Langverwacht en nu eindelijk gearriveerd: de iPhone-carkit van TomTom. Voor € 99 belooft TomTom een prettige navigatie-ervaring op de iPhone, zonder dat u verplicht bent de TomTom-applicatie te gebruiken. Is de carkit uw geld waard?

Een rondgang op het internet levert tientallen verschillende autohouders voor de iPhone op, in alle soorten en maten. Aan TomTom dus de uitdaging met een autohouder te komen die meer biedt dan het huidige aanbod en ook nog eens zijn geld waard is. Om maar met de deur in huis te vallen: wat ons betreft is TomTom daar zeker in geslaagd. De TomTom Carkit is geen simpele autohouder, maar een complete carkitoplossing inclusief speaker, voeding en bluetooth. TomTom heeft zelfs een extra gps-ontvanger in de houder gebouwd, omdat het niet tevreden is met de prestaties van de gps-ontvanger van de iPhone zelf.

Pakken we de doos uit, dan komen we de carkit zelf, een bevestigingsplaatje, autolader en handleiding tegen. Het enige dat ontbreekt is een audiokabeltje om de carkit op de aux-ingang van de autoradio aan te sluiten, mocht u dit willen. De carkit is eenvoudig te bevestigen dankzij een forse zuignap met draairing. Niet alleen de carkit zelf zit na bevestiging muurvast, ook de iPhone zit na het aankoppelen stevig vast. De carkit is goed te verstellen en in portretstand te draaien. Aan de linkerkant van de carkit bevindt zich een volumeknop voor de ingebouwde speaker, aan de rechterkant aansluitingen voor de voeding (mini-usb) en audio-uit (3,5mm).

We zijn vooral benieuwd of de ingebouwde gps-chip daadwerkelijk iets toevoegt. Hoewel we het niet met harde cijfers kunnen onderbouwen, is er wel degelijk een verbetering. De carkit heeft binnen enkele seconden een fix en zelfs in lastige situaties (hoge gebouwen, bomen) blijft het signaal behoorlijk sterk. Dat is met de iPhone-gps wel anders! De TomTom-gps werkt overigens alleen als de carkit op de voeding wordt aangesloten, maar dat is logisch. De carkit werkt inderdaad prima met andere navigatiesoftware samen: in Navigon en Sygic noteren we eveneens een verbeterde ontvangst en fix-tijden.

De spraakaanwijzingen zijn op twee manieren te gebruiken. Of u koppelt de carkit met een audiokabeltje aan de aux-ingang van uw autoradio, of u koppelt de carkit middels bluetooth met de iPhone. Deze laatste optie is uiteraard de meest praktische. De geluidskwaliteit van de ingebouwde speaker verrast ons: Bram spreekt zijn aanwijzingen luid en duidelijk uit. De speaker doet niet onder voor die in de huidige XL-modellen. Ook telefoongesprekken zijn geen probleem; de ingebouwde microfoon in de carkit doet zijn werk redelijk goed.

De aanschafprijs lijkt aanvankelijk wat hoog, maar tellen we de prijs van de carkit (€ 99) en de prijs van de Benelux-applicatie (€ 69) of de Europa-applicatie (€ 99) bij elkaar op dan zitten we op hetzelfde prijspunt als een los TomTom-navigatiesysteem. Het voordeel van de iPhone-oplossing is dat u het navigatiesysteem altijd bij u heeft en dus met minder apparaten hoeft te zeulen. Wel raden we aan de carkit los te koppelen en goed op te bergen, want we hebben zo'n vermoeden dat hij bij het dievengilde eveneens in de smaak gaat vallen.

PluspuntenConclusie

De TomTom Carkit is onmisbaar voor wie zijn iPhone serieus wil gebruiken als navigatieoplossing -- zelfs al gebruikt u hiervoor een concurrerende applicatie. De carkit heeft razendsnel een fix en een veel sterker signaal dan de gps-chip van de iPhone. Tel daar bluetoothondersteuning en de prima ingebouwde speaker bij op en de TomTom Carkit is wat ons betreft zijn geld meer dan waard.

Een paar bestanden hernoemen is zo gebeurd. Maar zodra je tientallen of honderden namen moet aanpassen, schiet handmatig werk tekort. Dan komt externe software goed van pas. PowerRename, onderdeel van de PowerToys-collectie, biedt uitkomst. Met deze slimme tool kun je grote aantallen bestanden in één keer hernoemen. Dat gaat snel, efficiënt en precies zoals jij het wilt.

PowerRename activeren

PowerRename is een stuk krachtiger dan de standaard hernoemfunctie van Windows. De tool maakt deel uit van PowerToys, een opensource-project van Microsoft. Wil je de Microsoft Store-versie installeren? Open dan het Startmenu, zoek naar Microsoft Store en start de app. Typ PowerToys in het zoekveld bovenaan. Klik op Installeren zodra je het programma hebt gevonden. Na installatie verschijnt PowerToys in het systeemvak van Windows. Open het, kies in de linkerkolom PowerRename en je ziet meteen een korte animatie van hoe de tool werkt. Klik op Instellingenopenen en controleer of PowerRename is ingeschakeld. Let op: bij ons werkte PowerRename pas na een herstart van het systeem.

Contextueel menu in Verkenner

Open de map met de bestanden die je wilt hernoemen. Selecteer ze allemaal met Ctrl+A en klik met de rechtermuisknop op de selectie. In het contextmenu van Windows Verkenner kies je onderaan de opdracht Naam wijzigen met PowerRename.

