Apple heeft de iMac voor de update eind 2012 behalve aan de binnenkant, voor het eerst in drie jaar ook aan de buitenkant gewijzigd. De grootste verandering is dat de populaire all-in-one-pc vooral een stuk dunner is geworden. Wij bekijken de 21,5inch-uitvoering.

Op het eerste gezicht heeft Apple aan de vormgeving weinig gewijzigd. De nieuwe iMac ziet er aan de voorkant vrijwel hetzelfde uit als zijn voorganger. Wie de computer van de zijkant bekijkt ziet dat Apple toch behoorlijk heeft gesleuteld aan het apparaat. De iMac is namelijk erg dun en loopt af naar een rand van maar 5 mm dikte. De ingebouwde dvd-brander heeft hierdoor wel het veld moeten ruimen. Voor een desktop-pc misschien wat voorbarig en onnodig, maar wel in lijn met Apples andere computers.

Minder handig is dat er kennelijk ook geen plaats meer was voor de kaartlezer op de zijkant, deze is naar de achterkant van de iMac verplaatst. Net zoals zijn voorganger is het 21,5inch-scherm van een prima kwaliteit. Er wordt een IPS-paneel gebruikt en kleurweergave en inkijkhoek zijn uitstekend. Apple heeft het scherm anders opgebouwd waardoor de glasplaat nu direct op het scherm is geplakt en het scherm een stuk minder spiegelt.

Hardware

De nieuwe iMac is voorzien van Ivy Bridge-processors van Intel en heeft dankzij de bijbehorende chipset usb3.0-ondersteuning. Naast de usb-poorten zijn er nu ook twee Thunderbolt-poorten. Firewire is door Apple weggehaald. Verder is voor de grafische mogelijkheden een overstap gemaakt van AMD naar NVIDIA.

De goedkoopste standaardconfiguratie heeft een Intel Core i5-3330S (2,7 GHz) en een NVIDIA GeForce GT 640M. De duurdere standaardconfiguratie heeft een Core i5-3470S (2,9 GHz) en een NVIDIA GeForce 650M. De processor is op de duurdere configuratie te vervangen door een Core i7-7770S (3,1 GHz) voor een meerprijs van 200 euro. Beide standaardconfiguraties zijn uitgerust met 8 GB geheugen dat tegen een prijs van 200 euro te verdubbelen is naar 16 GB. De 1TB-schijf is te vervangen door de Fusion Drive voor een meerprijs van 250 euro. De duurste 21,5inch-uitvoering met alle opties kost zodoende 2235 euro.

Beperkte uitbreidbaarheid

Iets wat jammer is ten opzichte van de vorige uitvoering, is dat Apple de mogelijkheid om zelf het geheugen uit te breiden of te vervangen, heeft weggelaten bij de 21,5inch-uitvoering. Bij zijn grote broer kan dat nog wel.

©PXimport

De SSD en de harde schijf worden samengevoegd tot 1 grote schijf, wat beide voordelen combineert.

Aan de binnenkant heeft de iMac overigens wel normale geheugensloten, maar de computer moet helemaal uit elkaar worden gehaald om die te bereiken. Aangezien daar het verlijmde scherm voor moet worden verwijderd, gaan we er voor het gemak vanuit dat veranderen van het interne geheugen of de opslag zelf onmogelijk is. Opslag zoals een SSD is later eventueel eenvoudig via Thunderbolt toe te voegen, al is dat visueel natuurlijk een minder fraaie oplossing.

Fusion Drive

De normale harde schijf is in de 21,5inch-uitvoering door de geringe dikte van de behuizing helaas een 2,5inch-exemplaar met een rotatiesnelheid van 5400 rpm. Niet heel indrukwekkend dus. Apple heeft echter een optionele alternatieve opslagmethode bedacht die het Fusion Drive noemt. De Fusion Drive is op de 21,5inch-uitvoering een combinatie van de 1TB-schijf met een 128GB-SSD.

