Nu er meer boetes voor Popcorn Time aan lijken te komen is het een goed idee om jezelf eens wat beter te beschermen op internet. Onze favoriete manier daarvoor is het gebruik van een VPN, maar hoe kies je nu de beste uit? We zetten hier

1. De prijs

Laten we beginnen met het meest voordehandliggende aspect: De prijs. Je wilt natuurlijk niet te veel betalen voor een VPN, maar hoe bepaal je wat de prijs is?

Het is verleidelijk een gratis VPN-dienst te kiezen, al dan niet in de vorm van een add-on of app. Dat raden we echter af, want zeker bij VPN's is gratis nooit écht gratis. Zo was er de populaire add-on Hola, waarmee je in Chrome en Firefox van regio kon wisselen in bijvoorbeeld Netflix. De VPN bleek later echter notoir onveilig te zijn omdat het de verbindingen van gebruikers misbruikte in een groot botnet.
 

'Gratis' is zelden echt gratis

Je moet je bij een gratis VPN (en eigenlijk elke internetdienst) afvragen wat het verdienmodel is. Misschien heeft de VPN-dienst wel een gratis én een betaalde versie, en hoopt het bedrijf je met een gratis proefperiode te verleiden de betaalde variant aan te schaffen. Of de VPN probeert geld te verdienen door advertenties te tonen tijdens je verbinding. Kortom: Als het verdienmodel onduidelijk is, is het niet slim die te gebruiken. Het geld moet immers ergens mee verdiend worden.

Voor een goede VPN kun je dus het beste betalen - al is het moeilijk een goed bedrag op zo'n dienst te plakken. De kosten stijgen vaak naarmate er meer servers beschikbaar zijn en er een snellere verbinding wordt behaald. Daarover vertellen we later meer.
 

2. Aantal servers en locaties

Bij een VPN maak je gebruik van externe servers, en bij een goede VPN kun je dan ook gebruik maken van een selectie aan servers.

Dat heeft een paar voordelen. Zo vallen servers onder de jurisdictie van het desbetreffende land. Bij een verzoek van bijvoorbeeld de politie om data af te staan is het beter om een server in een land als Costa Rica te hebben dan in Amerika.

Er is ook een pragmatische reden om te kiezen voor een dienst met meerdere servers. Veel diensten zijn nog steeds regiogebonden, dus kun je met servers in Amerika het Amerikaanse (en grotere) aanbod bekijken. En dan is er nog het aanbod van andere landen zoals Canada, dat is weer anders.
 

Amerika heeft geen verplicht dataretentie

Bekijk dus van tevoren of je VPN-dienst gebruik maakt van servers in meerdere landen, en welke landen dat zijn. Als je serieus bent over je privacy, kies je voor servers die in een land staan dat niet zomaar informatie uitwisselt. Je kunt hier meer informatie vinden over landen met een dataretentieverdrag. Opvallend is overigens dat de Verenigde Staten géén verplichting biedt aan bedrijven om data op te slaan.
 

3. De locatie van het bedrijf

Gerelateerd aan het bovenstaande punt: Kijk ook goed waar het moederbedrijf zit. Het maakt niet alleen uit waar de servers staan, maar ook het land dat de dienst aanbiedt. Dat heeft misschien niet alle informatie over je surfgedrag, maar wel of je een account hebt, wat je emailadres daar is, en met welke creditcard je dat betaalt. En dat is misschien informatie die je ook achter wil houden...

Als je dat echt wilt voorkomen, kun je in veel gevallen wel gebruik maken van een anoniem emailadres, maar de echte anonimiteit krijg je als je de dienst betaalt in Bitcoins. Daarmee ben je helemaal niet te traceren.
 

4. Het bijhouden van logs

Dit is een belangrijke: Houdt de VPN-dienst logs bij van wat je doet?

Het verschilt per dienst welke logs er al dan niet worden bijgehouden. De bekendste en meestgebruikte diensten houden vaak geen logs bij, maar het kan zijn dat er alsnog wel wordt bijgehouden
 

Een VPN die logt is eigenlijk overbodig

Meestal is de precieze inhoud van wat je over een VPN doet niet in te zien (want dat is versleuteld), maar het is vaak wel bij te houden welke websites er worden bezocht. Wanneer er wordt gelogd, kun je er vanuit gaan dat wordt bijgehouden vanaf welk IP-adres je origineel komt.

