Apple Health en Google Fit hebben veel overeenkomsten: ze kunnen je dagelijkse activiteiten bijhouden door bijvoorbeeld je stappen te tellen en je kunt er sportsessies in bijhouden. Deze data is te exporteren, maar hoe precies en wat kun je er dan mee?

Apple Health-data exporteren

Apple Health is privacyvriendelijker omdat Apple de data niet zomaar analyseert, maar de app werkt uiteraard alleen op de iPhone. Standaard worden gegevens van de Health-app ook naar iCloud gestuurd, maar dat kun je uitschakelen. Je kunt vervolgens een offline back-up maken via iTunes op een computer.

Je kunt de data ook vanuit de app exporteren. Dat doe je door op je profielfoto rechts boven te klikken. Onderaan die pagina staat met grote letters Exporteer gezondheidsgegevens. Je krijgt dan een zipje met daarin een aantal .xml-bestanden. Daar kun je natuurlijk creatief mee spelen door het te importeren in Excel of database-tools.

Google Fit-data exporteren

Ook bij Google Fit is het mogelijk om je data te downloaden. Dat moet je via je Google-account doen, dat kan niet in de Fit-app zelf. Google heeft daarvoor een handige pagina gemaakt. Ga naar https://myaccount.google.com, en ga naar het kopje Persoonlijke info en privacy. Scrol naar onderen en klik onder het kopje Uw content downloaden of overzetten op Archief maken. Je komt op een pagina waar je alle informatie uit je Google-account kunt downloaden. Dat zijn gegevens van diensten als Gmail en Drive, maar ook minder bekende Google-diensten zoals Classroom of Data Shared For Research.

Sowieso is dit een goede plek om eens te grasduinen naar wat de internetgigant over je weet, maar voor nu zet je hier in ieder geval het schuifje achter Fit aan. Je kunt dan nog kiezen wat je precies wilt downloaden. Dat kan alle Fit-data zijn, of alleen je activiteiten of wat ‘dagelijkse cumulatieve gegevens’ genoemd wordt. Als je hier een archief van opvraagt, krijg je dat binnen afzienbare tijd toe gemaild.

Fitness-data importeren

Google Fit heeft één groot probleem: je kunt geen data importeren. Een groot gemis, want als je definitief overstapt naar Google Fit kun je eerder vergaarde data niet zomaar meer inzien. Met Apple Health is dat met een omweg wel mogelijk. Het makkelijkst is natuurlijk om de data te synchroniseren met iCloud, maar als dat niet werkt of als je dat niet wilt, kan het ook op een andere manier.

Eén daarvan is om het .xml-bestand dat je hebt gekregen te converteren naar een .csv-bestand. Online zijn genoeg tooltjes te vinden die dat gratis doen. Een handigere manier is de app Health Data Importer , die precies gebouwd is om dit probleem op te lossen.

©PXimport

If This, Then That

Als je liever niet afhankelijk bent van Google of Apple, of gewoon wat meer controle wilt hebben over hoe je data koppelt, is er een andere oplossing: IFTTT (If This, Then That). Voor wie dit nog niet zo goed kent: met IFTTT kun je verschillende applicaties aan elkaar koppelen en zo acties uitvoeren die niet standaard in die applicaties werken. De dienst is bijvoorbeeld handig om automatisch gegevens te uploaden naar sociale media of naar gerelateerde diensten.

IFTTT is ook in het geval van fitnesstrackers en -diensten een ideale manier om data uit te wisselen en over te zetten. Ook daarbij geldt dat de diensten compatibel moeten zijn met IFTTT en dat is niet altijd het geval. Samsung Health, Google Fit en Apple Health worden niet ondersteund, maar ook de polsbandjes als Garmin, Polar en TomTom ontbreken in het aanbod.

Polsbandjes van Fitbit, Jawbone en Misfit werken wel met IFTTT, evenals de populaire dienst Strava. Zeker die laatste is interessant. Want IFTTT werkt weliswaar niet met Garmin, maar je kunt je Garmin-account wel weer aan Strava koppelen en dát vervolgens weer compatibel maken met IFTTT. Het blijven omwegen.

IFTTT-recepten voor fitnesstrackers

De grootste omissie van IFTTT is die van Google Fit en Apple Health. Het zou fijn zijn als je via die twee platformen alles kon syncen naar bijvoorbeeld Google Drive, maar helaas is dat niet het geval. Wil je IFTTT gebruiken, dan moet je een beetje creatief doen - en controleren of jouw specifieke tracker wel ondersteund wordt.

