ID.nl logo
Fitbit Charge 4 - Op eigen benen
© Reshift Digital
Zekerheid & gemak

Fitbit Charge 4 - Op eigen benen

De polsbandjes van Fitbit hebben geen introductie meer nodig. Al sinds de eerste generatie uit 2015 helpt het mensen actiever te worden en biedt het waardevolle inzichten in hartslag- en slaapgegevens om gezonder en fitter te worden. Deze vierde generatie lijkt op het oog weinig nieuws te brengen, maar de Fitbit Charge 4 is veelzijdiger dan ooit - en eindelijk minder afhankelijk van je smartphone.

Op het oog lijkt er weinig veranderd als je de Fitbit Charge 4 naast de derde generatie legt. Het ontwerp met het rechthoekige zwartwit-schermpje is gebleven en ook het bandje heeft hetzelfde herkenbare blokjespatroon. Toen ik eind 2018 de Fitbit Charge 3 reviewde, was er ook niets aan te merken op het uiterlijk van de wearable. Die was positief op de schop gegaan en ook de accuduur was merkbaar verbeterd. De kritiek zat ‘m een beetje in wat de gebrekkige vernieuwing. Vooral de functie om routes vast te leggen met GPS voelde een beetje wrang. De Charge 3 beschikte niet over een GPS-chip, maar maakte gebruik van de GPS van de smartphone. Je moest dus nog altijd je telefoon meenemen voor het vastleggen van routes. Waarom andere Fitbit wearables zonder GPS deze functie niet kregen voelde ook oneerlijk.

Tevens beschikte de Fitbit Charge 3 over Fitbit Pay, zodat je met je armbandje contactloze betalingen kunt doen. Maar hier moest je wel weer de duurdere Special Edition voor hebben, die een NFC-chipje had ingebouwd voor deze betalingen. Onnodig verwarrend.

De Fitbit Charge 4-serie maakt een eind aan de verwarring uit de derde generatie.

-

GPS en NFC

Wat dat betreft heeft Fitbit met de Charge 4 deze zaken rechtgezet. Deze nieuwste Fitbit beschikt over een eigen GPS-chip, zodat routes vastgelegd kunnen worden zonder dat je een smartphone op zak nodig hebt. Ook beschikt het armbandje over een NFC-chip, waardoor je kunt betalen met je sportarmband met Fitbit Pay. Er is geen verwarring meer over een ‘special edition’ van de Fitbit Charge 4. Hoewel er een special edition-uitvoering is, heeft deze alleen een ander bandje. Functioneel zijn de gewone editie en speciale editie van de Fitbit gewoon hetzelfde.

©PXimport

Fit(bit) zonder smartphone

De toevoeging van Fitbit Pay en de GPS maken de Fitbit minder afhankelijk van je smartphone. Sterker nog. De Fitbit Charge 4 voelt als een smartwatch, maar dan in compacte vorm. Je Fitbit is minder afhankelijk dan ooit van je smartphone. Natuurlijk, de data en routes synchroniseren en terugkijken gebeurt nog altijd via je smartphone-app. Maar wanneer je actief wordt, kan dat zonder smartphone. Of je nu gaat wandelen, fietsen, hardlopen… of welke activiteit dan ook. Dat kan ook zwemmen zijn, want de Fitbit Charge 4 is waterdicht. Hoewel ik er voor het gemak even van uit ga dat de meeste zwemmers al zonder smartphone actief zijn met hun Fitbit.

Je kunt dus op pad zonder smartphone. De ingebouwde GPS legt je route vast. Je kunt zelfs je portemonnee thuis laten. Die pitstop halverwege reken je af met armband. Dat gezegd hebbende: de GPS werkt pas zodra je handmatig een activiteit start op je armband. Dat is niet zo erg, maar in praktijk merkte ik dat het soms wel wat langer duurt voordat de verbinding is gelegd, waardoor een begindeel van je route ontbreekt.

Voordat je een volle sprint inzet naar de winkel om een Fitbit Charge te kopen voor Fitbit Pay is het wel goed om te weten er niet veel banken samenwerken met de betaaldienst. Fitbit Pay werkt alleen met een Mastercard creditcard van ICS of via je Rabobank- of ABN Amro-rekening. In de Fitbit-app kun je bij de Wallet je betaalpas koppelen, zodat je contactloos kunt betalen met je Fitbit. Je bent snel geneigd te denken dat het alleen met een creditcard kan, omdat er een lang pasnummer gevraagd wordt. Dit kaartnummer kun je echter opzoeken als je inlogt bij Rabobank- of ABN Amro-internetbankieren.

Betalen met Fitbit Pay gaat erg eenvoudig en heeft de nodige beveiliging aan boord. Je ontgrendelt Fitbit Pay met viercijferige een pincode, waarna je kunt betalen door de Fitbit tegen de betaalterminal te houden. De vergrendeling gaat automatisch weer aan wanneer je het bandje af hebt gedaan of 24 uur na je laatste betaling. Bovendien moet je de pincode ook weer invoeren als je de betaallimiet hebt bereikt. Net als bij contactloos betalen met je pinpas.