Ook is na te gaan op welke tijden je je VPN hebt aangezet en hoeveel bandbreedte je hebt verbruikt. Die data is door opsporingsdiensten in sommige gevallen te correleren met waarvan je wordt verdacht (bijvoorbeeld het downloaden van films). Je wil dus een VPN die niet logt. Die kosten in veel gevallen wel meer geld...

Je komt daarachter door het te vragen aan je VPN-dienst. Diensten die specifiek niet loggen geven dat vaak heel duidelijk aan, en gebruiken dat als één van hun belangrijkste verkoopargumenten.
 

5. De verschillende encryptie-protocollen

Bij encryptie moet je kiezen tussen snelheid en veiligheid

Er bestaan verschillende encryptie-protocollen in VPN's, die voor- en nadelen hebben. Een goede VPN ondersteunt uiteraard alle protocollen, maar afhankelijk van waarvoor je de VPN wil gebruiken moet je goed opletten van welke protocollen je gebruik kunt maken. Voor een volledige vergelijking tussen de protocollen kun je ook hier kijken.

PPTP: Dit is een inmiddels oud protocol, dat niet volledig veilig meer is. Er zitten een aantal gaten en lekken in PPTP, waardoor het makkelijk is het verkeer te onderscheppen en te ontsleutelen. Daar staat wel tegenover dat PPTP veruit het snelste protocol is, waardoor het prima geschikt is om regioblokkades van (legale) diensten als Netflix te omzeilen.

L2TP/IPSEC: Let op dat dit een verbeterde variant is van het inmiddels oude (en onveilige) L2TP-protocol. L2TP/IPSEC ondersteunt AES-encryptie en is daarmee het veiligste protocol van allemaal. Daar staat wel tegenover dat je met L2TP/IPSEC inlevert op snelheid, want deze verbinding is een stuk trager dan PPTP. Fijn dus als je anoniem en veilig wil blijven, minder handig als je probeert te streamen of te downloaden.
L2TP/IPSEC wordt daarnaast native ondersteund in Android en iOS, dus kun je de VPN direct in je systeem zetten.

OpenVPN: Dit is de opensource-variant van een VPN, die het surfen stabiel en snel maakt. OpenVPN maakt gebruik van OpenSSL en TLS zodat het onder andere AES-encryptie ondersteund en is daarmee erg veilig. Bovendien is OpenVPN direct in een router te installeren als je bijvoorbeeld DD-WRT gebruikt, al moet je er voor de meeste platformen zoals Android en iOS een speciale app voor gebruiken. OpenVPN is daarnaast ook makkelijker te installeren op servers waarmee je volledige verbinding veiliger wordt.

Een goede VPN-dienst ondersteunt alle protocollen, maar OpenVPN wordt niet overal ondersteund. Kijk daar dus naar voor je er gebruik van maakt.

Of je nu een vlucht boekt, een visum aanvraagt of een vakantiehuis huurt: online liggen oplichters op de loer. In dit artikel lees je hoe je betrouwbare websites herkent, welke trucs veel worden gebruikt door fraudeurs en hoe je jezelf digitaal beschermt met slimme tools van Bitdefender. Zo vertrek je veilig en zorgeloos.

Partnerbijdrage - in samenwerking met Bitdefender

Een vakantie begint steeds vaker achter je laptop of smartphone: je boekt je vlucht, regelt je verblijf en vraagt eventueel een visum aan – allemaal online. Maar dat gemak kent ook een keerzijde. Het internet wemelt van de nepsites en digitale oplichters liggen op de loer om goedgelovige reizigers te misleiden. De Fraudehelpdesk waarschuwde onlangs nog voor nepwebsites rondom het Engelse ETA-visum, waarmee mensen onnodig geld kwijtraakten of privégegevens prijsgaven.

