Er zullen momenten zijn dat je niet thuis bent, maar toch een bepaald bestand van je Mac nodig hebt. Hoewel diensten als iCloud Drive, Dropbox, Google Drive, Box en OneDrive het leven makkelijker maken, heb je hier vaak niet al je documenten opstaan. Zo kom je op afstand toch bij je Mac.

Er zijn verschillende manieren om op afstand bestanden die op je Mac staan te benaderen. Maar voordat je begint moet je een manier vinden om je Mac via internet te kunnen benaderen, waar je ook bent. Er zijn een aantal "dynamische DNS" diensten die dit kunnen, maar de handigste (en misschien wel beste) optie is om Apple's Terug naar mijn Mac dienst te gebruiken.

©PXimport

Terug naar mijn Mac instellen

Het configureren van Terug naar mijn Mac is niet moeilijk. Volg gewoon deze stappen:

1. Maak een Apple ID aan als je er nog geen hebt.

2. Log in op iCloud in de iCloud systeeminstellingen.

3. Schakel de "Terug naar mijn Mac" dienst in.

©PXimport

Op dit moment zou elke Mac die je ook zo geconfigureerd hebt met iCloud de Mac moeten kunnen benaderen die je hebt ingesteld met Terug naar mijn Mac. Vergeet niet dat Terug naar mijn Mac vereist dat je Mac een internetverbinding heeft. Bovendien moet hij zo zijn ingesteld dat hij op verzoek ontwaakt zodat je Mac, ook als hij in de slaapstand verkeert, op een Terug naar mijn Mac-verzoek kan reageren. Om ervoor te zorgen dat dit gebeurt, open System Preferences > Energy Saver en schakel de Wake for Network Access optie in.

Je kunt tegen een ander probleem aanlopen als je netwerk een firewall heeft die Terug naar mijn Mac-toegang blokkeert. Als je Terug naar mijn Mac hebt ingesteld maar vanaf een locatie op afstand geen verbinding kunt maken, moet je de instellingen van je router controleren om ervoor te zorgen dat UPnP of NAT-PMP diensten zijn ingeschakeld. Controleer, of reset bovendien de firewall van je router (schakel hem uit en test de connectie), en updatet de firmware van de router naar de nieuwste versie. Het is een goed idee om een dergelijke verbinding te testen vanuit een café in de buurt voordat je ergens ver weg bent en Terug naar mijn Mac voor uiterst belangrijk werk nodig hebt.

Wanneer Terug naar mijn Mac is ingesteld heb je verschillende opties om verbinding met je Mac te maken - programma's en bestanden direct op de computer openen, bestanden van en naar de computer kopiëren, en de Mac van op afstand bedienen via het opdrachtprompt. Hier leggen we het uit.

Het scherm van een andere Mac delen

De meest intuïtieve manier om je Mac van afstand te benaderen en te beheren is Screen Sharing, wat de desktopweergave van de computer op afstand naar de Mac die je op dat moment gebruikt streamt. De prestaties van deze dienst zijn afhankelijk van de snelheid van de breedbandverbinding, maar je kunt het gebruiken om te werken alsof je gewoon achter je Mac zit.

Om Screen Sharing in te schakelen, ga naar de Sharing systeeminstellingen, schakel de Screen Sharing dienst in, en zorg ervoor dat je gebruikersaccount er toegang toe heeft. Standaard krijgen alleen administrators toegang, maar je kunt specifieke gebruikers toevoegen aan de lijst of alle gebruikers toegang verlenen. Als je klaar bent kun je je Mac selecteren in de Finder zijbalk van een andere Mac die geconfigureerd is met dezelfde iCloud account. Klik op de optie om het scherm van de Mac op afstand te delen en applicaties en documenten erop te openen.

