Televisies worden, net zo als heel veel andere apparaten in huis, steeds slimmer. Maar dat betekent niet dat iedereen daar behoefte aan heeft. Sommige mensen zijn op zoek naar een moderne tv zonder al te veel toeters en bellen. Wellicht brengt Google met de ‘domme modus’ voor Google TV, op basis van Android TV, de verlichting voor die groep mensen.

Het is nog even wachten tot we de eerste televisie met de ‘domme modus’ van Google TV op de markt zien verschijnen. Maar wanneer dat gebeurt, dan krijg je als kersverse eigenaar van die tv de keuze of je de tv slim wil maken of dom wil houden. De Basic TV-modus van Google TV stript het besturingssysteem Android TV namelijk van al zijn slimme functies, waardoor je dus een ouderwetse televisie overhoudt die content afspeelt door alleen rekening te houden met gekoppelde apparaten.

Google TV en Android TV

Het is mogelijk een beetje verwarrend, maar Google TV is geen nieuw apparaat of compleet nieuwe software. Je moet dit zien als een softwareschil voor mediaspelers en televisies waar Android TV op aanwezig is. Denk dan bijvoorbeeld aan de schil die je tegenkomt op smartphones van Samsung, Huawei en OnePlus: hoewel de basis van het besturingssysteem hetzelfde is, zijn de mogelijkheden dat vaak niet. Android-apparaten onderling delen daardoor veel van dezelfde (basale) functies, terwijl de uitgebreidere mogelijkheden vaak onderling wel verschillen.

©PXimport

Datzelfde zien we nu gebeuren in televisieland, met de introductie van Google TV. Die softwareschil is, vooralsnog, alleen beschikbaar op de nieuwe Chromecast met Google TV. Officieel is dat product niet in Nederland te koop, maar een snelle zoekopdracht levert al gauw koopmogelijkheden op. Over het algemeen biedt Google TV een aantal slimme functies aan die Android TV zelf nog niet aanbiedt, maar dat is niet waar we het hier over hebben; in tegenstelling zelfs.

Geen slimme functies

De nieuwe ‘domme modus’ zorgt er dus voor dat alle elementen van een smart tv verdwijnen en ruimte maken voor een ouderwets systeem waar je zelf apparaten op moet aansluiten voor het bekijken van content. Tijdens het installeren van een nieuw product met Google TV (in de toekomst worden dit televisies, mediaspelers en mogelijk ook soundbars), krijg je verschillende opties tot je beschikking. Dit zijn vijf kernelementen van het systeem.

Het gaat om de kernelementen apps, contentaanbevelingen, Google Assistent, Live TV en externe inputs (via hdmi, bijvoorbeeld). Wanneer je kiest voor de volledige functionaliteit, dan krijg je toegang tot alle vijf de elementen. Kies je echter voor de basale modus, dan krijg je alleen toegang tot Live TV (wanneer je een antennekabel in de tv steekt) en de externe bronnen. Zelfs de Chromecastoptie werkt niet in deze modus, dus dat is iets wat je even goed moet overwegen.

©PXimport

In de domme modus zie je binnen het hoofdmenu ook weinig opties staan. Waarschijnlijk zie je hier alleen de opties die beschikbaar zijn via hdmi, maar dat is nu nog niet met zekerheid te zeggen. Goed om te weten is dat je achteraf altijd terug kunt keren naar de volledige Google TV-ervaring. Daar bestaat een speciale snelkoppeling voor. Ook is er een prominente knop voor die handeling in het menu opgenomen.

De domme modus is vooral bedoeld voor mensen die (wellicht voor het eerst) een smart tv kopen en niet overladen willen worden met (nieuwe) mogelijkheden. Ook is het zo dat beschikbare software niet voor altijd relevant blijft. En wanneer je lang met je tv doet, dan is het fijn om gewoon bepaalde onderdelen uit te kunnen schakelen wanneer je ze niet gebruikt of niet meer kunt gebruiken. Dat scheelt een hoop gedoe en zo blijft het ook nog eens overzichtelijk allemaal.

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.