©PXimport

©PXimport

Fitbit met smartphone

Heb je je smartphone tóch op zak, dan kun je deze daar houden: je Spotify bedien je via de gekoppelde app via je Charge 4. Ook wanneer je geen training handmatig start, wordt deze handmatig herkend – en dat gaat opvallend vaak goed. Alles wat de Fitbit Charge 4 bijhoudt is te zien in de app. Denk aan trainingen, gezette stappen, geklommen trappen, hartslaggegevens en uitgebreide statistieken van je nachtrust. De app is overzichtelijk en gebruiksvriendelijk, bovendien kun je er ook andere gegevens aan toevoegen, zoals je gewicht, calorie- en vochtinname, zodat je een beeld krijgt van hoeveel je binnenkrijgt versus hoeveel je verbrandt.

Een nadeel van de app is er echter wel, Fitbit is gesloten. Dus het is niet te koppelen of te exporteren naar andere apps, zoals Google Health en Apple Health.

©PXimport

©PXimport

©PXimport

Smartwatch in klein formaat

De nieuwe functionaliteit zorgt ervoor dat de Fitbit Charge 4 steeds meer aanvoelt als een smartwatch, maar dan in het formaat van een armbandje. Natuurlijk, smartwatches zijn vaak veelzijdiger en dankzij de hartfilmpjes is de Apple Watch een stuk geavanceerder dan Fitbits. Maar aangezien het bestaansrecht van de smartwatch vooral sporten lijkt, is het fijn dat de Fitbit Charge 4 qua functionaliteit steeds minder onderdoet en in een bescheiden formaat (en prijs) komt.

De Fitbit Charge 4 kan zo’n vijf à zes dagen op een volle accu. Dat is een prima accuduur. In praktijk merk je wel dat wanneer je de GPS inzet voor het vastleggen van je loop- of fietsrondje je batterijinhoud hard achteruit holt. Dat is afhankelijk natuurlijk van de afstand- en frequentie, maar om een beeld te geven: bij een dagelijks hardlooprondje van vijf kilometer met de GPS aan ging de accu twee, tot tweeëneenhalve dag mee.

De oplader is een soort knijper waar je de Fitbit in klikt. Het is jammer dat de oplader geen vernieuwing heeft gekregen, want de knijper zit er makkelijk naast. Ook is het lastig en prijzig om een andere lader te krijgen. Draadloos opladen had universeler en gebruiksvriendelijker geweest.

De Fitbit Charge 4 voelt als een smartwatch, maar dan in compacte vorm

-

Fitbit overname In november kondigde Google’s moederbedrijf Alphabet aan dat het Fitbit overneemt voor een bedrag van 2,1 miljard dollar. Omdat deze overname redelijk recentelijk is, valt er in praktijk nog niets te merken van de invloed van Google op Fitbit. Toch is het iets om in het achterhoofd te houden, omdat Google een belabberde reputatie heeft op het gebied van privacy en de doorverkoop van jouw gegevens voor advertentiedoeleinden. De wearables van Fitbit verzamelen natuurlijk enorm veel gezondheidsgegevens, die bij Google wellicht niet in de beste handen zijn.

Conclusie

Hoewel de Fitbit Charge 4 op het oog weinig vernieuwend lijkt, maakt de sportwearable onderhuids een grote stap in de richting van een smartwatch. Dankzij GPS en mobiel betalen is de Fitbit minder afhankelijk van je smartphone. Hoewel de hartslagsensor niet zo geavanceerd is als de laatste generatie van de Apple Watch, worden veel gezondheidsgegevens inzichtelijk weergegeven, zodat je net even dat beetje hulp krijgt om gezonder en fitter te worden.

Fantastisch
Conclusie

**Prijs** € 149,- **Kleuren** Zwart, paars, grijs (special edition) **Platform** Android, iOS, Windows **Scherm** Kleurloos oled **Formaat** 3,6 x 2,3 cm **Gewicht** 26 gram **Sensoren** Hartslagmeter, acceleratiemeter, stappenteller, calorieënteller, slaapmonitor, hoogtemeter **Connectiviteit** Bluetooth, GPS, NFC **Overig** waterdicht, verwisselbare bandjes, Fitbit Pay **Website** [www.fitbit.com](https://www.fitbit.com/nl/charge4)

Plus- en minpunten
  • Waterdichte bouwkwaliteit
  • GPS
  • Contactloos betalen
  • App
  • Fitbit Pay ondersteunt weinig betaaldiensten
  • Oplader
  • Data vast in app
▼ Volgende artikel
Waarom je tv-beeld onnatuurlijk oogt (en hoe je dat oplost)
© DC Studio
Huis

Waarom je tv-beeld onnatuurlijk oogt (en hoe je dat oplost)

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check
Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

▼ Volgende artikel
Chrome Remote Desktop: ideaal voor ondersteuning op afstand
© ER | ID.nl
Huis

Chrome Remote Desktop: ideaal voor ondersteuning op afstand

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Degene die support geeft, gebruikt het onderste vak.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Wie support krijgt, moet de code via een berichtje of telefoontje doorgeven.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.

Gebruiker A krijgt het volledige scherm van B in een Chrome-venster te zien.