iOS 12 is inmiddels alweer een tijdje uit en brengt diverse nieuwe functies om de beveiliging en privacy-instellingen van je iPhone verder op te schroeven. Sommige functies zitten evenwel goed verborgen. Wij lichten er vijf uit.

1. Zorg dat automatische iOS-updates aanstaan

Iedere keer als er een nieuwe update komt voor je iPhone of iPad, dan zijn er vaak enkele verbeteringen doorgevoerd op het vlak van beveiliging of stabiliteit. Maar hoe vaak download en installeer jij iOS-updates direct? Velen wachten gewoon tot de volgende grote update. Met iOS 12 kun je al je toekomstige updates op de achtergrond laten uitvoeren, waardoor jij er geen omkijken meer naar hebt. Ga naar Instellingen, Algemeen en vervolgens naar Software Update om de automatische updates aan te zetten.

2. Zet USB-accessoires aan

Deze verborgen optie voorkomt dat accessoires als USB-kabels en koptelefoons, verbinding maken met je iPhone en iPad als je toestel langer dan een uur ontgrendeld is. Hierdoor kunnen hackers bijvoorbeeld geen gebruik meer maken van USB-tools om het wachtwoord van je toestel te achterhalen en om data buit te maken.

Ga naar de Instellingen-app op je iPhone of iPad en zoek daar naar Face ID en toegangscode. Zet vervolgens de schakelaar bij USB-accessoires in de juiste stand (schuifje naar links).

©PXimport

3. Schakel een sterker wachtwoord in

In de afgelopen jaren zijn er in iOS verbeteringen doorgevoerd rond het instellen van wachtwoorden. Jarenlang kon je standaard alleen een viercijferige code instellen, nu is het al een code met zes cijfers. Dit maakt het voor hackers een stuk moeilijker om in je telefoon te komen. Maar wist je ook dat je een code kunt aanmaken met nog veel meer cijfers? Acht cijfers, twaalf cijfers of zelfs meer: het kan allemaal. Ga naar de Instellingen, Face ID en toegangscode en voer je toegangscode in. Dan kun je bij Wijzig toegangscode de Toegangscodeopties vinden. Daar vind je de opties voor een aangepaste alfanumerieke code of een aangepaste numerieke code.

4. Zet de tweestapsverificatie aan

De tweestapsverificatie is een van de beste manieren om je accounts veilig te houden. Als iemand je wachtwoord steelt, dan hebben ze evengoed nog je telefoon nodig om daadwerkelijk bij je gegevens te komen. Jarenlang was de tweestapsverificatie maar een vervelende en omslachtige methode om je telefoon beter te beveiligen, maar met iOS 12 is er van die ergernis weinig meer over. Je code wordt nu automatisch ingevoerd. Daarvoor moet je uiteraard wel de tweestapsverificatie aan hebben staan. Ga naar Instellingen en klik op je naam. Vervolgens ga je naar Wachtwoord en beveiliging en klik je op Twee-factor-authenticatie.

5. Verander je eerder gebruikte wachtwoorden

Vanaf iOS 12 kun je controleren hoe vaak je een wachtwoord gebruikt om deze vervolgens dan eventueel te wijzigen op je iPhone of iPad. Als het besturingssysteem erachter komt dat je voor verschillende websites hetzelfde wachtwoord gebruikt, dan word je gewaarschuwd en krijg je het advies om die wachtwoorden te veranderen. Ga naar de Instellingen, Wachtwoorden en accounts en vervolgens naar Wachtwoorden. Je ziet soms een klein waarschuwingsteken naast ieder account. Dit betekent dat je het bijhorende wachtwoord ook vaak hebt gebruikt voor andere accounts. Tik op een van je accounts en verander in een handomdraai je wachtwoord.

Een paar bestanden hernoemen is zo gebeurd. Maar zodra je tientallen of honderden namen moet aanpassen, schiet handmatig werk tekort. Dan komt externe software goed van pas. PowerRename, onderdeel van de PowerToys-collectie, biedt uitkomst. Met deze slimme tool kun je grote aantallen bestanden in één keer hernoemen. Dat gaat snel, efficiënt en precies zoals jij het wilt.

PowerRename activeren

PowerRename is een stuk krachtiger dan de standaard hernoemfunctie van Windows. De tool maakt deel uit van PowerToys, een opensource-project van Microsoft. Wil je de Microsoft Store-versie installeren? Open dan het Startmenu, zoek naar Microsoft Store en start de app. Typ PowerToys in het zoekveld bovenaan. Klik op Installeren zodra je het programma hebt gevonden. Na installatie verschijnt PowerToys in het systeemvak van Windows. Open het, kies in de linkerkolom PowerRename en je ziet meteen een korte animatie van hoe de tool werkt. Klik op Instellingenopenen en controleer of PowerRename is ingeschakeld. Let op: bij ons werkte PowerRename pas na een herstart van het systeem.

Contextueel menu in Verkenner

Open de map met de bestanden die je wilt hernoemen. Selecteer ze allemaal met Ctrl+A en klik met de rechtermuisknop op de selectie. In het contextmenu van Windows Verkenner kies je onderaan de opdracht Naam wijzigen met PowerRename.

