Zeg je all-in-one-pc, dan zeg je iMac. Al jarenlang is de Apple iMac dé standaard als het gaat om een combinatie van scherm en computer. Dit jaar introduceerde Apple een nieuwe variant. Wij hebben de 27inch-uitvoering getest.

Het uiterlijk van de iMac (met 5K-scherm) is sinds 2014 eigenlijk niet meer veranderd en die iMac is qua uiterlijk weer niet te onderscheidenen van de iMac uit 20102 als het scherm uitstaat. Het enige uiterlijke verschil tussen 2019 en 2012 is dat de Thunderbolt(2)-poorten in 2017 plaatst maakten voor Thunderbolt 3-poorten. Of een zeven jaar oud ontwerp erg is? Wat ons betreft niet. Je krijgt een prachtige computer vervaardigd uit aluminium voorzien van een nog altijd groot 27inch-scherm. De bouwkwaliteit is bewezen uitstekend.

Wel blijft het af en toe onhandig dat alle aansluitingen op de achterkant zijn geplaatst. Met vier keer usb 3.0, twee keer Thunderbolt 3, een netwerkaansluiting, 3,5mm-headsetaansluiting en een kaartlezer heb je wel genoeg aansluitingen.

©PXimport

Bij de computer krijg je een invoersetje bestaande uit het draadloze Magic Keyboard en de draadloze Magic Mouse. Het bijzonder compacte toetsenbord heeft geen numeriek veld en toetsen zoals die op een laptop gebruikelijk zijn. Geen indrukwekkend toetsenbord dus, maar er is ondanks de geringe aanslag prima op te tikken. Over de meegeleverde muis zijn we niet te spreken. De muis is te plat en ligt niet lekker in de hand. Leuk voor onderweg, maar op een vast bureau wil je echt een betere muis.

©PXimport

Krachtige hardware

De standaarduitvoeringen van de 27 inch iMac bevatten een Intel Core i5 met zes cores, afhankelijk van de basisuitvoering die je kiest een variant met een kloksnelheid van 3, 3,1 of 3,7 GHz. De processor die Apple in ons testexemplaar heeft geplaatst is de upgrade in de vorm van een Core i9-9900K met maar liefst 8 cores op een standaardkloksnelheid van 3,6 GHz en een boost tot 5 GHz. Kortom een beest van een processor. De gebruikte i9-9900K is bijvoorbeeld sneller dan de Intel Xeon W-2140B, de processor met 8 cores die Apple in de instapvariant van de iMac Pro gebruikt. Voor wat het waard is: qua specificaties komt de geteste zwaar uitgevoerde iMac in de buurt van de goedkoopste iMac Pro, maar dat geldt dan ook voor de prijs. Die iMac pro heeft nog altijd wel wat extra mogelijkheden in de vorm van bijvoorbeeld een 10Gbit-netwerkaansluiting en een nog iets snellere grafische kaart.

©PXimport

Ook grafisch staat de nieuwe iMac zijn mannetje. De basisuitvoeringen hebben een AMD Radeon Pro 570X, 575X of 580X. De grafische kaart in ons testmodel is de snelste die Apple op de iMac biedt en is een AMD Radeon Pro Vega 48 met 8 GB HBM2-geheugen die in de buurt komt van de grafische kaart in de goedkoopste iMac pro. Zou je de grafische kracht vergelijken met een normale (gaming) grafische kaart, dan moet je denken aan een Nvidia GTX 1060. Ondanks de forse meerprijs voor de grafische kaart is de iMac hiermee naar moderne maatstaven dus zeker geen high-end gamingmachine. Gamen in 1080p kan uiteraard wel, op de volle 5K-resolutie van het scherm logischerwijs niet. In beginsel is de snelle grafische kaart bedoeld om grafische bewerkingen te versnellen en de upgrade is daarmee bedoeld voor professionele gebruikers die werken met heel zware videobewerkings- of 3D-toepassingen. Voor gaming koop je gezien de kortom geen iMac.

