Dankzij de ongekende populariteit van de Apple Airpods komt iedere serieuze audiofabrikant met een eigen in-ear-koptelefoon-lijn. Zo ook het welbekende Yamaha. In deze review bespreken we de Yamaha TW-E3A.

Connectiviteit

Niet heel verrassend is dat je verbinding maakt via bluetooth. Het linker- en rechteroortje kun je apart aan- of uitdoen en verbinden via bluetooth. Soms resulteert dat erin dat wanneer je de oortjes uit het doosje haalt er maar één verbonden is met je apparaat. Om het oortje dat uitstaat te verbinden dien je het oortje in kwestie even kort aan en uit te schakelen. Daarna is de verbinding weer hersteld. Je kunt maximaal drie apparaten tegelijk onthouden. De in-ears schakelen naadloos over naar een ander apparaat. Mits dat apparaat al een keer is ingesteld natuurlijk.

©PXimport

De Yamaha TW-E3A beschikt over aptX-ondersteuning. Deze codec zorgt ervoor dat de streamingkwaliteit (via bluetooth) van jouw muziek iets hoger ligt dan bij oortjes die geen aptX-ondersteuning hebben. Het apparaat dat je gebruikt als muziekbron moet echter ook die aptX-ondersteuning bieden.

Bediening en app

Touch-bediening gebeurt middels de oordoppen. Dit zien we tegenwoordig bij de meeste in-ears die uitkomen. Doormiddel van de linker- of rechteroordop een of twee keer in te drukken kun je naar het volgende nummer gaan, de muziek pauzeren of het geluidsvolume verhogen. Aan elk oortje én indrukcommando is weer een unieke taak verbonden. Je kunt via de oortjes ook telefoongesprekken ontvangen, beëindigen en zelfs negeren.

Bij de oortjes zit ook een applicatie. Hier kun je alleen vrij weinig mee. Je kunt er alleen de optie Listening Care inschakelen. Er is geen equalizer aanwezig om bijvoorbeeld de bas omhoog of terug te schroeven. Het inschakelen van deze modus doet de geluidskwaliteit overigens wel iets ten goede. Met deze optie ingeschakeld klinken de oortjes ook bij een laag volume goed.

©PXimport

©PXimport

©PXimport

Draagcomfort

De oortjes zitten erg goed. De oortjes hebben een klein compact design, maar sluiten de oren goed af. In de verpakking zijn ook nog verschillende eartips aanwezig om de voor jou perfecte pasvorm te vinden. Sommige oortjes, zoals de Apple AirPods Pro, hebben een erg lange steel. Wat mij betreft is dat een lelijk gezicht. De TW-E3A ziet er wat dat betreft een stuk beter uit. Een leuke bijkomstigheid is de IPX5-classificering. Dit betekent dat de oortjes waterbestendig zijn. Je hoeft dus niet bang te zijn voor regen- of zweetdruppels. 

Geluid

Deze oortjes van Yamaha klinken opvallend goed. De in-ears kunnen een vrij compleet geluidpalet ten gehore brengen. Er is ruim voldoende bas aanwezig en ook op een laag volume klinkt het geluid prettig. De microfoon pakt heel soms niet altijd alles goed op en kan wat zacht bevonden worden bij het bellen. Zowel via videobelsoftware als Microsoft Teams en Discord, maar ook bij reguliere telefoongesprekken. De TW-E3A ondersteunt geen ruisonderdrukking en mist iets als een ambientmodus.

Conclusie

De TW-E3A in-ears van Yamaha klinken prima (verrassend goed voor deze prijsklasse zelfs), gaan lekker lang mee, zijn waterbestendig en zitten daarnaast ook nog eens goed. Maar daar is eigenlijk ook alles mee gezegd. De oortjes onderscheiden zich niet door een goede ruisonderdrukking of een handige app met toegevoegde waarde. Desalniettemin zijn dit prima oortjes in deze prijsrange. Goede alternatieven zijn de 1More Colorbuds en de Teufel Airy Sports. De oortjes van 1More bieden ongeveer dezelfde specs in een ander jasje, terwijl de oortjes van Teufel iets meer geschikt zijn voor sporters. 

Een paar bestanden hernoemen is zo gebeurd. Maar zodra je tientallen of honderden namen moet aanpassen, schiet handmatig werk tekort. Dan komt externe software goed van pas. PowerRename, onderdeel van de PowerToys-collectie, biedt uitkomst. Met deze slimme tool kun je grote aantallen bestanden in één keer hernoemen. Dat gaat snel, efficiënt en precies zoals jij het wilt.

PowerRename activeren

PowerRename is een stuk krachtiger dan de standaard hernoemfunctie van Windows. De tool maakt deel uit van PowerToys, een opensource-project van Microsoft. Wil je de Microsoft Store-versie installeren? Open dan het Startmenu, zoek naar Microsoft Store en start de app. Typ PowerToys in het zoekveld bovenaan. Klik op Installeren zodra je het programma hebt gevonden. Na installatie verschijnt PowerToys in het systeemvak van Windows. Open het, kies in de linkerkolom PowerRename en je ziet meteen een korte animatie van hoe de tool werkt. Klik op Instellingenopenen en controleer of PowerRename is ingeschakeld. Let op: bij ons werkte PowerRename pas na een herstart van het systeem.

Contextueel menu in Verkenner

Open de map met de bestanden die je wilt hernoemen. Selecteer ze allemaal met Ctrl+A en klik met de rechtermuisknop op de selectie. In het contextmenu van Windows Verkenner kies je onderaan de opdracht Naam wijzigen met PowerRename.

