Na de introductie van de Fitbit Sense gezondheidshorloges, zit de Fitbit Versa-serie in gekke spagaat. Kunnen we het horloge zien als een Fitbit voor sporters, of is het eigenlijk een Fitbit Sense light geworden? De Fitbit Versa 4 weet deze vraag niet te beantwoorden. Maar dat is geen reden om de Fitbit Versa 4 af te schrijven.

De eerste twee generaties van de Fitbit Versa 4 waren de horloges waar het merk graag over opschepte. Dat stokje is overgenomen door een nieuwe horloge-serie: Fitbit Sense, die ongelukkig genoeg voor de Fitbit Versa gelijktijdig werd aangekondigd. Zo ook deze vierde generatie Fitbit Versa, die samen met de Fitbit Sense 2 werd aangekondigd.

©PXimport

De Fitbit Versa 4 (rechts) lijkt enorm op de Fitbit Sense 2. Beide horloges lijken ook weer erg op de Apple Watch.

Versa vs. Sense

Eigenlijk verschillen de twee horlogeseries niet zoveel van elkaar. De prijs van de Fitbit Versa 4 is ietsje lager. Het Apple Watch-achtige ontwerp met een vierkant scherm is gebleven. De Fitbit Sense 2 heeft wat ronder aflopende randen, maar om eerlijk te zijn: de Fitbit Sense 2 is nauwelijks te onderscheiden van de Fitbit Versa 4.

De Fitbit Sense 2 heeft meer ingebouwd dat op gezondheid geënt is, zoals wat Fitbit een CEDA-scanner noemt, die actief hartslagvariabiliteit en daarmee stress meet. Toch vinden we in de Fitbit-app verzamelde gegevens over stressbeheersing terug, zij het iets beperkter. De Fitbit Versa lijkt daarmee iets meer toegespitst op activiteitsmetingen, slaap en coaching om actiever te leven. Desondanks heeft ook de Fitbit Versa een sensor ingebouwd die huidtemperatuur meet. Zonder overigens een praktisch nut te dienen, want bijvoorbeeld koorts of stress valt er niet mee te meten. Externe factoren maken deze waardes volkomen waardeloos. Bijvoorbeeld als je een avond slaapt met het raam open, de arm onder de deken of buiten loopt. Vooralsnog. Want wellicht dat algoritmes in de toekomst wél zinnige conclusies kunnen trekken uit huidtemperatuurmeting.

Wil je meer weten over de werking van sensoren op je smartwatch, lees dan: Helpt een smartwatch je gezonder te leven?

De Fitbit Versa heeft een vierkant schermpje met een doorsnee van 1,5 inch, het schermpje heeft een prima beeldkwaliteit. De behuizing is stevig, redelijk plat en waterdicht tot 50 meter. De bandjes zijn verwisselbaar en handig te vervangen. Fitbit heeft wel een eigen sluitsysteem bedacht, waardoor een gewoon horlogebandje niet zal passen. Daarmee is de Fitbit Versa 4 eigenlijk gewoon een Fitbit Sense 2 light. En dat is niet erg, want de extra functionaliteit van de Fitbit Sense 2 is voor de meesten niet onmisbaar. Bovendien is de Fitbit Versa 4 nog altijd goed in zijn metingen, functies en toegankelijkheid.

Ook merk je in praktijk dat zo’n CEDA-scanner op de Fitbit Sense 2 behoorlijk wat van de accu eist. De accuduur van de Fitbit Versa 4 is namelijk een stuk beter. In praktijk kon ik er meer dan een week mee door. Alhoewel het gebruik van GPS om (hard)loop- en fietsroutes vast te leggen de accuduur behoorlijk beïnvloedt. Gebruik je graag het always-on scherm, dan is de accuduur beperkt tot twee à drie dagen.

©PXimport

Links: de Fitbit Sense 2 met CEDA-scanner, rechts de Fitbit Versa 4 met de reguliere sensoren.