Met IFTTT maak je recepten (ook wel applets genoemd) volgens het principe ‘als er dit gebeurt, doe dan dat’. Veel van deze applets zijn al hoop kant-en-klaar te gebruiken zodra je een account hebt gemaakt. Je hoeft ze alleen maar op te zoeken op de site of in de app. Om data uit Strava in een Google Drive-spreadsheet te verwerken, ga je naar Zoeken en typ je Strava in. Je ziet al gelijk wat populaire applets staan, maar als je op het Strava-logo klikt, zie je er nog meer. Daar staat onder andere de trigger om Strava aan Google Drive te koppelen.

©PXimport

Let wel op dat IFTTT alleen werkt met nieuw vergaarde data en niet met bestaande. Alle eerdere gegevens die je ooit hebt verzameld met bijvoorbeeld je Fitbit, kun je via IFTTT niet met terugwerkende kracht delen met andere diensten. Als je dat wilt, moet je een andere manier zoeken, bijvoorbeeld door alsnog alles te exporteren via een dienst als Google Fit en het ergens anders te importeren.

Wat te doen met je data

We weten inmiddels hoe we verschillende diensten aan elkaar kunnen koppelen om data uit te wisselen, maar wat nou als je je data handmatig wilt overzetten of het nader wilt bestuderen? Gelukkig bieden vrijwel alle fitness-apps de mogelijkheid je data te exporteren naar een handig bruikbaar formaat. Dat dat inmiddels bij wet verplicht is, vergeten we voor het gemak maar even …

Er zijn wat formaten die vaak voorkomen als je je data downloadt. Bij sommige diensten kun je kiezen, maar bij anderen (zoals Apple) moet je het doen met wat het bedrijf je geeft. In veel gevallen krijg je je data in een .xml-formaat. Dat is handig, want daar kun je lekker veel mee.

Je kunt zulke bestanden relatief makkelijk omzetten naar andere formaten, maar je kunt het ook gebruiken om er bijvoorbeeld zelf datavisualisaties van te maken. In andere gevallen krijg je een spreadsheet toegestuurd waar de informatie staat weergegeven. Ook met zo’n spreadsheet kun je leuke dingen doen, maar let wel op dat je dat niet zomaar overal kunt importeren.

In het ideale geval krijg je de data in een .tcx-formaat. Dat is een uitgebreidere versie van .gpx, een bestandsformaat voor locatiegegevens. Tcx-bestanden bevatten niet alleen locatiegegevens, maar ook data zoals stappen of hartslag. De populaire tracker Garmin heeft bovendien nog een eigen .fit-formaat dat veel op .tcx lijkt. Zulke bestanden zijn weer wél makkelijk te importeren in diensten zoals Strava of Runkeeper.

Als je meerdere diensten door elkaar gebruikt, is het mogelijk de datasets bij elkaar te voegen. Daar zijn gratis online tools voor, zoals GoToes. Die dienst kun je overigens ook gebruiken om data makkelijk van Garmin naar Strava om te zetten, al kun je dat ook via de websites van die diensten doen.

Parkeerautomaten en laadpalen voor elektrische auto's zijn steeds vaker doelwit van fraudeurs. Ze plakken een sticker met een valse QR-code op het scherm of naast het betaalgedeelte. Wie de code scant, komt terecht op een nagemaakte website die vraagt om bankgegevens of een betaling. In werkelijkheid belandt het geld niet bij de gemeente of de exploitant, maar bij criminelen.

Van Amsterdam tot Maastricht, van Alphen aan den Rijn en Rotterdam tot Den Haag: valse QR-codes duiken steeds vaker op. Quishing, zoals deze relatief nieuwe vorm van oplichting wordt genoemd, kan je behoorlijk wat geld kosten. Met de tips in dit artikel voorkom je dat jij slachtoffer wordt.

Hoe fraudeurs te werk gaan

Een valse QR-code is vaak simpelweg een sticker die over de originele code of op een lege plek is geplakt. Op het eerste gezicht lijkt de code onderdeel van de automaat. Zodra je de code scant, opent er een website die qua logo en opmaak sterk lijkt op die van een parkeer- of laadpaalexploitant. Het verschil zit in de details: de url wijkt af, de site vraagt direct om bankinloggegevens of je wordt doorgestuurd naar een betaalpagina die niets met de gemeente of betreffende exploitant te maken heeft.

In het Verenigd Koninkrijk en Nederland zijn al meerdere meldingen gedaan. Sommige slachtoffers verloren tientallen euro's aan parkeergeld, anderen werden geconfronteerd met grotere bedragen die van hun rekening verdwenen.