Opslag en geheugen

Opvallend voor 2019 is dat alle standaardconfiguraties nog altijd zonder ssd worden geleverd, in plaats daarvan geeft Apple je een Fusion Drive waarin een harde schijf gecombineerd wordt met een cache-ssd. Die cache-ssd zorgt wel voor een hogere snelheid dan een harde schijf, maar met een omvang van 24 GB bij een 1 TB Fusion Drive en 128 GB bij een grotere Fusion Drive loopt de capaciteit van de cache niet over. Je hebt echt veel meer aan een normale ssd en daar betaal je bij Apple helaas flink voor. Toch raden we je wel een ssd aan, want achteraf upgraden is er helaas niet bij. Technisch kan het wel, maar het is zo gecompliceerd dat je er beter niet aan kunt beginnen. Ons testmodel is voorzien van een 512 GB ssd.

De iMac Pro bevat vier geheugenbankjes. De uitvoering die wij kregen bevat 16 GB verdeeld over twee modules van 8 GB. Er zijn dus nog twee bankjes vrij. Koop je een standaardvariant met 8 GB, dan krijg je twee reepjes van 4 GB en heb je dus eveneens twee geheugenbanken vrij. Je kunt dus geld besparen door zelf je geheugen te upgraden, want Apple rekent maar liefst 240 euro voor de upgrade van 8 naar 16 gigabyte. Besparen is dus eenvoudig door te kiezen voor een uitvoering met 8 GB ram en deze zelf naar wens te upgraden. Overigens is het klepje dat de geheugensloten toegankelijk maakt een groot voordeel ten opzichte van een iMac Pro die dat klepje niet heeft.

Prestaties

De uitvoering die wij kregen is een topmodel en dit is dan ook een beest van een machine. In Geekbench 4 scoort de i9-processor maar liefst 6303 punten in de single-core-test en 32848 punten in de multi-core-test. Dat zijn indrukwekkende resultaten. De scores liggen hiermee hoger dan de instapvariant van de iMac Pro. Ook de ssd mag er zijn met een leessnelheid van 2792,5 en schrijfsnelheid van 1898,9 MB/s. In combinatie met de krachtige grafische kaart kun je de geteste iMac kortom voor alle denkbare werkzaamheden gebruiken.

Conclusie

De 27 inch iMac met 5K-display is ondanks het ontwerp dat al jarenlang hetzelfde is nog altijd een prachtige machine. Alleen de brede schermrand begint wat ouderwets te ogen, maar daar staat een fantastisch scherm tegenover. De door ons geteste uitvoering is in bijna alle opzichten de zwaarste en duurste variant. Op de prestaties kun je dan ook niets afdingen. Zo’n krachtige machine hebben de meeste gebruikers niet nodig. Een variant met een Core i5 en goedkopere grafische kaart is ook al een krachtige machine. Een upgrade naar een ssd net als in ons testmodel raden we wel sterk aan. Het werkgeheugen kun je zelf eenvoudig achteraf uitbreiden en dat is gelukkig een stuk goedkoper dan bij Apple. De geringe uitbreidbaarheid en de stevige prijs van upgrades zijn wel het belangrijkste nadeel van de nieuwste iMac.

Het gebrek aan een rijk contrast is een van de grootste ergernissen bij lcd- en ledtelevisies. Fabrikanten hebben daarom een slimme techniek bedacht die het contrast aanzienlijk verbetert: local dimming. In dit artikel leggen we uit hoe deze techniek van jouw grijze nachtlucht weer een inktzwarte sterrenhemel maakt.

Het contrast van je televisie is misschien wel de belangrijkste eigenschap voor mooi beeld. We willen dat wit verblindend wit is en zwart echt inktzwart. Bij oledtelevisies is dat makkelijk, want daar geeft elke pixel zelf licht. Maar de meeste televisies in de Nederlandse huiskamers zijn nog steeds lcd- of ledschermen (inclusief QLED). Die werken met een lamp achter het scherm, de zogeheten backlight. Local dimming is de techniek die probeert de nadelen van die achtergrondverlichting op te lossen.