©PXimport

Screen Sharing ondersteunt ook extra opties zoals gesynchroniseerde klemborden en drag-and-drop ondersteuning voor het delen van bestanden. Hiermee kun je bestanden van de Finder op je huidige Mac naar het gedeelde scherm van je Mac op afstand slepen om ze naar die computer te kopiëren. Je kunt op deze wijze ook bestanden van je Mac op afstand naar je huidige Mac kopiëren. Om de gedeelde klembord-optie te gebruiken (ingeschakeld door User Shared Clipboard te selecteren in het Edit menu), kun je geselecteerde tekst of afbeeldingen kopiëren op elk van de twee Macs en de data zal naar het klembord van de andere Mac gestreamed worden. Dan kun je het vervolgens plakken door op Command-V te drukken.

Aangezien OS X meerdere gebruikersaccounts ondersteunt, kun je je Mac op afstand verbinden wanneer er een andere gebruiker is ingelogd. In al deze gevallen ondersteunt Sreen Sharing meerdere sessies. In dit scenario krijg je de keuze om op de achtergrond in te loggen op je account of te zien wat de huidige gebruiker ziet (met zijn of haar toestemming). Let op dat voor beide benaderingen er een indicatie in de statusmenu's verschijnt dat je bent ingelogd, dus iemand die achter jouw computer zit kan zien dat je bent ingelogd.

©PXimport

Screen Sharing kan ingesteld worden voor je persoonlijke Macs, maar de dienst is niet beperkt tot je eigen computers en kan gebruikt worden om verbinding te maken met andere Macs op een lokaal netwerk die Screen Sharing ingeschakeld hebben. Bovendien kun je een Screen Sharing verzoek indienen bij een vriend via Messages. (Onder Yosemite kun je dit doen tussen twee personen die een iCloud account hebben. Onder Mavericks kon dit alleen via een dienst van derden zoals AIM, Jabber, en Google Talk.)

Wanneer je via Messages met een vriend of collega aan het chatten bent, kun je op de Details knop drukken bovenaan de conversatie, waar je opties zult zien staan om met je contactpersoon te communiceren. Een daarvan is een paar overlappende rechthoeken, waarmee je, indien beschikbaar, het scherm van je contactpersoon kunt bekijken.

Bestanden delen

Als je alleen de bestanden op je Mac op afstand wilt benaderen en niet met een mogelijk trage Screen Sharing optie wilt modderen, kun je ook de bestanden direct benaderen. Als je de File Sharing optie ingeschakeld heb in de Sharing-systeeminstellingen op je Mac op afstand, kun je deze Mac selecteren in de zijbalk van een Finder scherm op je huidige Mac. Je krijgt vervolgens verschillende standaard en aangepaste gedeelde mappen te zien, die je kunt mounten en navigeren om de bestanden die je wilt hebben te benaderen.

Inloggen op afstand

Een andere manier om je Mac van op afstand te benaderen is voor ervaren gebruikers, waarbij je de Remote Login dienst gebruikt en de secure shell (SSH) in een Terminal venster gebruikt om in te loggen op je Mac en commando's en scripts uit te voeren.

©PXimport

Macs op afstand die Screen Sharing en File Sharing ingeschakeld hebben verschijnen in de zijbalk van de Finder. Als je alleen Remote Login inschakelt zal de Mac op afstand niet verschijnen. Maar je kunt deze benaderen via de Terminal app. Om dit te doen, open Terminal (/Applications/Utilities) en druk op Shift-Command-K (of selecteer New Remote Connection in het Shell menu). Er verschijnt dan een New Remote Connection venster. Selecteer in dit venster de Secure Shell dienst en je zult ingeschakelde Macs in de Server kolom zien staan. Van hieruit kun je met deze Macs verbinding maken en erop inloggen door ze te selecteren.

Andere diensten

De diensten die ik tot dusver genoemd heb zijn automatisch te detecteren; maar er kunnen extra diensten op je Mac staan die niet op die manieren te detecteren zijn, zoals bijvoorbeeld aangepaste FTP software, webservers, licentiemanagers, of andere serversoftware die je geconfigureerd hebt. Als je dergelijke software hebt, kun je er nog altijd verbinding mee maken met Terug naar mijn Mac door een URL samen te stellen die naar jouw Mac wijst vanaf elke plek op het internet.