©Black Forest Labs

Zo herken je betrouwbare websites

Een vakantiedeal gevonden die nét iets te mooi lijkt om waar te zijn? Dan is dat vaak ook zo. Criminelen maken steeds geavanceerdere nepsites die sprekend lijken op bekende boekingsplatforms of luchtvaartmaatschappijen. Denk aan nagemaakte logo's, professioneel ogende foto's en zelfs nepbeoordelingen. Toch zijn er manieren om betrouwbaarheid te toetsen.

Controleer altijd het webadres: een officiële partij gebruikt doorgaans een herkenbare domeinnaam die begint met https en eindigt op een logische extensie, zoals .nl, .com of .gov.uk. Een vage of afwijkende URL – bijvoorbeeld met spelfouten of vreemde toevoegingen – is vaak een waarschuwingssignaal. Gebruik daarnaast een zoekmachine om de naam van de aanbieder op te zoeken in combinatie met woorden als 'ervaring', 'klacht' of 'fraude'. Reizigers zijn niet te beroerd om hun slechte ervaringen online te delen, en dat helpt jou om een val te vermijden.

Visa, valse beloften en verborgen kosten

Steeds meer landen eisen een digitale toestemming of visum voor aankomst, zoals de ETA (Electronic Travel Authorisation) voor het Verenigd Koninkrijk of de ESTA (Electronic System for Travel Authorization) voor de Verenigde Staten. Op het eerste gezicht lijkt het aanvragen hiervan eenvoudig: je vult je gegevens in, rekent af en klaar. Maar juist dáár maken malafide tussenpersonen misbruik van. Ze bouwen websites die zich voordoen als officiële loketten, compleet met vlaggen, stempels en zogenaamd juridische taal. Vervolgens rekenen ze forse bedragen voor diensten die in werkelijkheid veel goedkoper of zelfs gratis zijn, en soms sturen ze helemaal niets op.

In sommige gevallen ontvang je wel een geldig document, maar betaal je daar vier keer te veel voor. In andere gevallen geef je zonder het te beseffen je paspoortgegevens of creditcardinformatie aan een criminele organisatie. Controleer daarom altijd of je op de officiële overheidswebsite van het betreffende land zit. Deze zijn meestal in het Engels beschikbaar en eindigen vaak op een .gov-domein. Twijfel je? Begin je aanvraag dan via de website van je eigen overheid, zoals Nederlandwereldwijd.nl – zij verwijzen altijd door naar de juiste instanties. Vertrouw bij voorkeur niet op links uit zoekadvertenties of social media; die leiden vaker naar commerciële of malafide aanbieders.

©tanaonte

Veelvoorkomende fraude: wees alert op deze signalen

Online reisfraude is helaas al lang geen uitzondering meer. Fraudeurs spelen slim in op de behoefte aan goedkope vakanties, last minutes en unieke accommodaties. Denk aan een prachtig vakantiehuis tegen een aantrekkelijke prijs, waarbij je gevraagd wordt om een aanbetaling over te maken buiten het reguliere boekingsplatform om. Of aan phishingmails van zogenaamd bekende luchtvaartmaatschappijen waarin je wordt gevraagd om je boeking te bevestigen via een link. Ook bestaan er valse apps die zich voordoen als officiële platforms voor vervoer, verblijf of sightseeing, maar in werkelijkheid malware verspreiden of je gegevens stelen.

Een klassiek trucje is ook het sturen van urgente meldingen: een ‘verloren bagagebericht’ via sms of een ‘laatste kans om je vlucht te bevestigen’ via e-mail. Deze berichten zijn ontworpen om paniek of haast op te roepen, zodat je zonder goed te kijken op de link klikt. Daarom is het cruciaal om altijd even stil te staan bij onverwachte meldingen en niet zomaar op elke link te tikken. Zeker op reis, wanneer je minder alert bent en afhankelijker van je telefoon, loont het om extra waakzaam te zijn.

