Aldi blijft telefoons verkopen. En dat is niet meer dan logisch, want de goedkope Wolfgang-smartphones gaan doorgaans als warme broodjes over de toonbank. Mocht je de tel kwijt zijn: dit jaar lagen er al tien verschillende Wolfgang-toestellen bij Aldi. Waaronder deze Wolfgang AT-AS45Q.

Waren er eerder nog de AS45Q1 en de AS45Q2, nu gaat Wolfgang terug naar de basis met deze AS45Q. Overigens niet met teruggeschroefde specificaties. Net als de Q1 bevat dit toestel Android 4.4 en een 1,3 GHz quadcore-processor, nu zelfs van een kleine update voorzien door de Cortex-A7-chip. De processor wordt hierdoor een stuk zuiniger. De Q2 heeft overigens een 1,5 GHz quadcore-processor, maar dit toestel is beduidend duurder dan het in dit artikel besproken exemplaar.

Er is wel gesneden in de opslagcapaciteit. Had de Q1 nog 8GB geheugen, de Q moet het doen met de helft. Je zult dus mogelijk eerder je geheugen moeten uitbreiden met een micro-SD-kaartje, wat gelukkig dus wel mogelijk is.

©PXimport

De AT-AS45Q lijkt erg veel op zijn voorgangers.

Weinig aanpassingen

Voor de rest zijn er weinig inhoudelijke veranderingen doorgevoerd ten opzichte van de andere telefoons uit de Q-serie. De afmetingen, de accu en het scherm zijn niet of nauwelijks aangepast. Gelukkig was daar al niet veel op aan te merken. De smartphone is net een tikje groter dan bijvoorbeeld de iPhone 5 en is daarmee iets zwaarder, maar dat is verder niet hinderlijk. Het scherm beschikt over een 4,5 inch qHD IPS-display met een resolutie van 960 bij 540 pixels. Wel blijven eerder genoemde minpunten staan. Het scherm is nog steeds slecht af te lezen in de volle zon, de aansluiting voor oordopjes gaat niet in zijn geheel in de telefoon en de matzwarte achterkant van het toestel is krasgevoelig.

©PXimport

Op de achterkant van de smartphone zie je snel krasjes.

Multi-touch niet ideaal

De smartphone komt nu standaard met het Android 4.4-besturingssteem (KitKat). Het besturingssysteem ziet er hierdoor net iets gestroomlijnder uit. Applicaties zijn ook vlotter op te roepen en je scrolt net wat vloeiender door de menu's. Slechts enkele overschakelingen (van bijvoorbeeld het hoofdmenu naar de browser) lopen soms wat stroef, iets wat er op termijn mogelijk verder inslijt.

Ook reageert het scherm niet altijd lekker op het indrukken van kleine knoppen, waardoor je soms meerdere keren moet tikken voordat er iets gebeurt. Bij multi-touch is dit helemaal een probleem: foto's of de camera inzoomen door een spreidbeweging met twee vingers te maken, is geen pretje.

Acceptabele fotocamera

De 8 megapixel-camera van de Wolfgang AS45Q maakt zeer acceptabele foto's. De foto's zijn niet haarscherp en kunnen niet meten aan de camerakwaliteit van enkele andere smartphones uit het middensegment, maar voor de gelegenheidsfotograaf is het voldoende. Enig nadeel is dat de lens tijd nodig heeft om te focussen op het object dat je wilt fotograferen. Ongeduldige fotografen komen dus thuis met onscherpe foto's.

©PXimport

De camera van het toestel maakt acceptabele foto's.