Tijdens de presentatie van de nieuwe Fitbit-horloges schepte het bedrijf op dat  ze het besturingssysteem helemaal opnieuw hebben opgetuigd. In principe heeft Fitbit dat goed gedaan, want het horloge werkt vlot, nagenoeg foutloos en is toegankelijk voor jong en oud. Toch is het uiterst eigenaardig dat Fitbit deze keuze gemaakt heeft. Google is namelijk sinds twee jaar eigenaar van Fitbit en heeft een besturingssysteem op de plank liggen voor smartwatches dat veelzijdiger is dan het besturingssysteem van de Fitbit Versa 4: Google Wear OS. Waarom er niet is besloten de Fitbit Versa 4 met Wear OS uit te rusten is mij een raadsel. De Pixel Watch van Google draait bijvoorbeeld wél Wear OS en heeft alle metingen van Fitbit aan boord. Hierdoor voelt de Fitbit Versa 4, net als de Fitbit Sense 2, als een soort tussenfase. Alsof Fitbit niet even kon uitstellen om de horloges uit te rusten met Wear OS.

Hierdoor is de Fitbit Versa 4 onnodig beperkt in zijn functionaliteit. Beperkter dan zijn voorgangers zelfs. De vorige Fitbit-horloges hadden nog integratie met andere apps en diensten. Die ondersteuning is door het optuigen van het nieuwe besturingssysteem vervallen. Zo kun je bijvoorbeeld niet meer je muziek bedienen vanaf je horloge. En je activiteits- en gezondheidsdata delen met andere gezondheids-apps? Dat zit er nu helemaal niet in. Al je data zitten vast bij Fitbit, en dat is niet echt van deze tijd. Erger nog. Sommige data worden zelfs achtergehouden achter een Fitbit Premium-betaalmuur van acht euro per maand. Daarmee gaat Fitbit ethische grenzen over. Het is immers jouw data. Niet die van Fitbit. Niet die van Google.

Lees meer: Fitbit Premium, jouw data achter een betaalmuur

Dat de Fitbit Versa functioneel achterblijft zonder Wear OS zou verholpen kunnen worden als Google zelf wat meer liefde had gestoken in het net-overgenomen bedrijf. Google heeft immers genoeg diensten die als app op de smartwatch kunnen werken. Daar is echter niets van terug te zien. We moeten het alleen doen met de belofte dat er ooit Google Maps navigatie en Google Assistent-integratie gaat komen. Wanneer? Daar kreeg ik helaas geen antwoord op.

Meten is weten

De basisfunctionaliteit blijft dus gewoon in stand, en dat is waar Fitbit altijd sterk in is. Alleen zal deze smartwatch je functioneel niet meer bieden dan een Fitbit Charge 5. De metingen zijn aardig accuraat en worden erg overzichtelijk weergegeven in de Fitbit-app voor Android of iOS. De Fitbit Versa meet je slaap, hartslag, stappen (en afstand), actieve ‘zoneminuten’, calorieverbranding (alhoewel je deze met een korreltje zout mag nemen), enzovoort. Je kunt ook bijvoorbeeld gezondheidsstatistieken inzien en per oefening zien wat voor impact je hebt gehad. De metingen van je oefeningen worden automatisch gestart en herkend, als je zo’n meting echter handmatig start kun je bij (hard)loop en fiets-oefeningen ook zien welke route je aflegt.

Ook zorgen algoritmes ervoor dat er aan de hand van je data een stressmeting gedaan kan worden en functioneert je horloge als een soort sportcoach door je er af en toe aan te herinneren te blijven bewegen en aan te geven wanneer je fysiek klaar bent voor de volgende inspanning. Niet alle metingen zijn overigens even nauwkeurig. Zo telt je stappenteller tijdens het fietsen door, denkt je horloge dat je in slaap bent gevallen bij het kijken van een lange film en is de eerder genoemde huidtemperatuurmeting nog niet onmisbaar.

/De app van Fitbit blinkt uit boven die van andere wearable-makers.

Alternatieven voor de Fitbit Versa 4

Ben je in de markt voor een Fitbit, wat goed te verantwoorden valt door de toegankelijke app en goede metingen, dan is de Fitbit Versa 4 je beste keuze als het scherm van een Fitbit Charge 5 je te klein is. De Fitbit Sense 2 heeft weinig extra’s toe te voegen, waardoor een Versa 4 wellicht helemaal niet zo’n gek (goedkoper) idee is.