Zo herken je een valse QR-code

Let altijd goed op de fysieke code. Ziet het eruit als een losse sticker, scheef geplakt of met een afwijkende kleur? Dan is de kans groot dat het om fraude gaat. Controleer daarnaast de link die verschijnt zodra je scant. Een betrouwbare url verwijst naar een bekende aanbieder, zoals de website van de gemeente of een erkende parkeerapp. Zie je rare domeinnamen of spelfouten, ga dan niet verder maar klik de pagina meteen weg. Belangrijk om te weten: dat een link met https:// begint is tegenwoordig geen garantie meer dat het om een veilige site gaat. Wij hebben als test de valse QR-code op de foto gescand (don't try this at home!) en de link begint met https://...

Nog beter is het om QR-codes helemaal te vermijden bij dit soort betalingen. Gemeenten en aanbieders van laadpalen en parkeerautomaten adviseren om te betalen via de automaat zelf of via een officiële app, zoals EasyPark of ParkMobile. Zo weet je zeker dat je geld op de juiste plek terechtkomt.

Wat kun je zelf doen?

Betaal je via een app of met pin, dan loop je geen risico op quishing. Zie je toch een verdachte QR-code, meld dit dan bij de gemeente of politie, zodat de sticker snel verwijderd kan worden. Twijfel je aan een website, gebruik dan een controletool zoals 'Check je linkje' waarmee je vooraf kunt zien waar een QR-code naartoe leidt.

Nog niet zo lang geleden was miniled-technologie voorbehouden aan de luxere midrange-modellen en hoger. Maar zoals dat nu eenmaal gaat is ook deze technologie na een aantal jaren beschikbaar op goedkopere modellen. Hoe zit het dan met de kwaliteit?

8,9

Uitstekend

Conclusie

TCL’s 55C6K is een heel interessante instapper. De adviesprijs ligt te hoog, zeker naast de betere C7K, maar gelukkig is de tv her en der al voor veel minder te krijgen. Met 180 zones schieten de piekhelderheid en het contrast iets tekort, en HDR blijft ook een beetje achter. Toch levert de tv in SDR mooie kleuren en prima kalibratie in Filmmaker- en Movie-modus. Het toestel maakt daarnaast gebruik van Google TV en levert goede gaming-features.

Plus- en minpunten

• Achtergrondverlichting met 180 zones en degelijk contrast
• Voldoende piekhelderheid en degelijk kleurbereik
• Ondersteuning voor Dolby Vision IQ en HDR10+
• Twee HDMI 2.1-aansluitingen met gaming-features
• Filmmaker Mode en Movie Mode met goede kalibratie
• Google TV en AirPlay 2

• HDR-dynamische tonemapping vermindert het contrast
• eARC/ARC neemt een 48-Gbps HDMI-poort in
• Beperkte kijkhoek

Een eenvoudig ontwerp hoeft niet lelijk te zijn, iets wat de C6K goed laat zien. De vleugelvoeten links en rechts onder deze televisie zijn licht naar buiten gedraaid en dat zorgt ervoor dat hij erg stabiel staat. Aan de voorzijde heeft het scherm nauwelijks een kader; de focus ligt op het beeld. Van opzij gemeten is hij 56 mm diep. Door de licht afgeschuinde zijkanten en de smalle zilverkleurige rand oogt hij zelfs nog slanker. De rug is mooi vlak en afgewerkt met een vierkantpatroon.

Aansluitingen

TCL kiest voor een minimale set aan aansluitingen, een eigenschap die we bij al hun miniled-modellen zien. Er zijn vier HDMI-poorten, waarvan twee voorzien zijn van de maximale 48Gbit/s-bandbreedte die noodzakelijk is voor gamen in 4K120 op je favoriete high-end console. Voor pc-gamers is er nog wat extra mogelijk. Zij kunnen in 4K144Hz gamen, of als je framerate belangrijker vindt dan resolutie kunnen ze zelfs tot 2K288Hz gaan. Met een input-lag van 16,8 ms (bij 4K60) en 8,4 ms (bij 2K120), ondersteuning voor ALLM en VRR (AMD FreeSync en NVIDIA G-Sync Compatible) is een responsieve en uiterst vloeiende game-ervaring gegarandeerd.