De camera-applicatie is wat onoverzichtelijk, vooral omdat het niet altijd helder is waar je bepaalde instellingen kunt terugvinden. Het is daarnaast onduidelijk welk plaatje voor welke fotomodus staat. Pas wanneer je erop klinkt, wordt duidelijk dat je de panorama- of gezichtsmodus hebt geselecteerd. De verschillende voorgeprogrammeerde fotomodi zijn beperkt, maar wederom voldoende voor smartphone-gebruikers die slechts af en toe een foto maken. Overigens kun je wel zelf redelijk wat aanpassingen doorvoeren in de camera-instellingen, door de belichting, kleureffecten, witbalans, antiflikkering en zelfs beeldeigenschappen (scherpte, tint, verzadiging) in te stellen.

Conclusie

Al met al heb je voor het geld een prima smartphone. De AS45Q is in prijs zelfs enkele tientjes goedkoper dan sommige Wolfgang-voorgangers, waardoor deze nog aantrekkelijker wordt voor mensen met een beperkt budget. Door de kleine kijkhoek, het krasgevoelige design en een niet zo fijngevoelig scherm, is het toestel verre van perfect, maar dit valt weg te strepen tegen de vele pluspunten.

Een paar bestanden hernoemen is zo gebeurd. Maar zodra je tientallen of honderden namen moet aanpassen, schiet handmatig werk tekort. Dan komt externe software goed van pas. PowerRename, onderdeel van de PowerToys-collectie, biedt uitkomst. Met deze slimme tool kun je grote aantallen bestanden in één keer hernoemen. Dat gaat snel, efficiënt en precies zoals jij het wilt.

PowerRename activeren

PowerRename is een stuk krachtiger dan de standaard hernoemfunctie van Windows. De tool maakt deel uit van PowerToys, een opensource-project van Microsoft. Wil je de Microsoft Store-versie installeren? Open dan het Startmenu, zoek naar Microsoft Store en start de app. Typ PowerToys in het zoekveld bovenaan. Klik op Installeren zodra je het programma hebt gevonden. Na installatie verschijnt PowerToys in het systeemvak van Windows. Open het, kies in de linkerkolom PowerRename en je ziet meteen een korte animatie van hoe de tool werkt. Klik op Instellingenopenen en controleer of PowerRename is ingeschakeld. Let op: bij ons werkte PowerRename pas na een herstart van het systeem.

Contextueel menu in Verkenner

Open de map met de bestanden die je wilt hernoemen. Selecteer ze allemaal met Ctrl+A en klik met de rechtermuisknop op de selectie. In het contextmenu van Windows Verkenner kies je onderaan de opdracht Naam wijzigen met PowerRename.

Zoeken en vervangen

Daarna opent het venster van PowerRename. In het veld Zoeken geef je in welk deel van de bestandsnaam je wilt vervangen. In het veld eronder typ je de nieuwe tekst. In ons voorbeeld vervangen we het woord Image door Kreta2015. Nog vóór de wijziging wordt uitgevoerd, toont PowerRename een overzicht: links de oorspronkelijke bestandsnamen, rechts de nieuwe. Zo zie je meteen wat er verandert. Daaronder kies je of de aanpassing moet gelden voor de volledige naam inclusief extensie, alleen de bestandsnaam, of alleen de extensie.

Met de knoppen onder Tekstopmaak pas je eenvoudig het hoofdlettergebruik aan, van alles in kleine letters, naar alles in hoofdletters, alleen een hoofdletter aan het begin, of elke beginletter van een woord in hoofdletters. Het laatste pictogram schakelt de nummering in. Activeer je dat, dan voegt PowerRename automatisch nummers tussen haakjes toe aan de bestandsnamen.

Het gebrek aan een rijk contrast is een van de grootste ergernissen bij lcd- en ledtelevisies. Fabrikanten hebben daarom een slimme techniek bedacht die het contrast aanzienlijk verbetert: local dimming. In dit artikel leggen we uit hoe deze techniek van jouw grijze nachtlucht weer een inktzwarte sterrenhemel maakt.

