelweg niet klopt. Denk aan foto’s die je online plaatst: je wilt dan meestal geen locatiegegevens meegeven zoals je thuisadres. En misschien ook liever niet welk toestel je gebruikt of dat je bewerkingen hebt uitgevoerd. Anderzijds wil je voor archiveringsdoelen misschien nog trefwoorden toevoegen of locatiegegevens invoeren bij foto’s die je binnenshuis nam.

In veel muziekbestanden zitten onjuiste tags, zoals verkeerd gespelde album- of artiestnamen. Of je wilt ontbrekende albumhoezen of lyrics aanvullen, of extra tags toevoegen om je collectie beter te structureren per jaar, genre of tracknummer.Bij documenten kan het juist gaan om het verbergen van de auteur of doorgevoerde aanpassingen, of om het wissen van revisies met gevoelige inhoud. Soms wil je ook bepaalde metadata eenduidiger gebruiken in meerdere bestanden, bijvoorbeeld voor professionele doeleinden.

Locatiegegevens in foto's

Laten we starten met foto’s en in het bijzonder met locatiegegevens, want deze kunnen voor veel gebruikers belangrijk zijn. De kans is groot dat je smartphone deze informatie standaard bewaart bij elke foto. Je kunt dit controleren en aanpassen. Op Android open je de camera-app, tik je op het tandwielpictogram voor Instellingen, zoek je naar Locatie opslaan, GPS-tags of Geotagging en schakel je de functie uit. Op sommige toestellen kun je ook instellen dat telkens eerst om je toestemming wordt gevraagd.

Op een iPhone open je Instellingen en ga je naar Privacy en beveiliging. Tik op Locatievoorzieningen, scrol naar Camera en kies Nooit of Vraag volgende keer of wanneer ik deel, om telkens zelf te beslissen.

Bij de meeste digitale fotocamera’s werkt het net zo. Ze gebruiken een gps-module of bluetooth met je smartphone om locatiegegevens toe te voegen. Via het menu kun je deze functie ook hier uitschakelen.

Locatie aanpassen

Sommige apps en diensten verwijderen locatiegegevens automatisch uit foto’s. WhatsApp bijvoorbeeld stript standaard alle metadata. Toch is het veiliger om gevoelige informatie vooraf zelf te wissen. Op een iPhone doe je dat vanuit de Foto’s-app: selecteer de foto, tik op het info-icoon of veeg omhoog. Je ziet een kaart met locatie, en via Pas aan kun je de locatie wijzigen of instellen op Geen locatie. Met Voeg een locatie toe kun je ook zelf gegevens toevoegen. Op Android is dit wat lastiger. Google Foto’s biedt geen optie om locatiegegevens te verwijderen of aan te passen als die al in de EXIF-metadata zitten. Zelf locatiegegevens toevoegen kan wel, maar slechts beperkt. Externe apps bieden dan meer mogelijkheden.

Photo Metadata Remover geeft je de mogelijkheid om een of meerdere foto’s tegelijk te strippen van locatie en andere metadata. Je kiest de bronmap en de doellocatie voor de opgeschoonde bestanden. Wil je metadata wijzigen in plaats van verwijderen, dan gebruik je een gratis app als Photo EXIF Editor - Metadata. Open een fotomap, selecteer een foto en je ziet een reeks EXIF-tags, zoals Geolocation, Captured time, Aperture en Exposure time. Tik op een tag om deze aan te passen. Bij Geolocation krijg je een kaart te zien waarop je een nieuwe locatie aanduidt, die je bevestigt met het vinkje en het diskette-icoontje.

Losse bestanden in XnView

Het is prettiger om de metadata van je foto’s op je pc te bewerken. In beperkte mate kan dat via Verkenner: klik met rechts op een foto, kies Eigenschappen, open het tabblad Details en beweeg je muis over de kolom Waarde om te zien welke items je kunt aanpassen. Voor meer mogelijkheden zijn er gratis externe tools beschikbaar. We denken bijvoorbeeld aan de uitgebreide opdrachtregeltool ExifTool, de flexibele fotobeheerder XnView MP of het Adobe Lightroom-alternatief darktable.Hier focussen we op de handigste functies binnen XnView MP. Start de tool (ook als portable versie beschikbaar) en open een foto via het menu Bestand of de ingebouwde bestandsbrowser. Icoontjes op de miniatuur tonen welke metadata aanwezig zijn (xmp, ipct-iim en exif). Helemaal onderaan vind je het tabblad Info met de metadata op aparte tabbladen. Op het tabblad Kaart bekijk je de locatie. Controleer in het menu Beeld of alle gewenste opties bij Info panelen zijn aangevinkt.