Zoeken en vervangen

Daarna opent het venster van PowerRename. In het veld Zoeken geef je in welk deel van de bestandsnaam je wilt vervangen. In het veld eronder typ je de nieuwe tekst. In ons voorbeeld vervangen we het woord Image door Kreta2015. Nog vóór de wijziging wordt uitgevoerd, toont PowerRename een overzicht: links de oorspronkelijke bestandsnamen, rechts de nieuwe. Zo zie je meteen wat er verandert. Daaronder kies je of de aanpassing moet gelden voor de volledige naam inclusief extensie, alleen de bestandsnaam, of alleen de extensie.

Met de knoppen onder Tekstopmaak pas je eenvoudig het hoofdlettergebruik aan, van alles in kleine letters, naar alles in hoofdletters, alleen een hoofdletter aan het begin, of elke beginletter van een woord in hoofdletters. Het laatste pictogram schakelt de nummering in. Activeer je dat, dan voegt PowerRename automatisch nummers tussen haakjes toe aan de bestandsnamen.

Het gebrek aan een rijk contrast is een van de grootste ergernissen bij lcd- en ledtelevisies. Fabrikanten hebben daarom een slimme techniek bedacht die het contrast aanzienlijk verbetert: local dimming. In dit artikel leggen we uit hoe deze techniek van jouw grijze nachtlucht weer een inktzwarte sterrenhemel maakt.

Het contrast van je televisie is misschien wel de belangrijkste eigenschap voor mooi beeld. We willen dat wit verblindend wit is en zwart echt inktzwart. Bij oledtelevisies is dat makkelijk, want daar geeft elke pixel zelf licht. Maar de meeste televisies in de Nederlandse huiskamers zijn nog steeds lcd- of ledschermen (inclusief QLED). Die werken met een lamp achter het scherm, de zogeheten backlight. Local dimming is de techniek die probeert de nadelen van die achtergrondverlichting op te lossen.

Om te begrijpen waarom local dimming nodig is, moet je eerst weten hoe een standaard led-tv werkt. Simpel gezegd is het een groot paneel met pixels die zelf geen licht geven, maar alleen van kleur veranderen. Achter die pixels brandt een grote lichtbak. Als het beeld zwart moet zijn, sluiten de pixels zich om het licht tegen te houden. Helaas lukt dat nooit voor de volle honderd procent; er lekt altijd wat licht langs de randjes. Hierdoor zien donkere scènes er vaak wat flets en grijzig uit. De achtergrondverlichting staat immers vol aan, ook als het beeld donker moet zijn.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

De lampen dimmen waar het donker is

Local dimming pakt dit probleem bij de bron aan. In plaats van één grote lichtbak die altijd aan staat, verdeelt deze techniek de achtergrondverlichting in honderden (en bij duurdere tv's soms duizenden) kleine zones. De televisie analyseert de beelden die je kijkt continu. Ziet de processor dat er linksboven in beeld een donkere schaduw is, terwijl rechtsonder een felle explosie te zien is? Dan worden de lampjes in de zone linksboven gedimd of zelfs helemaal uitgeschakeld, terwijl de lampjes rechtsonder juist fel gaan branden.

Het resultaat is direct zichtbaar. Zwart wordt weer echt zwart, simpelweg omdat er geen licht meer achter dat deel van het scherm brandt. Tegelijkertijd blijven de lichte delen van het scherm helder. Dat zorgt voor een veel groter contrast en geeft het beeld meer diepte. Vooral bij het kijken van HDR-films en -series is dat van belang. Zonder local dimming kan een led-tv eigenlijk geen goed HDR-beeld weergeven, omdat het verschil tussen licht en donker dan te klein blijft.

©ER | ID.nl

Niet alle local dimming is hetzelfde

Het klinkt als een wonderoplossing, maar de uitvoering verschilt enorm per televisie. Het grote toverwoord hierbij is het aantal zones. Hoe meer zones de tv onafhankelijk van elkaar kan aansturen, hoe preciezer het licht kan worden geregeld. Goedkopere televisies gebruiken vaak edge lit local dimming. Hierbij zitten de lampjes alleen in de rand van de tv. Dat werkt redelijk, maar is niet heel nauwkeurig. Je ziet dan soms dat een hele verticale strook van het beeld lichter wordt, terwijl er eigenlijk maar één klein object moest worden verlicht.

De betere variant heet full array local dimming. Hierbij zitten de lampjes over de hele achterkant van het scherm verspreid. De allernieuwste en beste vorm hiervan is miniLED. Daarbij zijn de lampjes zo klein geworden dat er duizenden in een scherm passen, wat de precisie van oled begint te benaderen. Als er te weinig zones zijn, kun je last krijgen van zogenaamde 'blooming'. Dat zie je bijvoorbeeld bij witte ondertiteling op een zwarte achtergrond: er ontstaat dan een soort wazige lichtwolk rondom de letters, omdat de zone groter is dan de tekst zelf.

Ga voor de full monty!

Local dimming is dus geen loze marketingkreet, maar een dankbare techniek voor iedereen die graag films of series kijkt op een led- of QLED-televisie. Het maakt het verschil tussen een flets, grijs plaatje en een beeld dat van het scherm spat met diepe zwartwaarden. Ben je in de markt voor een nieuwe tv? Vraag dan niet alleen óf er local dimming op zit, maar vooral of het gaat om full array dimming. Je ogen zullen je dankbaar zijn tijdens de volgende filmavond!