In tegenstelling tot wat we van soortgelijke systemen op de pc kennen, fungeert de SSD niet als cache maar maakt OS X van beide schijven één groot station waarbij het besturingssysteem en veelgebruikte programma’s en bestanden automatisch op het SSD-gedeelte worden geplaatst. Hiermee worden de voordelen van een SSD (snelle toegang) en een harde schijf (veel opslagcapaciteit) gecombineerd. Het is via de standaardinterface niet mogelijk om de SSD en harde schijf weer van elkaar te ontvlechten.

©PXimport

Het scherm loopt af naar een rand van maar 5 mm dikte.

Ons testmodel heeft een Fusion Drive die we met Xbench gebenchmarkt hebben. We zien prima snelheden die vergelijkbaar zijn met een normale SSD. Dat komt deels doordat alle schrijfacties eerst via de SSD lopen. Heel grote bestanden die veel groter zijn dan het SSD-gedeelte voor bijvoorbeeld videobewerking, zullen minder baat hebben bij de Fusion Drive.

Prestaties

De standaarduitvoering van 1385 euro (21,5-inch: 2,7 GHz) zet een score neer van 194 punten in Speedmark 8, sneller dan het instapmodel van vorig jaar dat 177 punten scoorde. De standaarduitvoering van 1585 euro (21,5-inch: 2,9 GHz) is met 204 punten slechts een stukje sneller, hij is eveneens sneller dan zijn voorganger die 186 scoorde.

Als we puur naar de grafische mogelijkheden kijken, dan is er weinig veranderd. De nieuwe iMacs zijn grafisch hooguit een tikje sneller dan hun voorlopers met AMD-graphics. De gepersonaliseerde uitvoering die wij van Apple ontvingen die 2235 euro kost, scoort maar liefst 298 punten. Dit flinke verschil komt deels door de snellere processor en deels door de Fusion Drive.

Conclusie

De nieuwe iMac valt vooral op door zijn afgenomen dikte en we vinden het zonder meer de fraaiste pc van dit moment. Ten opzichte van zijn voorganger is hij duidelijk sneller en er is eindelijk usb 3.0. Gebruikers moeten wel leven met een aantal belangrijke nadelen. Het geheugen is niet meer te vervangen, de harde schijf is een 2,5inch-model en de dvd-brander heeft het veld moeten ruimen. Door de dunne rand is de kaartlezer naar de achterkant verplaatst. Het weglaten van het optische station is in lijn met andere computers van Apple, maar gezien het feit dat zelfs de kaartlezer aan de zijkant veld moest ruimen, lijkt het zo dun mogelijk maken Apples belangrijkste aandachtspunt. Iets dikker met een kaartlezer aan de zijkant had van ons wel gemogen, daar komt bij dat de computer door de voet net zoveel bureauruimte gebruikt als zijn voorganger.

Apple 21,5-inch iMac (eind 2012)

Prijs € 1385,- (2,7 GHz), € 1585,- (2,9 GHz)

Garantie 1 jaar

Processor Intel Core i5-3330S (2,7 GHz), Intel Core i5-3470S (2,9 GHz), Intel Core i7-3770S (3,1 GHz)

Geheugen 8 of 16 GB DDR3

Grafisch NVIDIA GeForce GT640M of GT650M

Scherm 21,5 inch (1920 x 1080)

Opslag 1 TB HDD (optioneel met Fusion Drive)

Aansluitingen 4 x usb 3.0, 2 x Thunderbolt, 10/100/1000-netwerkaansluiting, SD(XC)-kaartlezer, 3,5mm-hoofdtelefoonaansluiting

Draadloos 802.11a/b/g/n, bluetooth 4.0

Webcam Ja

Speedmark 8 score 194 punten (standaarduitvoering)

Afmetingen 52,8 x 45 x 17,5 cm

Gewicht 5,86 kg

Pluspunten

Goed scherm

Fraai ontwerp

Vier usb 3.0-poorten

Minpunten

Interne geheugen niet uit te breiden

Kaartlezer aan achterkant

Geen optisch station

SCORE 8/10

Onophoudelijke niesbuien, branderige ogen en een niet te tackelen vermoeidheid: voor hooikoortspatiënten is de lente lang niet altijd een pretje. Gelukkig zijn er apparaten die je klachten kunnen verlichten. Wij vertellen je wat het beste werkt: een luchtbevochtiger, luchtontvochtiger of luchtreiniger.