Zoeken en vervangen

Daarna opent het venster van PowerRename. In het veld Zoeken geef je in welk deel van de bestandsnaam je wilt vervangen. In het veld eronder typ je de nieuwe tekst. In ons voorbeeld vervangen we het woord Image door Kreta2015. Nog vóór de wijziging wordt uitgevoerd, toont PowerRename een overzicht: links de oorspronkelijke bestandsnamen, rechts de nieuwe. Zo zie je meteen wat er verandert. Daaronder kies je of de aanpassing moet gelden voor de volledige naam inclusief extensie, alleen de bestandsnaam, of alleen de extensie.

Met de knoppen onder Tekstopmaak pas je eenvoudig het hoofdlettergebruik aan, van alles in kleine letters, naar alles in hoofdletters, alleen een hoofdletter aan het begin, of elke beginletter van een woord in hoofdletters. Het laatste pictogram schakelt de nummering in. Activeer je dat, dan voegt PowerRename automatisch nummers tussen haakjes toe aan de bestandsnamen.

Het gebrek aan een rijk contrast is een van de grootste ergernissen bij lcd- en ledtelevisies. Fabrikanten hebben daarom een slimme techniek bedacht die het contrast aanzienlijk verbetert: local dimming. In dit artikel leggen we uit hoe deze techniek van jouw grijze nachtlucht weer een inktzwarte sterrenhemel maakt.

Het contrast van je televisie is misschien wel de belangrijkste eigenschap voor mooi beeld. We willen dat wit verblindend wit is en zwart echt inktzwart. Bij oledtelevisies is dat makkelijk, want daar geeft elke pixel zelf licht. Maar de meeste televisies in de Nederlandse huiskamers zijn nog steeds lcd- of ledschermen (inclusief QLED). Die werken met een lamp achter het scherm, de zogeheten backlight. Local dimming is de techniek die probeert de nadelen van die achtergrondverlichting op te lossen.

Om te begrijpen waarom local dimming nodig is, moet je eerst weten hoe een standaard led-tv werkt. Simpel gezegd is het een groot paneel met pixels die zelf geen licht geven, maar alleen van kleur veranderen. Achter die pixels brandt een grote lichtbak. Als het beeld zwart moet zijn, sluiten de pixels zich om het licht tegen te houden. Helaas lukt dat nooit voor de volle honderd procent; er lekt altijd wat licht langs de randjes. Hierdoor zien donkere scènes er vaak wat flets en grijzig uit. De achtergrondverlichting staat immers vol aan, ook als het beeld donker moet zijn.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

De lampen dimmen waar het donker is

Local dimming pakt dit probleem bij de bron aan. In plaats van één grote lichtbak die altijd aan staat, verdeelt deze techniek de achtergrondverlichting in honderden (en bij duurdere tv's soms duizenden) kleine zones. De televisie analyseert de beelden die je kijkt continu. Ziet de processor dat er linksboven in beeld een donkere schaduw is, terwijl rechtsonder een felle explosie te zien is? Dan worden de lampjes in de zone linksboven gedimd of zelfs helemaal uitgeschakeld, terwijl de lampjes rechtsonder juist fel gaan branden.

Het resultaat is direct zichtbaar. Zwart wordt weer echt zwart, simpelweg omdat er geen licht meer achter dat deel van het scherm brandt. Tegelijkertijd blijven de lichte delen van het scherm helder. Dat zorgt voor een veel groter contrast en geeft het beeld meer diepte. Vooral bij het kijken van HDR-films en -series is dat van belang. Zonder local dimming kan een led-tv eigenlijk geen goed HDR-beeld weergeven, omdat het verschil tussen licht en donker dan te klein blijft.

©ER | ID.nl

Niet alle local dimming is hetzelfde

Het klinkt als een wonderoplossing, maar de uitvoering verschilt enorm per televisie. Het grote toverwoord hierbij is het aantal zones. Hoe meer zones de tv onafhankelijk van elkaar kan aansturen, hoe preciezer het licht kan worden geregeld. Goedkopere televisies gebruiken vaak edge lit local dimming. Hierbij zitten de lampjes alleen in de rand van de tv. Dat werkt redelijk, maar is niet heel nauwkeurig. Je ziet dan soms dat een hele verticale strook van het beeld lichter wordt, terwijl er eigenlijk maar één klein object moest worden verlicht.

De betere variant heet full array local dimming. Hierbij zitten de lampjes over de hele achterkant van het scherm verspreid. De allernieuwste en beste vorm hiervan is miniLED. Daarbij zijn de lampjes zo klein geworden dat er duizenden in een scherm passen, wat de precisie van oled begint te benaderen. Als er te weinig zones zijn, kun je last krijgen van zogenaamde 'blooming'. Dat zie je bijvoorbeeld bij witte ondertiteling op een zwarte achtergrond: er ontstaat dan een soort wazige lichtwolk rondom de letters, omdat de zone groter is dan de tekst zelf.

Ga voor de full monty!

Local dimming is dus geen loze marketingkreet, maar een dankbare techniek voor iedereen die graag films of series kijkt op een led- of QLED-televisie. Het maakt het verschil tussen een flets, grijs plaatje en een beeld dat van het scherm spat met diepe zwartwaarden. Ben je in de markt voor een nieuwe tv? Vraag dan niet alleen óf er local dimming op zit, maar vooral of het gaat om full array dimming. Je ogen zullen je dankbaar zijn tijdens de volgende filmavond!