Cyberlink brengt zijn software in verschillende varianten uit. Zo hebben we nu Power Director 7 Ultra, die uitgebreider is dan Power Director 7 Deluxe. De Ultra-versie ondersteunt wegschrijven naar blu-ray en avchd-output, maar wel tegen een flink hoger bedrag dan de Deluxe-versie.

De werkruimte is opgedeeld in drie panelen: een bibliotheek voor uw video's, een tijdlijn en een previewvenster. De tijdlijn in Power Director, ook wel storyboard genoemd, bevat tracks voor video, effecten, titels, voice-overs en muziek. Naast deze zijn er ook nog vijf tracks beschikbaar voor Picture in Picture (PiP)-lagen, waardoor u in totaal zes beelden tegelijk kunt laten zien. Dit kunnen clips zijn, maar ook speciale PiP-objecten. Met de PiP Designer kunt u deze objecten aanpassen, animatiepaden implementeren en bijwerken en met behulp van keyframes eigen animatiepaden creëren. Cyberlink heeft gratis content meegeleverd in de vorm van foto's via de webdienst Flickr en audioclips via Freesound.

Tools

Ook effectfilters hebben hun eigen bibliotheek, de zogeheten Effects-room. Andere 'kamers' zijn er voor titels, transities, voice-overopnames, audiomixen, hoofdstukken en ondertitels. Power Director heeft ook handige, andere hulpmiddelen, zoals de Magic Tools. Deze voeren automatisch diverse standaard handelingen uit en zijn ideaal voor de beginnende filmbewerker. Zo is er een tool die automatisch de beeld- en audiokwaliteit verbetert en een wizard die aan de hand van een thema een complete film in elkaar draait. Een minpunt is dat wanneer het filmmateriaal groter is dan één minuut, sommige tools aanzienlijk meer tijd nodig hebben voor bewerking. Het programma loopt dan soms vast.

HD? Nee

Met Power Director kunt u avchd-bestanden bewerken, maar de manier waarop dat wordt bewerkstelligd, is dubieus. De previewkwaliteit wordt zover omlaag gebracht dat details uit het beeld verdwijnen en het daardoor onmogelijk wordt om nog goed te kunnen werken. Er zijn geen projectinstellingen die u kunt aanpassen en het is onmogelijk om de previewkwaliteit te verbeteren.U kunt de hd-montage exporteren naar mpeg2 en H.264-bestanden, terwijl bij blu-ray alleen voor mpeg2 kan worden gekozen. De maximale bitrates zijn aan de lage kant: 15 Mbit/s voor H.264 en 25 Mbit/s voor mpeg2. Daarnaast is het alleen mogelijk om bij het exporteren de resolutie van het beeld te veranderen en niet de bitrate. Exporteert u naar H.264 en hebt u een recente grafische kaart van Nvidia, dan kunt u voor de optie Cuda kiezen, waardoor het encoderen sneller gaat dankzij gpu-acceleratie. De geëxporteerde mpeg2- en H.264-bestanden zijn korrelig en wazig.PluspuntenMinpuntenConclusie

Power Director 7 Ultra is op zich wel geschikt voor bewerking van standaard videomateriaal, maar zeker niet voor hd. Op dat gebied schiet het pakket toch echt te kort.

Een paar bestanden hernoemen is zo gebeurd. Maar zodra je tientallen of honderden namen moet aanpassen, schiet handmatig werk tekort. Dan komt externe software goed van pas. PowerRename, onderdeel van de PowerToys-collectie, biedt uitkomst. Met deze slimme tool kun je grote aantallen bestanden in één keer hernoemen. Dat gaat snel, efficiënt en precies zoals jij het wilt.

PowerRename activeren

PowerRename is een stuk krachtiger dan de standaard hernoemfunctie van Windows. De tool maakt deel uit van PowerToys, een opensource-project van Microsoft. Wil je de Microsoft Store-versie installeren? Open dan het Startmenu, zoek naar Microsoft Store en start de app. Typ PowerToys in het zoekveld bovenaan. Klik op Installeren zodra je het programma hebt gevonden. Na installatie verschijnt PowerToys in het systeemvak van Windows. Open het, kies in de linkerkolom PowerRename en je ziet meteen een korte animatie van hoe de tool werkt. Klik op Instellingenopenen en controleer of PowerRename is ingeschakeld. Let op: bij ons werkte PowerRename pas na een herstart van het systeem.

Contextueel menu in Verkenner

Open de map met de bestanden die je wilt hernoemen. Selecteer ze allemaal met Ctrl+A en klik met de rechtermuisknop op de selectie. In het contextmenu van Windows Verkenner kies je onderaan de opdracht Naam wijzigen met PowerRename.

Zoeken en vervangen

Daarna opent het venster van PowerRename. In het veld Zoeken geef je in welk deel van de bestandsnaam je wilt vervangen. In het veld eronder typ je de nieuwe tekst. In ons voorbeeld vervangen we het woord Image door Kreta2015. Nog vóór de wijziging wordt uitgevoerd, toont PowerRename een overzicht: links de oorspronkelijke bestandsnamen, rechts de nieuwe. Zo zie je meteen wat er verandert. Daaronder kies je of de aanpassing moet gelden voor de volledige naam inclusief extensie, alleen de bestandsnaam, of alleen de extensie.

