September 2017: zes miljoen Instagram-accounts gehackt. Wanneer je een veelvuldig gebruikt sociaal platform hebt, kun je erop rekenen dat hackers hun beste beentje voorzetten. Zeker als je eigenaar Facebook is, want dat ligt sowieso al enige tijd onder vuur om haar datalekken. Hoge bomen vangen veel wind, maar wat doen ze er eigenlijk aan om te zorgen dat ze niet omwaaien?

Doxagram

De Doxagram-hack in september 2017 werd veroorzaakt door slimmeriken die een bug in de application programming interface (API) misbruikten. Het is onbekend wat Instagram precies aan veiligheidsmaatregelen heeft genomen, zeker na dit gênante lek waarbij de contactgegevens van grote beroemdheden op straat eindigden voor een luttel bedrag van 10 dollar. Wel is er duidelijk een focus van het bedrijf om de boel zo veilig mogelijk te houden en situaties zoals in 2017 te voorkomen.

Instagram is een van de grootste social media-platformen en moet haar beveiliging daardoor veel beter op orde hebben dan een kleinere website dat nodig acht. Instagram is ook niet heel open over welke beveiligingsmethodes het zelf gebruikt, om uiteraard toekomstige hacks te voorkomen. Het gaat er dan ook meestal om wat gebruikers kunnen doen om hun eigen account zo veilig mogelijk te houden.

Aan de andere kant heeft Instagram al eerder dingen verkondigd die niet helemaal zuivere koffie waren. Zo zei het over de hack van 2017 dat het slechts een klein percentage accounts was die te kampen had met de hackers. Op zich klopt het als een bus, maar is dat een eerlijke manier van communiceren als je een platform hebt van meer dan 700 miljoen actieve gebruikers per maand?

API’s

Terug naar de hackers. Het is een slimme zet van ze om juist voor de API’s te gaan. API’s zorgen er namelijk voor dat software met elkaar wordt gelinkt, zodat je als programmeur kunt bouwen op een platform terwijl je niet helemaal hoeft te weten hoe het werkt. API’s bouwen bruggen tussen verschillende platformen. Instagram heeft dan ook een speciale pagina gewijd aan deze API, en wat je daar als ontwikkelaar zoal mee mag doen.

Het O Auth 2.0 protocol kleeft aan het gebruik van dit programmeerplatform. Dat is in feite een soort boek met regels, variërend van “servers dienen wachtwoord-verificatie te ondersteunen, ondanks dat wachtwoorden een beveiligingszwakte zijn” tot hoe je een zogeheten toegangstoken kunt krijgen compleet met schematische tekeningen van hoe de authorisatiecodeflow gaat. Die toegangstoken is waar het allemaal om draait, want dit is een soort goedkeuring van Instagram waarin bijvoorbeeld te lezen is van wie de gebruikersnaam is en wat de profielfoto is.

©PXimport

Instagram verlangt dat er gebruik wordt gemaakt van SSL (Secure Sockets Layer) om ervoor te zorgen dat de communicatie tussen systemen geëncrypt is. De gebruiker kan uit de SSL-informatie halen wie de eigenaar van de website is en wie het certificaat heeft afgegeven, waardoor bij problemen snel duidelijk is tussen welke partijen er gegevens worden uitgewisseld.

Het fotoplatform heeft ook voor gebruikers die een veiliger gevoel willen hebben maatregelen genomen. Zo kun je twee-stapverficatie aanzetten, waardoor je bij elk nieuw toestel waarop je inlogt weer opnieuw een speciale toegangscode moet gebruiken die telkens verandert. Naast het gebruik van een sterk wachtwoord wordt bovendien aangeraden om de app zo vaak mogelijk te updaten: immers is het vaak verouderde informatie die niet genoeg meer in de gaten wordt gehouden, die door hackers als een soort achterdeur wordt gebruikt om binnen te komen.

Zet je account op privé

Een andere tip die wordt gegeven is er eentje die eigenlijk bijna overal geldt: laat zo min mogelijk persoonlijke informatie achter, open geen e-mails over wachtwoorden als je deze zelf niet hebt aangevraagd en let erop dat als je een account op privé zet, dat niet wil zeggen dat niemand buiten je kring je informatie ooit te zien krijgt. Alles is te hacken.

Logischerwijs wordt ook aangeraden geen gebruik te maken van apps van derden, omdat hier die API’s weer van toepassing zijn waardoor het dus ongeveer een jaar geleden bijna faliekant misging. Helemaal alles dichttimmeren zal ook Instagram niet lukken, vandaar dat het het nodige vraagt van haar gebruikers om het platform in ieder geval zo veilig mogelijk te houden aan die kant. Zeker sinds het drama in 2017 is de focus meer op die beveiliging komen te liggen, door onder andere tweestapsverificatie toe te voegen.