Toch zijn er ook alternatieven van andere merken. Zo maakt Garmin sporthorloges die net even wat nauwkeuriger meten en je data niet achter een abonnement vastzetten. Een Apple Watch meet net iets minder nauwkeurig, maar heeft functioneel veel meer in zijn mars dan een Fitbit horloge. Apple biedt hierbij ook een abonnement aan, maar gebruikt dit niet om data en metingen achter te houden.

Google biedt eveneens sinds oktober de Pixel Watch aan, die ook Fitbit-metingen aan boord heeft. Deze smartwatch is echter nog niet verkrijgbaar in Nederland en daarom ook nog niet door ons getest.

Conclusie: Fitbit Versa 4 kopen?

De nauwkeurige metingen van Fitbit en de toegankelijke app, maar dan op een groter horlogescherm. Dat is, samen met de uitstekende accuduur wat een Fitbit Versa 4 interessant maakt. Toch is het horloge functioneel erg beperkt. Ook zorgt Fitbit Premium ervoor dat alternatieven van Garmin en Apple aanlokkelijker zijn.

LG blijft verbetert de oled-techniek nog veel verder en dat werpt dit jaar eindelijk zijn vruchten af. De LG OLED EVO 65G56LS is uitgerust met een nieuw type oled-paneel dat aanzienlijk meer piekhelderheid en kleurbereik levert. Daarnaast heeft LG webOS 25 uitgerust met een aantal AI-functies die het gebruiksgemak moeten verbeteren.

De nieuwe G-serie van LG is verkrijgbaar in twee versies. Een met een centrale voet in doos zoals ons testmodel, te herkennen aan de letters ‘LS’ achteraan en een model met een meegeleverde wandbeugel, die modellen hebben de letters ‘LW’ achteraan. De G-reeks mikt nog steeds in eerste instantie op wandmontage. Het toestel zelf is 24mm diep, dat lijkt misschien veel, maar die dikte heeft het wel over het hele oppervlak. Er is geen behuizing voor elektronica die verder uitsteekt. De rand is afgewerkt met een zilverkleurige strip, en dat geeft deze tv van opzij bekeken echt een premium look. De wandbeugel is verstelbaar, je kunt het toestel beperkt links en rechts draaien. De voet kun je monteren in twee posities, hoog en laag, in de hoge positie is er ruim plaats voor een soundbar. Het moet gezegd ook op een tv-meubel ziet hij er prima uit, wandmontage is zeker geen verplichting. 

Aansluitingen

De selectie aansluitingen die LG gebruikt is al enige tijd onveranderd gebleven, maar is dan ook erg goed. Met vier hdmi-poorten die allemaal de maximale hdmi 2.1-bandbreedte (48Gbps) leveren, zitten gamers in ieder geval gebeiteld. Verdere gamingfuncties zijn ALLM, 4K120 en VRR (AMD FreeSync en NVIDIA G-Sync). PC-gamers kunnen zelfs tot 4K165 gaan, dat is een duidelijke upgrade ten opzichte van vorig jaar. Input-lag is altijd een sterk punt geweest bij LG, dat is dit jaar niet anders, in 4K60 meten we 10,5ms, in 2K120 zelfs maar 5,5ms. Op poort 2 kan je ARC/eARC gebruiken, gamers die een soundbar willen aansluiten, houden nog steeds drie volwaardige HDMI-poorten over. 

Wil je de opstelling zo netjes mogelijk houden, altijd mooi bij een premium tv, dan kun je de bijgeleverde IR-blaster gebruiken om brontoestellen te besturen met de LG-afstandsbediening, ook als die apparaten bijvoorbeeld in een kast staan. De G5 ondersteunt het WiSA-protocol (Wireless Speaker and Audio Association), maar is beperkt tot 2.1-configuraties. Daarmee is jammer genoeg geen draadloze surroundopstelling mogelijk. Alle kabels kun je via twee clips en twee verzonken kanalen wegleiden naar de voet. 

Nieuw oled-paneel, nieuw record

Nieuwe ontwikkeling op vlak van oled-technologie zijn niet uitzonderlijk. Twee jaar geleden introduceerde LG bijvoorbeeld oled-panelen met een laag microlenzen die voor een mooie verbetering in helderheid zorgden. Die microlenzen zijn op de G5 echter niet meer aanwezig. In ruil gebruikt dit model een gloednieuw paneel dat een andere opbouw van de oled-materialen gebruikt. Onder de naam OLED evo Met Brightness Booster Ultimate belooft de G5 hogere piekhelderheid en een breder kleurbereik. En dat blijken geen loze beloftes. Op het 10%-venster haalt de G5 2409 nits, en op een volledig wit beeld zelfs 356 nits. 