Met de knoppen onder Tekstopmaak pas je eenvoudig het hoofdlettergebruik aan, van alles in kleine letters, naar alles in hoofdletters, alleen een hoofdletter aan het begin, of elke beginletter van een woord in hoofdletters. Het laatste pictogram schakelt de nummering in. Activeer je dat, dan voegt PowerRename automatisch nummers tussen haakjes toe aan de bestandsnamen.

Het gebrek aan een rijk contrast is een van de grootste ergernissen bij lcd- en ledtelevisies. Fabrikanten hebben daarom een slimme techniek bedacht die het contrast aanzienlijk verbetert: local dimming. In dit artikel leggen we uit hoe deze techniek van jouw grijze nachtlucht weer een inktzwarte sterrenhemel maakt.

Het contrast van je televisie is misschien wel de belangrijkste eigenschap voor mooi beeld. We willen dat wit verblindend wit is en zwart echt inktzwart. Bij oledtelevisies is dat makkelijk, want daar geeft elke pixel zelf licht. Maar de meeste televisies in de Nederlandse huiskamers zijn nog steeds lcd- of ledschermen (inclusief QLED). Die werken met een lamp achter het scherm, de zogeheten backlight. Local dimming is de techniek die probeert de nadelen van die achtergrondverlichting op te lossen.

Om te begrijpen waarom local dimming nodig is, moet je eerst weten hoe een standaard led-tv werkt. Simpel gezegd is het een groot paneel met pixels die zelf geen licht geven, maar alleen van kleur veranderen. Achter die pixels brandt een grote lichtbak. Als het beeld zwart moet zijn, sluiten de pixels zich om het licht tegen te houden. Helaas lukt dat nooit voor de volle honderd procent; er lekt altijd wat licht langs de randjes. Hierdoor zien donkere scènes er vaak wat flets en grijzig uit. De achtergrondverlichting staat immers vol aan, ook als het beeld donker moet zijn.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

De lampen dimmen waar het donker is

Local dimming pakt dit probleem bij de bron aan. In plaats van één grote lichtbak die altijd aan staat, verdeelt deze techniek de achtergrondverlichting in honderden (en bij duurdere tv's soms duizenden) kleine zones. De televisie analyseert de beelden die je kijkt continu. Ziet de processor dat er linksboven in beeld een donkere schaduw is, terwijl rechtsonder een felle explosie te zien is? Dan worden de lampjes in de zone linksboven gedimd of zelfs helemaal uitgeschakeld, terwijl de lampjes rechtsonder juist fel gaan branden.

Het resultaat is direct zichtbaar. Zwart wordt weer echt zwart, simpelweg omdat er geen licht meer achter dat deel van het scherm brandt. Tegelijkertijd blijven de lichte delen van het scherm helder. Dat zorgt voor een veel groter contrast en geeft het beeld meer diepte. Vooral bij het kijken van HDR-films en -series is dat van belang. Zonder local dimming kan een led-tv eigenlijk geen goed HDR-beeld weergeven, omdat het verschil tussen licht en donker dan te klein blijft.

©ER | ID.nl

Niet alle local dimming is hetzelfde

Het klinkt als een wonderoplossing, maar de uitvoering verschilt enorm per televisie. Het grote toverwoord hierbij is het aantal zones. Hoe meer zones de tv onafhankelijk van elkaar kan aansturen, hoe preciezer het licht kan worden geregeld. Goedkopere televisies gebruiken vaak edge lit local dimming. Hierbij zitten de lampjes alleen in de rand van de tv. Dat werkt redelijk, maar is niet heel nauwkeurig. Je ziet dan soms dat een hele verticale strook van het beeld lichter wordt, terwijl er eigenlijk maar één klein object moest worden verlicht.

De betere variant heet full array local dimming. Hierbij zitten de lampjes over de hele achterkant van het scherm verspreid. De allernieuwste en beste vorm hiervan is miniLED. Daarbij zijn de lampjes zo klein geworden dat er duizenden in een scherm passen, wat de precisie van oled begint te benaderen. Als er te weinig zones zijn, kun je last krijgen van zogenaamde 'blooming'. Dat zie je bijvoorbeeld bij witte ondertiteling op een zwarte achtergrond: er ontstaat dan een soort wazige lichtwolk rondom de letters, omdat de zone groter is dan de tekst zelf.

Ga voor de full monty!

Local dimming is dus geen loze marketingkreet, maar een dankbare techniek voor iedereen die graag films of series kijkt op een led- of QLED-televisie. Het maakt het verschil tussen een flets, grijs plaatje en een beeld dat van het scherm spat met diepe zwartwaarden. Ben je in de markt voor een nieuwe tv? Vraag dan niet alleen óf er local dimming op zit, maar vooral of het gaat om full array dimming. Je ogen zullen je dankbaar zijn tijdens de volgende filmavond!