Heb je thuis meerdere high-end gamebronnen én een soundbar, dan moet je er wel rekening mee houden dat ARC/eARC slechts op één van de 48Gbit/s-poorten is ingeschakeld, en je dus maar één dergelijke poort overhoudt voor je game-apparaten. Behalve de HDMI-poorten zijn er nog een usb-poort voor media, een digitaal optische audio-uitgang, twee antenne-aansluitingen, wifi 5, ethernet en bluetooth (voor de afstandsbediening en draadloze hoofdtelefoons). 

Voorzien van Google TV

Zijn er bepaalde apps die je absoluut niet wilt missen op je smart-tv? Dan is Google TV een uitstekende keuze. Het systeem heeft het ruimste app-aanbod en je vindt er bijna alle internationale, maar ook lokale streamingdiensten terug. Google Cast en Apple AirPlay 2 maken het supermakkelijk om content van je smartphone naar de tv te sturen. Aanbevelingen krijg je eveneens in overvloed. Ze zijn geordend per genre, niet per streamingdienst. De genres die Google je toont, zijn gebaseerd op je kijkgedrag. Meer over Google TV lees je in dit artikel.

TCL biedt verder een energiedashboard waarin je alle instellingen terugvindt die het energieverbruik van je tv kunnen beïnvloeden. Wil je de tv gebruiken als kunstkader, dan open je T-exhibition; daar vind je niet alleen een ruim aanbod kunst, je kunt er ook AI-kunst genereren. TCL Channels biedt gratis streaming-content, mét advertenties uiteraard. De Google TV-interface werkt vlot en de gebruikservaring is prima. Ook als je even in de instellingen wilt duiken of een andere input wilt selecteren heeft TCL voor een handige interface gezorgd.

De zwarte rechthoekige afstandsbediening wint geen prijs voor innovatie, maar werkt wel prima. De toetsen voelen zacht aan en hebben een zuivere aanslag. De lay-out is redelijk klassiek en er is nog een numeriek toetsenbord aanwezig. De ingebouwde microfoon is handig voor zoekopdrachten. Onderaan de afstandsbediening zijn zes sneltoetsen te vinden: voor Netflix, Prime Video, YouTube, de mediaspeler, TCL Channels en Disney+. 

Prima beeldverwerking

De AiPQ Pro-processor die je in de C6K vindt, gebruikt TCL ook in zijn hoger geplaatste modellen. Dat is goed nieuws, want je hoeft dus niets in te leveren op dit vlak en de resultaten zijn erg goed. Wat ons vooral opvalt, is dat HDR-content met zachte kleurgradiënten nu quasi-foutloos en zonder kleurstroken op het scherm verschijnt. Je hoeft daarvoor zelfs geen ruisonderdrukking te activeren. In SDR-content kan dat verschijnsel wel nog zichtbaar zijn, maar met wat lichte ruisonderdrukking worden de meeste hinderlijke kleurstroken weggewerkt. Alleen heel lastige gevallen blijven licht zichtbaar. De processor scoort ook erg goed op deinterlacing van live-tv (1080i) en heeft prima upscaling. Een klein beetje extra scherpte (tot maximaal 5) kan het beeld wel gebruiken.

Voor sport en games is bewegingsscherpte erg belangrijk, en die is prima. De randen van bewegende voorwerpen hebben een heel licht vage rand. Oledmodellen blijven wel uitgesproken beter op dit vlak. Wie dat wil verbeteren, kan overschakelen naar een 240Hz-verversingssnelheid. Bij 4K-beeldmateriaal gaat dat ten koste van wat verticale resolutie, maar het verlies is erg klein. Gamers kunnen in Full-HD zelfs tot 288 Hz gaan. Voor film zien we weinig meerwaarde. Wil je de judder van films wat intomen, dan activeer je de motion interpolation; stel de sterkte in naar eigen smaak. 

©TCL

Zijn 180 dimmingzones voldoende?

Het grote voordeel van miniled-achtergrondverlichtingen is dat ze een groot aantal dimmingzones kunnen bieden. Die zijn essentieel om het contrast van de televisie naar een hoger niveau te tillen. De 55C6K moet het echter stellen met 180 zones (18 x 10). Dat is een flinke downgrade ten opzichte van de 55C7K, die kan uitpakken met 720 zones (36 x 20). Het lcd-paneel zelf heeft een eigen contrast van ongeveer 4600:1, en dat is weliswaar iets lager dan wat we bij andere TCL-modellen zagen, maar zeker niet slecht. Met local dimming geactiveerd stijgt het contrast naar 8400:1, een bescheiden verbetering.