Om te begrijpen waarom local dimming nodig is, moet je eerst weten hoe een standaard led-tv werkt. Simpel gezegd is het een groot paneel met pixels die zelf geen licht geven, maar alleen van kleur veranderen. Achter die pixels brandt een grote lichtbak. Als het beeld zwart moet zijn, sluiten de pixels zich om het licht tegen te houden. Helaas lukt dat nooit voor de volle honderd procent; er lekt altijd wat licht langs de randjes. Hierdoor zien donkere scènes er vaak wat flets en grijzig uit. De achtergrondverlichting staat immers vol aan, ook als het beeld donker moet zijn.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

De lampen dimmen waar het donker is

Local dimming pakt dit probleem bij de bron aan. In plaats van één grote lichtbak die altijd aan staat, verdeelt deze techniek de achtergrondverlichting in honderden (en bij duurdere tv's soms duizenden) kleine zones. De televisie analyseert de beelden die je kijkt continu. Ziet de processor dat er linksboven in beeld een donkere schaduw is, terwijl rechtsonder een felle explosie te zien is? Dan worden de lampjes in de zone linksboven gedimd of zelfs helemaal uitgeschakeld, terwijl de lampjes rechtsonder juist fel gaan branden.

Het resultaat is direct zichtbaar. Zwart wordt weer echt zwart, simpelweg omdat er geen licht meer achter dat deel van het scherm brandt. Tegelijkertijd blijven de lichte delen van het scherm helder. Dat zorgt voor een veel groter contrast en geeft het beeld meer diepte. Vooral bij het kijken van HDR-films en -series is dat van belang. Zonder local dimming kan een led-tv eigenlijk geen goed HDR-beeld weergeven, omdat het verschil tussen licht en donker dan te klein blijft.

©ER | ID.nl

Niet alle local dimming is hetzelfde

Het klinkt als een wonderoplossing, maar de uitvoering verschilt enorm per televisie. Het grote toverwoord hierbij is het aantal zones. Hoe meer zones de tv onafhankelijk van elkaar kan aansturen, hoe preciezer het licht kan worden geregeld. Goedkopere televisies gebruiken vaak edge lit local dimming. Hierbij zitten de lampjes alleen in de rand van de tv. Dat werkt redelijk, maar is niet heel nauwkeurig. Je ziet dan soms dat een hele verticale strook van het beeld lichter wordt, terwijl er eigenlijk maar één klein object moest worden verlicht.

De betere variant heet full array local dimming. Hierbij zitten de lampjes over de hele achterkant van het scherm verspreid. De allernieuwste en beste vorm hiervan is miniLED. Daarbij zijn de lampjes zo klein geworden dat er duizenden in een scherm passen, wat de precisie van oled begint te benaderen. Als er te weinig zones zijn, kun je last krijgen van zogenaamde 'blooming'. Dat zie je bijvoorbeeld bij witte ondertiteling op een zwarte achtergrond: er ontstaat dan een soort wazige lichtwolk rondom de letters, omdat de zone groter is dan de tekst zelf.

Ga voor de full monty!

Local dimming is dus geen loze marketingkreet, maar een dankbare techniek voor iedereen die graag films of series kijkt op een led- of QLED-televisie. Het maakt het verschil tussen een flets, grijs plaatje en een beeld dat van het scherm spat met diepe zwartwaarden. Ben je in de markt voor een nieuwe tv? Vraag dan niet alleen óf er local dimming op zit, maar vooral of het gaat om full array dimming. Je ogen zullen je dankbaar zijn tijdens de volgende filmavond!

Bij ID.nl zijn we gek op producten waar je niet de hoofdprijs voor betaalt of die zijn voorzien van bijzondere eigenschappen. Met een robotstofzuiger wordt de vloer schoongehouden, terwijl je er niet bij hoeft te zijn. En stofzuigen is dan wel het minste dat ze kunnen, want ook dweilen is voor veel modellen geen proleem. We vonden vijf geavanceerde exemplaren.

Philips HomeRun 7000 Series XU7100/01

De Philips HomeRun 7000 Series XU7100/01 is ontworpen om grote ruimtes aan te kunnen. Het apparaat heeft een stofzak van 3 liter en een werktijd tot 180 minuten in de laagste stand. In tegenstelling tot veel kleinere robots is deze HomeRun uitgerust met een stille motor; de opgave van 66 dB maakt hem relatief stil.