Zoeken en vervangen

Daarna opent het venster van PowerRename. In het veld Zoeken geef je in welk deel van de bestandsnaam je wilt vervangen. In het veld eronder typ je de nieuwe tekst. In ons voorbeeld vervangen we het woord Image door Kreta2015. Nog vóór de wijziging wordt uitgevoerd, toont PowerRename een overzicht: links de oorspronkelijke bestandsnamen, rechts de nieuwe. Zo zie je meteen wat er verandert. Daaronder kies je of de aanpassing moet gelden voor de volledige naam inclusief extensie, alleen de bestandsnaam, of alleen de extensie.

Met de knoppen onder Tekstopmaak pas je eenvoudig het hoofdlettergebruik aan, van alles in kleine letters, naar alles in hoofdletters, alleen een hoofdletter aan het begin, of elke beginletter van een woord in hoofdletters. Het laatste pictogram schakelt de nummering in. Activeer je dat, dan voegt PowerRename automatisch nummers tussen haakjes toe aan de bestandsnamen.

Het gebrek aan een rijk contrast is een van de grootste ergernissen bij lcd- en ledtelevisies. Fabrikanten hebben daarom een slimme techniek bedacht die het contrast aanzienlijk verbetert: local dimming. In dit artikel leggen we uit hoe deze techniek van jouw grijze nachtlucht weer een inktzwarte sterrenhemel maakt.

Het contrast van je televisie is misschien wel de belangrijkste eigenschap voor mooi beeld. We willen dat wit verblindend wit is en zwart echt inktzwart. Bij oledtelevisies is dat makkelijk, want daar geeft elke pixel zelf licht. Maar de meeste televisies in de Nederlandse huiskamers zijn nog steeds lcd- of ledschermen (inclusief QLED). Die werken met een lamp achter het scherm, de zogeheten backlight. Local dimming is de techniek die probeert de nadelen van die achtergrondverlichting op te lossen.

Om te begrijpen waarom local dimming nodig is, moet je eerst weten hoe een standaard led-tv werkt. Simpel gezegd is het een groot paneel met pixels die zelf geen licht geven, maar alleen van kleur veranderen. Achter die pixels brandt een grote lichtbak. Als het beeld zwart moet zijn, sluiten de pixels zich om het licht tegen te houden. Helaas lukt dat nooit voor de volle honderd procent; er lekt altijd wat licht langs de randjes. Hierdoor zien donkere scènes er vaak wat flets en grijzig uit. De achtergrondverlichting staat immers vol aan, ook als het beeld donker moet zijn.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

De lampen dimmen waar het donker is

Local dimming pakt dit probleem bij de bron aan. In plaats van één grote lichtbak die altijd aan staat, verdeelt deze techniek de achtergrondverlichting in honderden (en bij duurdere tv's soms duizenden) kleine zones. De televisie analyseert de beelden die je kijkt continu. Ziet de processor dat er linksboven in beeld een donkere schaduw is, terwijl rechtsonder een felle explosie te zien is? Dan worden de lampjes in de zone linksboven gedimd of zelfs helemaal uitgeschakeld, terwijl de lampjes rechtsonder juist fel gaan branden.

Het resultaat is direct zichtbaar. Zwart wordt weer echt zwart, simpelweg omdat er geen licht meer achter dat deel van het scherm brandt. Tegelijkertijd blijven de lichte delen van het scherm helder. Dat zorgt voor een veel groter contrast en geeft het beeld meer diepte. Vooral bij het kijken van HDR-films en -series is dat van belang. Zonder local dimming kan een led-tv eigenlijk geen goed HDR-beeld weergeven, omdat het verschil tussen licht en donker dan te klein blijft.

©ER | ID.nl

Niet alle local dimming is hetzelfde

Het klinkt als een wonderoplossing, maar de uitvoering verschilt enorm per televisie. Het grote toverwoord hierbij is het aantal zones. Hoe meer zones de tv onafhankelijk van elkaar kan aansturen, hoe preciezer het licht kan worden geregeld. Goedkopere televisies gebruiken vaak edge lit local dimming. Hierbij zitten de lampjes alleen in de rand van de tv. Dat werkt redelijk, maar is niet heel nauwkeurig. Je ziet dan soms dat een hele verticale strook van het beeld lichter wordt, terwijl er eigenlijk maar één klein object moest worden verlicht.

De betere variant heet full array local dimming. Hierbij zitten de lampjes over de hele achterkant van het scherm verspreid. De allernieuwste en beste vorm hiervan is miniLED. Daarbij zijn de lampjes zo klein geworden dat er duizenden in een scherm passen, wat de precisie van oled begint te benaderen. Als er te weinig zones zijn, kun je last krijgen van zogenaamde 'blooming'. Dat zie je bijvoorbeeld bij witte ondertiteling op een zwarte achtergrond: er ontstaat dan een soort wazige lichtwolk rondom de letters, omdat de zone groter is dan de tekst zelf.

Ga voor de full monty!

Local dimming is dus geen loze marketingkreet, maar een dankbare techniek voor iedereen die graag films of series kijkt op een led- of QLED-televisie. Het maakt het verschil tussen een flets, grijs plaatje en een beeld dat van het scherm spat met diepe zwartwaarden. Ben je in de markt voor een nieuwe tv? Vraag dan niet alleen óf er local dimming op zit, maar vooral of het gaat om full array dimming. Je ogen zullen je dankbaar zijn tijdens de volgende filmavond!