Dat alles gemeten in de uitstekend gekalibreerde HDR Filmmaker mode. Ter verduidelijking, dat is een 50 procent verbetering tegenover de G4 van vorig jaar, en voldoende om de kop van het oled-peloton aan te voeren. Vooral de verbetering op het volledig wit veld is impressionant. Daardoor moet de G5 nu de helderheid veel minder laten dalen als het beeld veel wit bevat, iets wat op vorige generaties nog merkbaar was. Ook het kleurbereik is weer groter geworden, en met 99,9% P3 is de G5 perfect uitgerust voor prachtige HDR-beelden. Het paneel had een uitstekende uniformiteit en weert zeer goed reflecties. De kijkhoek is prima.

De Filmmaker Mode is er voor wie minimale beeldverwerking wil, en de mooiste beelden getrouw aan de intentie. In SDR laat dat prachtige resultaten zien, maar de echte pracht van de G5 komt tevoorschijn bij HDR-beelden. Ook hier is de kalibratie nagenoeg perfect met enorm veel witdetail, intense kleuren, en dankzij de hoge piekhelderheid tintelende lichtaccenten. Kleuren worden goed bewaard als ze zeer helder zijn, dat dankt de tv aan het nieuwe paneel. Enkel in de donkerste beelden laat de G5 wat steken vallen. Er is veel schaduwdetail, maar in sommige beelden merken we veel ruis die het beeld ruw maakt en detail verbergt. In een ander geval was er wat blokvorming en bandvorming zichtbaar. We hopen dat LG nog wat aan de software kan sleutelen. 

Prima beeldverwerking

De Alpha11 beeldprocessor is aan zijn tweede generatie toe, maar nieuwe features lijken er niet te zijn. De upscaling en ruisonderdrukking zijn erg goed. In deinterlacing van 1080i-beeld merkten we op een testpatroon opnieuw een foutje waardoor kamvorming zichtbaar was, al bleek dat bij de meeste content niet tot problemen te leiden. Kleurstroken in zachte gradiënten elimineer je met de Vloeiende Gradatie-instelling, maar activeer die enkel als je het echt nodig acht, en dan alleen in de laagste stand. In een van onze testclips veegde die instelling ook wolken uit de lucht. Ook de dynamische tonemapping waar we gebruikelijk erg tevreden over zijn, laat je op dit model beter uit inactief.

Die maakte het beeld te helder, waardoor het aan contrast en impact verliest. Bovendien levert de G5 ook zonder dynamische tonemapping knap beeld. Goede punten waren er voor de bewegingsscherpte. Het oled-paneel laat nauwelijks of geen dubbele rand optekenen rond bewegende voorwerpen. Wie in 24Hz-filmmateriaal te veel last heeft van judder bij snelle camerabewegingen, activeert best TruMotion, bijvoorbeeld in ‘Cinematografische Beweging’ als je minimale invloed wenst. Maar ook hogere instellingen leverden goede resultaten, en de G5 toonde erg weinig beeldfouten zelfs met TruMotion in de Vloeiend-stand. 

Geen DTS-ondersteuning meer

Het is jammer, maar de G5 ondersteunt alleen nog maar Dolby Atmos, geen DTS meer. Vooral voor mensen met een uitgebreide bibliotheek Blu-ray schijven is dat een tegenvaller. Streaming gebruikt overwegend Dolby Atmos, dus daar weegt dat gebrek minder. De 60 Watt 4.2 kanaalsoplossing leek ons onveranderd. De klank is goed gebalanceerd, met een warm karakter en duidelijke baslijn. Zelfs surround is goed hoorbaar. Voor veel mensen zal dit volstaan, maar voor echte bioscoop audio zal een soundbar toch vereist zijn. Nieuw dit jaar is de Personal Sound Wizard. Die laat je een aantal keer in groepen van vier fragmenten horen met verschillende geluidsinstellingen, jij duidt aan wat je het best vindt klinken. Na de test bepaalt de processor op basis van je keuzes je geprefereerde klankinstellingen. Iets gelijkaardig bestond vorig jaar al voor beeld, maar we vinden dat je daar beter voor Filmmaker Mode of Cinema beeldmode kiest. Bij audio mogen persoonlijke voorkeuren wat meer doorwegen. 