Er zit een dweilfunctie in zodat je de robot na het stofzuigen ook direct kunt laten dweilen. Via de app kies je voor een van de modi of plan je een schoonmaakprogramma in. De robot kan zichzelf navigeren, obstakels omzeilen en keert na gebruik terug naar het laadstation. Omdat de opvangbak groot is hoef je niet vaak te legen en dankzij de Li‑ion‑accu is hij geschikt voor grotere woningen. Het apparaat is van recente datum en daarom nog volop verkrijgbaar.

Dreame L10s Pro Ultra Heat

Deze robot combineert een groot stofreservoir van 3,2 liter met een lange werktijd van ongeveer 220 minuten. Dankzij de geïntegreerde dweilfunctie verwijdert hij niet alleen stof maar kan hij ook nat reinigen. De L10s Pro Ultra Heat gebruikt een zak in het basisstation, waardoor je het reservoir minder vaak hoeft te legen.

De Dreame is voorzien van een Li‑ion‑batterij aanwezig en de robot keert automatisch terug naar het station voor opladen en legen. De sensortechnologie helpt bij het vermijden van obstakels en het nauwkeurig schoonmaken van zowel harde vloeren als tapijt. Dankzij de meegeleverde app stuur je de schoonmaak aan, stel je no‑go‑zones in of plan je een dweilrondje.

Philips HomeRun 3000 Series Aqua XU3100/01

Deze Philips‑robot is bedoeld voor wie minder vaak handmatig wil schoonmaken. Hij beschikt over een gecombineerde stofzuig‑ en dweilfunctie en kan zichzelf legen via het automatische station. Met een gebruiksduur tot 200 minuten in de laagste stand en een geluidsniveau van 66 dB kan hij urenlang zijn werk doen zonder al te veel herrie. De stofcontainer van 35 cl is kleiner dan bij de HomeRun 7000, maar door het automatische leegmechanisme is dat geen probleem.

Je bedient het apparaat via de app en kunt daar zowel een schema programmeren als zones instellen. De Aqua XU3100/01 is een model uit de recente 3000‑serie en doordat hij een mop‑pad heeft kan hij zowel droog als nat reinigen, wat handig is voor harde vloeren zoals tegels en laminaat.

iRobot Roomba Combo j9+

De Roomba Combo j9+ is een model dat je vloeren zowel kan stofzuigen als dweilen. De Combo j9 beschikt over een opvangbak van 31 cl en hij kan zelf zijn inhoud legen in het automatische basisstation dat bij de set hoort. De Li‑ion‑accu zorgt voor een lange gebruiksduur en de robot maakt een routeplanning zodat elke ruimte efficiënt wordt schoongemaakt.

Via de app kun je zones instellen waar de robot niet mag komen en het dweilelement in‑ of uitschakelen. In de basis maakt de Combo j9+ zelfstandig een kaart van je woning en keert terug naar het station wanneer de accu moet opladen of de stofcontainer vol is. De robot is bedoeld voor huishoudens die gemak belangrijk vinden en biedt naast stofzuigen ook een dweilfunctie voor hardere vloeren.

MOVA Tech P50 Ultra

De MOVA Tech P50 Ultra is een forse robotstofzuiger met een basisstation. Het apparaat heeft een stofreservoir van 30 cl en wordt geleverd met een basisstation waarin je het stof eenvoudig kunt verwijderen. De robot produceert een geluidsniveau van 74 dB, iets hoger dan de Philips‑modellen, en weegt inclusief station ruim 13 kg.

Hij kan uiteraard ook automatisch terugkeren naar het station om op te laden of te legen. In de specificaties staat dat de MOVA is voorzien van een Li‑ion‑batterij en dat hij zowel kan stofzuigen als dweilen. De meegeleverde app maakt het mogelijk om routes in te stellen en zones te blokkeren. Met een vermogen van 700 W is hij krachtig genoeg voor tapijten en harde vloeren. Het is geschikt voor mensen die een uitgebreid station met automatische functies willen.