Wat Instagram precies aan de binnenkant doet om hackers geen kans te geven, dat is om terechte redenen geheimzinnig. We kunnen dus niet stellen dat Instagram 100 procent veilig is. Wel lijkt het de focus te hebben gelegd op de beveiliging van de persoonsgegevens van de klanten, door een deel van de verantwoordelijkheid bij de gebruiker zelf neer te leggen.

Het gebrek aan een rijk contrast is een van de grootste ergernissen bij lcd- en ledtelevisies. Fabrikanten hebben daarom een slimme techniek bedacht die het contrast aanzienlijk verbetert: local dimming. In dit artikel leggen we uit hoe deze techniek van jouw grijze nachtlucht weer een inktzwarte sterrenhemel maakt.

Het contrast van je televisie is misschien wel de belangrijkste eigenschap voor mooi beeld. We willen dat wit verblindend wit is en zwart echt inktzwart. Bij oledtelevisies is dat makkelijk, want daar geeft elke pixel zelf licht. Maar de meeste televisies in de Nederlandse huiskamers zijn nog steeds lcd- of ledschermen (inclusief QLED). Die werken met een lamp achter het scherm, de zogeheten backlight. Local dimming is de techniek die probeert de nadelen van die achtergrondverlichting op te lossen.

Om te begrijpen waarom local dimming nodig is, moet je eerst weten hoe een standaard led-tv werkt. Simpel gezegd is het een groot paneel met pixels die zelf geen licht geven, maar alleen van kleur veranderen. Achter die pixels brandt een grote lichtbak. Als het beeld zwart moet zijn, sluiten de pixels zich om het licht tegen te houden. Helaas lukt dat nooit voor de volle honderd procent; er lekt altijd wat licht langs de randjes. Hierdoor zien donkere scènes er vaak wat flets en grijzig uit. De achtergrondverlichting staat immers vol aan, ook als het beeld donker moet zijn.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

De lampen dimmen waar het donker is

Local dimming pakt dit probleem bij de bron aan. In plaats van één grote lichtbak die altijd aan staat, verdeelt deze techniek de achtergrondverlichting in honderden (en bij duurdere tv's soms duizenden) kleine zones. De televisie analyseert de beelden die je kijkt continu. Ziet de processor dat er linksboven in beeld een donkere schaduw is, terwijl rechtsonder een felle explosie te zien is? Dan worden de lampjes in de zone linksboven gedimd of zelfs helemaal uitgeschakeld, terwijl de lampjes rechtsonder juist fel gaan branden.

Het resultaat is direct zichtbaar. Zwart wordt weer echt zwart, simpelweg omdat er geen licht meer achter dat deel van het scherm brandt. Tegelijkertijd blijven de lichte delen van het scherm helder. Dat zorgt voor een veel groter contrast en geeft het beeld meer diepte. Vooral bij het kijken van HDR-films en -series is dat van belang. Zonder local dimming kan een led-tv eigenlijk geen goed HDR-beeld weergeven, omdat het verschil tussen licht en donker dan te klein blijft.

©ER | ID.nl

Niet alle local dimming is hetzelfde

Het klinkt als een wonderoplossing, maar de uitvoering verschilt enorm per televisie. Het grote toverwoord hierbij is het aantal zones. Hoe meer zones de tv onafhankelijk van elkaar kan aansturen, hoe preciezer het licht kan worden geregeld. Goedkopere televisies gebruiken vaak edge lit local dimming. Hierbij zitten de lampjes alleen in de rand van de tv. Dat werkt redelijk, maar is niet heel nauwkeurig. Je ziet dan soms dat een hele verticale strook van het beeld lichter wordt, terwijl er eigenlijk maar één klein object moest worden verlicht.

De betere variant heet full array local dimming. Hierbij zitten de lampjes over de hele achterkant van het scherm verspreid. De allernieuwste en beste vorm hiervan is miniLED. Daarbij zijn de lampjes zo klein geworden dat er duizenden in een scherm passen, wat de precisie van oled begint te benaderen. Als er te weinig zones zijn, kun je last krijgen van zogenaamde 'blooming'. Dat zie je bijvoorbeeld bij witte ondertiteling op een zwarte achtergrond: er ontstaat dan een soort wazige lichtwolk rondom de letters, omdat de zone groter is dan de tekst zelf.

Ga voor de full monty!

Local dimming is dus geen loze marketingkreet, maar een dankbare techniek voor iedereen die graag films of series kijkt op een led- of QLED-televisie. Het maakt het verschil tussen een flets, grijs plaatje en een beeld dat van het scherm spat met diepe zwartwaarden. Ben je in de markt voor een nieuwe tv? Vraag dan niet alleen óf er local dimming op zit, maar vooral of het gaat om full array dimming. Je ogen zullen je dankbaar zijn tijdens de volgende filmavond!