Het contrast van je televisie is misschien wel de belangrijkste eigenschap voor mooi beeld. We willen dat wit verblindend wit is en zwart echt inktzwart. Bij oledtelevisies is dat makkelijk, want daar geeft elke pixel zelf licht. Maar de meeste televisies in de Nederlandse huiskamers zijn nog steeds lcd- of ledschermen (inclusief QLED). Die werken met een lamp achter het scherm, de zogeheten backlight. Local dimming is de techniek die probeert de nadelen van die achtergrondverlichting op te lossen.

Om te begrijpen waarom local dimming nodig is, moet je eerst weten hoe een standaard led-tv werkt. Simpel gezegd is het een groot paneel met pixels die zelf geen licht geven, maar alleen van kleur veranderen. Achter die pixels brandt een grote lichtbak. Als het beeld zwart moet zijn, sluiten de pixels zich om het licht tegen te houden. Helaas lukt dat nooit voor de volle honderd procent; er lekt altijd wat licht langs de randjes. Hierdoor zien donkere scènes er vaak wat flets en grijzig uit. De achtergrondverlichting staat immers vol aan, ook als het beeld donker moet zijn.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

De lampen dimmen waar het donker is

Local dimming pakt dit probleem bij de bron aan. In plaats van één grote lichtbak die altijd aan staat, verdeelt deze techniek de achtergrondverlichting in honderden (en bij duurdere tv's soms duizenden) kleine zones. De televisie analyseert de beelden die je kijkt continu. Ziet de processor dat er linksboven in beeld een donkere schaduw is, terwijl rechtsonder een felle explosie te zien is? Dan worden de lampjes in de zone linksboven gedimd of zelfs helemaal uitgeschakeld, terwijl de lampjes rechtsonder juist fel gaan branden.

Het resultaat is direct zichtbaar. Zwart wordt weer echt zwart, simpelweg omdat er geen licht meer achter dat deel van het scherm brandt. Tegelijkertijd blijven de lichte delen van het scherm helder. Dat zorgt voor een veel groter contrast en geeft het beeld meer diepte. Vooral bij het kijken van HDR-films en -series is dat van belang. Zonder local dimming kan een led-tv eigenlijk geen goed HDR-beeld weergeven, omdat het verschil tussen licht en donker dan te klein blijft.

©ER | ID.nl

Niet alle local dimming is hetzelfde

Het klinkt als een wonderoplossing, maar de uitvoering verschilt enorm per televisie. Het grote toverwoord hierbij is het aantal zones. Hoe meer zones de tv onafhankelijk van elkaar kan aansturen, hoe preciezer het licht kan worden geregeld. Goedkopere televisies gebruiken vaak edge lit local dimming. Hierbij zitten de lampjes alleen in de rand van de tv. Dat werkt redelijk, maar is niet heel nauwkeurig. Je ziet dan soms dat een hele verticale strook van het beeld lichter wordt, terwijl er eigenlijk maar één klein object moest worden verlicht.

De betere variant heet full array local dimming. Hierbij zitten de lampjes over de hele achterkant van het scherm verspreid. De allernieuwste en beste vorm hiervan is miniLED. Daarbij zijn de lampjes zo klein geworden dat er duizenden in een scherm passen, wat de precisie van oled begint te benaderen. Als er te weinig zones zijn, kun je last krijgen van zogenaamde 'blooming'. Dat zie je bijvoorbeeld bij witte ondertiteling op een zwarte achtergrond: er ontstaat dan een soort wazige lichtwolk rondom de letters, omdat de zone groter is dan de tekst zelf.

Ga voor de full monty!

Local dimming is dus geen loze marketingkreet, maar een dankbare techniek voor iedereen die graag films of series kijkt op een led- of QLED-televisie. Het maakt het verschil tussen een flets, grijs plaatje en een beeld dat van het scherm spat met diepe zwartwaarden. Ben je in de markt voor een nieuwe tv? Vraag dan niet alleen óf er local dimming op zit, maar vooral of het gaat om full array dimming. Je ogen zullen je dankbaar zijn tijdens de volgende filmavond!