Lees ook: Hatsjoe! 💦 Last van hooikoorts? Deze apparaten kunnen je klachten verminderen

Hooikoorts is een allergische reactie op pollen, oftewel stuifmeel van grassen, planten of bomen. Wanneer de temperaturen beginnen te stijgen en de natuur na een koude winter tot bloei komt, verspreiden deze pollen zich via wind in een rap tempo door de lucht. Wie dan op een zonnige dag de deuren en ramen open zet, kan rekenen op een ontelbare hoeveelheid ronddwarrelende pollen in huis. Dat zorgt niet alleen overdag voor vervelende hooikoortsklachten binnenshuis, maar ook je nachtrust kan er flink onder lijden.

Om allergische klachten in huis te verlichten, kun je een aantal dingen doen. Horren plaatsen voor deuren en ramen bijvoorbeeld: die houden een deel van de pollen tegen, maar helaas niet alle. Ook met regelmatig stofzuigen haal je een deel van de pollen weg, al geldt dat alleen voor de pollen die al op de grond liggen. Om pollen uit de lucht te verwijderen, kun je een luchtreiniger overwegen. Dit apparaat trekt stof en pollen uit de lucht en blaast vervolgens schone lucht de ruimte in. Ook een luchtbevochtiger of luchtontvochtiger kan helpen bij hooikoortsklachten, afhankelijk van de luchtvochtigheid in je woning en jouw specifieke allergieën.

Luchtbevochtiger

Te droge lucht in huis is absoluut niet fijn bij hooikoorts. Droge lucht veroorzaakt irritatie aan de slijmvliezen, waardoor deze minder goed in staat zijn om stofdeeltjes en allergenen te weren. Bestaande hooikoortsklachten, zoals droge ogen, een kriebelkeel en benauwdheid, kunnen daardoor erger aanvoelen. Bovendien kunnen pollen in een droge ruimte makkelijker blijven rondzweven dan in een goed bevochtigde ruimte. Ga maar na: hoe minder regen er valt, hoe heviger je hooikoortsklachten (waarschijnlijk) zijn. Dat komt omdat pollen er zonder regen langer over doen om naar beneden te komen en je ze dus makkelijker blijft inademen.

©HN Works

Het voordeel van een luchtbevochtiger lijkt dus tweeledig: het vermindert klachten door geïrriteerde slijmvliezen én het voorkomt dat pollen in huis blijven circuleren. Toch zijn luchtbevochtigers meestal niet de eerste keuze als het om hooikoorts gaat. Hun vermogen om pollen daadwerkelijk uit de lucht te halen lijkt beperkt, en bovendien zijn huizen in de lente en zomer – wanneer hooikoortsklachten het ergst zijn – vaak eerder te vochtig dan te droog. Plaats je een luchtbevochtiger in een al vochtig huis, dan kunnen allergische klachten door een toename van schimmels juist verergeren. Een luchtbevochtiger heeft alleen zin bij hooikoortsklachten als de luchtvochtigheid in je woning lager is dan 40 procent. Met een hygrometer kun je dit eenvoudig meten. 

Luchtontvochtiger

Omdat warme lucht vocht vasthoudt, hebben veel huizen in de lente en zomer last van een te hoge luchtvochtigheid. Huisstofmijt en schimmels zijn dol op vochtige omgevingen, wat bijvoorbeeld verklaart waarom je in de zomer doorgaans meer schimmelplekken in huis opmerkt. Voor hooikoortspatiënten is dat helaas (extra) slecht nieuws. Vaak reageert hun overgevoelige immuunsysteem niet alleen op pollen, maar ook op schimmelsporen, mijten en dierenharen. Die combinatie van allergenen zorgt dan voor een extra belasting van het immuunsysteem, waardoor hooikoortsklachten kunnen verergeren. 