WebOS 25, AI als persoonlijk hulpje

Kunstmatige intelligentie moet de nieuwe troef zijn van webOS 25, maar al deze nieuwe functies bleken niet te werken in het Nederlands. Voice ID, waarbij de tv je herkent op basis van je stem is nog niet beschikbaar in Nederlands. Maar ook andere functies, zoals de AI Chatbot die je moet helpen bij eenvoudige vragen zoals het aanpassen van beeldkwaliteit of aanbevelingen geven voor content, leek zelden te weten wat hij met onze vragen moest doen. LG kondigde ook generatieve kunst aan die je kan gebruiken in de screensaver, maar ook dit was nog niet beschikbaar. Nu missen we die AI-functies wel niet, de G5 is zo ook gebruiksvriendelijk, maar we hopen toch dat dit via software updates verbeterd wordt. 

In dit overzichtsartikel vind je alle informatie over webOS. WebOS 25 is van uitzicht niet echt veranderd op wat details na. Zo kan je live tv en HDMI-ingangen nu als tegels toevoegen in de rij met apps op het Home-scherm. Apps en Quick Cards die je niet gebruikt, kan je verbergen. Het app-aanbod is erg ruim en de G5 ondersteunt Airplay2 en Google Cast. LG toont helaas reclame op het Home-scherm en in de screensaver, lees in dit artikel hoe je reclame verwijdert.

De ‘Magic Remote’ heeft een nieuw ontwerp gekregen. Een rechthoekige vorm met afgeronde hoeken, en vooral minder toetsen. Weg zijn de cijfer- en kleurtoetsen, de volume- en kanaaltoetsen zijn nu kanteltoetsen. De mute-toets is verdwenen, muten doe je door de volume knop lang naar beneden te duwen. De ingangen-toets is vervangen door een Home Hub-toets, maar wanneer je die lang indrukt, toont de tv de ingangen. De aanwijsfunctie is gebleven, je kan de cursor op het scherm besturen door de afstandsbediening te bewegen. De afstandsbediening oogt moderner, en het gebruiksgemak is prima, maar we zouden hem niet beter noemen dan de oude versie. 

Conclusie

LG toont met de G5 dat er nog flink wat vooruitgang geboekt kan worden in oled-technologie. Perfect is deze tv echter nog niet, vooral in heel donkere beelden moet LG de software nog aanpassen om ruis en zichtbare gradaties te vermijden.  De OLED65G56LS haalt uit het nieuwe oled-paneel echter wel een indrukwekkende piekhelderheid, en erg ruim kleurvolume. We durven bijna zover gaan om te zeggen dat hij de klassieke zwakke punten van oled elimineert. Samen met de uitstekende kalibratie geniet je zo in Filmmaker Mode van bijna referentie beeldkwaliteit.

De ingebouwde luidsprekers leveren een aangename klank, wel jammer dat LG DTS-ondersteuning geschrapt heeft. De nieuwe AI-features in webOS 25 moeten duidelijk nog verder rijpen, voorlopig leveren ze geen meerwaarde, maar webOS blijft wel erg gebruiksvriendelijk. De nieuwe afstandsbediening sluit aan bij de moderne trend met minder toetsen. Gamers tot slot vinden op de G5 alles wat ze maar kunnen wensen. Dit is een topmodel, met een bijhorend prijskaartje, maar hij is het zeker waard.

Het is misschien niet het eerste waar je aan denkt, maar ook Android heeft – net als Windows – een klembord. Daarmee kun je gemakkelijk tekst kopiëren van de ene app naar de andere. Maar hoe open je dat klembord eigenlijk? En waar vind je wat erop staat? Je leest het in dit artikel!

Tekst of afbeeldingen kopiëren en plakken: het is een van de basisfuncties van elk besturingssysteem. Ook Android ondersteunt dit natuurlijk. Je kunt iets kopiëren in de ene app en het vervolgens plakken in een andere. Maar het Android-klembord kan meer dan alleen dat. Alles wat je kopieert, wordt daar namelijk tijdelijk opgeslagen. Handig als je per ongeluk iets hebt weggehaald, iets wilt terugvinden of gewoon even wilt kijken wat je allemaal hebt gekopieerd.

