Een ssd springt heel anders met data om dan een traditionele harde schijf en dat heeft ook invloed op de manier waarop bestanden te wissen zijn. Je krijgt dan te maken met TRIM, en hier lees je er meer over.

Een ssd is compleet anders dan een harde schijf en dat uit zich bijvoorbeeld in het overschrijven van data. Traditionele datashredders, zoals Eraser en DBAN, gebruiken overschrijven om data te veilig te verwijderen en dat werkt ook goed met traditionele harde schijven. Het werkt helaas niet voor ssd’s. Een ‘overwrite’ in een ssd is namelijk niets meer dan een ‘delete’ van de oude versie van het bestand en het schrijven van de nieuwe data.

De crux zit ‘m in dat de delete asynchroon is en dat de nieuwe data – die met alleen maar nullen - op een willekeurige locatie op de schijf terechtkomt. Met zo’n datashredder zit je dus eigenlijk op willekeurige plekken nullen naar je ssd weg te schrijven, waarmee je dus de levensduur van de schijf aan het verkorten bent en de originele data blijft bestaan.

TRIM

Er is echter een aantal nuances aan dit verhaal. Een ssd met TRIM ingeschakeld zal data direct en permanent onder bepaalde omstandigheden verwijderen. Dat is vanwege prestatieredenen. Het is pas mogelijk om data weg te schrijven naar een ssd als het gedeelte waarnaartoe wordt geschreven daadwerkelijk gereset, oftewel geleegd, is. Een traditionele harde schijf kan in één keer bestaande gegevens overschrijven.

Op het moment dat je dus een bestand verwijdert op een ssd in Windows, verwijdert Windows net als bij een harde schijf de referentie naar het bestand, maar stuurt het ook direct een signaaltje naar de ssd waarna deze de data van het bestand ‘reset’, zodat er de volgende keer naartoe geschreven kan worden. Dat is TRIM en zorgt voor optimale prestaties.

Je kunt eenvoudig controleren of TRIM is ingeschakeld op je Windows-computer door een Opdrachtprompt te openen. Klik hiervoor met de rechtermuisknop op de Startknop en kies voor Opdrachtprompt (administratorrechten). Voer vervolgens het volgende commando in:

... en druk op enter. Als er nu verschijnt DisableDeleteNotify = 0, betekent dat dat TRIM is ingeschakeld en is data die eenmaal verwijderd is, ook daadwerkelijk weg. Op Windows 10 en Windows 8.1 zal dit standaard al het geval zijn. Krijg je in plaats daarvan toch de waarde 1 terug, dan staat TRIM uit. Je schakelt het in door het commando

uit te voeren in hetzelfde Opdrachtprompt. Daarna is TRIM ingeschakeld. Alleen SSD’s die heel vroeg op de markt kwamen, hebben mogelijk geen ondersteuning voor TRIM. Raadpleeg hiervoor de handleiding van je schijf.

©PXimport

Retrim

Dat is echter nog niet het complete verhaal. Het TRIM-commando wordt ‘asynchroon’ van de verwijderoperatie uitgevoerd. Dat houdt in dat op het moment dat jij het bestand verwijdert, de ssd het commando om die data te trimmen ontvangt en dat verzoek in een wachtrij plaatst. Die trim gebeurt los van de rest van de schijfoperaties, dus terwijl jij gewoon door kunt werken.

Het kan echter gebeuren dat er opeens heel veel TRIM-commando’s binnenkomen en dat de wachtrij vol raakt. Dan gaan er TRIM-commando’s verloren en dan kan het zijn dat je data blijft bestaan. Om dit probleem op te lossen, heeft Windows zijn defragmentatietool een tweede leven bezorgd. Deze ‘optimaliseert’ ssd’s en doet een zogenaamde Retrim: het zoekt naar data die verwijderd is, maar nog wel op de ssd aanwezig is.

Retrims worden periodiek door Windows uitgevoerd. Om te controleren of dat allemaal in orde is, klik je op het menu Start en typ je Stations defragmenteren en optimaliseren en druk je op enter. Bij Status zie je bijvoorbeeld OK of Optimalisatie nodig. Is dat laatste het geval, selecteer dan de SSD en klik op Optimaliseren.

Zorg ook dat bij Geplande optimalisatie deze is ingeschakeld. Is dat niet het geval, klik dan op Inschakelen, zet een vinkje bij Gepland uitvoeren (aanbevolen) en klik op OK. De frequentie van wekelijks is prima.

Het komt erop neer dat het veilig verwijderen van data op een ssd, op individueel niveau, alleen mogelijk is door regelmatig een Retrim uit te voeren. Om een ssd in één keer veilig te legen, zijn tools beschikbaar van de ssd-fabrikanten.

Ssd’s hebben een ingebouwd commando om data op de schijf permanent te verwijderen, het zogenaamde ATA Secure Erase commando. Voor bijvoorbeeld Samsung kun je hiervoor Samsung Magician gebruiken, maar ook Intel, OCZ en Corsair hebben tools beschikbaar.

Tekst: Jochem de Goede

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.