Onmisbare tools voor vertrek

Je koffers inpakken is één ding, maar hoe zit het met je digitale uitrusting? Een goede voorbereiding begint bij je apparaten: je smartphone, laptop en tablet zijn onmisbare reisgenoten, maar ook kwetsbaar voor digitale dreigingen. Zorg daarom vóór vertrek dat je beveiliging op orde is. Installeer een betrouwbaar beveiligingspakket dat niet alleen virussen detecteert, maar ook bescherming biedt tegen phishing, valse websites en diefstal van persoonsgegevens. Gebruik daarnaast een VPN om veilig te internetten via openbare wifi-netwerken op luchthavens, in cafés of hotels. Tot slot is een wachtwoordmanager geen overbodige luxe: die helpt je om unieke, sterke wachtwoorden te gebruiken voor al je accounts, zonder dat je ze zelf hoeft te onthouden.

Bitdefender biedt met pakketten als Premium Security en Total Security complete oplossingen waarmee je jezelf digitaal wapent. Daarmee bescherm je je apparaten automatisch tegen risico’s, waar je ook bent – thuis, onderweg of op je vakantiebestemming.

Bij gewone kledingstomers moet je de stof met één hand straktrekken terwijl je met de andere hand stoomt. Dat betekent dat je kleding ergens moet ophangen – aan een deur, haak of kastknop. De Tefal AeroSteam werkt anders: dankzij de verstelbare zuigkracht wordt de stof automatisch strak getrokken. Hierdoor kun je hem overal gebruiken, ook op plekken waar niets is om je kleding aan op te hangen. Tijd voor een test.

Wanneer grijp je naar een kledingstomer? Meestal is dat als je snel van de kreukels af wilt. Wat dat betreft verrast de Tefal AeroSteam met zijn opwarmtijd: heb je het waterreservoir gevuld en zet je hem aan, dan is hij in 30 seconden gebruiksklaar. Dat zie je (aan het blauwe lichtje dat niet meer knippert) en dat hoor je door een duidelijk geluidssignaal.

Gebruiksgemak

Op het apparaat zitten naast de aan-/uitknop nog twee knoppen: eentje die je indrukt om te beginnen met stomen en eentje waarmee je tussen de drie verschillende standen schakelt: alleen stoom, stoom met zachte zuigkracht en stoom met turbo zuigkracht. Op die zuigkracht komen we verderop nog terug.

Wat betreft de standen is de vuistregel dat hoe delicater de stof, hoe lager de stand die je kiest. Maar dat blijft een beetje uitproberen. Op ons testmateriaal (een kantoenen hemdje, een T-shirt, een overhemd en een linnen blouse) werkte de middelste stand (stoom + zachte zuigkracht) over het algemeen het meest effectief. Alleen bij de linnen blouse hebben we teruggeschakeld naar alleen stomen; doordat de stof van nature ongelijk is (linnenstructuur) vonden we de zuigkracht juist niet handig.

Erg fijn vonden we het lange snoer (2,6 meter), waardoor we genoeg bewegingsvrijheid hadden. Ook het gewicht (1,4 kilo) is prima: het is niet zo dat je na één kledingstuk al een lamme arm hebt van alleen het apparaat omhooghouden. De driehoekige vorm van de zoolplaat is ook prettig: dat maakt het makkelijk om bijvoorbeeld langs knoopjes te stomen.

©AK | ID.nl

Door de vorm van de zoolplaat kun je overal makkelijk bij.

Zuigkracht

Zoals gezegd is de Tefal AeroSteam uitgerust met zuigkracht. Schakel je een van de twee standen waarop dit werkt, dan hoef je in principe zelf de kleding niet meer strak te trekken; dat doet het apparaat dan automatisch. Daar komt wel wat geluid bij kijken, geluid dat in de verte – niet heel vreemd – aan een stofzuiger doet denken. Staat de zuigstand aan, dan zie je inderdaad hoe de stof tegen de zoolplaat wordt gezogen.