Om dit te doen, voer het volgende commando in de Terminal in om een hiërarchie van domeinen voor je iCloud account te zien te krijgen:

dns-sd -E

Wanneer dit wordt ingevoerd zul je een output te zien krijgen zoals hieronder (NUMBER zal een unieke ID zijn voor je iCloud account:

local

icloud.com

- > btmm

- - > members

- - - > NUMBER

Met deze informatie kun je een URL samenstellen om je Mac op afstand direct te benaderen, mits je de computernaam van die Mac weet (de computernaam is de naam die bovenaan de Sharing systeeminstellingen staat). Voor dit artikel zullen we de Bonjour naam gebruiken, die alleen kleine letters gebruikt en die spaties door liggende streepjes vervangt. Dus bijvoorbeeld "Topher's MacBook Pro" heeft als Bonjour naam "tophers-macbook-pro".

Dan is het URL-schema voor het benaderen van de Mac op afstand als volgt:

computer-name.NUMBER.members.btmm.icloud.com

In deze context is mijn accountnummer "12345678," en om mijn MacBook Pro te benaderen moet ik dan de volgende URL gebruiken:

tophers-macbook-pro.12345678.members.btmm.icloud.com

Ik kan dit nu specificeren voor verschillende connectiviteitsdiensten die niet direct in de Finder worden ondersteund - zoals SSH en SFTP - en zelfs servers en diensten van derden die ik op het systeem heb geconfigureerd. Als ik bijvoorbeeld de OS X CUPS webinterface heb ingeschakeld op een Mac op afstand, kan ik er een verbinding mee maken om mijn printers te configureren door poort 631 te specificeren in een URL die lijkt op:

http://computer-name.account-number.members.btmm.icloud.com:631

Dit Terug naar mijn Mac-adres is erg veelzijdig en kan voor meer gebruikt worden dan alleen het benaderen van de ene Mac vanaf een andere Mac. Als je een systeem hebt, of het nu een iOS apparaat of Android telefoon is; een Windows pc of Linux systeem dat SMB filesharing ondersteunt, SSH-connecties, web connecties, enzovoorts; kun je dit Terug naar mijn Mac-adres gebruiken op die systemen om ze naar je geconfigureerde Macs te verwijzen.

Als laatste opmerking wil ik erop wijzen dat hoewel sharing diensten handig zijn, je ze misschien beter uitgeschakeld kunt laten tenzij je er veel gebruik van maakt. Er zijn geen bekende hacks voor deze diensten, en ze bestaan uit gerenommeerde en veilige code, maar het is het beste om diensten waar je geen gebruik van maakt uit te schakelen.

Het gebrek aan een rijk contrast is een van de grootste ergernissen bij lcd- en ledtelevisies. Fabrikanten hebben daarom een slimme techniek bedacht die het contrast aanzienlijk verbetert: local dimming. In dit artikel leggen we uit hoe deze techniek van jouw grijze nachtlucht weer een inktzwarte sterrenhemel maakt.

Het contrast van je televisie is misschien wel de belangrijkste eigenschap voor mooi beeld. We willen dat wit verblindend wit is en zwart echt inktzwart. Bij oledtelevisies is dat makkelijk, want daar geeft elke pixel zelf licht. Maar de meeste televisies in de Nederlandse huiskamers zijn nog steeds lcd- of ledschermen (inclusief QLED). Die werken met een lamp achter het scherm, de zogeheten backlight. Local dimming is de techniek die probeert de nadelen van die achtergrondverlichting op te lossen.