In het menu Metagegevens kies je bij Opschonen welke soorten metadata je wilt verwijderen. Andere opties, die geen verdere toelichting behoeven, zijn GPS-gegevens bewerken en Tijdstempel wijzigen. Met IPTC bewerken en XMP bewerken pas je metadata aan via meerdere tabbladen. Klik hier op Schrijven om je wijzigingen toe te passen. In het Info-paneel zul je merken dat veel aanpassingen tegelijk op zowel ITPC-IIM- als XMP-niveau doorgevoerd worden.

Batch-aanpassingen in XnView

Met XnView MP kun je metadata ook in meerdere foto’s tegelijk aanpassen of verwijderen. Open Hulpmiddelen / Reeks converteren (Ctrl+U) en voeg bestanden of een hele map toe met Bestanden toevoegen of Map toevoegen. Ga daarna naar het tabblad Acties, klik op Actie toevoegen, kies Metagegevens en selecteer een optie als IPTC-IMM/XMP, Metagegevens wissen of XMP. We gaan even uit van deze laatste. Vul de tagvelden die verschijnen naar wens in.

Op het tabblad Uitvoer bepaal je waar de gewijzigde bestanden terechtkomen (dit hoeft zeker niet de bronmap te zijn). Bevestig met Converteren om de aangepaste metadata op te slaan in de geselecteerde foto’s. Je controleert dit via het Info-paneel op het tabblad XMP (onder meer bij het onderdeel dc). Op vergelijkbare manier kun je ook IPTC-IIM-metadata aan meerdere foto’s toevoegen of aanpassen.

Metadata in audio

Net als bij foto’s kunnen ook audiobestanden metadata opslaan, in verschillende headers en op uiteenlopende manieren. Het bekendste formaat is ID3 (voornamelijk bij mp3), met informatie als titel, artiest, album, genre en jaar. De latere versie, ID3v2, ondersteunt ook songteksten, albumhoezen en eigen velden. Andere populaire formaten zijn APE en Vorbis Comments, onder meer gebruikt bij FLAC- en OGG-bestanden.

Zoals eerder genoemd zijn er verschillende praktische redenen om metadata in audiobestanden aan te passen of toe te voegen. Twee uitstekende en gratis tools hiervoor zijn TagScanner en Mp3tag. We nemen deze laatste als voorbeeld. Laat je niet afschrikken door de naam: de tool ondersteunt verschillende audio- en metadataformaten, waaronder de drie hierboven genoemde.

Losse bestanden in Mp3tag

Download en installeer Mp3tag onder Windows (eventueel als portable versie) en start de app. Sleep een audiobestand naar het hoofdvenster en selecteer het. In het linkerdeelvenster zie je de metadata zoals Titel, Artiest, Album en Jaar. In de kolom Tag verneem je het type metadata, bijvoorbeeld Vorbis Comment, ID3v2.4 of APE. Je past de metadata aan door in een tagveld te klikken en de inhoud te wijzigen of aan te vullen. Klik met rechts op het veld met het cd-icoon, kies Cover toevoegen en verwijs naar een geschikte afbeelding. Gebruik Bestand / Tag opslaan (Ctrl+S) om je wijzigingen te bewaren.

Je kunt ook metadata ophalen via online databases. Mp3tag ondersteunt standaard drie bronnen: freedb (of beter: opvolger gnudb, aangezien freedb niet langer operationeel is), Discogs en MusicBrainz. Deze opties vind je in het menu Tagbronnen. Bij het eerste gebruik van Discogs meld je je aan met een gratis account en autoriseer je Mp3tag met een code. Voor MusicBrainz en freedb is dat niet nodig, al vul je voor freedb wel bij voorkeur een (willekeurig) e-mailadres in via Bestand / Opties bij Tagbronnen / Freedb (de overige gegevens kun je ongewijzigd laten). Je kunt nu allerlei metadata, inclusief coverart, opvragen via deze bronnen.