Let wel: hoe je precies bij het klembord komt, hangt af van je toestel en de Android-versie die je gebruikt. Zo hebben merken als Samsung en LG hun eigen klembordfunctie ingebouwd. Andere toestellen vereisen meestal een specifieke toetsenbord-app om het klembord te kunnen openen. In dit artikel leggen we je uit hoe je dat doet met zo’n toetsenbord-app.

Klembord binnen toetsenbord-apps

Om toegang te krijgen tot het klembord, heb je een toetsenbord-app nodig die die functie ondersteunt. Populaire keuzes zijn Gboard van Google en SwiftKey van Microsoft. Beide bieden vergelijkbare klembordfuncties, dus je kunt zelf kiezen welke je het prettigst vindt. Download en installeer de app, en stel deze daarna in als je standaard toetsenbord.

©PXimport

Met een ander toetsenbord in Android heb je meer mogelijkheden.

Dat instellen doe je via het instellingenmenu van je Android-telefoon. Gebruik het zoekveld bovenin het scherm en typ 'toetsenbord'. Je krijgt dan een lijst met resultaten. Kies de optie waarmee je het standaard toetsenbord kunt wijzigen en tik daarop.

Kies vervolgens de toetsenbord-app die je net hebt geïnstalleerd, zoals Gboard of SwiftKey. Let op: de vormgeving van de instellingen kan per toestel verschillen. Gebruik je liever een andere toetsenbord-app met klembordfunctie? Geen probleem – zolang je maar de juiste app selecteert bij het instellen.

Tekst kopiëren en plakken

Het klembord werkt meestal alleen met tekst. Wil je iets kopiëren naar een andere app? Selecteer dan een stuk tekst en kopieer het. Open bijvoorbeeld WhatsApp, ga naar een chat en houd het tekstveld even ingedrukt om de tekst direct te plakken. Soms zie je ook een klembordsymbooltje verschijnen, net boven het toetsenbord en onder het tekstveld. Tik daarop om het volledige klembord te openen.

Zie je dat symbooltje niet meteen? Dan krijg je waarschijnlijk eerst de suggestie om alleen de laatst gekopieerde tekst te plakken. Tik in dat geval op het witte rondje met het pijltje naar rechts – zo krijg je alle opties te zien.

Onder het kopje Recent zie je een lijstje met wat je als laatste hebt gekopieerd. Tik op een item om het direct in het tekstveld te plakken. Let wel: deze lijst wordt na een tijdje automatisch geleegd. Gebruik je vaak dezelfde tekst? Dan kun je die vastpinnen, zodat hij bewaard blijft. Zowel Gboard als SwiftKey ondersteunen deze functie: houd het item ingedrukt en kies voor Vastpinnen.

Klembord sinds Android 13

Sinds Android 13 is het klembord flink verbeterd. De basis is nog steeds hetzelfde: je kopieert tekst of een afbeelding in de ene app en plakt die in een andere. Maar de manier waarop je het klembord gebruikt, is een stuk handiger en overzichtelijker geworden. Dat maakt het werken met meerdere fragmenten tegelijk een stuk efficiënter.

Een van de grootste vernieuwingen is dat je nu meerdere items kunt bewaren – zowel tekst als afbeeldingen. Alles wat je kopieert, verschijnt in een nieuw klembordpaneel. Je opent dat paneel via het meldingscentrum of door een tekstveld lang ingedrukt te houden. Daar kun je door je gekopieerde items bladeren, kiezen wat je wilt plakken, en dingen die je niet meer nodig hebt, direct verwijderen. Je kunt zelfs een tekstfragment nog aanpassen voordat je het plakt.

Het klembordpaneel dat in Android 13 zijn intrede heeft gemaakt.

Met de komst van Android 13 werden er ook meteen een aantal nieuwe privacyfuncties voor het klembord geïntroduceerd. In eerdere versies konden apps op de achtergrond soms ongemerkt meelezen wat je had gekopieerd – met alle risico’s van dien. Nu heb je als gebruiker veel meer controle. Zo is er een nieuwe toestemmingsvraag voor klembordtoegang én krijg je een melding als een app probeert mee te kijken. Een stuk veiliger dus.