Bij ID.nl zijn we gek op producten waar je niet de hoofdprijs voor betaalt of die zijn voorzien van bijzondere eigenschappen. Met een robotstofzuiger wordt de vloer schoongehouden, terwijl je er niet bij hoeft te zijn. En stofzuigen is dan wel het minste dat ze kunnen, want ook dweilen is voor veel modellen geen proleem. We vonden vijf geavanceerde exemplaren.

Philips HomeRun 7000 Series XU7100/01

De Philips HomeRun 7000 Series XU7100/01 is ontworpen om grote ruimtes aan te kunnen. Het apparaat heeft een stofzak van 3 liter en een werktijd tot 180 minuten in de laagste stand. In tegenstelling tot veel kleinere robots is deze HomeRun uitgerust met een stille motor; de opgave van 66 dB maakt hem relatief stil.

Er zit een dweilfunctie in zodat je de robot na het stofzuigen ook direct kunt laten dweilen. Via de app kies je voor een van de modi of plan je een schoonmaakprogramma in. De robot kan zichzelf navigeren, obstakels omzeilen en keert na gebruik terug naar het laadstation. Omdat de opvangbak groot is hoef je niet vaak te legen en dankzij de Li‑ion‑accu is hij geschikt voor grotere woningen. Het apparaat is van recente datum en daarom nog volop verkrijgbaar.

Dreame L10s Pro Ultra Heat

Deze robot combineert een groot stofreservoir van 3,2 liter met een lange werktijd van ongeveer 220 minuten. Dankzij de geïntegreerde dweilfunctie verwijdert hij niet alleen stof maar kan hij ook nat reinigen. De L10s Pro Ultra Heat gebruikt een zak in het basisstation, waardoor je het reservoir minder vaak hoeft te legen.

De Dreame is voorzien van een Li‑ion‑batterij aanwezig en de robot keert automatisch terug naar het station voor opladen en legen. De sensortechnologie helpt bij het vermijden van obstakels en het nauwkeurig schoonmaken van zowel harde vloeren als tapijt. Dankzij de meegeleverde app stuur je de schoonmaak aan, stel je no‑go‑zones in of plan je een dweilrondje.

Philips HomeRun 3000 Series Aqua XU3100/01

Deze Philips‑robot is bedoeld voor wie minder vaak handmatig wil schoonmaken. Hij beschikt over een gecombineerde stofzuig‑ en dweilfunctie en kan zichzelf legen via het automatische station. Met een gebruiksduur tot 200 minuten in de laagste stand en een geluidsniveau van 66 dB kan hij urenlang zijn werk doen zonder al te veel herrie. De stofcontainer van 35 cl is kleiner dan bij de HomeRun 7000, maar door het automatische leegmechanisme is dat geen probleem.

Je bedient het apparaat via de app en kunt daar zowel een schema programmeren als zones instellen. De Aqua XU3100/01 is een model uit de recente 3000‑serie en doordat hij een mop‑pad heeft kan hij zowel droog als nat reinigen, wat handig is voor harde vloeren zoals tegels en laminaat.

iRobot Roomba Combo j9+

De Roomba Combo j9+ is een model dat je vloeren zowel kan stofzuigen als dweilen. De Combo j9 beschikt over een opvangbak van 31 cl en hij kan zelf zijn inhoud legen in het automatische basisstation dat bij de set hoort. De Li‑ion‑accu zorgt voor een lange gebruiksduur en de robot maakt een routeplanning zodat elke ruimte efficiënt wordt schoongemaakt.

Via de app kun je zones instellen waar de robot niet mag komen en het dweilelement in‑ of uitschakelen. In de basis maakt de Combo j9+ zelfstandig een kaart van je woning en keert terug naar het station wanneer de accu moet opladen of de stofcontainer vol is. De robot is bedoeld voor huishoudens die gemak belangrijk vinden en biedt naast stofzuigen ook een dweilfunctie voor hardere vloeren.

MOVA Tech P50 Ultra

De MOVA Tech P50 Ultra is een forse robotstofzuiger met een basisstation. Het apparaat heeft een stofreservoir van 30 cl en wordt geleverd met een basisstation waarin je het stof eenvoudig kunt verwijderen. De robot produceert een geluidsniveau van 74 dB, iets hoger dan de Philips‑modellen, en weegt inclusief station ruim 13 kg.

Hij kan uiteraard ook automatisch terugkeren naar het station om op te laden of te legen. In de specificaties staat dat de MOVA is voorzien van een Li‑ion‑batterij en dat hij zowel kan stofzuigen als dweilen. De meegeleverde app maakt het mogelijk om routes in te stellen en zones te blokkeren. Met een vermogen van 700 W is hij krachtig genoeg voor tapijten en harde vloeren. Het is geschikt voor mensen die een uitgebreid station met automatische functies willen.