Batch-aanpassingen in Mp3tag

Soms wil je metadata van meerdere muziekbestanden tegelijk aanpassen of toevoegen, bijvoorbeeld nummers van dezelfde cd. Dat kan ook in Mp3tag: sleep een map met nummers naar het hoofdvenster of open die via Bestand / Map toevoegen. Selecteer de bestanden die je tegelijk wilt aanpassen; met Ctrl+A selecteer je alles. In het linkerdeelvenster verschijnt dan standaard <houden> bij tagvelden die al ingevuld zijn. Laat je <houden> staan, dan wijzigt Mp3tag dat veld niet. Klik je op het pijlknopje, dan kun je <wissen> kiezen om het veld te legen, een bestaande tag selecteren of zelf iets invoeren. Bevestig ook hier met Ctrl+S om je wijzigingen op te slaan.

Je kunt metadata ook automatisch laten invullen op basis van bestandsnamen. Die bevatten soms bruikbare informatie terwijl de metatags zelf leeg zijn. Selecteer de juiste bestanden en kies Converteren / Bestandsnaam - Tag. Pas het veld Formattering aan zodat het overeenkomt met de structuur van je bestandsnamen, bijvoorbeeld %track% - %artist% - %title%. Onderaan zie je de overeenkomende tags. Klik op Voorbeeld en bevestig met OK. Het omgekeerde kan trouwens ook, via Tag - Bestandsnaam.

Metadata in documenten

Niet alleen mediabestanden bevatten metadata, dit geldt net zo goed voor ‘gewone’ documenten. Deze informatie kan bijvoorbeeld handig zijn bij het ordenen, zoals op auteur of trefwoorden, en bij het archiveren en zoeken. We beperken ons hier tot twee populaire formaten: pdf en docx. Om de metadata van een pdf te bekijken, open je die in een gratis applicatie als Adobe Acrobat Reader. Klik met rechts op het document en kies Document properties (Ctrl+D). Op het tabblad Description kun je tags invullen zoals Title, Author, Subject en Keywords.

Voor docx-bestanden kun je Verkenner gebruiken: klik met rechts op het bestand, kies Eigenschappen en blader op het tabblad Details door de metadata. Je kunt dit uiteraard ook rechtstreeks in Microsoft Word doen: open het document, ga naar Bestand, kies Info en klik op Alle eigenschappen weergeven.

Documenten bewerken

Bij docx-bestanden kun je metadata niet alleen bekijken, maar vaak ook aanpassen, zowel via Verkenner als in Word. Beweeg je muiscursor over een veld en verschijnt er een kader, dan kun je de inhoud wijzigen of wissen. Wil je meerdere metadata tegelijk verwijderen, dan kies je beter een andere aanpak. Dit kan via het tabblad

Details in het eigenschappenvenster van het bestand. Klik onderaan op Eigenschappen en persoonlijke gegevens verwijderen. In het dialoogvenster staat standaard ingesteld dat er een kopie wordt gemaakt zonder eigenschappen, maar je kunt ook de optie De volgende eigenschappen uit dit bestand verwijderen kiezen. Vink dan de gewenste metadata aan of klik op Alles selecteren, en bevestig met OK.

Je kunt ook bewerken vanuit Word: ga naar Bestand, kies Info en klik op Controleren op problemen / Document controleren. Laat alle onderdelen aangevinkt en klik op Controleren. Vervolgens kies je Alles verwijderen bij de onderdelen die je uit het document wilt halen. Rond af met Sluiten.

PDF-bestanden bewerken

Voor het gratis bewerken van metadata in een pdf-bestand gebruik je bijvoorbeeld PDF24 Creator. Start de tool na installatie. In de toolbox onderaan zie je onder meer de knoppen Remove PDFMetadata en Edit PDF metadata. Sleep een of meerdere pdf’s naar het venster. Met de eerste knop verwijder je alle metadata in één keer, met de tweede pas je velden aan zoals Title, Author, Subject en Keywords. Je kunt hiermee helaas geen eigen metadata toevoegen.

