Sinds de nieuwste versie van Windows 10, de Creators Update, is er weer het een en ander veranderd qua update-, veiligheids- en privacy-opties. Volgens Microsoft zijn de opties nu duidelijker en makkelijker te vinden en heb je als gebruiker meer controle. Maar is dat ook zo? Computer!Totaal neemt je mee langs de nieuwe functies en laat je zien hoe je de controle over Windows terugkrijgt. Dit is deel 3: Apps en accounts.

De Creators Update is tegen de tijd dat je dit leest al verschenen. Via Windows Update is deze update automatisch uitgerold, maar je kon hem ook al eerder los downloaden. Heb jij de update nog niet? Ga hiernaartoe en gebruik de Media Creation Tool om de iso van de Windows 10 Creators Update op dvd te branden of op een opstartbare usb-stick te zetten. Hiermee kun je je huidige versie bijwerken naar de nieuwste versie.

Apps versus software

Sinds Windows 8 probeert Microsoft zijn app-store te pushen. Een app is gewoon een iets vereenvoudigd programma, dat goed geschikt is voor aanraakschermen en dat qua vormgeving meer in de stijl past die Microsoft met de zogeheten Modern UI-interface voor ogen heeft. Grote knoppen, weinig tekst en schermvullende vensters. De meeste Windows Store-apps kunnen qua functionaliteit niet tippen aan de desktopversies van diezelfde programma’s!

©PXimport

Apps installeren

Voor het installeren van gratis apps hoef je tegenwoordig geen Microsoft-account meer te gebruiken. Ga je in de Microsoft Store op zoek naar een gratis app, dan kun je die gewoon installeren zonder in te loggen. Wil je een betaalde app gebruiken, dan moet je wel een Microsoft-account gebruiken, waaraan dan een betaalmiddel zoals een creditcard of PayPal is gekoppeld.

Aanmelden met Microsoft-account

Let wel even op als je jezelf bij de Windows Store aanmeldt met je Microsoft-account om een app te kopen. Je krijgt namelijk een melding of je jezelf gelijk bij alle apps in Windows 10 met dit account wilt aanmelden. Klik je hier direct op de knop Volgende en niet op de (niet zo opvallende) link Alleen bij deze app aanmelden, dan wordt jouw Microsoft-account vanaf dat moment bij alle Microsoft-apps gebruikt. Erg onhandig: je kunt dat niet in één keer ongedaan maken. Je moet je stuk voor stuk via de menu-instelling van de desbetreffende app afmelden.

Ben je eenmaal aangemeld bij de Windows Store dan blijf je daar aangemeld. Dat wil zeggen dat Microsoft precies bijhoudt welke apps je downloadt en installeert, dus ook de gratis apps. Als je dat niet wilt, moet je je na de aankoop van een app (of muzieknummer) afmelden. Klik daarvoor in de Store op je profielafbeelding en kies voor je accountnaam. In het pop-upvenster kies je voor je account en klik je op de link Afmelden.

©PXimport

32bit-apps blokkeren

Nieuw in de Creators Update is dat je programma’s kunt blokkeren die niet uit de Store komen, via Instellingen / Apps / Apps en Onderdelen. Je hebt drie keuzes: Alle apps toestaan, Waarschuw me alvorens apps van andere bronnen dan de Store te installeren of Alleen apps van de Store toestaan. De opties zijn wat misleidend, want je blokkeert er alleen programma’s mee die nog in 32 bit zijn uitgevoerd. Voor 64bit-applicaties geldt deze beperking niet. Heb je de optie op Alleen apps uit de Store toestaan gezet, dan krijg je een melding dat het 32bit-programma niet geïnstalleerd kan worden door de beperkingen op de computer. De blokkade is overigens alleen van toepassing op de installatie van nieuwe programma’s, bestaande 32bit-applicaties die je al had geïnstalleerd kun je blijven gebruiken.

©PXimport

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.