Een luchtontvochtiger onttrekt vocht uit de lucht en lijkt dus een goede keuze als je met hooikoorts én een te vochtige woning kampt. Toch kent ook dit apparaat zijn beperkingen als het om hooikoorts gaat. Zo filtert een luchtontvochtiger geen pollen uit de lucht zoals een luchtreiniger dat doet. Daarnaast werkt een luchtontvochtiger alleen als de luchtvochtigheid in huis daadwerkelijk te hoog is, oftewel meer dan 60 procent. Is dat niet het geval, dan loop je het risico dat de lucht in huis juist te droog wordt, waardoor klachten als benauwdheid en een droge keel alleen maar verergeren.

©Sue Tansirimas

Luchtreiniger

Er is één apparaat waar vrijwel iedere hooikoortspatiënt baat bij heeft: de luchtreiniger. Luchtreinigers zijn speciaal ontwikkeld om stof, pollen en andere allergenen uit de lucht te halen. Dat doen ze door verontreinigde lucht aan te zuigen, deze te filteren en vervolgens weer schone lucht uit te blazen. Er zijn verschillende soorten luchtreinigers met elk hun eigen werking, dus als hooikoortspatiënt is het goed om extra aandacht te besteden aan wat voor type luchtreiniger je in huis haalt.

Kies in elk geval een luchtreiniger met HEPA-filter. Dit type filter haalt zelfs de kleinste stofdeeltjes en pollen uit de lucht én voorkomt dat deze opnieuw de lucht in worden geblazen. Ook nuttig bij hooikoortsklachten is een luchtreiniger met ionisator: die voegt negatief geladen deeltjes toe aan de lucht, waardoor pollen onschadelijk worden gemaakt en naar beneden vallen. Met een ionisator is de kans heel klein dat er toch nog pollen in de lucht blijven zweven.

Of kies beide

Soms is een combinatie van apparaten het beste om je hooikoortsklachten aan te pakken. Is de lucht in jouw woning te droog? Zet dan een luchtreiniger én luchtbevochtiger neer. Bij een te hoge vochtigheid kies je voor een luchtreiniger en luchtontvochtiger. Zo pak je het probleem aan twee kanten aan en zul je waarschijnlijk de meeste verlichting merken.

Als je gezonde verse sapjes wilt maken, heb je een sapcentrifuge of slowjuicer nodig. Hoewel deze apparaten op het eerste gezicht erg op elkaar lijken, zijn ze zeker niet hetzelfde. Weet je niet welk van de twee je moet kiezen? Wij helpen je op weg! 

Lees ook: 7 fruitsoorten die je het beste kunt eten als je wilt afvallen

Voor de duidelijkheid: er is een verschil tussen sapjes en smoothies. Smoothies maak je met een blender en bestaan meestal uit gepureerd fruit met een vloeistof, zoals water, melk of yoghurt. Omdat in een blender hele stukken fruit of groenten worden verwerkt, is de structuur van een smoothie wat dikker. Een sapje is daarentegen vloeibaar en vaak helder. Je maakt het met een sapcentrifuge of slowjuicer. Het verschil tussen die twee? Een sapcentrifuge creëert helder sap met weinig vezels, een slowjuicer maakt geconcentreerd sap waarin de vezels behouden blijven. Daardoor is het sap uit een slowjuicer iets gezonder, maar een slowjuicer is ook duurder. Daarnaast vindt niet iedereen het sap uit een slowjuicer vanwege de vezelige structuur even lekker. 

Benieuwd naar de grootste verschillen tussen sapcentrifuges en slowjuicers? Dit zijn ze! 

Werking

Sapcentrifuges en slowjuicers persen beide op een andere manier. In een sapcentrifuge zit een rasp die snel ronddraait. Gooi je een stuk fruit in de vulopening, dan begint de rasp te draaien en wordt het sap uit het fruit geperst. De natte pulp die daarbij overblijft, wordt van het sap gescheiden. Het resultaat is een helder gekleurd sapje waar je bijna doorheen kunt kijken. Een sapcentrifuge werkt heel snel; binnen enkele seconden tot een minuut staat er een heerlijk vitaminebommetje voor je klaar. En dankzij de brede vulopening hoef je je fruit en groenten niet eerst te snijden – ook wel zo makkelijk. 