Op een eenvoudiger test scoort hij nog 27.800:1. Die cijfers laten zien dat dat 180 zones wel verbetering leveren, ook al is die aan de kleine kant. Maar het echte verschil zien we in allerlei testfragmenten. Is het beeld donker en zijn er veel kleinere lichtpunten, dan is er meer schaduwdetail zichtbaar dan wenselijk omdat de grote zones het contrast niet fijn genoeg kunnen controleren. Een snel bewegend voorwerp kan dan ook een kleine zone-overgang tonen.

We moeten daar wel bij vermelden dat de aansturing erg goed is; echte zonegrenzen zijn onzichtbaar, maar een incidentele halo is uiteraard niet te vermijden. Al die zaken zijn vooral van belang bij donkere beelden. Bij heldere beelden zien we dan weer een omgekeerd effect. Een donkere partij met scherp detail in een verder helder beeld is iets te helder en verliest zo wat detail. Dat effect is duidelijker in HDR. Al met al nog steeds een behoorlijk resultaat, maar van 180 zones mag je geen oledkwaliteit contrast verwachten. 

Bescheiden piekhelderheid

Ook op het gebied van piekhelderheid kan de C6K maar nauwelijks overtuigen. Op het 10%-venster in HDR Filmmaker Mode meten we 688 nits, op het volledig witte scherm 547 nits. TCL heeft de tv zo getuned dat hij op het 50%-venster nog naar 844 nits gaat. Dat zijn voor HDR eerder bescheiden resultaten, zeker aangezien de Filmmaker Mode de middentinten en helderste tinten te donker toont. Het kleurbereik haalt 88,5% P3. De C6K claimt een QLED-model te zijn, maar onze meting duidt eerder op een KSF-fosfor-achtergrondverlichting waarbij vermoedelijk erg weinig of geen quantum dots aanwezig zijn. Die QLED-vermelding zou TCL dan ook beter achterwege laten. Vergelijk die resultaten met de C7K (die wél echte quantum dots gebruikt) waar we 95% P3 halen en een piekhelderheid van 1850 nits op het 10%-venster, en je ziet dat het verschil groot is.

De C6K ondersteunt Dolby Vision IQ en HDR10+, naast HDR10 en HLG. In HDR Filmmaker Mode zijn niet alleen de helderste tinten te donker, de tv clipt ook wat witdetail weg, waardoor nuance in de helderste tinten kan verdwijnen. We activeerden dynamische tonemapping om dat tegen te gaan, maar dat maakt het beeld over het algemeen te helder, waardoor je minder contrastrijk beeld ziet. In SDR is het resultaat erg goed: de Filmmaker Mode levert een goede kalibratie, dus daar zie je de C6K op zijn best. Zowel in HDR als SDR was het schaduwdetail goed zichtbaar. 

Matige audio

De 40 watt sterke 2.1-audioconfiguratie met het label van Onkyo mag dan wel iets krachtiger zijn dan de gemiddelde lagere-middenklasser, toch laat het geen diepe indruk achter. Er is ondersteuning voor Dolby Atmos en DTS:X, maar onze filmsoundtracks geven maar een matig tot erg beperkt surroundgevoel. Echte diepe bassen ontbreken, en zodra je het volume echt hoog zet, verdwijnt een deel van de bas en hoor je redelijk wat vervorming. De klank is goed genoeg voor doorsnee dagelijks gebruik, maar muziek- en filmliefhebbers kunnen beter een soundbar bij deze televisie gebruiken.

Conclusie

TCL pakt erg graag uit met zijn miniled-modellen, maar deze instapper maakt toch een aantal belangrijke compromissen. Dat leidt onmiddellijk tot zijn belangrijkste minpunt: de adviesprijs. Die is te hoog, zeker wanneer je die vergelijkt met de TCL C7K die nauwelijks duurder, maar wel aanmerkelijk beter is. De dynamische tonemapping van TCL kan beter, zeker gezien de basisprestaties. Met 180 zones kan hij immers geen hoge piekhelderheid leveren en ook geen indrukwekkend contrast. In HDR blijft hij daardoor wat achter, en de dynamische tonemapping maakt niet genoeg goed. Als we erg streng zijn, komt dat vooral omdat de andere miniled-modellen van TCL juist wél zo goed scoren. Maar eerlijk is eerlijk: deze TCL 55C6K levert nog prima prestaties, met mooie kleuren en voldoende piekhelderheid en contrast. De Filmmaker en Movie Mode zijn goed gekalibreerd en zeker in SDR is dat een mooie prestatie. Google TV zorgt voor een ruim entertainmentaanbod en er zijn aardig wat gaming-features. Kun je deze televisie met een mooie korting vinden, dan is hij zeker het overwegen waard!