Voor het beste resultaat houd je in je vrije hand een hanger met het te stomen kledingstuk erop. Dat geeft je meer vrijheid dan wanneer het kledingstuk aan een hangertje aan de kast hangt. In principe werkt dit goed: je kunt het kledingstuk zo makkelijker draaien of even meer in het licht gaan staan om te kijken of de kreukels overal uit gaan. Daarbij wel een kleine kanttekening: dat geldt vooral voor kleding die niet te zwaar is, zoals een shirtje of een overhemd. Bij het stomen van een spijkerjasje vonden we het zelf toch makkelijker om de jas op de kapstok te laten hangen. Maar dat kan ook gelegen hebben aan ons gebrek aan spierballen…

©AK | ID.nl

Je schakelt makkelijk tussen de verschillende standen.

Resultaat

In totaal hebben we vijf kledingstukken aan de stoomtest onderwerpen: een katoenen hemdje, een dun T-shirt, een wat zwaarder overhemd, een linnen blouse en een spijkerjasje. De beste resultaten bereikten we op het hemdje en op het overhemd. De hardnekkige kreukels die daar in zaten, waren in een mum van tijd verdwenen. Het dunne T-shirt knapte ook behoorlijk op, maar de zuigstand veroorzaakte daar af en toe juist nieuwe kreukels (net zoals dat weleens gebeurt wanneer je aan het strijken bent). Het lukte ons niet om de linnen blouse kreukvrij te krijgen, maar dat heeft vooral te maken met de bobbelige structuur van de stof. Ook met een gewoon strijkijzer zou dit ons niet gelukt zijn.

Aangenaam verrast waren we over de resultaten op het spijkerjasje. Daar hoefden geen kreukels uit, maar omdat het veel gedragen wordt, kon het wel een opfrisbeurt gebruiken. Dat lukte prima, met de turbostand. Na afloop rook het jasje aanmerkelijk frisser dan vóór de behandeling.

©AK | ID.nl

Kleine minpuntjes

Een waterreservoir met een inhoud van 100 milliliter is redelijk gangbaar bij kledingstomers, maar er zijn er ook behoorlijk wat waarin je zo'n 200 milliliter kwijt kunt. Een voorbeeld daarvan is de Philips GC810/20), die qua prijs ongeveer een tientje meer kost dan de AeroSteam. Tefal heeft zelf ook 200 ml-modellen in het assortiment. Wij vinden het daarom jammer dat er bij de AeroSteam is gekozen voor een capaciteit van 100 milliliter. Dat zou volgens Tefal zelf genoeg moeten zijn voor het stomen van ongeveer drie overhemden of vier T-shirts, maar in onze test haalden wij dat niet. We moesten echt een paar keer bijvullen. Nu is het natuurlijk wel zo dat je in het dagelijks gebruik niet je hele was wilt wegwerken (daar heb je je strijkijzer voor), maar waarschijnlijk alleen net dat ene shirtje of jasje kreukvrij wilt maken; dan heb je er wel voldoende aan. Dat bijvullen gaat overigens heel makkelijk en het dopje sluit het reservoir vervolgens lekvrij af.

©AK | ID.nl

Het waterreservoir had wat ons betreft wel wat meer inhoud mogen hebben.

Ook hadden we het fijn gevonden als de AeroSteam ook horizontaal te gebruiken zou zijn (dat maakt het wegwerken van een kreukel soms net wat gemakkelijker), maar dit kan niet. Sterker nog: in de handleiding wordt zelfs expliciet benadrukt dat je de stomer nooit horizontaal mag gebruiken. Maar goed: het is dan ook geen strijkijzer, dus ook hier kunnen we overheen stappen.

Tefal AeroSteam kopen?

Al met al is de Tefal AeroSteam een prima kledingstomer, een mening die ook naar voren komt uit tientallen gebruikersreviews op Kieskeurig.nl.  Zijn snelle opwarmtijd, drie verschillende standen, lange snoer, de zuigkracht en het gebruiksgemak zijn echte pluspunten. Over het algemeen haalt hij kreukels inderdaad snel en makkelijk weg, hoewel bij sommige stoffen, zoals linnen structuur, het resultaat wat minder is. Enige minpunten zijn eigenlijk het feit dat het waterreservoir snel leeg is en dat je hem niet horizontaal kunt gebruiken. Maar dat weegt niet op tegen het gemak waarmee je er snel even een kledingstuk netjes mee maakt of opfrist.