©279photo

Een slowjuicer is, zoals de naam al zegt, een stuk minder snel. In dit apparaat worden ingrediënten heel langzaam gekneusd met een vijzel. Op die manier komt er tijdens het persen minder warmte en oxidatie vrij, waardoor vitaminen, vezels en antioxidanten zo goed mogelijk behouden blijven. Daardoor blijft er ook iets meer pulp in het sap van een slowjuicer achter dan in het sap van een sapcentrifuge. Een slowjuicer vergt door zijn kleine vulopening daarnaast iets meer voorbereidend werk; je moet je groenten en fruit eerst in grove stukken snijden voordat je ze in het apparaat stopt. Maar daar krijg je dus wel wat voor terug: een sapje bomvol vitaminen en vezels. 

Soorten groenten en fruit 

Een ander voordeel aan slowjuicers is dat je er heel veel kanten mee op kunt. De vijzel in een slowjuicer werkt namelijk zo krachtig en zorgvuldig dat hij zelfs uit de meest vochtarme groenten en fruit sap weet te persen. Je kunt met een (goede) slowjuicer dus ook sap maken uit bladgroenten en bananen. Als je wilt, kun je er zelfs notenpasta mee maken. Een sapcentrifuge krijgt door zijn snelle en lichtere werking alleen sap uit groenten en fruit met een hoog vochtgehalte, zoals appels, sinaasappelen en bleekselderij. 

Gezondheid

Zoals gezegd is het sap uit een slowjuicer iets gezonder dan het sap uit een sapcentrifuge. Dat komt omdat in het sap uit een slowjuicer naast de vitaminen ook de vezels beter behouden blijven. Vezels zijn goed voor de spijsvertering en zorgen voor een langzamere opname van de natuurlijke suikers in fruit, waardoor de bloedsuikerspiegel stabiel blijft. Maar dat betekent niet dat het sap uit een sapcentrifuge helemaal niet gezond is. Je profiteert immers nog steeds van de vele vitaminen en antioxidanten. En zolang je niet te veel fruit ten opzichte van groente in je sapje verwerkt, zal het met die schommelende bloedsuikerspiegel wel meevallen. Een goede verhouding is 70 procent groenten, 30 procent fruit. 

©Maridav

Prijs 

Aan de krachtige pers van een slowjuicer en de supergezonde sapjes die daaruit komen, hangt wel een flink prijskaartje. Voor een goede slowjuicer leg je namelijk al snel zo'n 200 tot 400 euro neer. Er zijn ook slowjuicers van slechts een paar tientjes, maar het risico van deze goedkopere modellen is dat ze vaak minder efficiënt persen en sneller stukgaan. Een goede sapcentrifuge heb je daarentegen al voor nog geen 100 euro of iets meer dan dat. Maar laat het prijskaartje nooit leidend zijn: uiteindelijk gaat het erom wat je wilt met het apparaat. Het zou zonde zijn als een sapcentrifuge voor jou uiteindelijk toch te beperkt blijkt en je alsnóg een dure slowjuicer moet aanschaffen. 

Dus: wat kies je? 

Een sapcentrifuge is fijn als je van helder sap houdt, je alleen fruit en groenten met een hoog vochtgehalte gaat persen en je niet te veel geld wilt uitgeven. Een slowjuicer kies je als je extra gezonde, vezelrijke sapjes wilt en je ook van plan bent bladgroenten, vochtarm fruit en eventueel noten te gaan persen. Kies je voor een sapcentrifuge, maar wil je toch af en toe vochtarme ingrediënten in je sapjes verwerken? Maak dan eerst sap met je sapcentrifuge en doe dit vervolgens samen met de vochtarme ingrediënten in een blender. Heeft een slowjuicer jouw voorkeur, maar houd je niet zo van vezelige sapjes? Zeef je sapje na het juicen nog eens door een fijne zeef of theedoek. Zo heb je alsnog een helder sapje zonder pulp.