Om te begrijpen waarom local dimming nodig is, moet je eerst weten hoe een standaard led-tv werkt. Simpel gezegd is het een groot paneel met pixels die zelf geen licht geven, maar alleen van kleur veranderen. Achter die pixels brandt een grote lichtbak. Als het beeld zwart moet zijn, sluiten de pixels zich om het licht tegen te houden. Helaas lukt dat nooit voor de volle honderd procent; er lekt altijd wat licht langs de randjes. Hierdoor zien donkere scènes er vaak wat flets en grijzig uit. De achtergrondverlichting staat immers vol aan, ook als het beeld donker moet zijn.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

De lampen dimmen waar het donker is

Local dimming pakt dit probleem bij de bron aan. In plaats van één grote lichtbak die altijd aan staat, verdeelt deze techniek de achtergrondverlichting in honderden (en bij duurdere tv's soms duizenden) kleine zones. De televisie analyseert de beelden die je kijkt continu. Ziet de processor dat er linksboven in beeld een donkere schaduw is, terwijl rechtsonder een felle explosie te zien is? Dan worden de lampjes in de zone linksboven gedimd of zelfs helemaal uitgeschakeld, terwijl de lampjes rechtsonder juist fel gaan branden.

Het resultaat is direct zichtbaar. Zwart wordt weer echt zwart, simpelweg omdat er geen licht meer achter dat deel van het scherm brandt. Tegelijkertijd blijven de lichte delen van het scherm helder. Dat zorgt voor een veel groter contrast en geeft het beeld meer diepte. Vooral bij het kijken van HDR-films en -series is dat van belang. Zonder local dimming kan een led-tv eigenlijk geen goed HDR-beeld weergeven, omdat het verschil tussen licht en donker dan te klein blijft.

©ER | ID.nl

Niet alle local dimming is hetzelfde

Het klinkt als een wonderoplossing, maar de uitvoering verschilt enorm per televisie. Het grote toverwoord hierbij is het aantal zones. Hoe meer zones de tv onafhankelijk van elkaar kan aansturen, hoe preciezer het licht kan worden geregeld. Goedkopere televisies gebruiken vaak edge lit local dimming. Hierbij zitten de lampjes alleen in de rand van de tv. Dat werkt redelijk, maar is niet heel nauwkeurig. Je ziet dan soms dat een hele verticale strook van het beeld lichter wordt, terwijl er eigenlijk maar één klein object moest worden verlicht.

De betere variant heet full array local dimming. Hierbij zitten de lampjes over de hele achterkant van het scherm verspreid. De allernieuwste en beste vorm hiervan is miniLED. Daarbij zijn de lampjes zo klein geworden dat er duizenden in een scherm passen, wat de precisie van oled begint te benaderen. Als er te weinig zones zijn, kun je last krijgen van zogenaamde 'blooming'. Dat zie je bijvoorbeeld bij witte ondertiteling op een zwarte achtergrond: er ontstaat dan een soort wazige lichtwolk rondom de letters, omdat de zone groter is dan de tekst zelf.

Ga voor de full monty!

Local dimming is dus geen loze marketingkreet, maar een dankbare techniek voor iedereen die graag films of series kijkt op een led- of QLED-televisie. Het maakt het verschil tussen een flets, grijs plaatje en een beeld dat van het scherm spat met diepe zwartwaarden. Ben je in de markt voor een nieuwe tv? Vraag dan niet alleen óf er local dimming op zit, maar vooral of het gaat om full array dimming. Je ogen zullen je dankbaar zijn tijdens de volgende filmavond!

Bij ID.nl zijn we gek op producten waar je niet de hoofdprijs voor betaalt of die zijn voorzien van bijzondere eigenschappen. Met een robotstofzuiger wordt de vloer schoongehouden, terwijl je er niet bij hoeft te zijn. En stofzuigen is dan wel het minste dat ze kunnen, want ook dweilen is voor veel modellen geen proleem. We vonden vijf geavanceerde exemplaren.

Philips HomeRun 7000 Series XU7100/01

De Philips HomeRun 7000 Series XU7100/01 is ontworpen om grote ruimtes aan te kunnen. Het apparaat heeft een stofzak van 3 liter en een werktijd tot 180 minuten in de laagste stand. In tegenstelling tot veel kleinere robots is deze HomeRun uitgerust met een stille motor; de opgave van 66 dB maakt hem relatief stil.