Dat kan wel met een zeldzame gratis (online-)tool zoals Sejda. Klik op Change metadata (ook Remove all metadata is hier beschikbaar), vul de gewenste velden in of klik op + Add new field, en geef een naam en waarde op. Bevestig met Add Field en Update PDF Metadata, en download de aangepaste pdf. Je kunt deze eigen velden bekijken met Acrobat Reader, via Document properties op het tabblad Custom.

De Philips Hue Bridge Pro volgt de tien jaar oude Bridge op en doet dat met verve. Het apparaat biedt nieuwe functies en is toekomstbestendig, wat hem boeiend maakt voor bestaande én nieuwe Philips Hue-gebruikers. In deze review leggen we je uit waarom.

Als je thuis slimme verlichting van Philips Hue hebt, is de kans groot dat je gebruikmaakt van de witte Hue Bridge. Dit kleine kastje verbindt met je lampen en bijbehorende accessoires en stelt je in staat om de verlichting ook te bedienen als het internet even is uitgevallen. Na een decennium is er nu een Bridge Pro, goed te herkennen aan zijn zwarte ontwerp. De Bridge Pro kost 90 euro, waar de reguliere Bridge (versie 2.1) circa 50 euro kost. Ja, dat is een relatief forse meerprijs, maar als je het systeem tien jaar wilt gebruiken juist weer een kleine extra investering.

©Rens Blom

Veel meer lampen

De Bridge Pro biedt belangrijke voordelen ten opzichte van de normale Bridge, zowel voor bestaande als nieuwe gebruikers. Zo kun je hem nog steeds via ethernet gebruiken, maar is dat niet verplicht. Er is namelijk ook - nieuw - wifi-ondersteuning. De voeding is bovendien geen specifieke stroomkabel meer, maar een usb-c-kabel. Die kun je eenvoudiger vervangen.

©Rens Blom

De belangrijkste vernieuwing? Een compleet nieuwe processor, meer werkgeheugen en meer opslagcapaciteit, waardoor de Hue Bridge Pro veel krachtiger is dan zijn voorganger. Dat is geen mooie marketingpraat, maar goed zichtbaar aan het totaal aantal gadgets dat de bridge kan aansturen. Bij de reguliere Bridge zijn dat 50 lampen en 12 accessoires (zoals draadloze afstandsbedieningen), waar de Bridge Pro 150 lampen en 50 accessoires ondersteunt. Heb je een huis (en misschien ook tuin) vol Hue-producten, dan loop je bij de normale Bridge waarschijnlijk (snel) tegen de limieten aan. Bij de Bridge Pro moet je daar echt je best voor doen.

Je kunt met de Bridge Pro ook veel meer scènes (500) opslaan in de Hue-app dan met de normale Bridge (200), wat voor sommigen handig zal zijn. De Bridge Pro biedt ook nieuwe optionele foefjes, zoals je lampen inzetten als bewegingssensoren om je te attenderen bij beweging in bepaalde kamers. Ook is de Bridge Pro standaard geschikt voor Matter, het nieuwe smarthomeprotocol waar veel merken ondersteuning voor bieden.

©Rens Blom

Overzetten is zo gebeurd

Van oude technologie naar nieuwe technologie overstappen kan soms frustrerend zijn, maar dat geldt zeker niet wanneer je de Bridge verruilt voor de Bridge Pro. De stappen in de Philips Hue-app zijn duidelijk en wij waren binnen tien minuten klaar, waarna de app op de achtergrond veertig minuten nodig had voor de echte migratie.

Al onze instellingen zijn behouden, de accessoires en lampen zijn overgezet en de reguliere Bridge mag na tien jaar met pensioen. Begin je pas met Philips Hue, dan stel je de Bridge Pro vanzelfsprekend in als je eerste bridge. Ook dat is een fluitje van een cent.

©Rens Blom

Conclusie: Philips Hue Bridge Pro kopen?

De Philips Hue Bridge Pro is naar onze mening dé bridge om te kopen als je start met Philips Hue. Heb je nu de normale Bridge, dan biedt de Pro-versie zo veel verbeteringen dat wij het (op termijn) upgraden de eenmalige investering waard vinden.