Er zit een dweilfunctie in zodat je de robot na het stofzuigen ook direct kunt laten dweilen. Via de app kies je voor een van de modi of plan je een schoonmaakprogramma in. De robot kan zichzelf navigeren, obstakels omzeilen en keert na gebruik terug naar het laadstation. Omdat de opvangbak groot is hoef je niet vaak te legen en dankzij de Li‑ion‑accu is hij geschikt voor grotere woningen. Het apparaat is van recente datum en daarom nog volop verkrijgbaar.

Dreame L10s Pro Ultra Heat

Deze robot combineert een groot stofreservoir van 3,2 liter met een lange werktijd van ongeveer 220 minuten. Dankzij de geïntegreerde dweilfunctie verwijdert hij niet alleen stof maar kan hij ook nat reinigen. De L10s Pro Ultra Heat gebruikt een zak in het basisstation, waardoor je het reservoir minder vaak hoeft te legen.

De Dreame is voorzien van een Li‑ion‑batterij aanwezig en de robot keert automatisch terug naar het station voor opladen en legen. De sensortechnologie helpt bij het vermijden van obstakels en het nauwkeurig schoonmaken van zowel harde vloeren als tapijt. Dankzij de meegeleverde app stuur je de schoonmaak aan, stel je no‑go‑zones in of plan je een dweilrondje.

Philips HomeRun 3000 Series Aqua XU3100/01

Deze Philips‑robot is bedoeld voor wie minder vaak handmatig wil schoonmaken. Hij beschikt over een gecombineerde stofzuig‑ en dweilfunctie en kan zichzelf legen via het automatische station. Met een gebruiksduur tot 200 minuten in de laagste stand en een geluidsniveau van 66 dB kan hij urenlang zijn werk doen zonder al te veel herrie. De stofcontainer van 35 cl is kleiner dan bij de HomeRun 7000, maar door het automatische leegmechanisme is dat geen probleem.

Je bedient het apparaat via de app en kunt daar zowel een schema programmeren als zones instellen. De Aqua XU3100/01 is een model uit de recente 3000‑serie en doordat hij een mop‑pad heeft kan hij zowel droog als nat reinigen, wat handig is voor harde vloeren zoals tegels en laminaat.

iRobot Roomba Combo j9+

De Roomba Combo j9+ is een model dat je vloeren zowel kan stofzuigen als dweilen. De Combo j9 beschikt over een opvangbak van 31 cl en hij kan zelf zijn inhoud legen in het automatische basisstation dat bij de set hoort. De Li‑ion‑accu zorgt voor een lange gebruiksduur en de robot maakt een routeplanning zodat elke ruimte efficiënt wordt schoongemaakt.

Via de app kun je zones instellen waar de robot niet mag komen en het dweilelement in‑ of uitschakelen. In de basis maakt de Combo j9+ zelfstandig een kaart van je woning en keert terug naar het station wanneer de accu moet opladen of de stofcontainer vol is. De robot is bedoeld voor huishoudens die gemak belangrijk vinden en biedt naast stofzuigen ook een dweilfunctie voor hardere vloeren.

MOVA Tech P50 Ultra

De MOVA Tech P50 Ultra is een forse robotstofzuiger met een basisstation. Het apparaat heeft een stofreservoir van 30 cl en wordt geleverd met een basisstation waarin je het stof eenvoudig kunt verwijderen. De robot produceert een geluidsniveau van 74 dB, iets hoger dan de Philips‑modellen, en weegt inclusief station ruim 13 kg.

Hij kan uiteraard ook automatisch terugkeren naar het station om op te laden of te legen. In de specificaties staat dat de MOVA is voorzien van een Li‑ion‑batterij en dat hij zowel kan stofzuigen als dweilen. De meegeleverde app maakt het mogelijk om routes in te stellen en zones te blokkeren. Met een vermogen van 700 W is hij krachtig genoeg voor tapijten en harde vloeren. Het is geschikt voor mensen die een uitgebreid station met automatische functies willen.